Always with you.. หยุดรักไว้ที่เธอ

 

 

 

 

 

 

          

TOMO PART

 

 

 

          ผมตื่นขึ้นมาในตอนเช้า พอลืมตาขึ้นมาแทนที่จะเจอกับเพดานที่มีเพียงแค่หลอดไฟ แต่กลับกลายเป็นว่าผมมีความสุขทุกครั้งที่ตื่นมา เพราะอะไรน่ะเหรอ ? ก็เพราะบนเพดานห้องของผมเนี่ย ติดรูปโปสเตอร์ที่ขยายใหญ่เอาไว้เพื่อให้มองเห็นได้ชัดเจน เป็นรูปของแก้วที่ยิ้มอย่างสดใส ยิ้มในแบบที่ผมเห็นแล้วมีความสุขทุกครั้ง

 

 

          วันนี้พวกไอ้ป็อปไอ้เขื่อนกับแฟนของมันบอกว่าจะมาที่บ้านผม ไม่รู้ว่าจะมาทำไม ดีนะที่พ่อกับแม่ของผมกลับไปที่ญี่ปุ่นก่อนแล้ว เหลือก็แต่พี่ชายและพี่สาวของผมนี่แหละที่ยังอยู่ แต่ทั้งคู่ก็ไม่ค่อยจะติดบ้าน คนนึงก็ติดเพื่อน อีกคนก็ติดแฟน ผมเลยเหงาอยู่บ้านคนเดียว อ้ะ เสียงรถมา สงสัยคงเป็นไอ้ป็อป

 

 

 

          "ว่าไงครับคุณชายโทโมะ แฟนไม่อยู่หนีไปเที่ยวเหงามั้ยคร้าบบ ฮ่าๆ" ไอ้เขื่อนล้อผม เออ ล้อกันเข้าไป เดี๋ยวถ้าแก้วกลับมาผมจะโชว์หวานให้มากกว่าที่มันกับเฟย์แน่

 

 

          "เขื่อน นายก็ว่าไปน่า เอ้อโทโมะได้คุยกับแก้วรึยังล่ะ" เอ้อ ใช่สิ ยังไม่ได้โทรหายัยนั่นเลยตั้งแต่ตื่นมา

 

 

          "คุยบ้างแล้วล่ะ งั้นฉันขอตัวแปปนะโว้ย ตามสบายพวก" ผมบอกเพื่อนๆ ก่อนจะขึ้นไปบนห้องเพื่อที่จะโทรหาแก้ว แต่พอปลดล็อกหน้าจอเท่านั้นแหละก็เจอข้อความเข้า

 

 

 

 

 

 

 

          'ฉันมาถึงแล้วนะ มีเพื่อนใหม่ตั้งสี่คน ขอนอนก่อนนะเหนื่อยมากเลย คิดถึงนะผีดิบ ♥   Kwj'

 

          น่ารักซะจริงแฟนผม ป่านนี้น่าจะตื่นแล้วนะ โทรหาเลยดีกว่า

 

          (ฮาโหลลลล ว่างายย มีไรโคนจานอนแหลว) ยัยบ้าเอ้ยพูดอย่างกับคนเมา

 

          "นี่มิกกี้ ตื่นได้แล้วกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย" ผมกรอกเสียงใส่ปลายสาย

 

          (อ้าว นายเองเหรอ ฉันเหนื่อยอ่ะขอนอนต่อได้มะ) มีรึผมจะยอม

 

          "ไม่ได้ รีบตื่นมาคุยกันก่อนสิคิดถึงจะตายแล้ว"

 

          (ฮึ่ย น่าโมโหจริงๆ) ฮ่าๆ ผมไม่ยอมให้เธอนอนมากไปหรอก เสียสุขภาพหมดสิ

 

          "ไง ไหนบอกได้เพื่อนใหม่มาตั้งสี่คน เป็นใครมาจากไหน"

 

          (ก็มีเพื่อนผู้ชายสาม ผู้หญิงหนึ่งน่ะ) เฮ่ย ทำไมผู้ชายมันมากกว่าผู้หญิงล่ะ

 

          "แล้วทำไมมีผู้ชายมากกว่า ทำไมถึงมาเป็นเพื่อนเธอได้ ไว้ใจได้รึปล่าว" หึงสิครับ หึง ! ถ้าสามคนนั้นมาจีบผมแล้วจะทำไงล่ะ ตัวไม่ได้อยู่ใกล้ด้วย

 

          (อันที่จริงฉันยังไม่ได้เจอผู้หญิงเลยแหละ อ้อที่มีผู้ชายสามคนก็คือเค้าเป็นการ์ดของพ่อฉันที่นี่ คนนึงชื่อธามไทเป็นคนไทยพูดไทยได้ อีกคนชื่อกวินเป็นลูกครึ่งอเมริกา และก็คนสุดท้ายชื่อจองเบเป็นคนเกาหลี แต่ละคนเค้าเป็นมิตรมากเลยนะ น่ารักกันทุกคนเลย) ดูๆ พูดมาได้ น่ารักเหรอ ? เหอะ ผมน่ารักกว่าเยอะ !

 

          "อย่าลืมสิ่งที่ฉันขอนะ ข้อที่สองน่ะเธอจำได้ใช่มั้ย" ผมชักจะหวงแล้วสิ ถ้าสามคนนั้นมีใครคนนึงมาจีบแฟนผมจริงๆละผมคงอกแตกตาย ยิ่งสวยๆอยู่ด้วยนะเธอเนี่ย

 

          (ไม่ลืมหรอกน่าผีดิบ ใจทั้งใจฉันอยู่ที่นายหมดแล้ว) เธอพูดติดตลก แต่ผมจริงจังนะ

 

          "ให้มันจริงนะครับคุณจริญญา ถ้าผมจับได้นะเห็นดีกันแน่"

 

          (อุ้ยกลัวจังเลยคุณวิศว นายจะทำอะไรฉันได้ฮะ) ยังกล้าเถียงอีก เชื่อเข้าเลยแฮะ

 

          "เดี๋ยวเธอจะได้รู้แน่ หึ !"

 

          (น่าา ฉันไม่ใช่คนหลายใจนะ อย่าทำเป็นงอนสิ)

 

          "ง้อก่อนสิ"

 

          (ยังไงล่ะ ถ้านายอยู่ใกล้ๆนะฉันจะกระโดกอดคอเลย) น่ารักอ้ะ -3-

 

          "บอกรักหน่อย ขอแบบจริงจังนะ"

 

          (ฉัน-รัก-นาย คิดถึงนายจะตายอยู่แล้วววว) นี่สิที่ผมต้องการ

 

          "ฉันก็รักเธอ รีบๆกลับนะครับ รักแก้วนะ" แล้วผมก็วางสายไป นี่แหละรักของผม ไม่ต้องหวานมากไป ไม่ต้องพูดจาเกินจริง คุยกันเหมือนเพื่อนกันปกตินี่แหละที่ผมชอบ แต่แก้วจริงใจกับผม  ผมก็ไม่รู้จะไปรักใครที่ไหนได้อีกแล้วล่ะ

 

 

 

 

          ผมเดินลงมาจากห้องก็เจอทั้งสี่คนกำลังสนุกสนานกันใหญ่ คู่ไอ้ป็อปก็เล่นหมากรุกกัน ส่วนคู่ไอ้เขื่อนก็นั่งดูทีวี แต่ที่ผมสงสัยนะคือ..

 

 

          "ฉันล่ะอยากจะรู้จริงๆ ว่าพวกแกมาทำอะไรที่บ้านฉันเนี่ย" สุดท้ายผมก็ถามมันออกไป

 

          "ไม่รู้จะไปไหนดีไง เลยมาเล่นบ้านแกเนี่ยแหละ บ้านกว้างดี อาหารการกินสมบูรณ์" ไอ้ป็อปบอก เออดี เหตุผลน่าถีบ -_-

 

          "เอาน่าโทโมะ พวกฉันอุตส่าห์มาอยู่เป็นเพื่อนายนะเนี่ย" ฟางบอกผมบ้าง นี่ถ้าแก้วอยู่ด้วยนะพวกมันจะมานอนค้างเลยผมก็ไม่ว่า ผมจะนอนกกทั้งคืนเลย แต่นี่มานั่งหวานกันเป็นคู่งี้ผมก็อิจฉาตายเซ่

 

          "ไม่ต้องหงอยหรอกไอ้โมะ งั้นไปเที่ยวห้างกันดีกว่าป่ะ" ไอ้เขื่อนชวนผม แต่อารมณ์ตอนนี้ผมกลายเป็นคนไม่มีคู่ชั่วคราว เพราะฉะนั้น ผมก็ไม่ไปให้อิจฉาพวกมันฟรีๆหรอก ผมเลยส่ายหน้าให้มันเป็นคำตอบ มันก์ทำให้หน้าแหยๆและก็พากันออกไป เฮ้อ ไม่มีแก้วอยู่ด้วยนี่เหมือนมันหายไปครึ่งชีวิตเลยแฮะ

 

 

 

          คนหล่อเซ็งครับ :(

 

 

 

 

 

 

KAEW PART

 

 

 

 

          ฉันวางสายกับไอ้คุณผีดิบสุดที่รักแล้วก็ตื่นไปโยปริยาย ฉันเลยไปทำธุระอาบ้ำแต่งตัว อากาศที่นี่ถึงจะไม่หนาวมากนัก แต่ฉันก็เลือกที่จะใส่เสื้อแขนยาวมีฮูดกับกางเกงยีนส์ อืม.. ไปหาธามให้พาไปเที่ยวดีกว่า ฉันเลยเดินลงมาข้างล่างก็เห็นคุณพ่อคางอิน คุณแม่ และก็ธามไทอยู่พอดี เอ๋ มีผู้หญิงหน้าตาฝรั่งแท้ๆคนนึงนั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย ใครกันหว่า ?

 

          ไม่ทันที่จะได้ถามคุณแม่ก็เรียกฉันไปนั่งและแนะนำผู้หญิงคนนั้นทันที

 

 

          "อ้าวแก้วตื่นแล้วเหรอลูก นี่ไงลีน่าที่แม่บอกว่าเป็นเพื่อนลูกอีกคนนึงน่ะ" อ้อ เพื่อนผู้หญิง ดีเลยฉันอยากมีเพื่อนที่นี่เยอะๆ ฉันเลลยทักทายและยิ้มให้ซะหน่อย

 

          "Hi Lina, I'm Kaew" แต่ลีน่าดูท่าจะไม่เป็นมิตรกับฉันซะเลย เธอเชิดหน้าหนีฉันไปซะงั้นอ่ะ ฉันเลยได้แต่เหวอแล้วก็นั่งนิ่งๆแทน

 

          "ลีน่า ! ทำไมทำท่าทางแบบนั้น่ะลูก" คุณพ่อคางอินตำหนิ ลูก ? อ๋อ ลูกบุญธรรม

 

          "ลีน่าเบื่อค่ะ ลีน่าจะไปข้างนอก" อ้าว พูดไทยได้นี่นา งั้นก็ดีจะได้คุยกันง่ายๆ

 

          "งั้นดีเลยค่ะ แก้วอยากไปข้างนอก อยากไปเที่ยวพอดีเลย" ฉันยิ้มให้ทุกคนเหมือนกับเด็กที่ไม่เคยเปิดตาดูโลก

 

          "ใครบอกว่าฉันจะไปกับเธอ" อ้าว -0-

 

          "ลีน่า ! เสียมารยาทนะ" คุณคางอินดุอีกครั้ง

 

          "ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ เดี๋ยวหนูให้ธามพาไปก็ได้ ได้มั้ยคะคุณแม่" ฉันบอกคุณพ่อคางอิน ก่อนจะหันไปขอคุณแม่ที่นั่งข้างๆ

 

          "ได้สิจ้ะ ธามขัดข้องอะไรรึปล่าว" คุณแม่บอกแล้วถามธามไท ธามมองหน้าคุณพ่อคางอินเป็นเชิงคำถาม

 

          "ไปเถอะธาม ต่อจากนี้แกมีหน้าที่คอยดูและคุณหนูแล้วจนกว่าจะกลับไทย"

 

          "ครับท่าน ลีน่าจะไปด้วยกันมั้ย" ธามไทถามลีน่าที่ชักสีหน้าเบื่อเต็มทน

 

          "ไม่หรอก ฉันจะไปกับกวิน ชิ !" เธอพูดเท่านั้นก็เดินเชิดออกไป คุณพ่อและคุณแม่ต่างพากันสายหน้าเอือมระอา ฉันเลยนั่งรถมากับธามไท และแน่นอน ฉันถามเรื่องลีน่าก่อนเป็นอันดับแรก

 

 

 

 

 

 

          "ลีน่าเค้าเป็นลูกบุญธรรมของคุณพ่อคางอินเหรอธาม"

 

          "ใช่ ลีน่าน่ะน่าสงสารนะ ถูกเจอที่งานเลี้ยงงานนึงเมื่อ 10 ปีก่อน พ่อแม่เธอถูกฆ่าตายในงาน คุณคางอินเป็นเพื่อนของพ่อแม่เธอ เลยอาสาให้เธอมาเป็นลูกบุณธรรม คงเพราะเสียพ่อแม่ไปตั้งแต่ยังเล็กลีน่าเลยเอาแต่ใจ คุณคางอินและคุณแม่ของแก้วเลยคอยตามใจตลอดเพราะกลัวเธอจะทำอะไรเสี่ยงๆ" พอฟังเรื่องของลีน่าที่ธามเล่ามาฉันก็ถึงบางอ้อ ลีน่าน่าสงสารจริงๆนะ ดีแล้วล่ะที่คุณพ่อคางอินมาดูแลแต่ก็เสียตรงที่ถูกตามใจมากเกินไปนี่สิ

 

          "แล้วทำไมลีน่าถึงไปกับกวินล่ะ" ฉันยังคงถามไม่เลิก

 

          "สองคนนี้เป็นแฟนกันน่ะ คุณคางอินก็ไม่ได้ว่าอะไรนะเพราะกวินไว้ใจได้" ธามพูดต่อ

 

          "อ๋อ อย่างนี้นี่เอง เอ้อธาม แล้วเราจะไปไหนกันล่ะ" ฉันถามขระที่เราสองคนขับรถมานานแล้วไม่มีจุดหมายซักที

 

          "เดี๋ยวพาเดินเล่นในย่านตลาดแถวๆนี้ก่อนละกัน มีของกินอร่อยๆเยอะเลย" ธามบอกก่อนจะหาที่จอดรถ

 

          ฉันกับธามไทเราเที่ยวกันทั้งวัน จนฉันคิดว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทของฉันไปแล้ว ฉันเลยขอถ่ายรูปของเขาเก็บเอาไว้ไปให้คนที่นู่นดู ว่าเพื่อนฉันน่ะ หล๊อออออหล่อ

 

 

 

 

 

 

 

 

          โดยที่แก้วเองนั้นไม่รู้เลยว่า คนที่พาเธอมาเที่ยวและเธอคิดว่าเป็นเพื่อนสนิทคนนี้   กำลังมีความรู้สึกดีๆให้เธอ 'เกินคำว่าเพื่อน' .. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          

 

 

 

 

 

 

 

 

---

ผ่านไปอีกหนึ่งตอนแล้วว

ขอบอกอ่านเม้นข้างล่างแล้วมันแบบ โอ้ยยยดีใจ ตื้นตัน มาอัพให้เลย

ขอบคุณมากๆนะคะ แล้วจะมาอัพบ่อยๆเลย สัญญา

รักทุกคอมเม้น ทุกโหวต ทุกการเข้าชม 

คืนนี้นอนหลับฝันดีน้าา ♥