Fighting love เพื่อเธอ…ที่รัก

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~





"พี่ป๊อป!"เฟย์กับแก้วเดินเข้ามาในห้องรวมอย่างเอาเรื่อง
"มีอะไรหรอ"ป๊อปปี้เอ่ยงงๆ
"ที่รักใจเย็นๆสิคร้าบบบบ"เขื่อนวิ่งตามมากอดเอวเฟย์ไว้ ป๊อปปี้มองภาพตรงหน้างงๆ
"มินนี่ ไม่เอาหน่า"โทโมะที่วิ่งตามมาอีกคนลูบหัวแก้วเบาๆ
"ไม่ต้องเลย แก้วทนไม่ไหวแล้วนะ"
"นี่มันอะไรกัน แล้วฟางไปไหน"ป๊อปปี้ตัดบท
"ยัยฟางน่ะหรอ ขาเคล็ดอยู่บนห้องไง"เฟย์โวย
"ขาเคล็ด?ตั้งแต่เมื่อไหร่"ป๊อปปี้ลุกขึ้นทันที
"เมื่อตอนเย็น ฟางเดินหนีคนที่สะกดรอยตามน่ะ เลยไปชนคนจนล้ม"
"สะกดรอยตาม?"ป๊อปปี้ทำหน้างง เค้าเคลียร์กับพิชชี่ไปแล้วนี่
"ใช่นี่พี่สืบกันประสาอะไร ทำไมยังไม่รู้ตัวอีก ต้องรอให้ยัยฟางเจ็บไปมากกว่านี้เรอะไง"เฟย์โมโห
"เฟย์ ใจเย็นๆสิ"เขื่อนจับแขนแฟนสาว เฟย์มองหน้าเข่ือนอย่างไม่ยอม แต่เขื่อนก็จ้องกลับอย่างจริงจังเช่นกัน เฟย์ถอนหายใจก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงอ่อนลง
"เรื่องสะกดรอยตามก็อีกเรื่อง แต่เรื่องที่โดนลูกบาสอัดเมื่อวาน ถ้ามีอีกเฟย์จะไม่ปล่อยให้ฟางอยู่กับพี่อีกแล้ว"
"โดนบาสอัด?ทำไมพี่ไม่เห็นรู้เรื่อง"
"นี่ยัยฟางไม่ได้บอกพี่หรอ จะบอกให้นะ ยัยฟางได้เรื่องเจ็บตัวแทบจะทุกวันมาจะอาทิตย์นึงแล้ว รู้เรื่องแล้วก็รีบๆจัดการ ไม่งั้นแก้วกับเฟย์จะจัดการเอง"แก้วเอ่ยอย่างหนักแน่น ป๊อปปี้พยักหน้ารับ
"ขอบใจมากนะเฟย์แก้วที่บอก"ป๊อปปี้เอ่ยพร้อมหันไปสบตาสองสาว
"แล้วพี่จะทำไงต่อ"แก้วเอ่ย
"จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้อีก"ป๊อปปี้ตอบเสียงเย็นก่อนจะสาวเท้าออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว










@Fang's room
~ก๊อกๆ~
"ฟางครับเปิดประตูให้พี่หน่อย"เสียงเรียบของแฟนหนุ่มที่ดังขึ้นทำให้ร่างเล็กที่กำลังบีบนวดขาตัวเองอยู่ชะงัก
'ถ้าพี่ป๊อปรู้ว่าเราขาเคล็ดซวยแน่ๆ ให้เดินไปเปิดประตูมีหวังความแตก'
"เข้ามาเลยค่ะประตูไม่ได้ล็อค"
"พี่ถือโมเดลอยู่อ่ะเปิดไม่ได้"เสียงเรียบตอบอีกครั้ง
ฟางได้แต่โทษโชคชะตาที่ขยันกลั่นแกล้งเธอเหลือเกิน ก่อนจะพยุงร่างกายไปเปิดประตูให้ร่างสูง
"อ้าวไหนโมเดลล่ะคะ"ฟางเอ่ยเมื่อเปิดประตูไปป๊อปปี้ก็เดินเข้ามาตัวเปล่า
"เมื่อกี้ไอเขื่อนมันเดินผ่านมาแล้วยืมไปดู"
"อ่อค่ะ"ฟางตอบก่อนจะพยายามเดินกลับด้วยท่าทางปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งดูแล้วป๊อปปี้ก็ไม่ได้สังเกตอะไรเธอมากร่างเล็กนั่งลงบนโซฟาป๊อปปี้คุกเข่าลงพร้อมจับขาเรียวเบาๆ
"อุ้ยพี่ป๊อปทำอะไรคะ"ฟางตกใจชักเท้าหนี
"เจ็บมากมั้ย"ป๊อปปี้จับขาเรียวพลิกไปมาเบาๆ
"พี่ป๊อป…"
"ขาเคล็ดแล้วทำไมไม่บอก"
"…คือ ฟางไม่อยากให้พี่ป๊อปเป็นห่วง"
"พี่เป็นห่วงเราอยู่แล้ว"ป๊อปปี้เอ่ยเรียบๆก่อนจะนวดเบาๆฟางหลับตาลงอย่างผ่อนคลาย ไม่นานก็พล่อยหลับไป ป๊อปปี้ลูบผมนุ่มของแฟนสาวเบาๆพร้อมสายตาคมที่มองใบหน้าหวานด้วยความรักสุดหัวใจ ริมฝีปากเรียวประกบลงบนริมฝีปากบางของคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะกดจูบที่หน้าผากมล
"จะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้วนะ พี่สัญญา"










"พี่ป๊อปหวัดดีครับ"กลุ่มxisยกมือไหว้ป๊อปปี้ที่มาส่งฟางที่มหาลัยอย่างสนิทสนม
"พิชพี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย"ป๊อปปี้เดินนำออกมา
"เมื่อวานนายสะกดรอยตามฟางทำไม"
"เมื่อวาน?"พิชชี่งง
"ผมยอมนับนะครับว่าเคยสะกดรอยตามฟาง แต่หลังจากที่ผมรู้ว่าฟางเป็นแฟนพี่ ผมก็ไม่ได้ตามแล้ว"
"แล้วใครตามฟาง เมื่อตอนนั้น เราบอกพี่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนใกล้ตัวพี่ คือฟางใช่มั้ย เรารู้อะไรมา แล้วยังมาขอโทษพี่อีก มันอะไรกันล่ะพิช"ป๊อปปี้เริ่มเดือด
"คือ…"
"พิชเรื่องใหญ่แล้ว!!!"แบมกับเกลปรากฎตัวขึ้นแล้วลากพิชชี่ออกไป ป๊อปปี้มองตามด้วยความสงสัย แต่สิ่งที่เค้ามั่นใจมากคือ…
เค้าต้องลงมือจบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด เพื่อคนตัวเล็กของเค้า และความรักความผูกพันธ์ที่เค้ากับฟางสร้างมันขึ้นมา!!!













"เริ่มสงสัยแล้วสินะพี่ป๊อป แค่ขาเคล็ดมันยังน้อยไป เตรียมตัวรับชุดใหญ่ต่อจากนี้ได้เลย หึ"



#################################

ขอโทษนะคะที่อัพช้า ขอบคุณทุกๆคนมากนะคะที่ติดตามเรื่องนี้
ซึ้งจนน้ำตาจะไหล 555

ติดตามกันไปเรือยๆๆๆๆๆนะคะ
รักคนอ่าน รักคนเม้น รักคนโหวต
ทุกคนที่มาอ่านไม่ว่าจะเม้นจะโหวตหรืออ่านอย่างเดียวก็ตาม
มันคือกำลังใจที่ดีมากกกกของเรา เป็นแรงผลักดันให้เราแต่งต่อ
ขอบคุฯมากกกกนะคะ