รักฉันซะ!!! ก่อนที่เธอจะไม่ปลอดภัย

9.9

เขียนโดย Fangindy

วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 12.36 น.

  3 ตอน
  49 วิจารณ์
  13.72K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 13.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3) ลูกหลง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ ตระกูลจิระคุณ

 


" แน่นอน ถ้าลูกคนใดคนหนึ่งหาแฟนที่รักลูกจริงๆ มา 1 คนไม่ว่าแม่จะให้แฟนคนนั้นทำอะไร

แฟนลูกคนนั้นจะยอมทำทุกอย่าง " แม่ของป๊อปปี้และมิณทร์พูด

 

" แม่ครับเล่นพูดอย่างนี้ สมบัติเป็นของผมเลยนะ " มิณทร์พูดเยาะเย้ยป๊อปปี้

 

" อะไรไอมิณทร์ แกนี่มัน.." แม่ป๊อปตัดคำพูด

 

"ตาป๊อป เลิกว่าน้องซะที เอาเป็นว่าใครที่หาแฟนมาได้ละก็รับสมบัติส่วนพิเศษไปซะ และแก

ตาป๊อปเลิกขู่น้องได้แล้ว "แม่ป๊อปปี้ว่า

 

" แต่แม่.." ป๊อปปี้กำลังจะเถียง แต่โดนมิณทร์ตัดหน้า

 

" ครับแม่ งั้นผมไปก่อนนะครับ ^^" มิณทร์ยิ้มให้แม่แล้ววิ่งออกจากบ้าน แต่ก็ต้องหยุดเมื่อถูกใคร

บางคนเรียก

 

" หยุด !!! " ป๊อปปี้เดินเข้าไปปะทะกับมิณทร์

 

" อะไรของพี่ " มิณร์พูด

 

" แกมันไอลูกหลง ไม่ควรได้รับสมบัติ " ป๊อปปี้พูด

 

" ถึงผมจะลูกหลง แต่ผมก็เป็นลูกของแม่นะ ผมก็มีสิทธิได้รับสมบัติ " มิณทร์พูด

 

" แกไม่มีสิทธิ ไอลูกหลง ออกไปจากชีวิตฉันซะ !!! " ป๊อปปี้ตะโกนใส่มิณทร์ ทำให้มิณทร์ที่มีปม

ในใจ รีบวิ่งออกห่างป๊อป ส่วนป๊อปก็ยิ้มหน้าระลื่น เพราะฝนกำลังจะตก

 

" แกจะไปไหนได้ หึหึ " ป๊อปปี้ยิ้มเล่ห์หลี่ยมแล้วเดินเข้าบ้าน

 

 

 

 

ซ่า

 

" ทำไมพี่ต้องว่าผมตลอดด้วย !!!!! " มิณทร์พูดกลางสายฝน ที่กำลังตกหนักขึ้นเรื่อยๆ

 

" ฮึก..ถึงผมจะลูกหลงแต่ผมก็มี ฮึก..หัวใจนะ ฮือ.. " มิณทร์ทรุดลงกับพื้น แล้วบ่นตัวเองพึมพัม

ก่อนที่จะมีใครคนหนึ่งมาเห็นมิรทร์ในสภาพโทรมสุดๆ

 

" มิณทร์ ไปทำอะไรตรงนั้นน่ะ " แต๊งกิ้วรีบใช้ร่มบังมิณทร์

 

" แต๊ง..เธอมาได้ไง "มิณทร์ลุกขึ้นยืน

 

" ฉันเห็นนายเลยวิ่งมาหาน่ะ ไปพักที่บ้านฉันก่อนนะ บ้านฉันอยู่แถวนี้ นายมาจากไหนน่ะ ห่างบ้าน

มาซะไกล ไม่ได้เอารถมาหรอ หรือวิ่งมา 55 " แต๊งพยายามพูดตลกให้มิณทร์ฟัง

 

" ใช่ ฉันวิ่งมา "มิณทร์ตอบ

 

" วิ่งมา 0.0 รีบไปกันเถอะ ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆแล้ว " แต๊งกิ้วจับมือมิรทร์แล้วรีบเดินๆเข้าบ้าน

ในจังหวะที่แต๊งจับมือมิรทร์ทำให้มิณทร์รู้สึกดีๆกับแต๊ง

 

 

1 ชั่วโมงผ่านมา

 

 

" ฉันไม่นึกเลยนะ ว่าผุ้ชายที่สุดจะเข้มแข็งอย่างนาย ภายในจะอ่อนแอขนาดนี้ " แต๊งพูดแล้วหน้า

เศร้า

 

" อืม...ฝนเริ่มหยุดแล้ว งั้นฉันไปก่อนนะ "  มิณทร์พูด

 

" เอ่อ.." มิณทร์ตัดหน้าแต๊งพูด

 

" อ่อ ขอบคุณมากนะ ที่ช่วยให้ฉันรู้สึกดีขึ้นน่ะ " มิณทร์ยิ้มให้แต๊ง แล้วออกจากบ้านแต๊งไป

 

 

 

 

" ทำไมมันยังไม่กลับมาอีกว่ะ นี่ก็หลายชั่วโมงแล้ว " ป๊อปปี้บ่นพึมพัม เพราะมิณทร์ไม่ยอมกลับ

บ้าน

 

" หรือว่าเราจะว่ามันแรงไป อันที่จริงฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะว่ามันขนาดนั้นสักหน่อย เห้อ "ป๊อปปี้เริ่ม

สำนึกผิด

 

" เพราะเรื่องสมบัตินั่นแท้ แล้วเราจะใช้ใครมาเป็นคนรักล่ะ คิดสิ ไอป๊อป คิดสิ " ป๊อปปี้เกาหัวตัวเอง

เพราะความโมโห แล้วบ่นๆๆๆ

 

" ไม่มีใครสักคนที่รักฉันเลย ในเมื่อฉันไม่มีคนรัก แล้วฉันจะได้ใครเป้นแฟนล่ะ ฉันก็ไม่เคยทำอะไร

ใครสักหน่อย เอ๊ะ !! ฉันไม่เคยหรอ ฉันว่าฉันเคยนะ ยัยผู้หญิงคนนั้นไง ใช่ฉันต้องรับผิดชอบเธอ

คนนั้นให้ได้ ชื่อยัยนั่นฉันยังไม่รู้เลย -..- "ป๊อปปี้พูดแล้วล้มตัวนอนที่เตียง แล้วก็นึกออกว่าฟาง

ไปที่ไหนบ่อยๆ นั่นก็คือ ผับkamikazeDUO 

 


 

ติดตามนิยายเค้าด้วย เม้นน้อยมาก หมดกำลังใจมากเลยอ่ะ 

 

เค้าอัพแต่ไม่มีใครเม้น เค้าเสียใจนะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา