cry...ได้ยินฉันบ้างไหม?

 ----------------------------ฝนตก-----------
ฝนตกอีกแล้วหรอ???
 ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดู
 087-68699999 เบอร์ที่คุ้นเคยโทรเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย
คุณไม่ได้รับ 30 สาย
โทรมาทำไมกัน...จะแต่งงานแล้วไม่ใช่หรอ?
ตอนนี้ฝนตกทำให้อากาศเย็นพอสมควร.
เห้อ..
เหงาจังเลย...
  Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.
เสียงโทรศัพดังขึ้นทำให้ฉันหันไปมองมือถือเบอร์ที่คุ้นเคย
 087-68699999  
 ฮึก....
จะรับดีไหม
'รักเธอนะฟาง...'
ฮึก! ความทรงจำเก่าๆย้อนคืนมาอีกครั้ง
.
รับดีไหม
รับ.
ไม่รับ
'ฟาง"
ไม่ไม่รับไม่อย่านะอย่า!
"ฮัลโหล ฟางฟาง!"เสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากโทรศัพ
"ฟางตอบพีชสิฟาง!." เสียงนั้นใช่จริงๆด้วย...
''ฟาง!.'' ฮึก...พีช น้ำใสๆเรื่มไหลออกมาอีกครั้ง...ไม่ต้องไม่คุยไม่วางสายสิวาง!!!
แต่แล้ว.....
''ฮัลโหล"เสียงสั่นเล็กน้อยตอบกลับไปทำให้น้ำใสๆไหลออกจากตา.
ไม่แล้วทนไม่ได้แล้ว พีช ...ฉันคิดถึงเธอ...
---------------------------------------------------15%-----------------------
ฮึก หลังจากรับโทรศัพที่พีชโทรมาฉันก้ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลยเขาพูดอะไรมาอธิบายอะไรมาก็แต่
ฉันได้แค่นั่งฟั่งแล้วร้องไห้....
ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆน้ำตาถึงร้องไห้...
ทำไม?
'ฟางร้องไห้หรอ?'
'....'
'อย่าร้องนะเดียวพี่เลี้ยงขนม'
'ใครร้องไห้ย่ะ!'
'5555อย่าร้องอย่าร้อง'
'รู้ไหมว่าเราไปร้องไห้ตอนฝนตกไม่มีใครรู้เลยว่าเราร้องไห้'
'อะไรของนาย'
'เพราะอะไรรู้ไหมฝนมันจะล้างน้ำตาออกไป'
'.....'
'ไม่อยากให้ใครเห็นว่าเราร้องไห้...ลองไปร้องไห้ตอนฝนตกสิไม่มีใครรู้...'
ฮึก...ความทรงจำเก่าไหลย้อนมาอีกครั้ง...
ใช่..ตอนนี้ฝนตก..
ฉันจะควรทำตามที่นายเคยบอกดีไหม???
ลองดู.
ฉันเดินออกไปข้างนอกฝนตกหนักมาก..ฉันลองไปยืนอยู่กลางฝน..
'ยิ้มหน่อย~~สาวน้อย'
'จับได้แล้ว555'
'อย่าลืมพักผ่อนนะครับ'
'แย่จังไข่ดาวไหม้เลย'
'กับข้าวฝีมือฟางโครตอร่อย~~'
'ทำให้ฉันกินหน้อยสิ ทุกวันเลย.ไม่ใช่สิตลอดไปเลยดีกว่า.'
'เป็นแฟนกันนะ'
'ฟาง....เลิกกันเถอะ..'
ฮึก ..น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย....มันไหลลงมามันหยุดไม่ได้เลย
ฉันนั่งลงกับพื้นปล่อยให้สายฝนไหลลงมาเปียกตัวฉัน
อือ ฮึก..พีช พีช..
ฉันเอามือปิดหูปล่อยให้น้ำตาไหลลง
พีช พีช
" พีชชชช!!!!"ฉันตะโกนไปอย่าหัวเสีย
ขยี้เส้นผมสวยจนมันยุ่งไปหมด ฮึก ฮึก
ฉันล้มตัวนอนกับพื้นเย็นอย่างไร้เรี่ยวแรงปล่อยให้ฝนไหลลงมาเรื่อยๆ
ฉันมองท้องฟ้าที่มีเมฆดำก่อตัวขึ้นมา 
เหนื่อย..มันเหนื่อยเหลือเกิน..
หลังจากนั้นฉันก้ไร้สติลง..
ดวงตาสวยที่ดูบวมเนื่องจากการร้องไห้หนักปิดลง...
------------------------------------------------------------------------------
"ฟางฟาง"ผมเดินเข้ามาในบ้านมองดุตามห้องที่ตามไม่เห็นเด้กน้อยอยู่.
หายไป?ขอร้องล่ะ อย่าคิดสั้นลงทะเลเลย ยิ่งฝนตกหนักอยู่ด้วย..
"ฟาง ฟาง" ผมเรียกตามห้องต่างก็ไร้คนอยู่
หายไปไหน ได้โปรดอย่าไปไหนเลย..
ผมตัดสินใจเก้าขายาวๆของผมไปห้องของเธอ.
"ฟาง"ผมเปิดประตูเข้าไปก้ไร้วี่แววของเธอ บนเตียงมีเพียงแค่โทรศัพไอโฟนที่วางอยู่
"ฟาง"ผมเรียกอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำ
หายไปไหนของเธอ!ขณะที่ผมกำลังหงุดหงิดที่หาเธอไม่ผม ผมก้ตกสะดุดเขาที่หน้าตาบานเล็กๆ
ผมมองออกไปข้างนอกทำให้ผมตาโต.
ใช่..คนที่ผมกำลังหาอยุ่กำลังนอนอยู่บนพื้นท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมา
"ฟาง!!!"ผมตะโกนแล้วนีบใช้ขายาวๆวิ่งลงไปสวนหลังบ้าน
ผมไม่สนใจสายฝนที่ตกลงมาผมสนใจแต่ร่างบางที่นอนอยู่
"ฟาง ฟาง!."ผมเขย่าร่างบางให้ตื่น ผมจับร่างบาง ตัวนั้นเย็นไปหมด 
"ฟาง ฟาง"ผมเรียกอีกครั้ง
ตัดสินใจถอนเสื้อคลุมของผมออกแล้วคลุมหัวของร่างบางไม่ให้โดนฝน
ผมรีบนำร่างบางเข้าบ้านรีบใช่ขายาวๆของผมขึ้นไปบนห้องของเธอ
ผมบางเธอบนเตียงนอนอย่างเบามือที่สุด
ผมลงไปข้างล่างหยิบยาผ้าขนหนูกะละมังเล็กและน้ำขึ้นไป
ผมมองร่างบางที่หลับอยู่ยนเตียงตัวของเธอร้อนผมจึงเช็ดตัวให้และห่มผ้าห่มให้เธอ
ภายในห้องเงียบได้ยินแค่เสียงอร์และเสียงสายฝนที่ดังอยู่ข้างนอก
ผมมองหน้าสาวน้อย
ตาของเธอบวมเนื่องจากร้องไห้อย่างหนัก
ใบหน้าของเธองดงามมากถ้าไม่มีสีหน้าที่เศร้าแบบนี้มันคงจะสวยกว่านี้
ผมพอรู้ว่าเธออกหักจากชายหนุ่มมาเก็บตัวอยู่ที่นี้ วันๆเอาแต่ร้องไห้ไม่ก็นั่งเหม่อลอยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
เธอน่าสงสารมากทำให้ผมต้องมาดูแลเธอบ่อยๆ
ผมก็ไม่เข้าใจตัวทำไมต้องมาดูแลเธอด้วยก็ไม่รู้
ผมไม่เข้าใจทำไมต้องร้อนใจตอนเธอกำลังเดินลงทะเลเธอจะลงทะเลก้ได้เรื่องของเธอ
ทำไมผมต้องหงุดหงิดที่เธอหายไปก็ไม่รู้.
ทำไมผมโกธรทุกทีที่เธอร้องไห้และเจ็บไปหมดก็ไม่รู้..
หรือว่าผม..ชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกก็เป็นไปได้
ผมเห็นเธอครั้งแรกตอน5ทุ่มตอนนั้นผมอ่านหนังสืออยู่ได้ยินเสียงรถผมก็สงสัยว่าใครมา
ผมเลยลงไปดูเห็นหญิงสาวใส่แว่นดำถือกระเป๋าใบใหญ่มา ถึงแม้มันจะมดก็ตามแต่ผมก้เห็นหน้าเธอ
เธอสวยมากๆ สวยจริงๆ
ทำให้ผมมามองเธอที่หน้าบ้าน เหมือไม่เห็นเธอผมจึงต้องใช่ความกล้าไปคุยกับเธอ
เธอเย็นชาใส่ ผม ผมเลยใช่รอยยิ้มเข้าไปคุยกับเธอ เธอยิ้มด้วยนะตอนที่ผมให้อมยิ้มกับเธอ
เธอยิ้มได้น่ารักมากๆเลย รอยยิ้มที่เห็นครั้งแรกก็หลงรัก..
ผมมาหาเธอทุกวันโดยแค่มองเธอผ่านหน้าบ้าน จนวันหนึ่ง.
ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าบ้านเห็นเธอกำลังลงทะเลตอนแรกผมก็นึกว่าเธอคงเล่นน้ำ
แต่เธอเดินลึกขึ้นลึกขึ้นผมเลยวิ่งเข้าไปช่วย ตอนนั้นผมเจ็บหัวใจมากเลย
ผมเข้าไปห้องเธอมีแต่ยาระงับประสาท ในบ้านข้าวของถูกทำลายไปหมด.
ผมดูแลเธอตลอด (แบบห่างๆ)จนวันนี้ที่ผมไม่เห็นเธอนั้นแหละ
ผมนั่งมองหน้าเธอ มองไปรอบๆ เห็นไอโฟนวางอยุ่.
 ขอ ดูหน่อยแล้วกัน.
ผมเปิดดูไป
ทุกข้อความ..
ผมโกธร โกธรมันที่ทำให้เธอเสียใจ โกธร ผทอยากจะปามือถือทิ้ง!
บังอาจมาทำเธอร้องไห้! 
"อือ " เสียงเล็กทำให้ผมหยุดโกธรทันที่
ฟางขยับเล้กน้อยแล้วหลับในที่สุด.
ผมเดินเข้าไปลูบหัวเธอเบาๆมองหน้าแสนสวย 
ตอนเธอร้องไห้..ฉันจะเป็นคนซับน้ำตาให้เอง
ตอนเธอเหงา..ฉันจะอยู่กับเธอเอง.
ตอนเธอหนาว..ฉันจะกอดเธอเอง.
ตอนนเธอไม่มีใคร..ฉันจะอยู่กับเธอเอง..
---------------------------------------------------------------------------------
ครบ100%แล้วเย้ๆๆมาให้คะแนนแล้สมาเม้นต์ด้วยนะจุ๊บๆ
ปล.จะเปิดเทอมแล้วT^T.