cry...ได้ยินฉันบ้างไหม?

 ----------------------------ฝนตก-----------

ฝนตกอีกแล้วหรอ???

 ฉันหยิบมือถือขึ้นมาดู

 087-68699999 เบอร์ที่คุ้นเคยโทรเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย

คุณไม่ได้รับ 30 สาย

โทรมาทำไมกัน...จะแต่งงานแล้วไม่ใช่หรอ?

ตอนนี้ฝนตกทำให้อากาศเย็นพอสมควร.

เห้อ..

เหงาจังเลย...

  Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

เสียงโทรศัพดังขึ้นทำให้ฉันหันไปมองมือถือเบอร์ที่คุ้นเคย

 087-68699999  

 ฮึก....

จะรับดีไหม

'รักเธอนะฟาง...'

ฮึก! ความทรงจำเก่าๆย้อนคืนมาอีกครั้ง

.

รับดีไหม

รับ.

ไม่รับ

'ฟาง"

ไม่ไม่รับไม่อย่านะอย่า!

"ฮัลโหล ฟางฟาง!"เสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากโทรศัพ

"ฟางตอบพีชสิฟาง!." เสียงนั้นใช่จริงๆด้วย...

''ฟาง!.'' ฮึก...พีช น้ำใสๆเรื่มไหลออกมาอีกครั้ง...ไม่ต้องไม่คุยไม่วางสายสิวาง!!!

แต่แล้ว.....

''ฮัลโหล"เสียงสั่นเล็กน้อยตอบกลับไปทำให้น้ำใสๆไหลออกจากตา.

ไม่แล้วทนไม่ได้แล้ว พีช ...ฉันคิดถึงเธอ...

---------------------------------------------------15%-----------------------

ฮึก หลังจากรับโทรศัพที่พีชโทรมาฉันก้ไม่ได้คุยอะไรกับเขาเลยเขาพูดอะไรมาอธิบายอะไรมาก็แต่

ฉันได้แค่นั่งฟั่งแล้วร้องไห้....

ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆน้ำตาถึงร้องไห้...

ทำไม?

'ฟางร้องไห้หรอ?'

'....'

'อย่าร้องนะเดียวพี่เลี้ยงขนม'

'ใครร้องไห้ย่ะ!'

'5555อย่าร้องอย่าร้อง'

'รู้ไหมว่าเราไปร้องไห้ตอนฝนตกไม่มีใครรู้เลยว่าเราร้องไห้'

'อะไรของนาย'

'เพราะอะไรรู้ไหมฝนมันจะล้างน้ำตาออกไป'

'.....'

'ไม่อยากให้ใครเห็นว่าเราร้องไห้...ลองไปร้องไห้ตอนฝนตกสิไม่มีใครรู้...'

ฮึก...ความทรงจำเก่าไหลย้อนมาอีกครั้ง...

ใช่..ตอนนี้ฝนตก..

ฉันจะควรทำตามที่นายเคยบอกดีไหม???

ลองดู.

ฉันเดินออกไปข้างนอกฝนตกหนักมาก..ฉันลองไปยืนอยู่กลางฝน..

'ยิ้มหน่อย~~สาวน้อย'

'จับได้แล้ว555'

'อย่าลืมพักผ่อนนะครับ'

'แย่จังไข่ดาวไหม้เลย'

'กับข้าวฝีมือฟางโครตอร่อย~~'

'ทำให้ฉันกินหน้อยสิ ทุกวันเลย.ไม่ใช่สิตลอดไปเลยดีกว่า.'

'เป็นแฟนกันนะ'

'ฟาง....เลิกกันเถอะ..'

ฮึก ..น้ำตาไหลลงมาไม่ขาดสาย....มันไหลลงมามันหยุดไม่ได้เลย

ฉันนั่งลงกับพื้นปล่อยให้สายฝนไหลลงมาเปียกตัวฉัน

อือ ฮึก..พีช พีช..

ฉันเอามือปิดหูปล่อยให้น้ำตาไหลลง

พีช พีช

" พีชชชช!!!!"ฉันตะโกนไปอย่าหัวเสีย

ขยี้เส้นผมสวยจนมันยุ่งไปหมด ฮึก ฮึก

ฉันล้มตัวนอนกับพื้นเย็นอย่างไร้เรี่ยวแรงปล่อยให้ฝนไหลลงมาเรื่อยๆ

ฉันมองท้องฟ้าที่มีเมฆดำก่อตัวขึ้นมา 

เหนื่อย..มันเหนื่อยเหลือเกิน..

หลังจากนั้นฉันก้ไร้สติลง..

ดวงตาสวยที่ดูบวมเนื่องจากการร้องไห้หนักปิดลง...

------------------------------------------------------------------------------

"ฟางฟาง"ผมเดินเข้ามาในบ้านมองดุตามห้องที่ตามไม่เห็นเด้กน้อยอยู่.

หายไป?ขอร้องล่ะ อย่าคิดสั้นลงทะเลเลย ยิ่งฝนตกหนักอยู่ด้วย..

"ฟาง ฟาง" ผมเรียกตามห้องต่างก็ไร้คนอยู่

หายไปไหน ได้โปรดอย่าไปไหนเลย..

ผมตัดสินใจเก้าขายาวๆของผมไปห้องของเธอ.

"ฟาง"ผมเปิดประตูเข้าไปก้ไร้วี่แววของเธอ บนเตียงมีเพียงแค่โทรศัพไอโฟนที่วางอยู่

"ฟาง"ผมเรียกอีกครั้งแล้วเดินเข้าไปห้องน้ำ

หายไปไหนของเธอ!ขณะที่ผมกำลังหงุดหงิดที่หาเธอไม่ผม ผมก้ตกสะดุดเขาที่หน้าตาบานเล็กๆ

ผมมองออกไปข้างนอกทำให้ผมตาโต.

ใช่..คนที่ผมกำลังหาอยุ่กำลังนอนอยู่บนพื้นท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมา

"ฟาง!!!"ผมตะโกนแล้วนีบใช้ขายาวๆวิ่งลงไปสวนหลังบ้าน

ผมไม่สนใจสายฝนที่ตกลงมาผมสนใจแต่ร่างบางที่นอนอยู่

"ฟาง ฟาง!."ผมเขย่าร่างบางให้ตื่น ผมจับร่างบาง ตัวนั้นเย็นไปหมด 

"ฟาง ฟาง"ผมเรียกอีกครั้ง

ตัดสินใจถอนเสื้อคลุมของผมออกแล้วคลุมหัวของร่างบางไม่ให้โดนฝน

ผมรีบนำร่างบางเข้าบ้านรีบใช่ขายาวๆของผมขึ้นไปบนห้องของเธอ

ผมบางเธอบนเตียงนอนอย่างเบามือที่สุด

ผมลงไปข้างล่างหยิบยาผ้าขนหนูกะละมังเล็กและน้ำขึ้นไป

ผมมองร่างบางที่หลับอยู่ยนเตียงตัวของเธอร้อนผมจึงเช็ดตัวให้และห่มผ้าห่มให้เธอ

ภายในห้องเงียบได้ยินแค่เสียงอร์และเสียงสายฝนที่ดังอยู่ข้างนอก

ผมมองหน้าสาวน้อย

ตาของเธอบวมเนื่องจากร้องไห้อย่างหนัก

ใบหน้าของเธองดงามมากถ้าไม่มีสีหน้าที่เศร้าแบบนี้มันคงจะสวยกว่านี้

ผมพอรู้ว่าเธออกหักจากชายหนุ่มมาเก็บตัวอยู่ที่นี้ วันๆเอาแต่ร้องไห้ไม่ก็นั่งเหม่อลอยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

เธอน่าสงสารมากทำให้ผมต้องมาดูแลเธอบ่อยๆ

ผมก็ไม่เข้าใจตัวทำไมต้องมาดูแลเธอด้วยก็ไม่รู้

ผมไม่เข้าใจทำไมต้องร้อนใจตอนเธอกำลังเดินลงทะเลเธอจะลงทะเลก้ได้เรื่องของเธอ

ทำไมผมต้องหงุดหงิดที่เธอหายไปก็ไม่รู้.

ทำไมผมโกธรทุกทีที่เธอร้องไห้และเจ็บไปหมดก็ไม่รู้..

หรือว่าผม..ชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกก็เป็นไปได้

ผมเห็นเธอครั้งแรกตอน5ทุ่มตอนนั้นผมอ่านหนังสืออยู่ได้ยินเสียงรถผมก็สงสัยว่าใครมา

ผมเลยลงไปดูเห็นหญิงสาวใส่แว่นดำถือกระเป๋าใบใหญ่มา ถึงแม้มันจะมดก็ตามแต่ผมก้เห็นหน้าเธอ

เธอสวยมากๆ สวยจริงๆ

ทำให้ผมมามองเธอที่หน้าบ้าน เหมือไม่เห็นเธอผมจึงต้องใช่ความกล้าไปคุยกับเธอ

เธอเย็นชาใส่ ผม ผมเลยใช่รอยยิ้มเข้าไปคุยกับเธอ เธอยิ้มด้วยนะตอนที่ผมให้อมยิ้มกับเธอ

เธอยิ้มได้น่ารักมากๆเลย รอยยิ้มที่เห็นครั้งแรกก็หลงรัก..

ผมมาหาเธอทุกวันโดยแค่มองเธอผ่านหน้าบ้าน จนวันหนึ่ง.

ผมกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าบ้านเห็นเธอกำลังลงทะเลตอนแรกผมก็นึกว่าเธอคงเล่นน้ำ

แต่เธอเดินลึกขึ้นลึกขึ้นผมเลยวิ่งเข้าไปช่วย ตอนนั้นผมเจ็บหัวใจมากเลย

ผมเข้าไปห้องเธอมีแต่ยาระงับประสาท ในบ้านข้าวของถูกทำลายไปหมด.

ผมดูแลเธอตลอด (แบบห่างๆ)จนวันนี้ที่ผมไม่เห็นเธอนั้นแหละ

ผมนั่งมองหน้าเธอ มองไปรอบๆ เห็นไอโฟนวางอยุ่.

 ขอ ดูหน่อยแล้วกัน.

ผมเปิดดูไป

ทุกข้อความ..

ผมโกธร โกธรมันที่ทำให้เธอเสียใจ โกธร ผทอยากจะปามือถือทิ้ง!

บังอาจมาทำเธอร้องไห้! 

"อือ " เสียงเล็กทำให้ผมหยุดโกธรทันที่

ฟางขยับเล้กน้อยแล้วหลับในที่สุด.

ผมเดินเข้าไปลูบหัวเธอเบาๆมองหน้าแสนสวย 

ตอนเธอร้องไห้..ฉันจะเป็นคนซับน้ำตาให้เอง

ตอนเธอเหงา..ฉันจะอยู่กับเธอเอง.

ตอนเธอหนาว..ฉันจะกอดเธอเอง.

ตอนนเธอไม่มีใคร..ฉันจะอยู่กับเธอเอง..

---------------------------------------------------------------------------------

ครบ100%แล้วเย้ๆๆมาให้คะแนนแล้สมาเม้นต์ด้วยนะจุ๊บๆ

ปล.จะเปิดเทอมแล้วT^T.