cry...ได้ยินฉันบ้างไหม?
เขียนโดย 
Pure123
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 10.53 น.
แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 13.32 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) อมยิ้ม
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความก๊อกๆ ก๊อกๆ
เสียงประตุดังขึ้นทำให้หญิงสาวตื่นขึ้น
ใครอีกล่ะ?เมื่อมองนาฬิกาก้พบว่ามันเที่ยงแล้ว
''เปิดประตูหน่อยมีใครอยู่ไหม?"เสียงผู้ชายนิใครกันหรือว่า....ไม่ใช่หรอกไม่ใช่เสียงเขา
ฉันจึงตัดสินใจเปิดประตูออกไปก็พบผู้ชายใบหน้าถ้ามองไปก็จะรู้เลยว่าหล่อไม่ใช่เล่นใส่เสื้อพับแขนกับกางเกงขายาวพับขากางเกงเล็กน้อยถือกล้องถ่ายรุปอันเล็กและยืนยิ้มให้ฉันอยู่
"มีอะไร?''ฉันถามเสียงเรียบ
"ฉันเห็นบ้านมันเงียบๆป้าน้อยบอกว่ามีคนมาอยู่ฉันไม่เห็นคนเลยมาดูก้พบเธอ"คนแปลกหน้ายิ้มให้ฉัน
"เหรอฉันยังไม่ตายแค่เกือบตายไม่ต้องห่วงถ้าตายฉันไปเข้าฝันป้าน้อยเอง"ฉันตอบไปด้วยสีหน้าเฉยๆเสียงเรียบ
"555เธอไม่ตายหรอกฉันอยู่ข้างบ้านนะไม่ต้องห่วง แล้วฉันชื่อป๊อปปี๊นะแล้วเธอล่ะ??"
"ทำไมต้องบอกด้วย"ฉันถามแบบสีหน้าเหมือนเดิม
"หว้าใจร้ายจังเลยเราเป็นเพื่อนบ้านกันนะไม่บอกก็ไม่เป็นไรฉันจะตั้งชื่อเธอให้ก็แล้วกัน เอิ่ม...ชื่อไรดีน๊าาา ใช่ๆอมยิ้มฉันจะเรียกเธอว่าอมยิ้ม"
"...."
"อะฉันให้เธอนะกินสะนะ"ป๊อปปี๊ยื่นอมยิ้มให้
ฉันหยิบมาดูเป็นอมยิ้มมีหน้าคนหญิงสีเหลืองรอบๆเป็นสีขาว
"ขอบใจ"
"จ้าๆ"ป๊อปปี๊ยิ้มแล้วยื่นมือมาขยี้หัวฉัน
'เด็กน้อยของพีท'เสียงความทรงจำย้อนมาอีกครั้ง
ฮึก ฉันปัดมือของอีกฝ่ายออกแล้วทำหน้าบึ้งให้
"ไม่สนิทอย่ามาเล่น''ฉันตอบกลับไปแล้วหันหลังปิดประตูแล้วไม่มองคนข้างหลังอีกเลย
ฉันเปิดทีวีดูที่นี้มันไม่มีอะไรดูเลยฉันจึงเลือกดุหนัง
เห้อทำไมมันเหงาจัง?
นายทำอะไรอยู่?
นายกินข้าวยัง?
นายจะคิดถึงฉันไหม?
ฉันคิดถึงนายจัง?
นายจะเหงาไหม?
นายนอนหลับไหม?
นายสบายดีไหม?
นายนึกถึงฉันไหม?
ฉันนะหรอ.....คิดถึงนายเหลือเกิน
นายจะัเจ็บเหมือนฉันไหม?
ส่วนฉัน...เจ็บแทบตาย
..เห้อ ฉันล้วงกระเป๋าหยิบอมยิ้มมาแล้วแกะกิน
อืม อร่อยดีเหมือนกันนะ..มันทำให้ใจฉันเย็นขึ้นมานิดหน่อย
ฉันหยิบรีโมนต์มาเปลี่ยนช่องดูอย่าอื่นตกหยุดกับช่องหนึ่ง
'พีชนายแบบดังประกาศแต่งแน่ กิีฟซี่สาวสวยที่คบกันมาแต่งแน่นอน'ฉันถึงอ้าปากค้าง
อะไรนะ?...แต่งงาน..เลิกกับฉัน3วันแต่งงานเลย หึฉันมันโง่ที่คิดไปเอง.
ถ้าฉันตาย..นายจะกลับไหม
พีช..
ฉันตัดสินใจลุกออกไปเดินลงทะเล
ถ้าฉันตายนายจะเสียใจไหม..
พีช
พีช
พีช
ฉันเดินลงทะเลลึกึ้นลึก จนตอนนี้มันถึงอกฉันแล้ว
พีช..พีช
ความคิดฉันหยุดลงเพราะแขนฉันถูกกระชากกลับมา
"เธอทำอะไร??.หยุดบ้าได้แล้ว"ปีอปปีีมองหน้าฉันด้วยความโมโห
"ถ้าฉันตายพีชจะสนใจไหม?."ฉันพูดเสียงเบา
"อะไรนะ"
"ถ้าฉันตายเขาจะกลับมาหาไม?."
"อะไรนะ!ที่เธอคิดบ้าๆเดินลงทะเลเพราะไอ้บ้านั่นคนเดียวเนี่ยนะมันไม่เห็นค่าเธอเธอจะทำแบบนี้มันก้ไม่มีประโยนช์."ป๊อปปี๊พุดแล้วลากฉันออกมา
"ไม่ ฉันต้องตายฉันต้องตาย"ฉันพุดเหมือนคนติดยาพูดซ้ำๆคำเดิมอยู่ดีๆน้ำตาก้ไหลออกมา
"หยุดพอกลับบ้านฉันว่าเธอต้องพักผ่อนสะหน่อย"ป๊อปปีีกล่าวแล้วอุ้มฉันในท่าเจ้าสาว
ไม่..ไม่ฉันต้องตายไม่ฉันไม่นอน ไม่อยาก..ฝันร้ายอีกแล้ว..
------------------------------------------------------------------------------
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
