cry...ได้ยินฉันบ้างไหม?

10.0

เขียนโดย Pure123

วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 10.53 น.

  7 ตอน
  7 วิจารณ์
  14.09K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2556 13.32 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1) จุดเริ่มต้น

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

" ฮึก ฮึก อือ อย่าไปอย่าไปขอร้องอย่าไป" หญิงสาวก้มหน้าร้องไห้พลางกอดขาชายหนุ่ม

"ขอโทษนะฟางเราจบกันแค่เนี่ยเถอะ" ชายหนุ่มพูด

"ไม่ไม่ไม่นะอย่าไปอย่าไป ฮึก..ฮึก" 

ฉันเกลียผู้ชาย อกหักอกหัก ฉันเลยหนีไปหัวหินบ้านพักที่ฉันอยู่กับแม่ก่อนแม่ลาโลกไป ที่นั้นมีความทรงจำทั้งดี และ .."ร้าย.." จากนี้ไปหัวใจของฉันไม่มีอีกแล้วฉันเกลียดเกลียดผู้ชาย!!

--------3ชั่วโมงก่อนหน้านี้---------------

"พีชขอร้องอย่าไปพีชฮึก..อย่าทิ้งฟางไปขอร้องพีช" ฉันวิ่งตามชายหนุ่มพุดเป้นที่รักลงมา

"ไม่ฟางมันจบแล้ว"ชายหนุ่มพูด

"ไม่พีชเรารักกัน ใช่ ฮึกเรารักกัน" หญิงสาวพูดทั้งน้ำตา

"ไม่ฟางมันจบแล้ว ขอร้องปล่อยเราไป'  

"ไม่พีชไม่ ฮึก ฮึก"หญิงสาววิ่งไปกอดชายหนุ่มจากด้านหลัง

" ไม่ฟางปล่อย" ชายหนุ่มหันมามองหน้าหญิงสาว

"ฮึก ฮึก อือ อย่าไปขอร้องอย่าไป" หญิงสาวก้มหน้าร้องไห้พลางกอดขาชายหนุ่ม

"ขอโทษ ฟาง..เราจบแค่เนี่ยเถอะ"ชายหนุ่มพูดพลางแกะมือของหญิงสาว

"ไม่พีชไม่พีชอย่าไปอย่า ฮึกฮึก" หญิงสาวก้มหน้าร้องไห้

---------------------------------------------------------------------------------

สามชั่วโมงที่หญิงสาวยังก้มหน้าร้องไห้...ร้องไห้ครั้งสุดก่อนที่จะทิ้งความรู้สึกทุกอย่าไป

ใช่ ...เราต้องกลับมาผู้ชายคนเดียวเองกลับมาเป็นคนเดิม

คนที่ไม่ร้องไห้....คนที่เข้มแข้ง..คนที่ไม่อ่อนแอ่ ...คนที่ไม่ยอมเปิดใจ..คนที่"ไร้หัวใจ" ใช่แล้วฟาง

ไม่ยอมเจ็บอีกแล้ว ไม่ไม่เด็ดขาด

หญิงสาวลุกไปล้างหน้ามองตัวเองที่หน้ากระจก

หึ...น่าสมเพชตัวเองจริงๆ ดูไม่ได้เลยตาบวมไปหมด ไม่หยุดร้องไห้ต้องไปใช่ต้องไป 

หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องเอาสิ่งของเก่าออกมา 

รูปภาพที่เราถ่ายด้วยกัน หึ ไร้สาระ

ดอกไม้ต่างที่เราทำเป็น ดอกไม้แห้ง หึปัญญยาอ่อน

ตุ๊กตา สร้อยต่าง หึทิ้งทิ้ง หยิงสาวโยนของพวกนั้นลงถัง

แล้วค่อยๆเดินไปเอาไม้ขีดไฟ จุดลงไปเผาของเผานั้นทั้งหมด ไม่รู้สึกเสียดายทั้งสิ้น

หญิงค่อยๆถอดแหวนที่อยู่นิ้วนางของตัวเองออกไป หึ เวลานี้ไม่จำเป็นสำหรับฉันแล้ว หยิงสาวปาลงถังไป แล้วหยิบกระเป่ากับกุญแจรถล็อคบ้านที่มีความทรงจำดีๆ และ เลวร้าย ใช่เราเจ็บมากพอแล้วไม่อย่าเจ็บอีกแล้ว

หญิงสาวสตาดร์รถใส่แว่นดำขับรถออกไป ถนนที่ไร้ผู้คน ถนนที่มีแสงไฟ ต้องไปแล้วต้องไปแล้ว

หญิงสาวหยิบโทรศัพเปลี่ยนรูปหน้าจอ ที่เมื่อก่อนเป็นรุป ฉันและเธอ 

หึ! สกปรกต้องลบ

หญิงสาวจอดรถและลบ รูปต่างๆ และ เบอร์บ้านั่นด้วย 

หยิงสาวเปิดเพลงเบาๆขับรถไปที่ไร้จุดหมาย มองโทรสัพและหยิบขึ้นมา หน้าจอโทรสัพเป็นสีดำ กดเบอร์ที่รู้จักดี

"ฮัลโหล พี่เฟย์" หญิงสาวพูด

"ฮัลโหล ฟางมีอะไรหรอ?.."

" พี่เฟย์ฟางจะไปอยู่บ้านที่หัวหินสักพักพี่"

"อืม..มีไรเปล่าไปอยุ่ได้นะเดียวพี่โทรบอกคนดูแลให้...ไปทำใจสะนะ"

"ค่ะขอบคุณค่ะ"หญิงสาวพูดแล้วตัดสายโทรศัพทิ้ง

หนูต้องไปเยี่ยมแม่สะหน่อยแล้วค่ะ แม่...คิดถึงแม่จังเลย..

หญิงสาวขับรถไปยังจุดหมายทันที

ขอให้ทุกสิ่งเป้นแค่ฝันร้าย...ตื่นขึ้นมาแล้วจบไปไม่อะไรเกิดขึ้นด้วยเถอะ พระเจ้า..

...................................................................................continue............

จบแล้วจ้าฟิคเรื่องแรกมาเม้นกันเยอะน้าให้กำลังใจเราหน่อย จุ๊บๆๆ

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา