Love Story เรื่องรักๆของนายหนุ่มฮอต

Fang Talk
สวัสดีค้าาาาาาา ตอนนี้ฟาง เฟย์แล้วก็แก้วเลิกเรียนแล้วค่ะ พวกเรานัดกันว่าจะไปหาพวกพี่ป๊อปกัน ว่าแล้วพวกเราก็ไปกันดีกว่าน้าาา
"ยัยฟางไปเหอะ" แก้วเรียก
"โอเคจ้า แปปนะ"
"พี่ฟางแก้ว ว่าป่ะตั้งแต่จินกับจีนไม่อยู่เหงาขึ้นเนอะ" เฟย์พูด
"อืม ฉันก็คิดว่างั้นอ่ะ" แก้วตอบ
"แล้วพี่ฟางอ่ะ"
"เหมือนกันแหละ"
"จ้า ถ้าอย่างงั้นเราไปกันเหอะ"
"แหม รีบจังนะยัยเฟย์จะรีบไปเจอพี่เขื่อนของแกรึไงห๊ะ" ยัยแก้วพูด
"หรือแกไม่อยากเจอพี่โมะหรือเฮียป๊อปของแก" เฟย์ตอบกลับไป
"แล้วทำไมละ"
"ก็ไม่ทำไมไง"
"เชอะ/เชอะ" 
"นี่หยุดเถอะ ไปกันดีกว่า"
"รีบจังนะ" เฟย์กับแก้วพูด
"ไปเหอะๆ"
"จ้าๆ"
Poppy Talk
อยู่กับป๊อปอีกแล้วนะ ตอนนี้ป๊อปกำลังรอที่รักของผมเอง ก็ฟางนั่นแหละ! >< ว่าแต่ทำไมมาช้าจังนะ เป็นอะไรรีเปล่าเนี่ย
"พี่ป๊อป" เสียงฟาง! อยู่ไหนอ่ะ
"ฟางอยู่นี่ค่ะ"
"อ้าว มาอยู่ข้างหลังนี่เองไหนมาหอมทีสิ คิดถิ๊ง คิดถึง" ผมบอกแต่ดูเหมือนฟางจะไม่ยอมนะ
"ไม่ให้หรอก" นั่นไงว่าแล้ว แต่เรื่องอะไรผมจะยอมละจริงมั้ย
"แน่ใจนะ"
"แน่!" ฟางบอกแล้วหันไปหาแก้วแต่ผมดึงตัวฟางไว้ก่อนเลยทำให้...
-จุ้บ-
"เฮ้ย"
"ร้องอะไรฟาง" 
"พี่ป๊อปปล่อยฟางนะ"
"แหม อยากหอมแก้มพี่ก็ไม่บอก มาๆข้างนี้มันได้ไปแล้วเอาอีกข้างนึงมันเรียกร้องอ่ะ"
"ไม่เอาแล้ว"
"งั้นพี่หอมเองก็ได้" ผมบอกแล้วก็หอมแก้มฟางทั้งสองข้าง ห๊อม หอม
"พี่ป๊อป!!!"
"จะเอาอีกหรอ"
"บ้า"
"นี่พวกแกจะสวีตกันอีกนานมั้ย" ไอ้เขื่อนกับไอ้โมะพูด
"อิจฉาอ่ะดิ" 
"ไม่เว้ย แฟนฉันก็มีใช่มั้ยครับแก้วใจ" ไอ้โมะพูดแล้วเอาแก้มไปคลอเคลียยัยแก้ว
"ไอ้โมะน้องฉัน"
"แล้วไง แฟนฉันโว้ย" 
"แต่นี่มันน้องฉันนะ"
"แต่ก็แฟนฉัน"
"นี่หยุดเลยนะ! พี่ป๊อปพี่โมะ" แก้วพูดแล้วทำหน้ายักษ์ใส่ผมสองคน น้องผมหน้ากลัวเหมือนกันนะ
"คร้าบๆ หยุดแล้ว" ผมกับไอ้โมะพูด
"นี่หยุดกันได้ยังอ่ะ" เฟย์เขื่อนพูด
"หยุดแล้ว"
"โอเค กลับบ้านกัน" พวกเราหกคนพูด
"อืม บายกลับกัน" 
"ไปก่อนนะ ไปเหอะแก้ว" ไอ้โมะบอกแล้วกำลังลากแก้วออกไป แต่...
"สวัสดีค่ะโมะ" เสียงใครอ่ะ อ๋อ แบมนี่เอง ห๊ะ แบม เวรแล้วไง!!!
"หวัดดี" โทโมะพูดแล้วลากแก้วออกไป เบาๆ เน้นนะว่าเบาๆ
"เดี๋ยวสิคะ จะรีบไปไหนแล้วน้องคนนี้ใครหรอคะ" แบมพูด โทโมะเงียบ ส่วนแก้วแล้วคนอื่นๆก็งงยกเว้นผมกับไอ้เขื่อนนะ เพราะพวกเราเข้าใจดีว่าเพราะอะไร ไอ้โมะถึงเป็นแบบนี้
"โทโมะเงียบทำไมหรอคะ" แบมพูด แล้วทำหน้าตาใสซื่อ เหอะ! 
"อย่ายุ่งกับผม ไปกันเหอะแก้ว" โทโมะพูดแล้วพาแก้วออกไป แต่..
"เดี๋ยวพี่โมะทำไมพี่ไม่พูดกับพี่คนนี้ละ" 
"ไม่จำเป็นหรอก กลับเหอะเร็วๆ"
"ทำไมพี่โมะรีบจัง" แก้วถามด้วยความสงสัย
"ก็เพราะเค้าคงไม่อยากเจอพี่มั้งคะน้องแก้ว" แบมบอกนั่นยิ่งทำให้แก้วสงสัยมากขึ้นไปอีก
"ทำไมละคะ" แก้วถาม
"ก็เพราะ เอ่อ ชั่งเถอะจ้ะ แต่พี่ชื่อแบมนะเป็นแฟนโทโมะ" ยัยแบม ยัยตัวร้าย พูดแบบนั้นน้องผมเข้าใจผิดหมด
Kaew Talk
พี่คนนี้เค้าพูดอะไรของเค้านะ แฟนพี่โมะหรอ???
"แก้วอย่าไปฟังเค้านะ" พี่โมะ พี่ป๊อป พี่เขื่อนพยายามพูด
"พวกพีเป็นอะไรกันอ่ะ" ฉัน เฟย์ฟางถาม 
"พวกเค้าไม่เป็นอะไรหรอกค่ะน้องแก้ว ก็แค่ตกใจนิดหน่อยที่เห็นพี่มั้ง"
"ทำไมละคะ" เฟย์ฟางถาม
"ก็แฟนมาทั้งทีจริงมั้ยคะ โทโมะ!" พี่แบมพูดแล้วเดินไปจับหน้าพี่โมะ เอ้ย มากไปแล้วนะ
"ผมไม่ใช่แฟนคุณ" พี่โมะตอบแล้วสบัดมือพี่แบมออกแล้วเดินมาหาฉัน
"ทำไมละคะ เราเป็นแฟนกันนะ" อะไรนะ!
"เราเลิกกันไปนานแล้วนะแบม หยุดยุ่งกับผมซักที!" เลิกกันแล้ว หมายความว่า แฟนเก่าอ่ะดิ จะกลับมาคืนดีหรอ แล้วฉันละ ไม่น้าาาาาาาาา 
"เลิกกันแล้ว ก็มาเป็นแฟนกันได้อีกหนิคะ โทโมะ!"
"ไม่มีทาง เพราะผมมีแฟนแล้ว คือแก้วแล้วผมก็รักเธอมาก" พี่โมะพูดแล้วดึงฉันที่กำลังอึ้งแล้วก็งงมากไปหา
"อ๋อ เพราะนังนี่สินะ โมะถึงไม่ยอมคืนดีกับแบม!" เริ่มไม่ดีแล้วสิ
"ไม่เกี่ยวกับใครทั้งนั้น ถึงไม่มีแก้วผมก็จะไม่กลับไปหาคุณอีกจำไว้"
"อร๊ายยยยยยยยยยยยยย ฉันไม่ยอมจำไว้ นังแก้วแกไม่ตายดีแน่!" 
"คุณอย่ามาทำอะไรแก้วนะ!"
"เหอะ คุณบอกเองหนิคะโทโมะว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว คุณจะมาสั่งฉันไม่ได้"
"พอเถอะ หยุดซักที"
"ทำไมละคะ เขื่อน ป๊อปปี้"
"หยุดยุ่งกับเพื่อนแล้วก็น้องสาวผมซักที" พี่ป๊อปพูด
"อ๋อ นังนี่น้องสาวนายหรอ ดีจะได้จัดการแบบเต็มที่"
"หยุดเถอะแบม ผมไม่อยากใช้กำลังกับผู้หญิงนะ ออกไป!"
"เหอะ ฉันไปก็ได้แต่พวกคุณสามคนจำไว้นะ พวกเราไม่ยอมคุณแน่"
"พวกเรา หมายความว่าไง" พี่ๆสามคนพูด ฉันก็งงนะ
"หวังว่าคุณคงจำ เกลกับโบว์ได้นะคะ เขื่อน ป๊อปปี้" พี่คนนั้นพูดแล้วเดินออกไป (ไม่จำมันแล้วชื่อ นิสัยไม่ค่อยหน้าเคารพเลย)
"เฮ้ย!" พี่ป๊อปกับพี่เขื่อนอุทานส่วนพี่โมะดูตกใจอยู่ไม่น้อย ตกลงันเรื่องอะไรกันเนี่ย ใครก็ได้บอกฉันทีเถอะ
"งั้นเรากลับกันเหอะ" พวกฉันพูด
"จ้า" พวกพี่ๆตอบแล้วจับมือพวกฉันเดินออกไป
"เดี๋ยวก่อน!" เสียงนั้นทำให้พวกเราหันไปมอง 
"กลับมาทำไมอีก" พี่โมะถามด้วยเสียงเย็นชานิดๆ
"ลืมอะไรบ้างอย่าง" พวกเราทำหน้าสงสัยแต่แล้วความสงสัยก็หายไป เมื่อ...
-เพลี้ย เพลี้ย- (คิดซะว่าเสียงตบนะ เค้าไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำเสียงแบบไหนดี:earnny)
"เฮ้ย แก้ว"
"เธอตบแก้วทำไม!" พี่โทโมะถามอย่างเอาเรื่อง
"แล้วไงคะ"
"เธอ! มันจะมากไปแล้วนะ" 
"พอเถอะพี่โมะ/ไอ้โมะมาดูแก้วก่อน"
"จริงด้วย" พี่โมะพูดแล้วเดินมาหาฉันส่วนยัยพี่แบมอะไรนั่นไปไหนแล้วไม่รู้
"แก้วเจ็บมากมั้ย"
"มาก"
"พี่ขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไรคะ"
"ครับ ไหนมาดูสิ" พี่โมะพูดแล้วจับหน้าฉันดูอย่างเบามือ
"พี่โมะ"
"ครับ"
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเก่าพี่จริงๆหรอ" คำถามของฉันทำให้พี่โมะชะงักไปเล็กน้อบ
"ครับ จริง"
"แล้วพี่ยังรักเธออยู่รึเปล่า"
"ไม่แล้วละ เลิกรักไปตั้งนานแล้วแก้วไม่ต้องกังวลนะตอนนี้พี่รักแก้วคนเดียวในหัวใจของพี่มีแต่แก้วเท่านั้น ณ ตอนนี้และตลอดไป เชื่อใจพี่นะ" พี่โมะพูดแล้วจับมือฉันไว้
"ค่ะ แก้วเชื่อใจพี่" ฉันบอกแล้วกอดพี่โมะไว้
"ครับ" พี่โมะตอบแค่นั้นแล้วกอดตอบฉันเบาๆ
"พี่ป๊อปแล้วผู้หญิงที่ชื่อโบว์กับเกลเป็นใครหรอ" คำถามของฟางทำให้ฉันผละกอดจากพี่โมะก่อนที่จะหันเป็นมอง
"นั่นสิพี่เขื่อน"
"พวกเค้าเป็นแฟนเก่าพี่เองแหละ" พี่ป๊อปกับพี่เขื่อนตอบ
"แล้วพี่..." ฟางถามแต่โดนขัดซะก่อน
"พี่ยืนยันได้ว่าพี่ไม่ได้รักเธอแล้วแต่พี่รักฟาง รักฟางคนเดียวนะ"
"ค่ะฟางก็รักพี่" แล้วสองคนนั้นก็กอดกัน
"แล้วพี่เขื่อนละ"
"พี่ก็เหมือนกันครับ พี่รักเฟย์คนเดียวและจะรักตลอดไป"
"ค่ะเฟย์ก็รักพี่นะ รักพี่คนเดียว"
__________________________________________________________
ตอนนี้มีนางร้ายมาแล้วนะจ้ะ เม้นๆๆๆ