รักของฉัน คือเธอใช่มั้ย..?

ณ โรงเรียน
 
(พิชชี่เดินพร้อมกับมองไปรอบๆห้องก็ไม่เห็นเกล เลยไปถามโบว์ที่นั่งข้างเกล)
พิชชี่:โบว์ๆ เกลยังไม่มาหรอ
โบว์:อืมยังไม่มาเลยอ่ะ ถามหาเกลทำไมหรอ
พิชชี่:ป่าวๆไม่มีอะไร
(แล้วพิชชี่ก็กับไปนั่งที่เดินไปและจ้องมาที่โต๊ะเกล)
กั้ง:ไอพิชมึงมองหาไรวะ
พิชชี่:ไอกั้ง..เกลบอกชอบกูวะ
กั้ง:จิงดิ!ชอบตั้งแต่เมื่อไหร่วะ
พิชชี่:บอกว่าชอบตั้งแต่ม.ต้นแล้วอ่ะ
กั้ง:แล้วมึงบอกเค้าว่าไรอ่ะ
พิชชี่:ก็เมื่อวานกูอารมณ์ไม่ดีเกลก็พูดปลอบ กูตะโกนใส่แล้วเกลก็พูดมาแบบนั้นแล้วก็เดินหนีไป)
กั้ง:แล้วมึงชอบเกลป่ะ
พิชชี่:กูก็เคยชอบนะ แต่กูคิดว่าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กเกลคงไม่คิดอะไรหรอกมั้ง
กั้ง:แล้วนี่เกลมายัง
พิชชี่:ยัง เดี๋ยวตอนเย็นจะกลับไปดูซักหน่อย
กั้ง:เออมึงคิดดีๆนะเว้ย ว่าในใจของมึงคิดยังไงกับเกลอยู่ ถ้าชอบก็บอกไป กูบอกได้แค่นี้แหละ
(แล้วกั้งก็เดินออกไปจากพิชชี่)

 17.00น.
(พิชชี่กลับมาจากโรงเรียนและเดินผ่านหน้าบ้านเกลเลยหยุดอยู่ที่หน้าบ้านเกลและมองไปรอบๆบ้าน ไม่เห็นมีใครเลยไปกดกริ่งหน้าบ้าน)
กริ๊ง กริ๊ง
พิชชี่:เกล เกล ออกมาหาเราหน่อย
(แล้วเกลก็เดินออกมาจากในบ้าน)
เกล:มีอะไร
พิชชี่:ขอคุยด้วยหน่อยสิ(แล้วพิชชี่ก็เดินไปในสวนเกล แล้วก็เดินตามไป)
เกล:มีอะไรว่ามา
พิชชี่:เกลเป็นไรหรือป่าวถึงไม่ไปโรงเรียน เราขอโทษนะ
เกล:เมื่อวานนายพึ่งบอกฉันว่าไม่ต้องมายุ่งกับนายอีกไม่ใช่หรอ นายกลับไปได้แล้ว
(เกลกำลังจะเดินไปจากตรงนั้นพิชชี่ดึงเกลเข้าไปกอดแล้วพูดว่า..)
พิชชี่:เราชอบเกล... เราแอบชอบเกลมาตั้งนานแต่เราคิดว่า เราเป็นเพื่อนกันและคิดว่าเกลคงไม่คิดอะไรกับเรา...
เกล:นายชอบฉันหรอ (พูดแล้วร้องไห้)
พิชชี่:เราขอโทษ เป็น...แฟนกันนะ
เกล:นายพูดจริงหรอ
พิชชี่:พูดจริงๆ
เกล:อือ..อืม