คนนั้นที่ฉันตามหา??

" แม่ฝากน้องด้วยน่ะป๊อป " แม่ฟางพุดขึ้น พลางเชดน้ำตาออกจากแก้มสวยของลุกสาว 
 
" ครับไม่ต้องเป็นห่วงน่ะครับป๊อปจะดูแลฟางอย่างดี " ปีอปปี้พูดจบก็ก้มลงกราบเท้าแม่ฟางอย่างนอบน้อม  ไม่นานผู้ใหญ่ก็พากันออกไปจนเหลือเพียง โทโมะ เขื่อน เฟย์ แก้ว  ปอนด์
 
" 555อ่ะอะ่ ไม่ร้องแล้วน่ะเด็กน้อยเรานี่น้าาโตจนแต่งงาน จนเป็นแม่คนละ เลิกขี้แยได้แล้ว " โทโมะพูดพร้อมเดินเข้าไปกอดฟาง แล้วเช็ดน้ำตาให้น้องสาวที่เขารักมาก
 
" ฮืออ ฟางรักพี่โมะน่ะรักมากด้วย ฟอดด ฟอดด " ฟางพูดจบก็กระโดด หอมแก้มโทโมะ เล่นเอาทั้ง ป๊อปปี้และแก้วที่ท้องอ่อนๆอยู่ เดือนกว่าๆๆสะดุ้ง 
 
"อะแฮ่มทำไรเกรงใจหน่อยก็ดี " ป๊อปปี้เป้นคนเอ่ยออกมา 
 
" แก้วก็รักเฮียน่ะอย่าลืมมีหลานให้แก้วอุ้มไวไวน่ะ ฟอดฟอด " แก้วพูดกอดป๊อปปี้แล้วก็หอมแกมปีอปปี้เหมือนกับที่ฟางหอแก้มโทโมะ เล่นเอา 2 พี่น้องมองตาไม่วางเลยทีเดียว ส่วนป๊อปปี้ก็แอบกระซิบ กับแก้วว่า 
 
"ดีมากไอ้น้องรัก 55 " ป๊อปปี้กระซิบกับแก้ว แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะออกมา 
 
"เฮ้ยพวกเมิงจะประชดประชันกันอีกนานไหมว้ะกูจะได้กลับไปทำการบ้านกับเมียกูต่อ ไม่ยอมให้ไอ้โมะแซงหน้าไปคนเดียวหรอกน่ะเว้ย " เขื่อนพูดพร้อมโอบไหล่ภรรยาสาวอย่างเฟย์ 
 
" พี่เขื่อน !! " เฟย์ที่เขินจากคำพูดของสามีก็อดดุเบาๆๆ 
 
" 55 อ่ะอ่ะ งั้นกูไปละนะ อ๋อ ...ตามสบายน่ะไอ้ป๊อป พรุ่งนี้เดี๋ยวกูไปดูงานให้ 555" โ?โมะพูดจบก็เดินโอบแก้วออกไปตามด้วยเขื่อนเฟย์ที่ออกไปด้วย ส่วนปังปอนด์ที่กำลังจะเดินออกไปแต่ฟางเรียกเอาไว้ก่อน 
 
" ตัวแสบลูก " ฟางเรียกเด็กน้อยแล้วปังปอนด์ก็หันกลับมา แล้วยิ้มบางๆๆให้ ฟางกับป๊อปปี้ ป๊อปปี้รู้ว่าฟางต้องการจะพดอะไร เขาเลยเดิเข้ามาโอบตัวแสบไปนั่งที่เตียงโดยที่มีฟางนั่งอยู่แล้ว โดยเขาก็อ้อมไปอีกฝั่งแล้วนอนหนุนตักฟาง ปังปอนด์ที่เห็นป๊อปปี้ทำก็ทำตาม 
 
" หึหึ  ม๊ารักหนูน่ะลูก ม๊าสัญญาว่าม๊าจะไม่มีน้องให้หนู ม๊าจะรักและทุ่มเทให้เราเพียงคนเดียวเท่านั้น" ฟางพูดพร้อมมองหน้าเด็กน้อย เพราะมือของเธอ ถูกทั้งคุณพ่อและคุณลุก จับไปกอดแล้ว 
 
" ฮึก ฮืออ ไม่เอาครับปอนด์อยากมีน้อง ถ้าม๊ารักปอนด์ม๊าต้องมีน้องให้ปอนด์เยอะๆๆ เอาน้องผู้ชายิ่งดีครับปนอด์จะได้มีเพื่อน ปอนด์อยากเป็นคนดูแลน้อง ปอนด์สัญญา ว่าปอนด์จะไม่ทำให้น้องเสียใจ  " ปอนด์พูดพร้อมน้ำตา ป๊อปปี้มองหน้ากับฟางแล้วลุกขึ้นเดินไปอุ้มเด็กน้อยให้นั่งบนตักของเขา พลางเช็ดน้ำตาให้ อย่างอ่อนโยน 
 
" งั้นเราสัญญากับป๊าน่ะว่าเราจะเป็นพี่ที่น่ารัก รักและดูแลน้องทุกคน แล้วป๊าจะสัญญาว่าป๊าจะมีน้องใหเราเยอะๆๆเลย " ป๊อปปี้พูดพร้อมชูนิ้วก้อยมาหน้าปัีงปอนด์ ตัวเล็กยิ้มออกมาแล้วรีบเกี่ยวก้อยสัญญาอย่างไม่ต้องคิด
 
" ครับ ปอนด์สัญญา งั้นป๊ากับม๊ามีน้องให้ปอนด์เลยน่ะ ปอนด์ไปนอนแล้วดีกว่า ห้าวว!! " ปังปอดน์รีบลุกออกจากตักของป๊อปปี้แล้ววิ่งออกไปโดยไม่ลืมที่จะล๊อกห้องให้ป๊อปปี้และฟาง 
 
" เข้ากันดีจริงนะคะ " ฟางเอ่ยแซว เรื่องน้องทีไร ทั้งปังปอนด์และปีอปปี้เข้ากันเป็นปี่เป้นขลุ่ย ทั้งๆๆที่เรื่องอื่นแถบจะตีกันบ้านแตก 
 
" เหนื่อยไหมครับ พี่นวดให้ไหม " ป๊อปปี้พูดจบก็เดินอ้อมไปรวดไหล๋เปลือยเปล่าให้ภรรยาสาว 
 
" ขอบคุณคะ อ๊ะ พะพี่ป๊อป " ฟางกล่าวขอบคุณพร้อมกับหลับตาพริ้มแต่แล้วก็ต้องลืมตาตื่นพร้อมเสียงสั่นๆๆ ก็ป๊อปปี้เล่นไม่ได้นวดแค่ไหล่ของเธอเขาเลื่อนมือไปเรื่อยๆๆ จนลงมาถึงหน้าอกที่ถูกชุดเจ้าสาวปกปิดอยู่ 
 
" อืมม " ฟางครางออกมาเมื่อป๊อปปี้ที่เริ่มได้ใจนอกจากมือที่ขยำหน้าอกของร่างบางอย่างเมามันส์แล้วก็ไม่ลืมที่จะครอบครองฟางของร่างบางอย่างช่ำชอง 
 
" พี่ขอน่ะฟาง " ป๊อปปี้พูดเสียงแหบ เขาเองก็เริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว ค่อยๆๆโน้นร่างบางลงไปแนบกับเตียง พร้อมกับค่อยๆๆ รูดซิบชุดเจ้าสาวออกโดยที่ปากของเขายังคงทำงานอย่างต่อเนื่องตักตวงความหวานจากโพรงปากสวย อย่างไม่มีลดละ 
 
"อืออ อะอืมม เบาๆๆหน่อยคะฟางเจ็บ " ฟางเอ่ยออกมาพร้อมบิดไปมาเมื่อป๊อปปี้บีบเคล้นทรวงอกของเธอที่มันพอดีมือของเขาจนแทบจะล้นออกมา โดยที่อีกข้าวก็ใช่ว่าจะว่างเปล่า เขาไม่มีทางปล่อยเวลาผ่านไปง่ายๆๆหรอก อีกข้างก็โดนครอบคลุมโดนรอมฝีปากของเขาเองที่ทั้งเลียทั้งดู ทั้งเม้น จนเกิดรอยตีตรว่าเธอของของเขา 
 
" อืออ อ๊ะ อือ" ฟางครางออกมาเมือได้สัมผัสถึงอะไรบางอย่างที่ร้อนรุ่มไปตรงจุออ่อนของเธอ เสียงร้องของฟางยิ่งทำให้ป๊อปปี้ได้ใจ เขาค่อยๆ ใช่นิ้วเขี่ยไปมาอย่างสนุก จนตอนนี้กลีบกุหลาบของร่างบางเต็มไปด้วยน้ำหวาน โดยที่เขาเองไม่รอช้าที่จะก้มลงไปชิม อย่างไม่อาย 
 
" พะ พี่ ป๊อป อ๊ะ มัน สกปรก อ๊ะอืมม " ฟางพูดออกมาอย่างอยากลำบากเมื่อป๊อปปี้ได้เอาแพนตี้เชตัวน้อยออกจากร่างบาง แล้วใช่ลิ้นของเขาเลียไปทั่วก่อนที่จะห่อลิ้นของตัวเองแล้วค่อยๆๆ เลียไปในช่องเกสรหวาน 
 
" พะพี่ป๊อป ฟะฟางไม่ไหวแล้ว " เสยงหญิงสาวหอบพร่า ป๊อปปี้ละออกจากฟางแล้วรีบจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง จนตอนนี้เค้าเองก็เปลือยเปล่า 
 
" พร้อมน่ะครับ " ฟางพยักหน้าให้ป๊อปปี้ 
 
" อ๊ะ ฮึกก เจ็บพี่ป๊อปฟางเจ็บ " ฟางร้องไห้ออกมาด้วยความทรมานเธอเจ็บเมื่อได้รับสิ่งแปลกปลอมเข้าไปในตัวของตัวเอง
 
" เดี๋ยวก็หายน่ะครับคนดี " ป๊อปปี้พูดกับร่างบางพร้อมกับก้มลงจูบปากร่างบางอย่างอ่อยโยน โดยที่มือของเขาก็ใช่ว่าจะอยู่สุก เริ่มบีบนวดคลึง ช่อบัวคู่งานที่เต่งตึงรับสัผัสของเขาดีเหลือเกิน
 
" พี่ป๊อปขยับหน่อยคะ " ฟางพูดดออก มาป๊อปปี้ยิ้มออกแล้วค่อยๆๆขยับแกนกายออก แล้วเข้าอย่างช้าๆๆ แล้วค่อยๆๆเพิ่มจังหวะ
 
" อ๊ะ อ๊ะ อืออ๊ะ  อ๊ะ " ฟางครางออกมาไม่เป็นภาษา โดยที่ป๊อปปี้ก็เช่นเดียวกัน
 
" พะพี่ป๊อปฟางอ อ๊ะ อ๊าา อ๊ะ อ๋าาส์ " ฟางร้องออกมาเมื่อเธอได้แตะขอบสวรรค์ไปแล้ว
 
" อย่าเพิ่งทิ้งพี่สิ  อ๊ะอือ อ่าอ่า อ๊ะอ่าสส์ " ป๊อปปี้พูดออกมาพร้อมกระแทกแกนกลางไปจนมิดด้าม แจนทั้งเขาและเธอแตะขอบสวรรค์ไปด้วยกัน ป๊อปปี้และฟางต่างผลัดกันรุกผลัดกันรับ ตลอดทั้งคืน
 
 
 
 
 
   เวลาผ่านไป 15 ปี
 
" ม๊าค๋าาา พี่เจฟแกล้งปาล์มอีกแล้วอ่ะคะ  " ปาล์มลุกสาววัย 10ปี ของป๊อปปี้และฟางวิ่งมาฟ้องคนเป็นแม่ที่กำลังจะปลอกผลไม้อยู่ที่ริมชายหาด 
 
" อะไรเล่า พี่ยังไม่ได้ทำไรเล่าเลยน่ะ " เจฟลูกชายวัย12ปี เป็นลุกของเขื่อนและเฟย์พูดอย่างอารมณ์ดี 
 
" ไอ้พี่เจฟบ้า นี่แนะ " ปาล์มวิ่งจากตักฟางแล้วไปไล่เตะกับเจฟต่อ 
 
" 555 ดุดีวะ กูขอน่ะเว้ยไอ้ป๊อป" เขื่อนที่เดินมาพร้อมเฟย์ก็เอ่ยขึ้น 
 
" แล้วแต่ลุกว่ะ แต่ก็กูก๊ชอบน่ะ555 " ปีอปปี้พูดแล้วแท๊กมือกับเพื่อนรัก 
 
" เออแล้วนี่โทโมะกับแก้วไปไหนแล้วละคะ " ฟางถาม
 
" โน่นไงมาแล้ว " เฟย์พูด
 
" แหมหวานมาเชียว " เฟย์แซวโ?โมะกับแก้วที่เดินมาพร้อมโอบกัน 
 
" นิดหน่อยว่ะเออ ไอ้ป๊อปแล้วไอ้แสบไปไหนว้ะ " โทโมะที่นั่งลงก็ถามหา ปังปอนด์
 
" อ๋ฮ รายนั้นเขาขอดูรายละเอียดเกี่ยวกับของล๊อดนี้ก่อนส่งน่ะวะ เห็นบอกว่ามีเรื่องผิดปกติ กูก็งง ยู่ว่ากูเดี่ยวนี้สพเพร่าไปแล้วหรอ 55"ปีอปปี้ตอบ 
 
" จะว่าไป น้องปอนด์นี่ก็เหมือนป๊อปปี้หมดเลยเนาะ ไม่ว่าจะเป็นรุปร่าง การแต่งตัว การวางตัว ทุกอย่างเลยก็ว่าได้ "แก้วพูด
 
" อืมใช่ตอนแรกฟางก็ตกใจเหมือนกันน่ะ ไม่คิดว่าลูกชายคนนนี้ของฟางจะถอดแบบพ่อเค้ามาขนาดนี้55" ฟางพูดพลางหัวเราะ 
 
"มาแล้วครับ นินทาอะไรปอนด์อยู่ป่าวครับม๊า " ปังปอนด์ชายหนุ่มอายุย่างเข้า19ปี ลูกชายคนโตของป๊อปปี้ เป็นลูกชายที่แทบจะกลายเป็นฝาแฝดของป๊อปปี้เลยก็ว่าได้เพราะชายหนุ่มนั้นลอกเลียนแบบผู้เป็นพ่อมาแถบจะหมดทุกระเบียบนิ้ว ทั้งนิสัย รูปร่าง และลักษณะการดำเนินชีวิต ตอนนี้ปังปอนด์เรียนอยู่ที่มหาลัยจุฬาคณะวิศวกรรมศาสตร์ (ถูกป่าวว่ะ ) 
 
"ม๊าป่าวสักหน่อยเรานั่นแหละ หายไปไหนมาม๊าควรจะงอนดีไหมนะ "ฟางพูดพลางเบือนหน้าหนีปังปอนด์ เล่นเอาคนอื่นๆๆที่เห็นก็หัวเราะออกมาอย่างสนุก
 
" โถ่ม๊าครับปอนด์แค่ไปเช็คของมาเองน่ะ เห็นป๊าบอกว่าของล๊อตนี้มันสำคัญนี่นา ปอนด์เลยอยากตรวจสอบให้แน่ใจก่อนไงครับ "ปอนด์พูโพลางกอดฟางแล้วเอาหน้าไปถูไถแก้มของมารดา
 
" เห้ย++เกินไปไหมไอ้แสบ ปล่อยม๊าเลย คนนี้ของป๊าา "ป๊อปปี้ที่เห็นลุกชายอ้อนก็อดจะหึงไม่ได้ก็ดูสิลูกชายเค้าโตขึ้นมาก็หลอ่สะเอาเรื่อง แถมไอ้เรื่องขี้อ้อน ขี้งอนนี่ก็ได้มาจากแม่เต็มๆๆ เพราะเขาไม่มีหรอก
 
" ขนาดลูกเมิงก็หวงเนะาไอ้ป๊อป" โทโมะพูด 
 
"เออ เรื่องของกูว่าแต่ลูกๆๆเมิงไปไหนหมดเนี่ยตั้งแต่มากูยังไม่เห็นเลย "ป๊อปปี้พูโพลางโอบภรรยาเอาไว้ สวนปังปอนด์มีหรือจะน้อยหน้าก็นอนหนุนตักคนเป็นแม่แทน ในเมื่อไม่ให้กอดก็นอนหนุนตักไปเลย 
 
" อ๋อ..ก็ยัยกิ่งเขาอยากไปเดินเล่นน่ะ แต่ก็มีบางคนหวงลูกไม่เข้าเรื่อง นี่แก้วแทบจะไม่ไหวเลยนน่ะฟางเฟย์ พี่ชายของพวกแกอ่ะหวงยัยกิ่งมากเกินไปมากก ขนาดนี่ยัยกิ่งมาขอไปทำรายงานบ้านเพื่อน ก็ไม่ให้ไป เหตุผลเพราะมีผู้ชายไปด้วย โอ๊ยย กว่าจะยอมให้ไป ต้องให้เจ้ากายไปด้วยถึงจะยอม รายนั้นก็ใช่ย่อย หวงน้องสาวยิ่งกว่าจงอางหวงไข่ นี่ไม่รู้ว่าได้เชื้อแรงเกินไปหรือเปล่านะถึงได้หวงกันจริงเลย เหมือนกันสะจริง "แก้วร่ายยาวใส่ให้เพื่อนๆๆฟัง 
 
" 5555 ขนาดนั้นเลยหรอว้ะไอ้โมะเมิงนี่ไม่เคยเปลี่ยนว่ะตั้งแต่น้องสาวยัยลุกเลย "ป๊อปปี้พูด
 
"เออ ก็กูมีของดีอยู่กับตัวก็ต้องหวเป็นธรรมดาดิว่ะหรือว่าเมิงไม่เป็น อย่านึกว่ากูไม่รู้น่ะเว้ยว่าเมื่อวานเมิงไปทำอะไรมา "โทโมะพูดพลางส่งสายตาเจ้าเหล่ให้ป๊อปปี้ 
 
"หมายความว่าไงคะพี่โมะ พี่ป๊อป บอกมาเดี๋ยวนี้น่ะ " ฟางที่ไม่รู้เรื่องถามอย่างสงสัย 
 
" 555งานเข้าอ่ะป๊า ปอนด์ไปดูน้องดีกว่า " ปังปอดน์เด้งตัวขึ้นแล้ววิ่งไปหาพวกเด็กๆๆที่กำลังเล่นน้ำเล่นกองทรายกันไปไกลมากนักอยู่อย่างสนุกสนาน 
 
" อันนี้ก็แล้วแต่น่ะครับ ไปเถอะเฟย์ป่านนี้ไม่รู้เจฟโดนน้องปาล์มตีตายแล้วมั้ง55"เขื่อนพูโพลางฉุลมือภรรยาสาวลุกตมแล้วเดินตามปอนด์ไปหาเด็กๆๆ
 
" เห้ย !! แก้วโมะนั่นมันลูกสาวเรานิ ไอ้เวรนี่มาไงว้ะเนี่ย แล้วไอ้เสือไปไหนเนี่ยทำไมไม่ดูแลน้องเนี่ย แก้วไปดูลูกเร็ว เห้ย!!ไอ้ห่ากล้ามากน่ะเมิงจับมือลูกกูเนี่ยฮึ่ยย " โทโมะที่กำลังยิ้มกวนใส่ป๊อปปี้ก็มองไปเห็นลูกสาวที่ยืนคุยอยู่กับหนุ่มรูปร่างดีคนหนึ่งอยู่ไกลออกไปมาก ก็รีบดึงแก้วให้เดิออกไปทันที 
 
" ว่าไงคะพี่ป๊อปที่พี่โมะพูดหมายความว่าไง "ฟางเริ่มเปิดประเด็น 
 
" ไม่มีอะไรนิครับพี่ว่าเราไปดูลุกๆๆกันดีกว่าเนาะ " ป๊อปปี้เปลี่ยนเรื่อแล้วเดินหนีฟาง 
 
"พี่ป๊อป "ฟางเดินตามไปพลางมองหน้าป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง
 
" โถ่ ฟางก็เมื่อวานที่พี่ไปเล่นเวคบอร์ดกับลุกๆๆอ่ะมีคนมาจีบยัยตัวเล็กนิน่า พี่ก็เลยจัดการไปนิดๆๆหน่อยๆเอง" ป๊อปปี้พูดพลางโอบกอดภรรยาสาว 
 
"พี่ป๊อปเอาอีกแล้วน่ะคะ นี่ยัยตัวเล็ก  ก็โตแล้วน่ะ " ฟางพูดพลางตีแขนป๊อปปี้
 
" โถ่ฟาง ยังไม่โตสักหน่อย ยัยแป้งเพิ่งจะ 16เองน่ะ ยังไม่โตเลย "ป๊อปปี้พูโ
 
" พี่ป๊อปลูก 16แล้วน่ะคะ ลูกโตเป็นสาวแล้วแถมสวยอีกด้วย เป็นถึงดาวโรงเรียนอีก ปล่อยลูกเถอะคะถ้าพี่ยังทำแบบนี้ลุกก็จะไม่โตสมใจพี่น่ะแล้วพอถ้าไม่มีเราอยู่ละ ลูกจะไปสุ้กับใครเขาได้ ปล่อยให้ลุกได้เรียนรู้เองบ้างเถอะคะ "ฟางพูดร่างยาวแล้วมองไปยังลุกสาวคนกลางของเธอที่กำลังช่วยคุณยายคนนึงที่ให้เดาว่าน่าจะตาบอดข้ามถนน บริเวณใกล้ๆๆที่ที่เธอยืนอยู่ 
 
" เห้อ งั้นไม่เป็นไรพี่ยังเหลืออีกคน " ป๊อปปี้พูโพลางถอนหายใจ เขามีลูกสาวสามคนนิหน่า คนแรกก็น้อง็ปุกกี้ ลูกสาววัย 18 ปี คนรองก็ แป้ง วัย 16 ปี คนสุดท้ายก็ ปาล์ม วัย 10 ปี สองคนแรกเขาคงต้องปล่อยให้ลุกเผชิญกับความเป็นจริงสักที ส่วนคนสุดท้ายไม่มีทาง 
 
" พี่นี่มันจริงๆๆเลยน่ะคะ แต่ก็ขอบคุณนะคะ ที่อยู่เขียงข้างกกันมา ฟางรักพี่ป๊ฮปน่ะคะ "ฟางพูดกอดป๊อปปี้แน่น 
 
"พี่ก็รักฟางน่ะ และจะรักตลอดไปเลย เราจะอยู่ด้วยกันอย่างนี้ไม่มีใครมาพรากเราจากกันได้อีกน่ะ "ป๊อปปี้พูดพลางก้มลงจูปขมับของฟางอย่างอ่อนโยนแล้วก็กอดภรรยาสาวอย่างมีความสุข ไม่นานทั้ง2ก็เดินข้าไปรวมกลุ่มกับลูกๆๆที่มีเขื่อนและเฟย์ปังปอดน์ อยู่ด้วยแล้ว ตามมาด้วยแก้ว โทโมะ น้องกิ่งและกายที่เดินตามเข้ามา ทั้งหมดนั่งเล่นกันจนพระอาทิตย์ตกดิน จนหมดเวลาของวันนี้ไปแต่ภาพความทรงจำทุกอย่างยังอยู่ในใจของพวกเขาตลอดๆไป 
 
 
                                                                                                   จบ......
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แต๊งมากน่ะคะทีมาเม้นมาอ่าน .....หวังว่าจะติดตามเรื่องใหม่ด้วยน่ะ ...