คนนั้นที่ฉันตามหา??
9.2
เขียนโดย mintmathuros
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 22.17 น.
52 ตอน
281 วิจารณ์
101.86K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 เมษายน พ.ศ. 2557 11.47 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
48)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปรี๊ดด ปรี๊ดดด
เอี็ยดดดดดด
" เฮ้ย แม่งขับรถยังไงว้ะเนี่ย " ป๊อปปี้สบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย
" เกิดอะไรขึ้นคะพี่ป๊อป" ฟางพูด
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันฟางแต่พี่ว่า เดี๋ยวพี่ลงไปดูเองเราอยู่บนรถละ ล๊อกรถด้วยน่ะ " ป๊อปปี้พูดพลางทำหน้าเครียด ฟางพยักหน้าแล้วเดินลงไป ปังปอนด์ก็มองตามคนเป็นพ่ออย่างง แต่พอเห็นบุคคลที่ลงมาจากรถอีกคันก็ผวาเข้ากอดฟางอย่างแน่น
" แสบลูก เป็นอะไรไปคะ " ฟางถามคนที่กอดเธอแน่นจนเธอเริ่มหายใจไม่อกก
" ป่ ป่าวครับ ม๊าาา ไปเรียกป๊าากลับบ้านเถอะครับปะ ..ปอนด์อยากกลับไปนอน " ปังปอนด์พูโเสียงสั่นเงยหน้าอ้อนคนเป็นแม่อย่างสุดชีวิต
"หืมม ครับ ครับ งั้นเดี๋ยวเราลงไปเรียกป๊ากันน่ะครับ " ฟางพูดแล้วเปดประตูเดิลงไปตามป๊อปปีส่วนเด็กน้อยก็อยู่บนรถมองตามร่างของฟางและป๊อปปี้อย่างไม่คลาดสายตา
" พี่ป๊อปมีอะไรหรือเปล่าคะ " ฟางที่เดินเข้ามาหาป๊อปปี้แล้วดึงแขนเบาๆๆเพราะผู้ชายกลุ่มนั้นกำลังจ้องตาป๊อปปี้เขม๊งรวมถึงป๊อปปี้ด้วยเช่นกัน
" เปล่าครับ แล้วนี่เราลงมาทำไม " ป๊อปปี้ละจากคนตรงหน้าหันมาถามร่างบางข้างกาย
" ตัวแสบอยากกลับบ้านแล้วนะคะ ถ้าไม่มีอะไรเรากลับกันเถอะเนาะ เอ่อ เพราะว่าเราก็ไม่ได้เป็นอะไร รถก็ไม่ได้เสียหาย เอ่อ ขอตัวนะคะ " ฟางพูดพลางพยายามดึงป๊อปปี้ถอยกลับ
" เดี๋ยวว ถ้าพวกเธออยากไปก็ส่งคุณหนูมา " หนึ่งในกลุ่มผู้ชายคนนั้นพูด
" ก็บอกแล้วไงว้ะ ว่าไม่มีๆๆ " ป๊อปปี้หันขวับกลับมาตอกกลับอย่างหงุดหงิด
" พวกกูรู้ว่าเมิงเอาคุณหนูไป เมิงเป็นใครกล้าดียังไงกล้าเอาขโมยคุณหนูของกูไป " ผลั่ก
"ว๊ายยย พี่ป๊อป เจ็บมากไหมคะ นี่คุณะ คุณคงจะเข้าใจผิดแล้วละคะ ที่นี่เราไม่มีใครที่เป็นคุณหนูของคุณหรอกน่ะคะ " ฟางช่วยพยุงป๊อปปี้แล้วพูด
" เฮ้ย!! ค้นรถ " ชายคนหนึ่งที่น่าจะเป็นหัวหน้าสั่ง
" เฮ้ย มันจะมากไปแล้วน่ะเว้ย มึงมีสิทธิ์อะไรมาค้นรถกู ตำรวจก็ไม่ใช่ ผลั่ก ผลั๊วะ "ป๊อปปี้พูดพร้อมเดินเข้าไปกระชากคอผู้ชายคนนั้นแล้วต่อยจนล้มไป แล้ว
" เมิง..อย่าอยู่เลย " ชายคนนั้นลุกขึ้นหวังจะต่อยป๊อปปี้แต่....
ปรี๊นนนน นนนนนนน
" ไม่ง่ายไปหน่อยหรอวะ จอต่อยเพื่อนกูเนี่ย " โทโมะพูดเดินมาพรอมเขื่อนและลุกน้องอีก4-5คน โดยที่แก้วและเฟย์วิ่งมากอดฟาง
" แล้วพวกเมิงเสือกอะไรด้วยว่้ะ เฮ้ย เจอไหมว้ะ " ผู้ชายคนนั้นตะโกนถามลูกน้องที่เหลือ แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับเพราะโดนลูกน้องของโทโมะจัดการหมดแล้ว
" เมิงอยากกลับไปดีดี หรือว่าอยากไปโดยมีของฝากไปด้วยดีละ " ป๊อปปี้พูด
" เหอะ แล้วพวกเมิงจะรู้ ว่าเล่นอยู่กับใครนายหัว ไม่เอาพวกเมิงไว้แน่ " ชายหนุ่มคนนั้นพูดแล้วกำลังจะวิ่งหนีแต่เขื่อนกลัลบล๊อกตัวเอาไว้
" ม๊าาาาฮืออ ม๊าาา " ปังปอนด์วิ่งลงจากรถแล้วมากอดฟางแน่นเรียกความสนใจจากทุกคนได้ แต่คนที่น่าจะอึ้งก็คงเป็นชายหนุ่มคนนั้น
" คุณหนู คุณหนูจริงๆๆด้วย พวกเมิง พวกเมิงขโมยคุณหนูมา " ผู้ชายคนนั้นพูด
" ไม่ ฮืออไม่ใช่ ปอนด์ไม่ใช่คุณหนู ปอนด์คือปังปอนด์ ฮือออ ไม่เอาไม่ฟัง ม๊าาาปอนด์จะกลับบ้าน ฮือออ " ปังปอนด์พูดแล้ววิ่งไปกอดฟางจากด้านหลัง
" นายหมายความว่าไง " เขื่อนพูด
" เหอะ อ๊ากกก " ชายคนนั้นไม่ยอมบอกเขื่อนที่ล๊อกตัวอยู่ก็บิดตัวของเขาจนต้องร้องออกมา
" ไอ้เขื่อนพอเหอะ ปล่อยมันไป " ป๊อปปี้ทีี่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้น โทโมะและเขื่อนหันมามองหน้าอย่างไม่พอใจ
" เมิงเป็นเหี้..ไรว้ะไอ้ป๊อป " โทโมะพูด
" กูบอกให้ปล่อยมันไป ถ้าเราเอามันไปแล้วใครจะคาบข่าวไปบอกหัวหน้ามันละ กูว่าไม่มีอะไรหรอก เรื่องนี้ " ป๊อปปี้พูดพร้อมมองหน้าชายคนนั้นนิ่ง
" แต่ เฮียแก้วว่า .." แก้วพยายามจะพูด
" มึงเอาข่าวไปบอกนายหัวของเมิงสะ ว่าต้องการอะไรก็มาคุยกับกูดีดี ถ้าพวกเมิงยังเล่นหมาหมู่แบบนี้ กูก็คงจะไม่ไว้หน้าพวกเมิงเหมือนกัน อ๋อแล้วนี่ลูกกู ไม่ใช่คุณหนูของเมิง ผลั๊วะ " ป๊อปปี้ต่อยหน้าชายคนนั้นก่อนจะเดินไปอุ้มเด็กน้อยแล้วไปขึ้นรถพร้อมฟาง ส่วนคนอื่นๆๆ ก็มองป๊อปปี้อย่างงง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ส่วนชายคนนั้น มองหน้าป๊อปปี้อย่างเคืองแค้น
" เหอะ แล้วเมิงจะได้รู้ว่าคนอย่างกูก็ไม่ยอมให้ใคต่อยฟรีๆๆเหมือนกัน " ชายคนนั้นพูดตามหลังรถของป๊อปปี้ที่เคลื่อนตัวออกไป
บ้านฟาง....
" เมิงปล่อยมันไปทำไมว้ะไอ้ป๊อป " เขื่อนพูดอย่างอารมณ์เสียเมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้านของโทโมะ แล้วตอนนี้พวกเขาก็อยู่ในห้องทำงานของโทโมะ ส่วนสาวๆๆ พาเด็กน้อยไปอาบน้พนอนเล่น
" กูเคยเห็นมแล้วกูก็พอจะรู้ว่าใครที่ส่งมันมา " ป๊อปปี้พูด
" เมิงหมายความว่าไงแล้วทำไมเมิงไม่เคยบอกพวกกู " โทโมะพูด
" ก็ตอนนั้นกูยังไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้กูมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ " ป๊อปปี้พูดพร้อมหยิบเอกสารบางอย่างที่เค้าหยิบติดมาจากบนรถ มาให้เพื่อนชายดู
" อะไรของเมิงว้ะ นายสิทธิชัย ชัยสกุล มาเฟียของแก๊งค์ black hope เฮ้ย!!นี่มัน...." เขื่อนอ่านรายละเอียดแล้วร้องออกมาด้วยความตกใจ
" อย่าที่เมิงเข้าใจ " ป๊อปปี้พูดกับเขื่อนนิ่งแล้วจิบชาอย่างนิ่ง
" แล้วเมิงจะเอาไงต่อ แม่งกูละไม่เข้าใจเลยว่ะเมิงก็ออกจากวงการนั้นมาตั้งนานละ แม่งยังจะมายุ่งอะไรกันอีกว้ะ " เขื่อนพูดต่อ
" เหอะ !! ไอ้ป๊อปเลิกแล้ว แต่ก็ไใช่ว่าไอ้ป๊อปไม่ได้เป็นเจ้าของทุกอย่างอยู่หรือไงว้ะ " โทโมะพูด
" เออก็จริง " เขื่อนพูด
" ตอนแรกกูก็พอจะเข้าใจว่าพวกมันคงต้องการจะระรานกูเพื่อเอาอะไรสักอย่างจากกู ซึ่งคงจะไม่พ้นเรื่องธุรกิจ แต่.... วันนี้ที่ลูกน้องมันพูด มันไม่ใช่อย่างนั้น " ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าเพื่อนรัก
" แเออ ก็แปลกกจริง ทำไมตอนมันเห็นตัวแสบแล้วถึงเรียกว่าคุณหนู แล้วทำไมปอนด์ต้องร้องไห้แล้วพูดอย่างนั้น " โทโมะ พูดแล้วคิด
" อืม ใช่กูก็คิดอย่างไอ้โมะคิด ว่าทำไม เพราะตอนแรกที่กูลงไปคุยกับมัน มันก็เอาแต่บอกว่ากูไปขโมยคุณหนูของมันมา ไม่เกี่ยวกับเรื่องธุรกิจเลย หรือว่าตัวแสบจะเป็นลูกของนายสิทธิชัย" ป๊อปปี้พูด
" เออเป็นไปได้ว่ะ แต่ตัวแสบความจำเสื่อมอยู่น่ะเว้ย แต่เท่าที่พูดเหมือนจำได้ว่าไอ้ห่านั่นเป็นใคร" เขื่อนพูด
" เออ กูว่าเรามีอะไรที่ยังไม่รู้อีกเรื่องหนึ่งแล้วละวะ " โทโมะพูด
" เอาเหอะ ตัวแสบจะรู้หรือไม่รู้ กูก็คงไม่ไปคาดคั้นกับลูกหรอก เพราะถึงยังไง ไม่นานพวกมันคงต้องติดต่อกลับมาแน่นอน เราก็แค่อยตั้งรับไว้ให้ดีก็พอ " ป๊อปปี้พูด
"อืม งั้นเดี๋ยวกูลองเข้าไปดูพวกลูกน้องที่เพิ่งเพิ่มมาแล้วกันว่าฝึกไปถึงไหนแล้ว " เขื่อนพูด
" อืม ขอบใจมากว่ะ กูว่าเราไปดูสาวๆๆกันดีกว่า กูว่ากูง่วงละ " ป๊อปปี้พูดแล้วลุกขึ้น
" แหม ง่วงหรือว่าจะรีบไปกักตัวหมอนข้างแสนสวยว้ะ55" เขื่อนแซวป๊อปปี้
" เดี๋ยวเหอะเมิง หรือเมิงไม่ชอบละ " ปีอปปี้พูดอย่างรู้ทันเขื่อน
" เออก็ได้เว้ย ยอมยอม ... ชอบมากก 55ไปเหอะว่ะกูอยากนอนกอดจะแย่ละ วันนี้เหนื่๊อย เหนื่อย " เขื่อยลุกขึ้นไปกอดคอป๊อปปี้แล้วยิ้มกวน
" พวกเมิงนี่มัน..." โทโมะที่นั่งฟังอยู่พูดอย่างเอือม เพราะที่ไอ้พวกเพื่อนสุที่ร๊ากกของเขาพูด มันคือน้องสาวของเขาทั้ง2คน
" อะไรครับคุณวิศวะ อย่าคิดว่าพวกกูไม่รู้น่ะเว้ย แหม!!! เมิงก็ไม่ได้แตกต่างไปจากพวกกูเท่าไรหรอกมั้ง555 เอแต่ต้องระวังหน่อยนะเมิงเดี๋ยวแก้วแตก กอดแน่นไปอ่ะ555" เขื่อนพูดพลางหัวเราะ ส่วนโทโมะก็รีบวิ่งไปกะจะเตะเพื่อนตัวดี แต่ก็ไม่ทัน แล้วก็เดินกอดคอกับป๊อปปี้ออกไป ที่มีจุดมุ่งมาย คือห้องของสาวๆๆ กันนั่นเอง!!
"................
เอี็ยดดดดดด
" เฮ้ย แม่งขับรถยังไงว้ะเนี่ย " ป๊อปปี้สบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย
" เกิดอะไรขึ้นคะพี่ป๊อป" ฟางพูด
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันฟางแต่พี่ว่า เดี๋ยวพี่ลงไปดูเองเราอยู่บนรถละ ล๊อกรถด้วยน่ะ " ป๊อปปี้พูดพลางทำหน้าเครียด ฟางพยักหน้าแล้วเดินลงไป ปังปอนด์ก็มองตามคนเป็นพ่ออย่างง แต่พอเห็นบุคคลที่ลงมาจากรถอีกคันก็ผวาเข้ากอดฟางอย่างแน่น
" แสบลูก เป็นอะไรไปคะ " ฟางถามคนที่กอดเธอแน่นจนเธอเริ่มหายใจไม่อกก
" ป่ ป่าวครับ ม๊าาา ไปเรียกป๊าากลับบ้านเถอะครับปะ ..ปอนด์อยากกลับไปนอน " ปังปอนด์พูโเสียงสั่นเงยหน้าอ้อนคนเป็นแม่อย่างสุดชีวิต
"หืมม ครับ ครับ งั้นเดี๋ยวเราลงไปเรียกป๊ากันน่ะครับ " ฟางพูดแล้วเปดประตูเดิลงไปตามป๊อปปีส่วนเด็กน้อยก็อยู่บนรถมองตามร่างของฟางและป๊อปปี้อย่างไม่คลาดสายตา
" พี่ป๊อปมีอะไรหรือเปล่าคะ " ฟางที่เดินเข้ามาหาป๊อปปี้แล้วดึงแขนเบาๆๆเพราะผู้ชายกลุ่มนั้นกำลังจ้องตาป๊อปปี้เขม๊งรวมถึงป๊อปปี้ด้วยเช่นกัน
" เปล่าครับ แล้วนี่เราลงมาทำไม " ป๊อปปี้ละจากคนตรงหน้าหันมาถามร่างบางข้างกาย
" ตัวแสบอยากกลับบ้านแล้วนะคะ ถ้าไม่มีอะไรเรากลับกันเถอะเนาะ เอ่อ เพราะว่าเราก็ไม่ได้เป็นอะไร รถก็ไม่ได้เสียหาย เอ่อ ขอตัวนะคะ " ฟางพูดพลางพยายามดึงป๊อปปี้ถอยกลับ
" เดี๋ยวว ถ้าพวกเธออยากไปก็ส่งคุณหนูมา " หนึ่งในกลุ่มผู้ชายคนนั้นพูด
" ก็บอกแล้วไงว้ะ ว่าไม่มีๆๆ " ป๊อปปี้หันขวับกลับมาตอกกลับอย่างหงุดหงิด
" พวกกูรู้ว่าเมิงเอาคุณหนูไป เมิงเป็นใครกล้าดียังไงกล้าเอาขโมยคุณหนูของกูไป " ผลั่ก
"ว๊ายยย พี่ป๊อป เจ็บมากไหมคะ นี่คุณะ คุณคงจะเข้าใจผิดแล้วละคะ ที่นี่เราไม่มีใครที่เป็นคุณหนูของคุณหรอกน่ะคะ " ฟางช่วยพยุงป๊อปปี้แล้วพูด
" เฮ้ย!! ค้นรถ " ชายคนหนึ่งที่น่าจะเป็นหัวหน้าสั่ง
" เฮ้ย มันจะมากไปแล้วน่ะเว้ย มึงมีสิทธิ์อะไรมาค้นรถกู ตำรวจก็ไม่ใช่ ผลั่ก ผลั๊วะ "ป๊อปปี้พูดพร้อมเดินเข้าไปกระชากคอผู้ชายคนนั้นแล้วต่อยจนล้มไป แล้ว
" เมิง..อย่าอยู่เลย " ชายคนนั้นลุกขึ้นหวังจะต่อยป๊อปปี้แต่....
ปรี๊นนนน นนนนนนน
" ไม่ง่ายไปหน่อยหรอวะ จอต่อยเพื่อนกูเนี่ย " โทโมะพูดเดินมาพรอมเขื่อนและลุกน้องอีก4-5คน โดยที่แก้วและเฟย์วิ่งมากอดฟาง
" แล้วพวกเมิงเสือกอะไรด้วยว่้ะ เฮ้ย เจอไหมว้ะ " ผู้ชายคนนั้นตะโกนถามลูกน้องที่เหลือ แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับเพราะโดนลูกน้องของโทโมะจัดการหมดแล้ว
" เมิงอยากกลับไปดีดี หรือว่าอยากไปโดยมีของฝากไปด้วยดีละ " ป๊อปปี้พูด
" เหอะ แล้วพวกเมิงจะรู้ ว่าเล่นอยู่กับใครนายหัว ไม่เอาพวกเมิงไว้แน่ " ชายหนุ่มคนนั้นพูดแล้วกำลังจะวิ่งหนีแต่เขื่อนกลัลบล๊อกตัวเอาไว้
" ม๊าาาาฮืออ ม๊าาา " ปังปอนด์วิ่งลงจากรถแล้วมากอดฟางแน่นเรียกความสนใจจากทุกคนได้ แต่คนที่น่าจะอึ้งก็คงเป็นชายหนุ่มคนนั้น
" คุณหนู คุณหนูจริงๆๆด้วย พวกเมิง พวกเมิงขโมยคุณหนูมา " ผู้ชายคนนั้นพูด
" ไม่ ฮืออไม่ใช่ ปอนด์ไม่ใช่คุณหนู ปอนด์คือปังปอนด์ ฮือออ ไม่เอาไม่ฟัง ม๊าาาปอนด์จะกลับบ้าน ฮือออ " ปังปอนด์พูดแล้ววิ่งไปกอดฟางจากด้านหลัง
" นายหมายความว่าไง " เขื่อนพูด
" เหอะ อ๊ากกก " ชายคนนั้นไม่ยอมบอกเขื่อนที่ล๊อกตัวอยู่ก็บิดตัวของเขาจนต้องร้องออกมา
" ไอ้เขื่อนพอเหอะ ปล่อยมันไป " ป๊อปปี้ทีี่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้น โทโมะและเขื่อนหันมามองหน้าอย่างไม่พอใจ
" เมิงเป็นเหี้..ไรว้ะไอ้ป๊อป " โทโมะพูด
" กูบอกให้ปล่อยมันไป ถ้าเราเอามันไปแล้วใครจะคาบข่าวไปบอกหัวหน้ามันละ กูว่าไม่มีอะไรหรอก เรื่องนี้ " ป๊อปปี้พูดพร้อมมองหน้าชายคนนั้นนิ่ง
" แต่ เฮียแก้วว่า .." แก้วพยายามจะพูด
" มึงเอาข่าวไปบอกนายหัวของเมิงสะ ว่าต้องการอะไรก็มาคุยกับกูดีดี ถ้าพวกเมิงยังเล่นหมาหมู่แบบนี้ กูก็คงจะไม่ไว้หน้าพวกเมิงเหมือนกัน อ๋อแล้วนี่ลูกกู ไม่ใช่คุณหนูของเมิง ผลั๊วะ " ป๊อปปี้ต่อยหน้าชายคนนั้นก่อนจะเดินไปอุ้มเด็กน้อยแล้วไปขึ้นรถพร้อมฟาง ส่วนคนอื่นๆๆ ก็มองป๊อปปี้อย่างงง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ส่วนชายคนนั้น มองหน้าป๊อปปี้อย่างเคืองแค้น
" เหอะ แล้วเมิงจะได้รู้ว่าคนอย่างกูก็ไม่ยอมให้ใคต่อยฟรีๆๆเหมือนกัน " ชายคนนั้นพูดตามหลังรถของป๊อปปี้ที่เคลื่อนตัวออกไป
บ้านฟาง....
" เมิงปล่อยมันไปทำไมว้ะไอ้ป๊อป " เขื่อนพูดอย่างอารมณ์เสียเมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้านของโทโมะ แล้วตอนนี้พวกเขาก็อยู่ในห้องทำงานของโทโมะ ส่วนสาวๆๆ พาเด็กน้อยไปอาบน้พนอนเล่น
" กูเคยเห็นมแล้วกูก็พอจะรู้ว่าใครที่ส่งมันมา " ป๊อปปี้พูด
" เมิงหมายความว่าไงแล้วทำไมเมิงไม่เคยบอกพวกกู " โทโมะพูด
" ก็ตอนนั้นกูยังไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้กูมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ " ป๊อปปี้พูดพร้อมหยิบเอกสารบางอย่างที่เค้าหยิบติดมาจากบนรถ มาให้เพื่อนชายดู
" อะไรของเมิงว้ะ นายสิทธิชัย ชัยสกุล มาเฟียของแก๊งค์ black hope เฮ้ย!!นี่มัน...." เขื่อนอ่านรายละเอียดแล้วร้องออกมาด้วยความตกใจ
" อย่าที่เมิงเข้าใจ " ป๊อปปี้พูดกับเขื่อนนิ่งแล้วจิบชาอย่างนิ่ง
" แล้วเมิงจะเอาไงต่อ แม่งกูละไม่เข้าใจเลยว่ะเมิงก็ออกจากวงการนั้นมาตั้งนานละ แม่งยังจะมายุ่งอะไรกันอีกว้ะ " เขื่อนพูดต่อ
" เหอะ !! ไอ้ป๊อปเลิกแล้ว แต่ก็ไใช่ว่าไอ้ป๊อปไม่ได้เป็นเจ้าของทุกอย่างอยู่หรือไงว้ะ " โทโมะพูด
" เออก็จริง " เขื่อนพูด
" ตอนแรกกูก็พอจะเข้าใจว่าพวกมันคงต้องการจะระรานกูเพื่อเอาอะไรสักอย่างจากกู ซึ่งคงจะไม่พ้นเรื่องธุรกิจ แต่.... วันนี้ที่ลูกน้องมันพูด มันไม่ใช่อย่างนั้น " ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าเพื่อนรัก
" แเออ ก็แปลกกจริง ทำไมตอนมันเห็นตัวแสบแล้วถึงเรียกว่าคุณหนู แล้วทำไมปอนด์ต้องร้องไห้แล้วพูดอย่างนั้น " โทโมะ พูดแล้วคิด
" อืม ใช่กูก็คิดอย่างไอ้โมะคิด ว่าทำไม เพราะตอนแรกที่กูลงไปคุยกับมัน มันก็เอาแต่บอกว่ากูไปขโมยคุณหนูของมันมา ไม่เกี่ยวกับเรื่องธุรกิจเลย หรือว่าตัวแสบจะเป็นลูกของนายสิทธิชัย" ป๊อปปี้พูด
" เออเป็นไปได้ว่ะ แต่ตัวแสบความจำเสื่อมอยู่น่ะเว้ย แต่เท่าที่พูดเหมือนจำได้ว่าไอ้ห่านั่นเป็นใคร" เขื่อนพูด
" เออ กูว่าเรามีอะไรที่ยังไม่รู้อีกเรื่องหนึ่งแล้วละวะ " โทโมะพูด
" เอาเหอะ ตัวแสบจะรู้หรือไม่รู้ กูก็คงไม่ไปคาดคั้นกับลูกหรอก เพราะถึงยังไง ไม่นานพวกมันคงต้องติดต่อกลับมาแน่นอน เราก็แค่อยตั้งรับไว้ให้ดีก็พอ " ป๊อปปี้พูด
"อืม งั้นเดี๋ยวกูลองเข้าไปดูพวกลูกน้องที่เพิ่งเพิ่มมาแล้วกันว่าฝึกไปถึงไหนแล้ว " เขื่อนพูด
" อืม ขอบใจมากว่ะ กูว่าเราไปดูสาวๆๆกันดีกว่า กูว่ากูง่วงละ " ป๊อปปี้พูดแล้วลุกขึ้น
" แหม ง่วงหรือว่าจะรีบไปกักตัวหมอนข้างแสนสวยว้ะ55" เขื่อนแซวป๊อปปี้
" เดี๋ยวเหอะเมิง หรือเมิงไม่ชอบละ " ปีอปปี้พูดอย่างรู้ทันเขื่อน
" เออก็ได้เว้ย ยอมยอม ... ชอบมากก 55ไปเหอะว่ะกูอยากนอนกอดจะแย่ละ วันนี้เหนื่๊อย เหนื่อย " เขื่อยลุกขึ้นไปกอดคอป๊อปปี้แล้วยิ้มกวน
" พวกเมิงนี่มัน..." โทโมะที่นั่งฟังอยู่พูดอย่างเอือม เพราะที่ไอ้พวกเพื่อนสุที่ร๊ากกของเขาพูด มันคือน้องสาวของเขาทั้ง2คน
" อะไรครับคุณวิศวะ อย่าคิดว่าพวกกูไม่รู้น่ะเว้ย แหม!!! เมิงก็ไม่ได้แตกต่างไปจากพวกกูเท่าไรหรอกมั้ง555 เอแต่ต้องระวังหน่อยนะเมิงเดี๋ยวแก้วแตก กอดแน่นไปอ่ะ555" เขื่อนพูดพลางหัวเราะ ส่วนโทโมะก็รีบวิ่งไปกะจะเตะเพื่อนตัวดี แต่ก็ไม่ทัน แล้วก็เดินกอดคอกับป๊อปปี้ออกไป ที่มีจุดมุ่งมาย คือห้องของสาวๆๆ กันนั่นเอง!!
"................
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ