คนนั้นที่ฉันตามหา??

ปรี๊ดด ปรี๊ดดด

 

เอี็ยดดดดดด

 

" เฮ้ย แม่งขับรถยังไงว้ะเนี่ย " ป๊อปปี้สบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย  

 

 

" เกิดอะไรขึ้นคะพี่ป๊อป" ฟางพูด

 

 

"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันฟางแต่พี่ว่า เดี๋ยวพี่ลงไปดูเองเราอยู่บนรถละ ล๊อกรถด้วยน่ะ " ป๊อปปี้พูดพลางทำหน้าเครียด ฟางพยักหน้าแล้วเดินลงไป ปังปอนด์ก็มองตามคนเป็นพ่ออย่างง แต่พอเห็นบุคคลที่ลงมาจากรถอีกคันก็ผวาเข้ากอดฟางอย่างแน่น 

 

 

"  แสบลูก เป็นอะไรไปคะ " ฟางถามคนที่กอดเธอแน่นจนเธอเริ่มหายใจไม่อกก

 

 

" ป่ ป่าวครับ ม๊าาา ไปเรียกป๊าากลับบ้านเถอะครับปะ ..ปอนด์อยากกลับไปนอน " ปังปอนด์พูโเสียงสั่นเงยหน้าอ้อนคนเป็นแม่อย่างสุดชีวิต

 

 

"หืมม ครับ ครับ งั้นเดี๋ยวเราลงไปเรียกป๊ากันน่ะครับ " ฟางพูดแล้วเปดประตูเดิลงไปตามป๊อปปีส่วนเด็กน้อยก็อยู่บนรถมองตามร่างของฟางและป๊อปปี้อย่างไม่คลาดสายตา

 

 

" พี่ป๊อปมีอะไรหรือเปล่าคะ " ฟางที่เดินเข้ามาหาป๊อปปี้แล้วดึงแขนเบาๆๆเพราะผู้ชายกลุ่มนั้นกำลังจ้องตาป๊อปปี้เขม๊งรวมถึงป๊อปปี้ด้วยเช่นกัน

 

 

" เปล่าครับ แล้วนี่เราลงมาทำไม " ป๊อปปี้ละจากคนตรงหน้าหันมาถามร่างบางข้างกาย

 

 

" ตัวแสบอยากกลับบ้านแล้วนะคะ ถ้าไม่มีอะไรเรากลับกันเถอะเนาะ เอ่อ เพราะว่าเราก็ไม่ได้เป็นอะไร รถก็ไม่ได้เสียหาย  เอ่อ ขอตัวนะคะ " ฟางพูดพลางพยายามดึงป๊อปปี้ถอยกลับ

 

 

" เดี๋ยวว ถ้าพวกเธออยากไปก็ส่งคุณหนูมา " หนึ่งในกลุ่มผู้ชายคนนั้นพูด

 

 

" ก็บอกแล้วไงว้ะ ว่าไม่มีๆๆ " ป๊อปปี้หันขวับกลับมาตอกกลับอย่างหงุดหงิด

 

 

" พวกกูรู้ว่าเมิงเอาคุณหนูไป เมิงเป็นใครกล้าดียังไงกล้าเอาขโมยคุณหนูของกูไป " ผลั่ก

 

 

"ว๊ายยย พี่ป๊อป เจ็บมากไหมคะ นี่คุณะ คุณคงจะเข้าใจผิดแล้วละคะ ที่นี่เราไม่มีใครที่เป็นคุณหนูของคุณหรอกน่ะคะ " ฟางช่วยพยุงป๊อปปี้แล้วพูด

 

 

" เฮ้ย!! ค้นรถ " ชายคนหนึ่งที่น่าจะเป็นหัวหน้าสั่ง

 

 

" เฮ้ย มันจะมากไปแล้วน่ะเว้ย มึงมีสิทธิ์อะไรมาค้นรถกู ตำรวจก็ไม่ใช่ ผลั่ก ผลั๊วะ "ป๊อปปี้พูดพร้อมเดินเข้าไปกระชากคอผู้ชายคนนั้นแล้วต่อยจนล้มไป แล้ว

 

 

" เมิง..อย่าอยู่เลย "  ชายคนนั้นลุกขึ้นหวังจะต่อยป๊อปปี้แต่....

 

 

ปรี๊นนนน นนนนนนน

 

 

" ไม่ง่ายไปหน่อยหรอวะ จอต่อยเพื่อนกูเนี่ย " โทโมะพูดเดินมาพรอมเขื่อนและลุกน้องอีก4-5คน โดยที่แก้วและเฟย์วิ่งมากอดฟาง 

 

 

" แล้วพวกเมิงเสือกอะไรด้วยว่้ะ เฮ้ย เจอไหมว้ะ " ผู้ชายคนนั้นตะโกนถามลูกน้องที่เหลือ แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับเพราะโดนลูกน้องของโทโมะจัดการหมดแล้ว 

 

 

" เมิงอยากกลับไปดีดี หรือว่าอยากไปโดยมีของฝากไปด้วยดีละ " ป๊อปปี้พูด

 

 

" เหอะ แล้วพวกเมิงจะรู้ ว่าเล่นอยู่กับใครนายหัว ไม่เอาพวกเมิงไว้แน่ " ชายหนุ่มคนนั้นพูดแล้วกำลังจะวิ่งหนีแต่เขื่อนกลัลบล๊อกตัวเอาไว้ 

 

 

" ม๊าาาาฮืออ ม๊าาา " ปังปอนด์วิ่งลงจากรถแล้วมากอดฟางแน่นเรียกความสนใจจากทุกคนได้ แต่คนที่น่าจะอึ้งก็คงเป็นชายหนุ่มคนนั้น 

 

 

" คุณหนู คุณหนูจริงๆๆด้วย พวกเมิง พวกเมิงขโมยคุณหนูมา " ผู้ชายคนนั้นพูด 

 

 

 

" ไม่ ฮืออไม่ใช่ ปอนด์ไม่ใช่คุณหนู ปอนด์คือปังปอนด์ ฮือออ ไม่เอาไม่ฟัง ม๊าาาปอนด์จะกลับบ้าน ฮือออ "  ปังปอนด์พูดแล้ววิ่งไปกอดฟางจากด้านหลัง 

 

 

" นายหมายความว่าไง " เขื่อนพูด 

 

 

" เหอะ อ๊ากกก " ชายคนนั้นไม่ยอมบอกเขื่อนที่ล๊อกตัวอยู่ก็บิดตัวของเขาจนต้องร้องออกมา 

 

 

" ไอ้เขื่อนพอเหอะ ปล่อยมันไป " ป๊อปปี้ทีี่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้น โทโมะและเขื่อนหันมามองหน้าอย่างไม่พอใจ 

 

 

" เมิงเป็นเหี้..ไรว้ะไอ้ป๊อป " โทโมะพูด

 

 

" กูบอกให้ปล่อยมันไป ถ้าเราเอามันไปแล้วใครจะคาบข่าวไปบอกหัวหน้ามันละ กูว่าไม่มีอะไรหรอก เรื่องนี้ " ป๊อปปี้พูดพร้อมมองหน้าชายคนนั้นนิ่ง

 

 

" แต่ เฮียแก้วว่า .." แก้วพยายามจะพูด

 

 

" มึงเอาข่าวไปบอกนายหัวของเมิงสะ ว่าต้องการอะไรก็มาคุยกับกูดีดี ถ้าพวกเมิงยังเล่นหมาหมู่แบบนี้ กูก็คงจะไม่ไว้หน้าพวกเมิงเหมือนกัน อ๋อแล้วนี่ลูกกู ไม่ใช่คุณหนูของเมิง ผลั๊วะ " ป๊อปปี้ต่อยหน้าชายคนนั้นก่อนจะเดินไปอุ้มเด็กน้อยแล้วไปขึ้นรถพร้อมฟาง ส่วนคนอื่นๆๆ ก็มองป๊อปปี้อย่างงง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ส่วนชายคนนั้น มองหน้าป๊อปปี้อย่างเคืองแค้น 

 

 

" เหอะ แล้วเมิงจะได้รู้ว่าคนอย่างกูก็ไม่ยอมให้ใคต่อยฟรีๆๆเหมือนกัน " ชายคนนั้นพูดตามหลังรถของป๊อปปี้ที่เคลื่อนตัวออกไป 

 

 

 

 

 

บ้านฟาง....

 

 

" เมิงปล่อยมันไปทำไมว้ะไอ้ป๊อป " เขื่อนพูดอย่างอารมณ์เสียเมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้านของโทโมะ แล้วตอนนี้พวกเขาก็อยู่ในห้องทำงานของโทโมะ ส่วนสาวๆๆ พาเด็กน้อยไปอาบน้พนอนเล่น

 

 

" กูเคยเห็นมแล้วกูก็พอจะรู้ว่าใครที่ส่งมันมา " ป๊อปปี้พูด 

 

 

" เมิงหมายความว่าไงแล้วทำไมเมิงไม่เคยบอกพวกกู " โทโมะพูด

 

 

" ก็ตอนนั้นกูยังไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้กูมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ " ป๊อปปี้พูดพร้อมหยิบเอกสารบางอย่างที่เค้าหยิบติดมาจากบนรถ มาให้เพื่อนชายดู

 

 

" อะไรของเมิงว้ะ  นายสิทธิชัย  ชัยสกุล  มาเฟียของแก๊งค์ black hope เฮ้ย!!นี่มัน...." เขื่อนอ่านรายละเอียดแล้วร้องออกมาด้วยความตกใจ 

 

 

" อย่าที่เมิงเข้าใจ " ป๊อปปี้พูดกับเขื่อนนิ่งแล้วจิบชาอย่างนิ่ง

 

 

" แล้วเมิงจะเอาไงต่อ แม่งกูละไม่เข้าใจเลยว่ะเมิงก็ออกจากวงการนั้นมาตั้งนานละ แม่งยังจะมายุ่งอะไรกันอีกว้ะ " เขื่อนพูดต่อ 

 

 

" เหอะ !! ไอ้ป๊อปเลิกแล้ว แต่ก็ไใช่ว่าไอ้ป๊อปไม่ได้เป็นเจ้าของทุกอย่างอยู่หรือไงว้ะ " โทโมะพูด

 

 

" เออก็จริง " เขื่อนพูด

 

 

" ตอนแรกกูก็พอจะเข้าใจว่าพวกมันคงต้องการจะระรานกูเพื่อเอาอะไรสักอย่างจากกู ซึ่งคงจะไม่พ้นเรื่องธุรกิจ แต่.... วันนี้ที่ลูกน้องมันพูด มันไม่ใช่อย่างนั้น " ป๊อปปี้พูดแล้วมองหน้าเพื่อนรัก 

 

 

" แเออ ก็แปลกกจริง ทำไมตอนมันเห็นตัวแสบแล้วถึงเรียกว่าคุณหนู แล้วทำไมปอนด์ต้องร้องไห้แล้วพูดอย่างนั้น " โทโมะ พูดแล้วคิด

 

 

" อืม ใช่กูก็คิดอย่างไอ้โมะคิด ว่าทำไม เพราะตอนแรกที่กูลงไปคุยกับมัน มันก็เอาแต่บอกว่ากูไปขโมยคุณหนูของมันมา ไม่เกี่ยวกับเรื่องธุรกิจเลย หรือว่าตัวแสบจะเป็นลูกของนายสิทธิชัย" ป๊อปปี้พูด

 

 

" เออเป็นไปได้ว่ะ แต่ตัวแสบความจำเสื่อมอยู่น่ะเว้ย แต่เท่าที่พูดเหมือนจำได้ว่าไอ้ห่านั่นเป็นใคร" เขื่อนพูด

 

 

" เออ กูว่าเรามีอะไรที่ยังไม่รู้อีกเรื่องหนึ่งแล้วละวะ " โทโมะพูด 

 

 

" เอาเหอะ ตัวแสบจะรู้หรือไม่รู้ กูก็คงไม่ไปคาดคั้นกับลูกหรอก เพราะถึงยังไง ไม่นานพวกมันคงต้องติดต่อกลับมาแน่นอน เราก็แค่อยตั้งรับไว้ให้ดีก็พอ " ป๊อปปี้พูด

 

 

"อืม งั้นเดี๋ยวกูลองเข้าไปดูพวกลูกน้องที่เพิ่งเพิ่มมาแล้วกันว่าฝึกไปถึงไหนแล้ว " เขื่อนพูด

 

 

" อืม ขอบใจมากว่ะ กูว่าเราไปดูสาวๆๆกันดีกว่า กูว่ากูง่วงละ " ป๊อปปี้พูดแล้วลุกขึ้น 

 

 

" แหม ง่วงหรือว่าจะรีบไปกักตัวหมอนข้างแสนสวยว้ะ55" เขื่อนแซวป๊อปปี้ 

 

 

" เดี๋ยวเหอะเมิง หรือเมิงไม่ชอบละ " ปีอปปี้พูดอย่างรู้ทันเขื่อน 

 

 

" เออก็ได้เว้ย ยอมยอม ... ชอบมากก 55ไปเหอะว่ะกูอยากนอนกอดจะแย่ละ วันนี้เหนื่๊อย เหนื่อย " เขื่อยลุกขึ้นไปกอดคอป๊อปปี้แล้วยิ้มกวน 

 

 

" พวกเมิงนี่มัน..." โทโมะที่นั่งฟังอยู่พูดอย่างเอือม เพราะที่ไอ้พวกเพื่อนสุที่ร๊ากกของเขาพูด มันคือน้องสาวของเขาทั้ง2คน 

 

 

" อะไรครับคุณวิศวะ อย่าคิดว่าพวกกูไม่รู้น่ะเว้ย แหม!!! เมิงก็ไม่ได้แตกต่างไปจากพวกกูเท่าไรหรอกมั้ง555 เอแต่ต้องระวังหน่อยนะเมิงเดี๋ยวแก้วแตก กอดแน่นไปอ่ะ555" เขื่อนพูดพลางหัวเราะ ส่วนโทโมะก็รีบวิ่งไปกะจะเตะเพื่อนตัวดี แต่ก็ไม่ทัน แล้วก็เดินกอดคอกับป๊อปปี้ออกไป  ที่มีจุดมุ่งมาย คือห้องของสาวๆๆ กันนั่นเอง!!

 

 

"................