คนนั้นที่ฉันตามหา??

          
 
               หลังจากนั้น ทุกคนก็ไปทานอาหารกันอย่างสนุกสนาน แต่เฟย์กับแก้ว ทำตัวเฉยชากับเขื่อนและโทโมะมากขึ้นทำเอาหนุ่มๆๆ กังวลเป็รอย่างมาก จนได้มาปรึกษาวางแผนกันที่บ้าน โดยมีฟางและปังปอนด์ออกไปกันสองสาวเอาไว้ 
 
 
 
 
 
ในบ้านพัก
 
" เอาไงดีว้ะเมิง กุละแม่งไม่รู้จะทำไแล้วเนี่ย " เขื่อนเป็นคนเปิดประเด็น เพราะเขาเองก็ร้อนใจมากพอสมควรที่ร่างบางไม่สนใจเขาเลย
 
 
 
 
"เอออ่ะดิ ไอ้ป๊อปน้องเมิงอ่ะไปกินไรมาว่ะอยู่ดีดี ก็ไม่คุยกับกู " โมะพูโต่ออย่างเสียอารมณ์ เพราะเมื่อตอนกินข้าวเขาแกล้ง แหย่สาวห้าวสารพัด แต่สาวห้ามกลับไม่ตอบกลับเลย ไม่โวยวายเอาแต่มองหน้าเขาเงียบแล้วไม่สนใจเขาเลย 
 
 
 
" อะไรของพวกเมิงกันวะ นี่ตกลงพวกเมิงชอบ น้องเมีย กับน้องสาวกูจริงหรอเนี่ย 555 ไหนบอกว่าไม่ชอบไงว้ะ 555" ป๊อปปี้ที่นั่งมอง เพื่อนชาย2คนที่หน้าตาบูดบิดไปมาอย่างอารมณ์เสียเมื่อน้องสาวของเขาและน้องสาวของ เมีย (ปลอม) ของตัวเองไม่ยอมพูดคุยด้วย 
 
 
 
 
" เต็มปากน่ะเมิงน้องเมีย นั่นน้องกู ไม่ได้เป็นเมียเมิงอย่ามา" โทโมะพูดสวนกลับทันควันพร้อมชี้หน้าป๊อปปี้อย่างเอาเรื่อง 
 
 
 
 
" งั้นกูกช่วยไม่ได้ว่ะ 55เอาไงน้องเมิงอ่ะ เมียกูส่วนน้องกุอ่ะก็.... แล้วแต่น่ะถ้าเป็นเมิงอ่ะกูก็ตามสบายเพราะกูไว้ใจเมิง " ป๊อปปี้พูด
 
 
 
" เอ้าแล้วกูว้ะ..  " เขื่อนพูดพร้อมมองหน้าโทโมะที่ยิ้มกริ่มใส่ป๊อปปี้เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่ยิ้มกริ่มให้กัน 
 
 
 
 
" กูไม่ให้ 55" โทโมะพูดพร้อมหันหน้ามามองเขื่อนที่ทำหน้าเหวอ
 
 
 
 
" 555 ช่วยไม่ได้ว่ะเขื่อนเมิงไม่มีน้องสาวอ่ะ555 อืมกูว่าเมิงไปลองถามไอ้เบไอเคนไหมเพื่อมันจะมีน้องสาว เมิงก็ลองไปขอมันดูน่ะกูว่ามันคงจะให้ว่ะ 555" ป๊อปปี้พูดพลางหัวเราะใส่เขื่อนเช่นดียวกับโ?โมะ
 
 
 
" เออ ไอ้เพื่อนเวร ต่อให้เป็นน้องผู้ดีมีตระกูลที่ไหนกูก็ไม่สนเว้ย กูสนน้องเมิงคนเดียวเข้าใจไหมไอ้โมะ แล้วพวกเมิงก็ต้องช่วยกูง้อด้วย ตามนั้นน " เขื่อนพูดพร้อมชี้ไปทางโทโมะและป๊อปปี้
 
 
 
 
" 555เออ พวกกูแค่ล้อเล่นแหม ซีเรียสเชียเพื่อนกู งั้นเรามาวางแผนกันแล้วกัน " ป๊อปปี้พูด พลางมองไปที่โทโมะแล้ะเขื่อนแล้วทั้ง3 หนุ่มก็ลงมือวางแผนกัน 
 
 
 
 
 
 
 
ด้านนอกบ้าน 
 
 
" เฟย์แก้วเป็นอะไรหรือเปล่าอ่ะ ทำไมดูเงียบๆๆผิดปกติ " ฟางถามเมื่อทั้ง3สาวนั่งมองปังปอนด์เล่นน้ำทะเลอยู่ที่บนหาด 
 
 
 
 
" ป่าวนี่พวกเราก็ปกติเนาะเฟย์" แก้วหันไปตอบแล้วถามเฟย์เพื่อหากำลังเสริม
 
 
 
 
" หรอปกติมากเลยเนาะ นี่พวกแกชอบพี่เขื่อนกับพี่โมะจริงหรอเฟย์ แก้ว " ฟางถามทั้งสองงสาวอย่างจริงจัง
 
 
 
" บ้าหรอยัยฟางแกคิดได้ฉันเนี่ยน่ะจะไปชอบไอ้ตุ๊ดนั่นเหอะแกบ้าไปแล้วจูลใหม่ดิสมองอ่ะ " แก้วพูดพลางนวดขมับให้ฟาง
 
 
 
" ใช่พี่ฟางมั่ว เราสองคนไม่ได้ชอบคนแบบนัน้นหรอก ชิส์ " เฟย์พูดแล้วมองไปทางอื่น
 
 
 
"เหรอ " แก้วและฟางต่างประสานเสียงใส่เฟย์ แล้วทั้ง3สาวก็หัวเราะกันอย่างสนุกสนาน
 
 
 
" ฮือออ อย่าน่ะ อย่าทำอะไรปอนด์น่ะ ฮือออ..... " 
 
 
 
" ปังปอนด์ลูก " ฟางที่ได้ยินเสียงปังปอนด์ร้องก็หันไปมองหาแต่ก็ไม่พบเด็กน้องที่เธอต้องการพบ 
 
 
 
" ปอนด์หายไปไหนลูก แม่ไม่เล่นน่ะปอนด์ " ฟางวิ่งมาที่ที่เธอจำได้ว่าปังปอนด์เล่นอยู่ จามมาด้วยแก้วและเฟย์ 
 
 
 
 
"ใจเย็นก่อนฟางมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้น่ะ ปอนด์อาจจะไปเล่นแถวนี้ก็ได้ " แก้วพูดเพื่อให้เพื่อสาวสบายใจแต่ตัวเองก็ใจเสียเหมือนกันเพราะไม่เจอร่างเด็กน้อย 
 
 
 
 
" ฮืออ ปอนด์อยู่ไหนอ่ะแก้ว ปอนด์ลูก ลูกอยู่ไหน " ฟางร้องไห้ออกมาพร้อมเดินหาร่างเล็กของเด็กน้อยไปทั่วบริเวณแต่ก็ไม่เจอจนร่างบางทรุดร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้แถวนั้น
 
 
 
 
" พี่ฟางใจเย็นก่อนน่ะ พี่ฟาง " เฟย์ที่ช่วยฟางตามหาเด็กน้อยก็เดินเข้ามาปลอบพี่สาว
 
 
 
 
" เฟย์พี่กลัวอ่ะ ปังปอนด์หายไปปไหน เขาหลง หรือว่าแกถูกลักตัวไปอ่ะเฟย์พี่กลัว เฟย์ ... " ฟางร้องไห้ออกมากอดตอบน้องสาวอย่าหาที่พึ่ง ตัวเล็กของเธอหายไปไหน แกจะเป็นอะไรไหม 
 
 
 
 
" ไม่เอาน่าฟาง ปังปอนด์เป็นเด็กดี ไม่เกิดอะไรขึ้นหรอกแก้วว่าตอนนี้เราไปบอกพวกพี่ป๊อปก่อนเถอะ จะได้ช่วยกันออกตามหา " แก้วพูดพร้อมกับเดินนำไปแต่
 
 
 
 
" ม๊าา ฮือออ ม๊าาา " เสียงปังปอนด์ร้องไห้เรียกฟางทำเอาสามสาหันขวับไปมอง ก็พบว่าตอนนี้เด็กน้อยอยู่ในอ้อมกอดของ พิม โดยมีจินนี่และมีนยืนอยู่ข้าวๆๆพร้อมกับลูกน้องอีก 5-6 คน
 
 
 
 
 
" พิมเธอปล่อยปังปอนด์ออกมาน่ะเธอทำแบบนี้ทำไม " แก้วพูดเมื่อเห็นเด็กน้อยในอ้อมกอดของพิมมีรอยเขียวตามตัวถ้าให้เดาไม่ผิดเด็กน้อยคงจะดิ้นไม่ยอมให้จับง่ายๆๆเลยโดนตีกับหยิก ทำให้เนื้อตัวมีรอยเขียว และรอยมือเต็มไปหมด 
 
 
 
 
" เหอะ ทำไมพวกฉันต้องทำตามคำบอกของแกละ นังแก้ว " จินนี่พูด 
 
 
 
 
" นี่อย่าทำอะไหลานชั้นน่ะ พวกเธอต้องการอะไร ทำไมต้องทำกับเด็กขนาดนั้น " เฟย์พูดพร้อมนำตาคลอเมื่อเห็นสภาพหลายชายสุดที่รัก 
 
 
 
" เหอะก็มันอยากดิ้นเองทำไมละช่วยไม่ได้ " มีนพูด
 
 
 
 
" พวกเธอต้องการอะไร อย่าทำอะไรปังปอนด์น่ะ ขอร้อง " ฟางพูดทั้งน้ำตา 
 
 
 
 
" เหอะ แกก็เลิกยุ่งกับคู่หมั่นชั้นสิฟาง ชั้นว่าน้าตาอย่างเธอ น่าจะหา ผัว.. เองได้ไม่ยากหรอกน่ะ " พิมพูดใส่ฟางพร้อมบีบข้อมือของเด็กน้อยในอ้อมแขม ทำให้3สาวรีบร้องห้ามเพราะเด็กน้อยมีแต่น้ำตาอาบแก้วเพราะความเจ็ย
 
 
 
 
" อย่า อย่าทำอะไรปังปอนด์ฮืออ ฉันยอมแล้ว ปล่อยลูกฉันเถอะน่ะ " ฟางพูด พร้อมยกมือไหว้ขอร้อง 
 
 
 
" เหอะ ฉันจะเชื่อแกได้ยังไงฉันไม่ได้โง่น่ะ " พิมพูด
 
 
 
 
" แล้วพวกแกจะให้ฉันทำไง " แก้วพูด
 
 
 
 
" พวกแกต้องหายตัวไปจากที่นี่ เลิกยุ่งกับสามหนุ่มนั่นสะ "มีนพูด
 
 
 
 
" ได้ฉันจะไม่ยุ่งกับสามคนนั้นแต่ตอนนี้พวกแกก็ปล่อยหลายชั้นมาสิ " เฟย์พูดทั้งน้ำตาพร้อมจะเดินเข้าไปเอาเด็กน้อยออกจากอ้อมกอดแสนโหดร้าย 
 
 
 
 
" ไม่พวกฉันจะเป็นคนพาพวกแกไปเองหึ จับมัน " พิมพูด จบล฿กน้องก็เดินเข้าไปจับสามสาวทันที
 
 
 
 
" นี่ปล่อยดิ พวกฉันก็ตกลงไปแล้วไง " แก้วโวยวายเมื่อโดนลูกน้องของพิมจับ
 
 
 
 
" หึ พวกฉันยังไมไ่้ดดบอกเลยน่ะว่าพวกฉันจะปล่อยพวกแกไป " จินนี่ตอบพลางเดินมาบีบคางแก้ว เนื่องจากแถวนั้นเป็นที่ลับตาคน จึงไม่ค่อยมีคน
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
" เห้ย... หายไปไหนกันหมดวส้ะ " เขื่อนที่เดิออกมาเพื่อจะเริ่มทำตามแผนการณ์ที่วางเอาไว้กับอีกสองหนุ่ม ก็ต้องเซ็งจัดเมื่อไม่เห็นสาวๆ
 
 
 
 
" เออว่ะ กูโทรหาเฟย์ กับฟางก็ไม่รับ  มึงละไอ้ป๊อปโทรหายัยทอมได้ไหม " โทโมะพูดพน้อมมองไปทางป๊อปปี้ี่กำลังโทรศัพท์อยู่ 
 
 
 
 
" ไม่วะ   ไปไหนกันเนี่ย " ป๊อปปี้ตอบอย่างหัวเสีย แล้วกดโทรหาแก้วอีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ตกอยู่บริเวณที่ลับตาคน ก็หยิบขึ้นมาดู
 
 
 
 
"เฮ้ยนี่มันของยัยแก้วหนิ " ป๊อปปี้พูดเมื่อเดินเข้ามา 
 
 
 
 
" นี่มันกำไลของฟางนี่นา ทำไม.. " โทโมะพดพร้อมมองหน้าป๊อปปี้และเขื่อนสลับกัน 
 
 
 
 
" มันต้องเกิดอะไรขึ้นกับสามสาวแน่เลยว่ะ " เขื่อนพูด
 
 
 
 
......"