คนนั้นที่ฉันตามหา??

 
ห้องป๊อป-ฟาง
 
" โอ๊ยยย" พอป๊อปปี้เดินเข้ามาวสักพักก็ได้ยินเสียงฟางร้องออกมาจากห้องน้ำ 
 
 
" ม๊าเจ็บไหมอ้ะ ปอนด์ขอโทษน่ะฮ้ะ" ป๊อปปี้เดินเข้าไปก็เห้นว่าฟางกำลังจะพยายามยืนขึ้นโดยมีปอนด์ช่วยพยุงอยู่ 
 
 
" เกิดอะไรขึ้นครับ " หลังจากที่ป๊อปปี้อุ้มฟางมานั่งที่เตียงดดยมีเจ้าตัวแสบนั่งอยู่ใกล้ๆๆ
 
 
 
" ไม่มีอะไรหรอกคะพี่ป๊อปฟางแค่ซุ่มซ่ามเอง พี่ป๊อปไปอาบน้ำเถอะคะ เหม็นน่ะ แภถมเปียกอีก" ฟางพูดพลางมองหน้าป๊อปปี้
 
 
 
" ใช่เลยฮ้ะม๊าพูโถูกถ้าป๊าไม่ยอมไปอาบน้พน่ะ ปอนด์จะไม่ใช้ป๊านอนกอดม๊า" ปอนด์พูดจบก็รีบกอดฟางทันที
 
 
 
" ได้ไงละ ป๊าไม่ยอมหรอกน่ะ " ป๊อปปี้พูดจบก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที 
 
 
 
 
" 5555 เราก็ไปแกล้งอะไรป๊าเค้าแบบนั้นครับ แล้วอีกอย่างน่ะใครบอกว่าม๊าจะให้เรากับป๊านอนกอดม๊า " ฟางพูดไปเขินไป
 
 
 
" อิอิม๊าเขินหรอครับ " ปอนด์พูดพร้อมกับเอานิ้วามาจิ้มที่แก้มของฟาง
 
 
 
" นี่ใครเขิน พอเลยน่ะเลิกพูดได้แล้วเราเนี่ยแก่แดดใหญ่เลยน่ะ ไปนอนได้แล้วไปเลย " ฟางเขินพลางไล่ตัวแสบไปนอนทันที
 
 
 
 
" เอ้าม๊าอ่ะก็ได้ฮ้ะปอนด์ไปนอนดีกว่าาา " ปอนด์พูดจบก็ ล้มตัวลงนอนที่เตียงโดยมีฟางนอนข้างๆๆ 
เวลาผ่านไปสักพักป๊อปปี้ก็เดินออกมาเห็นว่าเจ้าตัวแสบนั้นนอนอยู่ที่เตียงส่วนร่างบางที่เขามองหากลับเดินอยู่นกระเบียง
 
 
 
ฟึ่บ
" อ๊ะ พี่ป๊อปขอบคุณคะ " ฟางตกใจแล้วหันหลังก้พบกับป๊อปปี้ที่น้ำผ้าคลุ่มใหล่มาใส่ให้ตัวเอง
 
 
 
" ครับ แล้วเนี่ยมายืนอะไรตรงนี้ละเดี๋ยวก็เป็นไข้หรอกลมมันแรงน่ะ" ป๊อปปี้เดินมายืนข้างๆๆฟางพร้อมพูดขึ้น
 
 
 
" ป่าวหรอกคะ ฟางแค่ออกมาดูว่าวนันนี่ดาวสวยจังเลยน่ะะคะ " ฟางพูดพลางมองไปที่ท้องงฟ้าในยามคำคืนที่ตอนนี้มีดวงดาวระยิระยับมากมาย 
 
 
 
 
" ครับ สวยมากจริงๆๆ " ป๊อปปี้พูดจบก็หันลงมามองร่างบางข้างกายอย่างรักใคร่ 
 
 
 
 
" เอ่อ พี่ป๊อปมีอะไรหรือเปล่าคะ " ฟางเมื่อเริ่มรู้สึกตัวก็ถมป๊อปปี้
 
 
 
" ฟางเชื่อเรื่องโชคชะตาไหม" ป๊อปปี้พูดพลางละสายตาจากคนข้างกายไปมองท้องฟ้าที่มีดวงดาวระยิระยับ
 
 
" หืม ทำไมพี่ปีฮปถมแบบนั้นละคะ  อืมแต่สำหรับฟางฟางไม่เชื่อหรอกคะ ฟางว่าตัวเราเอองมากกว่าที่เป็นคนกำหนดตัวเอง" ฟางพูด
 
 
 
" แต่พี่เชื่อน่ะ พี่เชื่อว่าโชคชะตาใหเราได้เจอกัน ทำให้พี่ได้เจอกับฟาง ทำให้ฟางไดเจอกับพี่ ทำให้เราต้องมาเป็นพ่อแม่ของเจ้าตัวแสบ ทำให้เราได้อยู่ด้วยกัน " ป๊อปปี้พูดพลางมองฟางแล้วก็กุมมือฟาวเอาไว้ 
 
 
 
" พี่ป๊อป !! " ฟางเรียกชื่อเขาเบาๆๆ เธอไม่คิดว่าชายหนุ่มเเงียบขนรึมในวันแรกที่เจอกัน จะกลายเป็นผู้ชายที่อบอุ่นถึงเพียงนี้ ทั้ง2สบตากันอยู่เนิ่นนานจนเหมือนมีอะไรบางอย่างดลใจให้ทั้ง2คน ประกบปากเข้าหากันป๊อปปี้ใช้ลิ้นหนาสอดส่ายหาความหวานของร่างบางจนเอาหญิงสาวถึงกบต้องเอามือโอบคอของร่างสูงเพื่อหาที่ยึดทันที ทั้ง2 จูบกันเนิ่นนานแต่แล้ว 
 
 
 
" ป๊า ม๊าา อุ๊บส์ แหะะ" ปังปอนดที่ตื่นมาแล้วไมเห็น ป๊อปปี้กับฟางเลยจะเดินมาตามแต่ก็เห็นทพ่อกับแม่ตัวเองกำลัง .. เลยรีบเอามือปิดตาทันที ป๊อปปี้กับฟางเมื่อได้ยินเสียงก็รีบพละออกจากกันทันที 
 
 
 
" เอ่อ ปอนด์ตื่นนานแล้วหรอครับ เอ่อ ม๊าง่วงแล้วเราไปนอนกันดีกว่าน่ะเดี๋วม๊าเล่านิทานให้ฟังน่ะครับ ไปกัน" ฟางเขินอายมกจึงรีบเปลี่ยนเรื่องพาเจ้าตัวแสบไปนอนทันที 
 
 
 
 
"ฮึ่ย เจ้าตัวแสบ เอ้ยย!!! " ป๊อปปี้พูดจบก็ยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกถึงภาพเมื่อกี้มันช่างหอมหวานเหลือเกิน แล้วเขาก็หันหลังกลับไปมองท้องฟ้าอีกครั้ง 
 
 
 
" พี่หวังว่าโชคชะตาจะทำให้เรา2 คนได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปนานน่ะ ฟาง.. " ป๊อปปี้พูดกัดวงดาวแล้วยิ้ม สักพักเขาก็เดินเข้ามาก็เห็นว่า ร่างบางนอนกอดเด็กน้อยหลับไปแล้ว เขาจึงเดินไปหอมที่แก้มของร่างบางและเด็กน้อย แล้วก็ล้มตัวลงนอนตามเช่กกัน