คนนั้นที่ฉันตามหา??

 
 
" ป๊าาช่วยปอนด์ด้วย ม๊าแกล้งปอนด์อ่ะ " ปอนด์วิ่งไปหลบหลังป๊อปปี้ที่ยืนคุยกับโทโมะอยู่ โดยมีฟางที่วิ่งตามมา
 
 
 
" อะไรกันเราไม่ต้องไปฟ้องพ่อเราเลยน่ะเรามาแกล้งม๊าก่อนทำไมละม๊าบอกว่าไม่เล่นเราก็ทำเอาม๊าเล่นจนได้มาให้ม๊าจับสะดีดีน่ะตัวแสบ " ฟางที่วิ่งมาแล้วก็หยุดยืนพูดอยู่หน้าป๊อปปี้แล้วสักพักก็วิ่งไล่จับตัวแสบไปที่เลอีกครั้งแต่คราวนนี้ ฟางวิ่งไปชนกับผู้ชายคนหนึ่ง 
 
 
 
 
" โอ๊ยยย " ฟางร้องเมื่อล้มลงไปอยู่กับพื้นเธอเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อที่จะขอโทษ
 
 
 
" ฟางเป็นอะไรหรือเปล่า " ป๊อปปีืที่วิ่งมา ก็รีบเข้ามาดูฟาง
 
 
 
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับผมขอโทษน่ะครับที่ไม่ได้ดูทางเลย" ผู้ชายคนที่ชนฟางล้มกล่าวขอโทษและย่อตัวลงเพื่อจะช่วยฟาง 
 
 
 
" ไม่เป็นไรคะพี่ป๊อป ไม่ต้องขอโทษหรอกคะเป็นเพราะฉันมากกกว่า โอ๊ยย" ฟางพูดกับป๊อปปี้แล้วหันไปพูดขอโทษผู้ชายคนนั้นพร้อมกับพยายามพยุงตัวเองขึ้นโดยมีฟางและผู้ชายคนนั้นช่วย
 
 
 
" เรานี่น้าฟางจริงๆๆเลย ลูกก็มีแล้วยังจะเล่นเป็นเด็กอยู่ได้ " โทโมะพูโเมื่อเห็นว่าผู้ชายคนที่มาชนฟางนั้นมองฟางด้วยสายตาแปลกไป เขาจึงพยายามแสดงออกให้เห็นว่าฟางนั้นมีเจ้าของแล้ว ทันทีที่เขาพูดออกไปทั้งป๊อปปี้และแก้วต่างก็หันมามองหน้าเขา
 
 
 
" พี่ฟางงั้นเราเข้าไปในบ้านกันดีกว่าคะ พี่ป๊อปพาพี่ฟางเข้าไปพักเถอะคะ เดี๋ยวเฟย์ดูแลเจ้าตัวแสบเองคะ " เฟย์พูดเพราะเป็นห่วงฟางมากก
 
 
 
 
" อืมงั้นพี่ฝาก ลูก พี่ด้วยน่ะ " ป๊อปปี้พูดจบก็ช้อนร่างบางเข้ามาแนบอกพร้อมกับเดินเข้าบ้านไป
 
 
 
 
" ยังไงก็ขอโทษอีกครั้งน่ะครับ งั้นผมขอตัวก่อนน่ะครับ " ชายคนั้นเดินจากไปแต่ก่อนที่เขาจะเดินจากเขาก็หันไปมองฟางที่ดดนป๊อปปี้อุ้มไปอย่างไม่ละสายตา ซึ่งพฤติกรรมทั้งหมดอยู่ในสายตาของโทโมะและเขื่อนตลอด  เพราะแก้วและเฟย์พาตัวแสบไปอาบน้พแล้ว 
 
 
 
 
" เป็นอะไรไปว้ะไอ้โมะ " เขื่อนเอ่ยปากถามเพื่อนเมื่อเห็นว่าเืพื่อนของตัวเองนั้นมองผู้ชายคนนั้นไป
 
 
 
" กูว่ามันต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลว่ะ แต่กเอาเถอะเราเข้าไปดูคนอื่นดีกว่า " โทโมะ พูโแล้วมองหน้าเขือนก็เดินเข้ามาใในบ้านน
 
 
 
" ฟางเป็นยังไงบ้าง " ป๊อปปี้ที่พาฟางเข้ามานั่งภายในบ้านก็นั่งคุกเข่าแล้วจับที่ข้อเท้าฟาง
 
 
 
 
" เอ่อ พี่ป๊อปฟางไม่ได้เป็นอะไรแล้วคะ " ฟางพูดแล้วพยายามขยับขาออกจากมือของป๊อปปี้แต่ร่างสูงไม่ยอมปล่อย
 
 
 
" ฟางอย่าขยับมากสิ เดี๋ยวก็บวมหรอก เดี๋ยวเรารอพี่ก่อนน่ะ " ป๊อปปี้พูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปไปที่ห้องครัวสักพักก็เดินกลับมาพร้อมกล่องยา 
 
 
 
" อ้าวว เลิกเล่นกันแล้วหรอลูก " ฟางที่เห็นว่า2สาวพาลูกชายตัวเองเดินเข้ามาก็ถามขึ้น
 
 
 
 
" เลิกเล่นแล้วห้ะม๊า ม๊าเจ็บมากไหมฮ้ะ ปอนด์ขอดทษน่ะฮ้ะ " ปอนด์ วิ่งมาหาฟางพร้อมกล่าวขอโทษ
 
 
 
" ม๊าาไม่เป็นไรมากหรอครับ อย่าร้องน้ะตัวเล็ก " ฟางพูด
 
 
 
" ใช่ครับ ม๊าไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกเราน่ะเป้นผุ็ชายน่ะอย่าลืมสิต้องไม่ร้องไห้หน้าา" ป๊อปปี้เดินเข้ามาพร้อมกับจับข้อเท้าฟางวางลงที่หน้าขาตัวเอง
 
 
 
 
" แหมหวานกันจังเลยน่ะคะ น้องปอนดืครับ น้าเฟย์ว่าเราไปอาบน้ำกันดีกว่าน่ะ แล้วค่อยลงมาหาป๊ากับมีาเรา น้าว่าตอนนี้ปล่อนม๊ากับป๊าเราสวีทเอ๊ยย ทำแผลกันไปก่อนดีกว่าน่ะครับ ไป" เฟย์เดินมาพูดพร้อมกับอุ้้มเจ้าตัวแสบแล้วเดินขึ้นบันไดไป
 
 
 
" อ้าว ยัยเฟย์ไม่รอฉันเลย งั้นเดี๋บยวฉันไปอาบน้พก่อน่ะฟาง ไม่ต้องห่วงน่ะเดี๋ยวฉันดุแลลูกให้ส่วนแกอ่ะสวีทไปเหอะ ตามสบายน่ะพี่ชาย" แก้วพูดจบก็รีบวิ่งตามเฟย์ขึ้นไป
 
 
 
" ยัยบ้า อะไรกันสวีท" ฟางที่เอาแต่ส่ายหัวไปมา
 
 
 
" ฮึ เอาละ เจ็บหรือป่าวครับ " ป๊อปปี้ค่อยๆๆทายาลงบนข้อเท้าของฟางแล้วก็นวดอย่างเบามือ 
 
 
 
" ไม่คะ ขอบคุณพี่ป๊อปมากเลยน่ะคะ " ฟางพูดพลางหน้าแดง
 
 
 
 
" ครับ^^ " ป๊อปปี้พูดพร้อมกับยิ้มใให้ฟางงทั้ง2 มองตากันอย่างหวานเฉิ่ม
 
 
 
 
 
" เอ้า2คนนั้นอ่ะเลิกหวานกันได้แล้ว เดี๋ยวก็ยัยฟางเป็นหวัดตายกันพอดี " โทโมะที่เดินเข้ามาก็เห็นน้องสาวกับเพื่อนสนิทกำลังสวีทหวานจ้องตาก็เลยอยากจะแกล้วเพื่อชายของตัวเอง 
 
 
 
" 555 ไอ้โมะ เมิงก็ไปแกล้งมันดูดิวะหมีโกรธเลยมึง" เขื่อนขำกับการแกล้งเพื่อนของเขาทั้ง2 คน แต่หญิงสาวเพียงคนเดียวนั้นในตอนนี้กลับมีใบหน้าที่แดงกว่าเดิมเสียอีก
 
 
 
" เอ่อ ฟางว่าฟางไปอาบน้พดีกว่าคะ " ฟางพูดจบก็พยายามยืนแล้วก็กระเพกขาเดินขึ้นบันได 
 
 
 
 
" ฟางให้พี่ช่วยน่ะ ขืนให้เราเดินขึ้นไปเองแบบนี้น่ะมีหวังขาบวมแน่" ป๊อปปี้พูดพร้อมกับจับข้อมือฟาง โทโมะ มองหน้ากับเขื่อนทั้ง2คนยิ้มอย่างนึกสนุก ที่อยากจะแกล้งเพื่อนชายของตัวเอง 
 
 
 
" มาฟางพี่ช่วยดีกว่าเนาะ ไหนดูสิน้องพี่กนักกว่าเดิมหรือเปล่า อึ๊บ" โทโมะเดินเข้ามาแย่งป๊อปปี้อุ้มฟางไปต่อหน้าต่อตาพร้อมกับหันมายิ้มให้กับป๊อปปี้อย่างกวน
 
 
 
" พี่โมะ!! พาฟางไปเลยฟางอยากอาบน้ำแล้วคะ " ฟางขึ้นเสียงพร้อมกับทำหน้าบูดใส่โทโฒะ ซึ่งเป้นหน้าทีทำให้ทุกคนยิ้มได้อย่างมีความสุข แต่ในเวลานี้คงจะมีคนหนึ่งที่ยิ้มไม่ออกคงจะเป็นชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างตัวนั่นเอง 
 
 
 
" 55 งั้นไปกันเถอะก่อนที่พี่จะโดนหมีขย้ำ " โทโมะพูดพร้อมกับรีบเดินขึ้นไปต้านบนแล้วเขาก็ไปส่งฟางที่ห้องหพร้อมกับเดินกลับไปห้องของตัวเอง
 
 
 
 
" ไงเมิง555 สมน้ำหน้า เฮ้ยย กูไม่เกี่ยวน่ะเว้ย " เขื่อนเดินมาตบหใล่เพื่อนชายเบาๆๆ พร้อมกับหัวเราะใส่ ป๊อปปีก็เตะเขื่อนไปทันที 
 
 
 
" เหอะอย่าให้ถึงตากูบ้างละกันน่ะไอ้เขื่อน อย่านึกกว่ากุไม่รู้นะ  " ป๊อปปี้ชี้หน้าเขื่อนอย่าเอาเรื่อง พร้อมกับจะเดินเข้าไปเตะอีกรอบแต่เขื่อนนั้นหนีวิ่งขึ้นไปด้านบน
 
 
 
" อะไรว้ะ ไอ้ป๊อปกูไม่เกี่ยวโน่นมึงไปจัดการกับไอ้โมะดิว้ะ " เขื่อนกับป๊อปปี้ทะเลาะกันอบู่ที่ทาางเดินตรงกลางสักพัก
 
 
แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
 
" นี่ทั้ง2 คนจะทะเลาะกันอีกนานไหมคะเฟย์จะนอนคะ" เฟย์ที่พอกหน้าแล้วเดินออกมาพูดกับ2หนุ่มทำเอา2หนุ่มถึงกับตกใจเพราะเฟย์พอกหน้าครีมสีขาววว
 
 
 
"เฮ้ย!!! " ป๊อปปี้เขื่อนต่างก็ตกใจ
 
 
 
" ตกใจอะไรคะ ไม่เคยเห้นคนพอกหน้าหรอไง อึ่ยเลิกทพะเลาะกันเลยน่ะคะ " เฟย์พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องทันที 
 
 
 
"เฮ้ยงั้นกูไปก่อนน่ะ แล้วเจอกัน " เขื่อนรียวิ่งเข้าห้องตามเฟย์ไป
 
 
 
"ฮึรีบเชียวน่ะเมิง " ป๊อปปี้พูดจบก็เดินเข้าห้องฟางไปทันที