คนนั้นที่ฉันตามหา??

          เมื่อโทโมะเดินมาถึงหน้าห้องของเด็กน้อยก็ปิดประตูเข้าไปอย่างรวดเร็ว ตามาด้วยเขื่อน ภาพที่ทั้ง2คนเห็นคือ เพื่อนสนิทของเขานอนกอดน้องสาวของตัวเองอยู่โดยที่น้องสาวของเขานั้นกอดเด็กน้อยอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง โทโมะเมื่อเห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปหาป๊อปปี้ เขื่อนมองภาะนั้นแล้วยิ้มแต่ก็ต้องปลงกับอาการหวงน้องของเพื่อนรักอย่างโทโมะ 
 
 
 
"ป๊าปปป " เสียงตบหัวโดยโทโมะที่ตบลงไปยังเพื่อนรักที่นอนกอดน้องสาวของเขาอย่างมีความสุข โดยที่เจ้าตัวก็ตื่นขึ้นมามองหน้า ก่อนที่จะพูดว่า
 
 
 
 
" เมิงมาตบกูทำไมว่ะไอ้โมะ เดี๋ยวน้องฟางกับเจ้าแสบก็ตื่นหรอก " พูดพร้อมกับขยับตัวลงจากเตียงนอนอย่างเบาที่สุดแล้วก็เดินนำไปอีกห้องหนึ่งซึ่งติดกัน
 
 
 
 
"เมิงมีสิทธิอะไรไปนอนกอดน้องกู" โทะโมะพูดพร้อมกับพยายามสะกดอารมร์ของตัวเองเอาไว้
 
 
 
 
 
"ก็เจ้าตัวแสบขอนิกูก็ต้องทำเพื่อไม่ให้เจ้าตัวแสบงอแงไงละ แล้วน้องฟางกูก็ขอโทษน้องเค้าแล้วแล้วน้องเค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วย เมิงนั่นแหละ อย่าหวงให้มันมากน่ะิกูเพื่อนเมิงน่ะไอ้โมะ" ป๊อปปี้พูดอย่างจริงจังพร้อมมองหน้าโทโมะ
 
 
 
 
"เฮ้ยๆๆ!! พอเลยพวกเมิงทั้ง2คนนั่นแหละนี่โรงพยาบาลน่ะเว้ย เอางี้ดีกว่า ไอ้ปป๊อปเมิงก็นอนทีี่โซฟาแล้วกันน่ะเว้ยเพื่อความสบายใจของไอ้โมะมัน ส่วนเมิงไอ้โมะ เมิงก็อย่าคิดอะไรมากน่ะดิวะ ยังไงตอนนี้น้องเมิงกับไปอ็ป๊อปเป็นแฟนกันอยู่ดี " เขื่อนพูด
 
 
 
 
"เอ่อ กูขอโทษแล้วกันว่ะที่ใส่อารมณืไปหน่อย แต่ยังไงกูก็ยังยืนยันคำเดิม กูไปละพรุ่งนี้เจอกันที่บริษัทพาน้องมาอย่าสายละ แต่คงไม่สายหรอกยัยฟางตรงเวลาจะตาย แล้วเจอกันละ กูไปละ" โทโะม พูดจบก็เดินไปเอาโทรศัพท์แล้วก็เดินออกไปทันที
 
 
 
 
"อะไรของมันวะไอ้เขื่นกูงง บทจะยอมก็ง่ายชิบ พอจะเอาเรื่องก็อย่าให้มีเรื่องเลย เฮ้ออ กูตามไม่ทันว่ะ" ป๊อปปี้พูดกับเขื่อน
 
 
 
 
"กูก็ไม่รู้ว่ะ เห็นเป็นตั้งแต่ทะเลาะกับเฟย์เมื่อกี้แหละ " เขื่อนพูดพร้อมกับกำลังจะเดินออกไปแต่แล้ว
 
 
 
 
"อะไรว่ะเฟย์น่ะหรอทะเลาะกับไอ้โมะอ่ะ" ป๊อปปี้พูดพลางมองเขื่อนอย่างสงสัย
 
 
 
 
"อืม ก็เรื่องน้องฟางเนี่ยแหละ เฮ้อ เดี๋ยวกูตามมันไปก่อนน่ะ ไม่รู้ว่าจะง้อน้องยังไง ท่าทางเฟย์จะโกรธนานว่ะ ยังไงก็เจอกันพรุ่งนี้เว้ย ไปละ ฝันดี อ๋ออย่าแอบแตะอั๋งน้องฟางละเดี๋ยวไอ้โมะมันถอดวิญญาณมาเตะมึงละหาว่ากูไม่เตือน " "ไอ้เขื่อนเมิงจะกลับไหมว่ะ" "เออกูไปแล้ว ไปแล้วเว้ย" เขื่อนพูดจบก็เดินออกไป  
 
 
 
 
   ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องก็พบกับฟางที่ยังนอนท่าเดิมอยู่จะมีเพียงแต่สิ่งที่เปลี่ยนไปคือเธอตื่นแล้ว 
 
 
 
 
"เฟย์ทะเลาะกับพี่โมะหรอคะมันเป็นเพราะฟางหรอคะ"หญิงสาวพูดออกมาทั้งๆที่ไม่มองหน้าชายหนุ่มเลย
 
 
 
 
"ไม่หรอกครับเดี๋ยวไอ้โมะมันก็ง้อน้องเฟย์ได้เองหล่ะ ฟางอย่าคิดว่ามันเป็นเพราะฟางน่ะ " ป๊อปปี้เดินเข้าไปหาฟางพร้อมกับลูบผมอย่างอ่อนโยน
 
 
 
 
"ค่ะ ฟางจะพยายามไม่คิด เอ่อ พี่ป๊อปมานอนกับน้องปอนด์ก้อได้น่ะคะ เดี๋ยวฟางไปนอนโซฟาเองคะ " ฟางพูดก่อนที่ตัวเองกำลังทำท่าขยับออกจากตรงนั้น
 
 
 
 
"ไม่ต้องหรอกคะพี่นอนโซฟาเองพี่เป็นผู้ชายน่ะ เราน่ะนอนกับลูกไปเถอะเดี๋ยวเจ้าตัวแสบก็ตื่นกันพอดีดูสิกอดเราไม่ยอมปล่อยเลย " พูดแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ฟาง
 
 
 
 
"ขอบคุณมากเลยน่ะคะพี่ป๊อป แต่ฟางเกรงใจคะ งั้นพี่ป๊อปนอนด้วยกันบนเตียงเนี่ยแหละคะ นอนอีกฝั่งหนึ่งไงคะ" ฟางพูดออกมาทั้งๆๆที่ไม่มองหน้าเขา เพราะว่าเธออายมากที่ชวนผู้ชายนอนเตียงเดียวกับตัวเองทั้งๆๆที่ยังมีเด็กน้อยนอนคั่นกลางแต่ถึงยังไงมันก็ทำให้เธออายม้วนได้เลยทีเดียว โดยที่ป๊อปีี้เองเมื่อเห็นดังนี้เขาก็ยิ้มออกมา
 
 
 
 
"อั่นแน่ชวนพี่นอนด้วยแบบนี้คิดอะไรกับพี่หรือป่าวเนี่ยหึ?? 555 อ่ะอ่ะ ครับ มานอนน่ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายจะมาโทษหาว่าพี่ไม่ปลุกเราไม่ได้น่ะ นอนได้แล้วครับ ฝันดีครับ" พูดพร้อมกับเดินมาขึ้นเตียงนอนอีกฝั่งแล้วก็ห่มผ้าให้หญิงสาว
 
 
 
 
"ขอบคุณคะ เช่นกันคะฝันดีคะ"ฟางยิ้มให้กับชายหนุ่มก่อนที่ทั้งเขาและเธอจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมๆๆกัน
 
 
 
 
 
 
#พอก่อนน่ะเค้าคิดไม่ออกอ่ะเอาไว้แค่นี้ก่อนน่ะ ตอนนนี้ขอนอนก่อนน้าาา###