คนนั้นที่ฉันตามหา??

ฟาง/ เจ็บมากไหมครับหืม 
ปอนด์/ เจ็บฮ่ะม๊าาา แต่ปอนด์ต้องเข้มแข็ง
แก้ว/ จ้าาาาา พ่อเข้มแข็ง 55 (เดินมาโยกศรีษะของเจ้าตัวแสบไปมา)
ปอนด์/ ม๊าาา อาแก้วแกล้งปอนด์อ่ะ ดูสิผมเสียทรงเลยอ่ะครับ
แก้ว/ อ้าวว  อาป่าวแกล้งสักหน่อยเรานั่นแหละที่น่าแกล้งขนาดนี้น่ะ
โมะ/พอพอ เลยยัยทอมเอามืออกจากหลานฉันสะ
แก้ว/ นี่ไอ้ตุ๊ด จะหุบปากสัก 10 นาทีไม่ได้เลยหรือไงห๊ะ
เฟย์/ จะทะเลาะกันไปทำไมคะ ทะเลาะกันจังเลยระวังจะรักกันน่ะคะ
โมะแก้ว / ไม่มีวัน
เฟย์/ จะคอยดูเถอะคะ อืมว่าแต่เราจะเอาไงต่อดีค่ะ
ป๊อป/ งั้นเราออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่าน่ะ ไป
ปอนด์/ ป๊าจะไปไหนครับ 
ฟาง/ ป๊าออกไปทำธุระน่ะครับ อยู่กับม๊าก่อนน่ะ 
ปอนด์/ ไม่เอาไม่เอา ปอนด์จะอยู่กับม๊าแล้วก็ป๊า (เริ่งงอแง ร้องไห้)
ป๊อป/ เป็นเด็กดีต้องไม่ดื่้อน่ะครับ เดี๋ยวป๊าออกไปคุยธุระกับลุงเขื่องลุงโมะแปป๊เดียวเองน่ะครับ
แก้ว/ เดี๋ยวอาแก้วจะออกไปดูเองไม่ให้ป๊าเราไปไหนเลยดีไหมครับ
ปอนด์/ จริงน่ะครับอาแก้ว
แก้ว/ จริงสิครับ 
เฟย์/ เดี่๋ยวอาเฟย์ไปช่วยด้วยอีกคนเป็นไงคราวนี่จะได้ไปไหนกันไม่ได้เลยไง
ปอนด์/ ก็ได้ครับ ป๊ารีบไปรีบมาน่ะครับ (เด็กน้อยปล่อยแขนจากการเกาะแขนคนตัวสูงอย่างว่าง่าย)
ป๊อป/ ครับผม อย่าดื้อกับม๊านะเรา ถ้าป๊ากลับมาแล้วม๊าบอกว่าเราดื้อละก็ เย็นนี้ไม่ต้องเล่นเกมส์ตกลงป่าว
ปอนด์/ โอเคเลยฮ่ะ แต่ป๊าสัญญาแล้วน่ะว่าเย็นนี้จะต้องให้เล่นเกมส์อ่ะ
ฟาง/นี่ไปตกลงกันตอนไหนคะ 
ป๊อป/ 55 ความลับครับ  ตกลงเลยเจ้าตัวแสบ ป๊าออกไปทำธุระก่อนน่ะครับอย่าลืมล่ะ
ปอนด์/ ครับ
ฟาง/ น้องปอนด์นอนพักผ่อนดีกว่าน่ะครับ มาลูกมานอนเร็ว
ปอนด์/ นอนกอดม๊าได้ไหมครับ
ฟาง/ แต่ม๊าา ตัวเหม็นน่ะครับ ไม่ดีมั้งลูกเอาว้เดี๋ยวม๊าไปอาบน้ำก่อนน่ะเดี๋ยวม๊ามานอนด้วยดีไหมครับ
ปอนด์/ ไม่เป็นไรครับม๊าา ปอนด์ไม่เครียด มาครับ มานอนนี่เลย ปอนด์เว้นที่ไว้ให้ม๊าเลยน๊าาา^^
 
(เด็กน้อยพูดจบก็ตบมือลงที่เตียงที่เหลือข้างๆๆที่ตัวเองพยายามแบ่งไว้ให้ฟางมานอน แล้วก็นิ้มแบบไร้เดียงสามาให้ฟาง เมื่อหญิงสาวเห็นดังนั้นก็ตามใจเลยเดินขึ้นมานอนพร้อมกับกอดเจ้าตัวเล็กเอาไว้ในอ้อมกอดของตัวเอง แล้วก็หลับไปพร้อมกันทั้งแม่และลูก)
 
ด้านหน้าห้อง
เขื่อน/เราจะเอาไงดีว่ะ
โมะ/ ก็ฉันบอกว่าฉันจะรับเด็กคนนี้เป็นลูกบุญธรรมไงว่ะ 
ป๊อป/ ได้ไงว่ะน้องเค้าเรียกฉันว่าป๊า ฉันก็ต้องรับเขาเป็นลูกดิ
แก้ว/ เดียวน่ะเฮียไม่ได้ไปทำใครท้องใช่หมบอกแก้วมาเดี๋ยวนี้เลยน่ะเฮีย
ปีอป/ เฮ้ย ยัยแก้ว พี่แกเนี่ยวันวันก็ทำงานแกก็เห็นเนี่ยแล้วพี่จะเอาเวลาไหนไปทำอะไรอย่างนั้นล่ะ
แก้ว/ อ้าววก็เมื่อนก่อนอ่ะพี่เจ้าชู้จะตาย มันก็ไม่น่าเชื่อถืออะดิพี่ป๊อป
ป๊อป/ เออ มันก็ใช่ที่เมื่อก่อนพี่อ่ะเจ้าชู้แต่ตอนนี้ไม่ใมช่แล้วน่ะครับ แค่อาจมีบ้างเล็กๆๆน้อยๆๆ
แก้ว/ นั่นไงพี่ป๊อป!!!
โมะ/ พอพอ ทั้งพี่ทั้งน้องเลย นี่ยัยทอมถึงพวกฉันจะเจ้าชู้ขนาดไหนอ่ะนะพวกเราก็ป้องกันอย่างดีไม่มีอะไรผิดพลาดหรอก 
แก้ว/ ก็ใครมันจะไปรู้ล่ะ บางทีพวกพี่อาจจะพลาดก็ได้
เฟย์/ พอได้แล้วอย่าพึ่งมาเถียงกันเอาเป็นว่าเด็กคนนี้พี่ป๊อปจะรับเป็นลูกใช่ไหมคะ
ป๊อป/ พี่ก็คิดว่าอย่างนั้นน่ะเฟย์
แก้ว/ เออ เฮียแล้วเรื่องแม่ไหนจะ ยัยคู่หมั่นเฮียอีกอ่ะเราจะเอาไงดี
เขื่อน โมะ/ เฮ้ยเมิงมีคู่หมั่นตั้งแต่เมื่อไรว่ะ ไม่เห็นบอกกูเลย
ป๊อป/ กูก็เพ่งรู้เหมือนกันตอนแรกก็กะว่าจะให้น้องฟางช่วยปลอมเป็นแฟนกูหน่อยแต่ดันมาเจอเรื่องนี้ก่อน่ะสิ
โมะ/ กูไม่อนุญาติเว้ยย
แก้ว/นี่นาบถึงตอนนี้นายไม่อนุญาติยังไงตอนนี้ก็เท่ากับว่าเฮีบป๊อปกับยัยฟางก็ต้องเล่นละครเป็นพ่อแม่ให้กับเจ้าตัวแสบอยู่ ก็แค่เล่นละครเป้นแฟนพี่ฉันอีกนิดเนี่ยไม่ได้หรือไงห๋ะ
โมะ/ ฉันไม่ไว้ใจ
เขื่อน/ อะไรของเมิงว่ะนี่ก็เพื่อนน่ะเว้ยช่วยๆๆกันไปน่า 
โมะ/ เพื่อนๆ เพื่อน คำนี้อีกแล้วหรอว่ะ เออกุก็พอจะเข้าใจว่าเมิงไม่อย่ากแต่งเว้ย แต่ทำไมไม่เอาคนอื่นว่ะทำไมต้องเป็นน้องกุด้วย กุหวง
ป๊อป/ เออ กุก็แค่... เ่ออ หน่เอาเป็นว่ากุจะถามน้องฟางเค้าเองถ้าน้องเค้าตกลงเมิงไม่มีสิทธิห้ามกุตกลงตามนั้นน่ะ  เออ แก้วเดี๋ยวเรากลับไปเก็บเสื้อผ้ามาให้เฮียหน่อยน่ะเอาชุดทำงานของพรุ่งนี้มาด้วยล่ะ เดี๋ยวคืนนี่เฮียเฝ้าปังปอนด์เอง ส่วนเรื่องม๊า เดี๋ยวรอให้เจ้าตัวแสบออกจากโรงพยาบาลก่อนแล้วกันเฮียจะพาไปหาป๊ากับม๊าเรา ส่วนเรื่องเอกสาร เราช่วยจัดการให้เฮ๊ยด้วยแล้วกันน่ะ
แก้ว/ เป็นชุดเลยน่ะเฮียตกลงคะ งั้นแก้วไปก่อนน่ะ ไปกันยัยเฟย์
เฟย์/ พี่โมะเฟย์ไปเป็นเพื่อนแก้วน่ะคะ 
โมะ/ เดี๋ยวพี่ไปส่งเราแล้วกันจะได้แวะไปเอาเสื้อผ้ามาให้ฟางด้วยพี่ว่าคืนี้พี่เราต้องขอนอนนี่แน่เลยล่ะ 
เขื่อน/ ไปกันหมดเลยงั้นเค้าขอไปด้วยคนน่ะตัวเอง (เดินไปเกาะแขน โทโมะ )
โมะ/ ไอ้เขื่อนถ้าเมิงจะไปเมิงช่วยกรุณาปล่อยกุ กุขนลุกว่ะสาส
แก้ว/ ไปกันเหอแะเฟย์ไร้สาระอ่ะ 
 
    แล้วทั้งหมด ยกเว้นป๊อปปี้ก็เดินออกไป ป๊อปปี้เลยเดินเข้ามาข้างในห้องพัก ก็เห็นว่าเจ้าตัวแสบนอนอยู่ใน้อ้อมกอดของหญิงสาว ด้วยหน้าที่ยิ้มแย้ม ดวงตาปิดสนิท มือกอดี่เอวบางอย่างแน่นเหมือนกับกลัวว่าร่างที่กอดอยู่จะหายไป ส่วนหญิงสาวก็นอนกอดเจ้าตัว้อย อย่างมีความสุขเช่นกัน ป๊อปปี้เดินลงมานั่ง ข้างๆๆเตียงพร้อมกับเอามือไปลูบที่หัวของหญิงสาวอย่างอ่อนโยน แล้วก็จุมพิตที่หน้าของหญิงสาวอย่างเบา เพราะกลัวว่าหญิงสาวจะตื่นจากนิทรา 
ป๊อป/ เฮ้อ จริงๆๆเลย อายุเท่ากันหรือไงเนี่ย หึ  ( แล้วเขาก็ยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัวเลย )
 หลังจากนั้นเขาก็นั่งมองทั้ง2คนหลับไปอย่างทมีความสุข นานนานเข้านานเข้า เขาเองก็เผลอนอนฟุบลงข้างๅๅ เตียงโดยที่มือของเขานั้นกุมมือของฟางแล้วเด็กน้อยเอาไว้