คนนั้นที่ฉันตามหา??

เขื่อน/ ก็พอได้ว่ะ แล้วนี่ไปไหนมาครับท่านประธษนแล้ว น้องเฟย์เย่ของเชื่อนน้อยละไไปไหนอ่ะครีบ
โมะ/ ใครเฟย์เย่ของเมิงไอ้เขื่อนพูดดีดี น่ะเมิง เด๋วเหอะ
ป๊อป/ สมว่ะ 55 ว่าแต่เมิงไปไหนมาเนี่ย
โมะ/ ไปคุยกับคุณเบนซ์มาว่ะ ว่าแต่คุณแจนครับแล้วนี่ฟางคุยกับคุณเจียงเสร็จรึยังครับ 
แจน/ น่าจะยังน่ะคะ บอสเอ่อ คุณป๊อปคุณเขื่อน แล้วน้องแก้วจะเอาอะไรไหมคะเดี๋ยวแจนจะไปเอามาให้คะ
แก้ว/ แก้วขอช๊อกโกแล๊ตได้ไหมคะ พี่แจนสุดสวย ^^
แจน/ แหม ปากหวานขนาดนี้ได้แน่นอนคร่าา 55แล้วคุณเขื่อนกับคุณป๊อปละค่ะ
2หนุ่ม/ ไม่ดีกว่าครับขอบคุณมากครับ 
โมะ/ ไปงั้นไปข้างในดีกว่า วันนี้มีเรื่องจะปรึกษาว่ะ
แก้ว/ เดี๋ยวแล้วนี่เฟย์กับฟางเมื่อไรจะมาล่ะ นั่งฟังพวกนายคุยกันก็เบื่อตายพอดี ว่าไงนายโดโซะ
โมะ/ ไอ้ป๊อปท่าทางน้องแกจะความจำเสื่อนว่ะว่างๆๆพาไปเช็คสมองหน่อยน่ะเว้ย 55 พอดีพี่ชื่อโทะโมะน่ะครับน้องห้อย 5555
แก้ว/ หนอยๆๆ ไอ้ตุ๊ด ใครห้อยห่ะ พูดให้มันดีดีน่ะ แล้วฉันก็ไม่ได้ความจำเสื่อมเว้ย 
โมะ/ หรอ!!  ฉันแนะนำน่ะ กลับบ้านอ่ะเอากระจบมาส่องหน้าหน่อยน่ะครับว่าตัวเองหน้าตาเป็ยยังไง มีส่วนไหนห้อยบ้าง5555
2หนุ่ม/ 5555555
แก้ว/ พี่ป๊อปก้เป็นไปกับเขาอีกหรอ นี่น้องสาวพี่น่ะ  ไอ้ตุ๊ดบ้า ไอ้หน้าหวาน ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายน่ะนายน่ะ เป็นผู้หญิงท่าจะดีกว่า อ่ะ5555
แจน/ เอ่อ พอเถอะคะ ทั้งหมดนั่นแหละคะ เข้าข้างในดีกว่าน่ะคะ น้องแก้วคะ เดี๋ยวน้องฟางกับน้องเฟย์ก็มาคะ รอสักแป๊ปน่ะคะ เอ่อ บอสคะ น้องปอนด์นั่งเล่นอยู่ในห้องนะคะ เดี๋ยวแจนไปเอาขนมมาให้คะ รอสักครู่น่ะคะ
โมะ/ เหอะ ฝากไว้ก่อนละกัน ไปเว้ยเข้าไปข้างในดีกว่า
 
 แอ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โมะ/ สวัสดีครับน้องปอนด์พี่มาแล้วน่ะครับ  น้องปอนด์อยู๋ไหนครับ  น้องปอนด์ (โทะโมะ เดินหาน้องปอนด์ทั่วห้องแต่ก็ไม่พบ)
ป๊อป/ เมิงหาใครว่ะ เออ แล้วใครน้องปอนด์
เขื่อน/ เอ หรือว่าจะเป็น..??? เด็กใหม่เมิงหรอไอโมะบอกกูมาเดี๋ยวนี้เลยน่ะ
 ป๊าปปป 
เขื่อน/ โอ๊ยเจ็บน่ะเว้ย
โมะ/ เด็กหาไรล่ะ เออเด็กอ่ะเด็กแน่ น้องเ้าหลงมาร้องไห้ที่หน้าบริษัทเมื่อเช้ายัยฟางเห็นเข้าสงสารก็เลยพามาอยู่ด้วยก่อนแล้วค่อยช่วยกันออกตามหาแม่ทีหลังหน่ะ
แก้ว/ อ๋อ แล้วน้องเค้าไปไหนแล้วงล่ะ 
แจน/ มาแล้วค่ะ อ้าวๆๆๆ แล้วน้องปอนด์"ปไหนแล้วละคะบอส
โมะ/ ผมต่างหากที่ต้องถามคุณว่า น้องปอนด์หายไปไหน ผมเข้ามาก็ไม่มีแล้ว หาทั่วห้องแล้วด้วย
แจน/ เอ่อ แต่เมื่อกี้ก่อนแจนจะออกไปเอาขนมน้องปอนด์ยังนั่งเล่นที่โซฟาอยู่เลยน่ะคะ 
เฟย์/ น้องปอนด์ครับพ่เฟย์มาแล้ววววววววววววววววววว
ฟาง/ ยัยเฟย์อย่าวิ่งเดี๋ยวพี่ล้มไปด้วยหรอก โอ๊ยย(ขณะที่วิ่งฟางใส่ส้นสูวจึงล้มแต่ดีที่ไม่เป็นไรมากก)
แก้ว/ เฮ้ยยัยฟางเป็นไรมากป่าวอ่ะ
ฟาง/ เจ็บอ่ะดิยัยเฟย์แกตายยยยยย(วิ่งไล่เฟย์กันจนทั้ง2คนหนื่อย)
ป๊อป/ ไม่ห้ามหน่อยหรอว่ะไอ้โมะ
เขื่อน/ นั่นดิไม่ห้ามหน่อย หรอว่ะ ท่าทางน่ากลัวอยู่น่ะ
โมะ/ ไม่ต้องหรอกเว้ย ปล่อยไปเหอะเดี๋ยวเหนื่อยก็หยุดเล่นกันเองล่ะ 2คนนี้ประจำ เฮ้ย เฟย์อย่ามาหลบหลังพี่ดิ
เฟย์/ อ๊ายยพี่โมะ ไม่รักเฟย์หรอ พี่ฟางจะตีเฟย์น้าพี่โมะช่วยเฟย์หน่อยดิคร๊บบ
ฟาง/ ไม่ต้องอ้อนพี่โฒะเลยน่ะยัยเฟย์เรานั่นแหละมาให้พี่ตีเลย มาทำให้พี่ล้มแล้วยังไม่ขอโทษอีกมาเดี๋ยวนี้เลยน่ะ
เฟย์/ อร๊ายย ไม่เอา ไม่เอา
         
( แล้วเฟย์กับฟางก็วิ่งไล่ตีกันทั่วห้อง โดยที่มี3หนุ่มยืมมองพร้อมกับอมยิ้มไปกับความน่ารักของ2สาว แล้วก็มีอีก2สาวที่กำลังหาทางหยุด 2 คนที่วิ่งไล่กันอย่างเมามัน)
แก้ว/ หยุด หยุดทั้ง2คนเลยน่ะ ตอนนี้เราควรมาหาน้องปอนด์ดีกว่าน่ะ
ฟาง/ เฮ้อ เหนื่อยว่าแต่ ทำไมต้องหาล่ะ แล้วพี่แจนคะน้องปอนด์อยู๋ไหนล่ะคะ
แจน/ เอ่อ น้องฟางพี่ขอโทษคะ ฮืออ พี่ออกไปเอาขนมมาให้พี่น้องปอนด์แล้วพอกลับมาน้องเค้าก็ไม่รู้หายไปไหนแล้วคะ ฮือ
เฟย์ ฟาง/ ฮ่ะอะไรกัน หายไปนานหรือยังคะ
โมะ/ พอเถอะเฟย์ฟาง พี่ว่าเราไปช่วยกันตามหาดีกว่า น่าจะยังไปได้ไม่ไกล อาจจะหิวหน่ะเลยเดินออกไปหาไรทาน คุณแจน คุณไปบอกพนักงานทุกคนช่วยกันตามหา แล้วกันน่ะ ไปกันเถอะ
 
** มาทางฝั่งน้องปอนด์น่ะครับ**
ปอนด์/ แม่แม่ครับอย่าทิ้งปอนด์ไป ฮือ อออ (เด็กน้อยวิ่งตามผู้หญิงที่เค้าคิกว่าเป็นแม่ของตัวเเองไปโดยท่ไม่ได้ดูอะไรเลยสนใจแต่ผู้หญิงคนนั้น)
.....+ อย่าตามฉันมาน่ะหนู ฉันไม่ใช่แม่ของเธอ กลับไปสะ
ปอนด์/ ไม่ ฮือ แม่เป็นแม่ของปปอนด์แม่จะไปไหน ปอนด์ไปด้วย อย่าทิ้งปอนด์น่ะครับ 
 
                      โครมมมมมมมมมมมมมมมมมม
      หญิงคนนั้นไม่ยอมหันหลังกลับมาพร้อมกับเร่งฝีเท้าวิ่งข้ามถนนที่มีรถพลุกพล่านเพราะคิกดว่าเด็กน้อยคงจะไม่ตามมาแต่แล้วก็ผิดพลาดเพราะเด็กหน้อยคนนั้นสิ่งตามเธอมาเป็นจะหวะเดีญวกับที่มีรถเก๋ววิ่งผ่านมาพอชนเข้ากับร่างเล็กตุ้ยนุ้ยอย่างจัง จนทำให้หญิงผู้นั้นหันมามองพร้อมกับน้ำตา แต่เธอก็ไม่ยอมก้าวเท้าเข้ามาหาเด็กน้อยเอาแต่ยืนร้องไห้อยู่อีกฝั่ง ส่วนร่างของเด็กหน้อยก็เอาแต่ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดจากร่างกาย และจากจิตใจ ที่พร่ำเรียกหาแต่แม่ของเขา ไม่นานสติทุกอย่าของเด็กน้อยก็ดับลงไป
......+ แม่ขอโทษน่ะลูกฮือออ 
 
มาทางฝั่งฟางบ้าง
โมะ/ เดี๋ยวแยกกันไปตามหาน่ะ 
               โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
เฟย์/เสียงอะไรอ่ะ 
เขื่อน/เรารีบไปดูกันเถอะ
    แล้วทั้ง6คนก็วิ่งมาเห็นในขณะที่เด็กน้อยถูกรถชน จนทำให้3สาวร้องไห้ออกมาทันทีพร้อมกับเรียกชื่อเด็กน้อยคนนั้น
ฟาง/ ไม่ๆๆๆๆ ฮือ น้องปอนด์ อย่าเป็นอะไรนะครับ (ฟางรีบวิ่งไปดูอาการเด็กน้อยพร้อมกับช้อนให้เด็กน้อยอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง)
เฟย์/ ฮ์อออออ อย่าเป็นไรน่คะรับไม่งั้นพี่เฟย์ไม่ซื้อขนมให้กิน่ะฮ์อออ
แก้ว/ แก้วว่าเรารีบพาน้องเค้าไปโรงบาลดีกว่าคะ พี่3คนมาช่วยหน่อยดิ
ป๊อป/มาครับน้องฟางให้พี่อุ้มน้องเค้าดีกว่าน่ะครับ
ฟาง/ ขอบคุณคะ ( หันมายิ้มให้กับป๊อปปี้ทั้งน้ำตา)
โมะ/ งั้นป๊อปเมิงพาปังปอนด์ไปหาหมอก่อนน่ะเดี่ยวกูอยู่จัดการทางนี้เอง
ป๊อป/ เออแล้วเจอกัน
 
ตอนนี้เหบือโมะกับเขื่อนเท่านั้นที่อยู่ที่เกิดเหตุ เพราะที่เหลือไปที่โรงพยยาบาลกันหมด
ที่เกิดเหตุ%%%
( เขื่อนกับโมะจัดการกับคู่คดีเรียบร้อยแล้วก็กำลังจะขับรถไปโรงพยาบาล)
 
เขื่อน/ เมิงเห็นเหมือนที่กูเห็นไหมว่ะไอ้โมะ
โมะ/ เออ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครว่ะ ยืนร้องไห้แล้วก็มองมาทางเราด้วย 
เขื่อน/นั่นแหละ หรือส่าจะเป็ยแม่ของน้องคนนั้นว่ะ แต่ถ้าเป็นจริงทำไมไม่มาหาลูกว่ะแม่งลูกถูกรถชนขนาดนั้นอ่ะ 
โมะ/นั่นแหละที่กูยังหาคำตอบไม่ได้ แต่เอาเถอะ ตอนนี้เราไปดูทางโน้นดีกว่า วะ
 
ทางโรงพยาบาล
หน้าห้องICU
หมอ/ ใครเป็นญาติคนไข้ครับ
ฟาง/ เอ่อ ฉันคะ น้องปอนด์เป็นไรมากไหมคะหมอ
หมอ/ เอ่อ คนไข้ปลอดภัยแล้วน่ะครับ แต่ อาจะจะมีบางอย่างที่กระทบกระเทือน
แก้ว/ แล้วมันอะไรล่ะหมอบอกมาสักที 
ป๊อป/ ใจเย็นสิแก้ว ต่อเลยครับหมอ
หมอ/ น้องเค้าอาจความจำเสื่อมน่ะครับ 
ทั้งหมด/ ห๊าาาาาาาความจำเสื่อม
หมอ/ ครับ แต่แค่ชั่วคราวนั่นแหละครับ อย่าเป็นห่วงเลยครัยเดี๋ยวหมอจะย้ายคนไข้เข้าห้องพักน่ะครับ
ฟาง/ ขอบคุณคะหมอ
 
ในห้องพักผู้ป่วย
เฟย์/ เฮ้อ เจ้าตัวน้อยเอ๊ยย ทำไมน่าสงสารขนาดนี่โดนแม่ทิ้งยังต้องมาโดนรถชนอีกเนี่ย 
ฟาง/ ฟื้นเร็วๆๆ น่ะครับเจ้าตัวน้อย พี่ฟางรออยู่น่ะครับ ( พูดจบก็เอามือมาลูบผมปังปอนด์อย่างอ่อนโยน มันทำให้ชายหนุ่มที่ยืนมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ อมยิ้มกับการกระทำของเธอ พน้อมกับคิดว่าถ้าใครได้เธอเป็นแม่ของลูก เขาผู้นั้นคงเป็นชายหนุ่มที่โชคดีที่สุดเลย)
แก้ว/ ยิ้มไรพี่ป๊อป อั่นแน่ อั่นแน่ ชอบก็จีบนย่ะฮับ  ( กระซิบกับป๊อปปี้)
ป๊อป/ ไรฉันก็ยิ้มแบบนี้ปกติแกนั่นแหละคิดมากไปป่าว พอเลย 
เขื่อน/ มาแล้วคร๊าบบบบบบ 
เฟย์/ เบาๆๆสิไอ้พี่กบ เด๋วน้องปอนด์ก็ตกใจพอดีหรอก
โมะ/ 5551 สมน้ำหน้าว่ะเพื่อน ว่าแต่เป็นไงมั่งเฟย์ฟาง
ฟาง/ ปลอดภัยแ้วคะ แต่น้องเค้าควงความจำเสื่อนน่ะคะ
โมะ/อะไรน่ะความจำเสื่อนงั้นก็ให้ปากคำกับตำรวจไม่ได้ล่ะสอแล้วคราวนี้เราจะตามหาพ่อแม่น้องเค้ายังไงล่ะเนี่ย 
แก้ว/ ก็ไม่ต้องตามหาวสิ เลี้ยบงเองเลยเป็นไง น้องเค้าก็น่ารักดีออก
โมะ/ เธอก็เลี้ยงเองสิ ไม่ต้องมาให่้ยัยเฟย์ยัยฟางเลี้ยง
แก้ว/ เหอะ ถ้าเด็กเค้าอยากอยู่กับฉันฉันเลี้ยงก็ได้แต่อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับเด็กน่ะ 
เฟย์/ พอเถอะคะทั้ง2คนเลย จะอะไรนักหนาเนี่ยเจอหน้ากันไม่ได้มีทะเลาะตลอด 
ปอนด์/ น้ำ น้ำ
ฟาง/ ปังปอนด์ฟื้นแล้วหอรครับ
ปอนด์/ แม่ครับ อย่าทิ้งปอนด์ไปน่ะครับ ฮืออ ( กอดฟางแน่น พร้อมกับร้องไห้)
ฟาง/ เอ่อ พี่ฟางไม่ทิ้งน้องปอนด์หรอกครับไม่ร้องน่ะครับ 
ปอนด์/ ฮือออ ไม่ใช่พี่ แต่เป็นแม่ แม่เป็นแม่ของปอนด์ ทำไมแม่ไม่รักปอนด์หรอครับ ฮืออ ถึงไม่เรียกตัวเองว่าแม่ฮือ แม่ไม่รักปอนด์แล้วฮือ
ฟาง/ เอ่อ (หันหน้าไปหาเฟย์ แก้ว โทโมะ เขื่อน ส่วนป๊อปปี้ออกไปเคลียร์งาน  ทุกคนทำหน้าแบบว่า เอ่อ ตามไปก่อนละกัน)
ฟาง/ ครับแม่รักปอนด์น่ะครับ น้องปอนด์ต้องไปร้องไห้น่ะครับ ถ้าไม่หยุดร้องแม่จะไม่รักน้องปอนด์แล้วน้าาา
ปอนด์/ อึอึ หยุดแล้ว ครับ  ว่าแต่พ่อไปไหนคับ ไปทำงานหรอครับ
เขื่อน/ เอ่อ ครับพ่เราไปทำงานน่ะครับ รอก่อนน่ะ เดี๋ยวพ่อเราก็มาล่ะครับ กินข้าวดีกว่ามามา 
 
 แล้ว ทุกคนก็นั่งเล่นกับปังปอนด์จนปังปอนด์หลับไปเลยออกมานั่งปรึกษากันวาจะเอาไงต่อไป
 
เฟย์/ เอาไงดีพี่โมะน้องปอนด์มาเรียกพี่ฟางแม่อีกอะ่
โมะ/ พี่ยังมึนอยูเหมือนกันเฟย์เอาไงดีว่ะเขื่อน
เขื่อน/ เอ่อ อันนี้ขอเขื่อนน้อยคิดก่อนน่ะ 
แก้ว/ อย่านานน่ะพี่เขื่อนเด๋วร้องปอนด์ตื่นก่อน
เขื่อน/ เออ แหมเร่งจังน่ะครับ คุณแก้วมาคิดเองไหมครับ
ป๊อป/ คิดไรกันอยู่เอ่ย ท่าทางเครียดน่ะเว้ยมีเรื่องไรว่ะ ไอ้โมะไอ้เขื่อน
แก้ว/ ก็น้องปอนด์อ่ะดิพี่ป๊อปมาเรียกยัยฟางว่าแม่อ่ะ
ป๊อป/ ห๊าา
เขื่อน/ ไม่ต้อมาห๊าา ครับคุณภาณุมาช่วยกระผมคิดดีกว่าเราจะเอาไงต่อดี นี่น้องแกก็ไม่ยอมหใ้ฟางออกห่างจากตัวเลย แถามถามหาพ่ออีก เอาไงดีว่ะเนี่ย
โมะ/ งั้นเดี๋ยวกูรับน้องเค้าเป็นลูกบุญธรรมเองล่ะกัน
แก้ว/ หน้าอย่างนายเนี่ยน่ะ ไม่น่าเชื่อ
โมะ/ อะไรของเธออกีห๊ะ ยัยทอม
แก้ว//ม่ใช่ทอมเว้ย 
 ตึง ตึง
เฟย์/ เสียงไรอ่ะ 
เขื่อน/ มันมาจากในห้องนิรีบไปดูกันเถอะ
น้องปอนด์/ ม๊าา เป็นอะไรมากไหมครับ ปอนด์ขอโทษครับ (เด็กน้อยพูดด้วยน้ำตา)
ฟาง/ ม๊าาไม่เป็นไรมากหรอกครับไม่ร้องน่ะครับเด็กน้อย
เฟย์ แก้ว/ เฮ้ฟางเธอเป็นอะไร /พี่เป็นอะไร
ปอนด์/ ความผิดปอนด์เองครับ ปอนด์แค่อยากจะห่มผ้าให้ม๊า แต่สายน้ำเกลือมันติดเลยทำให้ล้มทับม๊าา อ่ะครับ   (พูดด้วยเสียงสั่นๆๆ)
ฟาง/ ม๊าไม่เป็นอะไรสักหน่อยนิครับไม่เอาน่ะครับไม่ร้องน่ะเด็กดี ไม่ร้องน่ะครับ
ป๊อป/ เดี๋ยวน่ะนี่มันอะไรกัน 
ปอนด์/ ป๊าาาาาาาา ป๊าาาาามาแล้ว (กำลังจะวิ่งหาป๊อปปี้ที่อยู่ปลายเตียงจนสายน้่ำเกลือที่ข้อมือหลุด จนทำให้เกิดแผล)
ฟาง/ น้องปอนด์อย่าวิ่งลูก
ป๊อป/ เอ่อ น้องครับใครเป็นพ่อน้องครับ
ปอนด์/ ฮือ ป๊าไม่รักปอนด์ฉล้ว ฮือ อออออ
ป๊อป/ เอ่อ ครับ ครับ ใครบอกล่ะหืม ว่าป๊าไม่รักเราน่ะ ป๊าแค่แหย่เล่นเอง นี่เป็นผู้ชายเค้าไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นน่ะครับโดยเฉพาะผู้หญิง
ปอนด์/ แม้แต่ม๊าาก็ไม่ได้เลยหรอครับ
ป๊อป/ อือมคนนี้ยิ่งแล้วใหญ่เลย ถ้าน้องปอนด์ไม่อยากให้ม๊าเรากังวลใจ ก็อย่าร้องไห้ให้ท่านเห็น เราเป็นผู้ชายก็ต้องเข้มแข็งสิ จริงไหมครับ
ปอนด์/ ครับ ปอนด์จะเข็มแข็งเหมือนป๊าา ฮ่ะ แต่ .... ตอนนี้ ปอนด์เจ็บอ่ะฮืออออ
ป๊อป/ อ้าวไหงเป็นงี้ล่ะครับ ไหนมาให้ป๊าดูหน่อยสิ โอโห แผลยาวเลย เราน่ะเรา ไปนั่งที่เตียงเลยน่ะเดี๋ยวป๊าไปตามหมอมาก่อน
ปอนด์/ ไม่เอาป๊าอย่าไปไหนน่ะครับ ให้ลุงคนนั้นไปตามแทนได้ไหมครับ
โมะ/ เอ่อ งั้นเดี๋ยวลุงไปตามหมอให้น่ะครับ
ปอนด์/ขอบคุณครับ ป๊าาาๆๆๆ อุ้มอุ้ม ไปหาม๊าาาา
ป๊อป/ เอ่อ มามา ตุ้ยนุ้ยเกินไปแล้วน้าสงสัยป๊าต้องเราออกกำลังกายสะแล้วสิ อ่ะ
ฟาง/ เจ็บมากไหมครับ 
ปอนด์/ เจ็บฮ่ะม๊าาาา แต่ ต้องเข้มแข็งใช่ไหมครับป๊าาา
ป๊อป/ ใช่ครับ
แก้ว/ เอ่อ เหมือนเราเป็นส่วนเกินเลยอ่ะยัยเฟย์
เฟย์/ เฟย์ก็ว่างั้นอ่ะแก้ว
ฟาง/ เอ่อ น้องปอนด์ครับนี้น้าเฟย์ น้าแก้ว ลุงเขื่อนแล้วคนเมื่อกี้ที่ออกไปปตามหมอน่ะลุงโมะ น่ะครับ สวัสดีสิครับ
ปอนด์/ สวัสดีครับ คุณลุงคุณน้า
เฟย์/ แหมนึกว่าจะไม่ทักน้าสะละ แหม อยู่ดีดี ก็ได้เป็นน้าคนนี่ น่าตื่นเต้นจริง
เขื่อน/ อยากเปลี่ยนจากน้าคนมาเป็นแม่คนไหมครับน้องเฟย์พี่ช่วยได้น่ะ 
เฟย์/อย่ามาพูดหื่นตอนนี้คะพี่เขื่อนเฟย์ไม่เล่น น้องปอรด์หิวยังครับ
ปอนด์/ยังครับอยากเล่นกับม๊าแล้วก็ป๊าาาก่อน
 เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด
หมอ/ ว่าไงครับ เป็นไงบ้าง โหแผลลึกเลยเราเนี่ยน่ะแสบจริงๆๆ 
ปนอด์/ ขอโทษครับ
หมด / อ่ะเสร็จแล้วน่ะครับ อีกประมาณ4 วันก็กลับบ้านได้แล้วครับ 
โมะ/ ขอบคุณครับหมอ
 
 
พอกก่อนน่ะไปแหละ อ่านเยอะๆๆน่ะ เม้นด้วยก็ดี