you are my angel

 
 
 
 
 
 
ก๊อกๆ
 
 
แก้วเคาะห้องของโทโมะ หลังจากทำใจอยู่นานแล้วตัดสินใจทำกับข้าวมาให้โทโมะในตอนเย็น
แล้วแปลกใจ ไหนเขื่อนบอกว่าโทโมะกลับคอนโดเลย แล้วทำไมไม่มาเปิดล่ะ ทั้งๆที่รถก็ยังอยู่
หรือว่าโทโมะจะเป็นอะไรไป
 
 
 
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 
 
แก้วตกใจกลัวว่าโทโมะจะเป็นอะไรรีบทุบประตูรัว
 
 
 
“โอ๊ย หนวกหูจะเคาะอะไรนักหนาเนี่ย”ผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาในผ้าขนหนูตัวเดียว แก้วอึ้ง แล้ว
ภาพเมื่อตอนที่เธอจับได้ว่าโทโมะมีอะไรกับนางแบบที่ห้องทำงานของเขาก็ฉายเข้ามาในหัว
 
 
“มีอะไรหรอ”โทโมะนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาผืนเดียวเหมือนกับผู้หญิงคนนั้นก็อึ้งเมื่อเห็นแก้ว
 
 
“เขื่อนกับเฟย์เป็นห่วงเห็นช่วงนี้นายเครียดๆ เลยให้ชั้นทำอาหารมาดูแลนาย แต่ชั้นคงไม่ต้องทำ
แล้วล่ะมั้ง เพราะนายมีคนของนายดูแลแล้วนิ”แก้วพยายามกลั้นน้ำตาตัวเองแล้วพูดขึ้น
 
 
“ความจริงเธอไม่จำเป็นต้องทำตามที่2คนนั้นบอกก็ได้นะ ชั้นรู้ว่าเธอคงจะไม่เต็มใจ”โทโมะพูด แก้ว
เงียบกำกล่องข้าวแน่น
 
 
“หรอ งั้นขอโทษแล้วกันที่มาขัดความสุขของพวกนาย”แก้วโยนกล่องข้าวนั่นทิ้งก่อนจะเดินจ้ำๆออก
ไปทันที ทันทีที่ลิฟท์ปิด แก้วก็ปล่อยโฮออกมาด้วยความเสียใจ ตลอดเวลาเธอเป็นคนเข้มแข็งมา
ตลอด แต่แค่โทโมะคนเดียว ที่แก้วไม่เคยจะเข้มแข็งเหมือนเดิมได้เลย
 
 
 
“เค้าเป็นเมียพี่หรอ ถึงทำกับข้าวมาให้พี่เนี่ย”ผู้หญิงคนนั้นมองกล่องข้าวที่ถูกแก้วโยนมา
 
 
“ไม่ใช่หรอก แต่ก็แค่เคย”โทโมะพูดเสียงเย็นชา แวบนึงเขาก็เป็นห่วงแก้ว แต่เขาเลือกทำแบบนี้
เพราะเขารู้ตัวดีว่าต้องทำให้แก้วเสียใจตลอดแน่ถ้ายังดันทุรังขอคืนดี แก้วจะต้องเสียใจเพราะเขา
อีกแน่ๆ
 
 
“แต่หนูว่าพี่กับเมียน่าจะคืนดีกันนะ ดูท่าเค้าแคร์พี่มากเลย”ผู้หญิงคนนั้นพูดแล้วก็กลับเข้าไปใส่
เสื้อผ้าแล้วกลับไป ส่วนโทโมะมองกล่องข้าวก็ก็หยิบมันมา โชคดี ที่แก้วเอาใส่กล่องข้าวไว้เลยไม่
หก โทโมะเดินมาเอากล่องข้าวไว้ แล้วพอเปิดมาก็พบว่ามันคือข้าวหน้าหมูทอดที่แก้วชอบทำให้
เขากินบ่อยๆ จนเขาชอบมันและเป็นฝ่ายขอให้แก้วทำบ่อยๆ
 
 
“อร่อยเหมือนเดิมแฮะ”โทโมะเดินไปหยิบช้อนมาตักกินก่อนจะพูดขึ้น ภาพของเขาและแก้วฉายเข้า
มาในหัว
 
 
“ชั้นขอโทษนะแก้ว”จู่ๆน้ำตาอุ่นๆก็ไหลมาจากตาของลูกผู้ชายแบบโทโมะ จากที่ไม่เคยจริงจังกับ
ใครซักคน พอได้มาคบแก้วเป็นแฟนช่วงเวลาที่ผ่านมา เขารู้สึกได้ว่าแก้วเป็นผู้หญิงที่เขามองได้ไม่
เบื่อ แก้วเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนผู้หญิงคนไหนที่เขาผ่านมา แล้วแก้วก็เป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียว
ที่ถัดจากแม่เขา ทำให้เขาเสียน้ำตาได้ขนาดนี้
 
 
 
 
“อืมมม”ฟางลืมตาตื่นมาในอ้อมกอดป๊อปปี้ก็หน้าแดงเมื่อนึกถึงบทรักที่ร้อนแรงเมื่อคืนนี้ของเธอกับ
เขา ฟางรีบพลิกตัวหนีทันที
 
“ตื่นละหรอ”ป๊อปปี้รู้สึกตัวเมื่อฟางดิ้นแล้วเห็นฟางพลิกตัวหนีชายหนุ่มก็ถามขึ้น ฟางไม่ตอบได้แต่
พยักหน้าแทน ป๊อปปี้แอบยิ้มเมื่อเห็นท่าทางของฟาง
 
“ทำไมไม่มองหน้าป๊อปล่ะ เมื่อคืนยังขอให้ป๊อปต่อตั้งหลายรอบ”ป๊อปปี้เขยิบมาใกล้ฟาง เล่นเอา
ฟางหน้าแดงกว่าเดิมดิ้นมุดหนีลงไปในผ้าห่มแต่ชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอกับเขาไม่ได้ใส่อะไรเลยก็
รีบเอาหน้าออกมาจากผ้าห่มก่อนจะหน้าแดงเพราะป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ฟาง ห่างกันไม่ถึงเซน
 
 
“พะ ภานุ”ฟางเรียกป๊อปปี้
 
“เมื่อกี้เรียกว่าอะไรนะ”ป๊อปปี้พูดก่อนจะกระชับกอดฟางแน่น ฟางเหวอทันที
 
 
“ป๊อปปี้”ฟางนึกได้ก่อนจะเรียกว่าป๊อปปี้ตามเดิม
 
“เป็นคนขอเป็นฟางของชั้นแล้ว ยังจะเรียกภานุเหมือนเดิม ทีหลังจะลงโทษเธอแน่หรือะเอาเลย
ตอนนี้”ป๊อปปี้ทำหน้าเจ้าเล่ห์แล้วโน้มหาฟาง ฟางรีบเอามือยันหน้าไว้
 
 
“พะ พอก่อนป๊อปปี้ เมื่อคืนฟางเหนื่อยจะแย่อยู่แล้วนะ”ฟางพูดเสียงอ่อยๆ
 
 
“งั้นไปอาบน้ำเถอะ เพราะถ้าเรายังอยู่ในสภาพนี้นะมีหวังป๊อปอดใจไม่ไหวอีกแน่ๆ”ป๊อปปี้พูด ฟาง
หน้าแดงก่อนจะคว้าผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำทันที ป๊อปปี้มองแล้วยิ้มก่อนจะนึกถึงเรื่องเมื่อคืนของ
เธอกับเขา
 
 
“ชั้นขอให้เธอเป็นฟางของชั้นจริงๆก็ดีน่ะสิ”ป๊อปปี้มองรูปคู่เขากับฟางในมือถือแล้วพูดซักพักฟางก็
ออกมาจากห้องน้ำแล้วสลับให้ป๊อปปี้เข้าไปอาบน้ำ ฟางที่จัดการตัวเองเสร็จแล้วเมื่อเห็นว่าป๊อปปี้ยัง
ไม่ออกมาก็เดินมาหยิบมือถือของป๊อปปี้ขึ้นมาแล้วกดโทรศัพท์โทรหาเบอร์ที่คุ้นเคย
 
 
“ฮัลโหลป๊อปมีอะไรหรอ”กวินรับสายแล้วพูด ทำให้ฟางน้ำตาไหลอีกครั้ง ทำไมเธอถึงลืมคนๆนี้ไม่
ได้อีกนะ
 
 
“ป๊อป มีอะไรรึเปล่า ทำไมไม่พูดวะ”กวินถามซ้ำอีกครั้ง ฟางน้ำตาไหลเริ่มกลั้นสะอื้นไม่อยู่ กวิน
ได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของผู้หญิงก็ชะงัก
 
 
“หรือว่าฟาง”กวินพูดเท่านั้น ฟางรีบตัดสายทิ้งก่อนจะเอามือเช็ดน้ำตาตัวเองออกทันที เมื่อเห็นกวิน
โทรกลับมา ฟางรีบปิดเครื่องทันที
 
 
“เป็นอะไรรึเปล่าฟาง”ป๊อปปี้ออกจากห้องน้ำมาก็ถามขึ้น
 
 
“อ๋อ เปล่าน่ะ พอดีอายไลน์เนอร์มันเข้าตาอ่ะ เลยน้ำตาไหล”ฟางโกหกก่อนจะทำทีเป็นเดินไปกรีด
อาไลน์เนอร์ต่อแล้วรอจนป๊อปปี้แต่งตัวแล้วเก็บของจนเสร็จก่อนทั้งคู่จะลงไปเช็คเอ้าท์ออกจาก
โรงแรมนี้
 
 
“ป๊อปปี้เปิดเครื่องทำไมหรอ”ฟางเห็นป๊อปปี้เปิดมือถือก็ตกใจถาม
 
 
“อ๋อ เดี๋ยวเผื่อพวกเขื่อนมันโทรน่ะ ขาดงานหลายวันเดี๋ยวเผื่อมีงาน”ป๊อปปี้ตอบ ฟางมองมือถือก็นึก
หวั่นในใจ ป๊อปปี้ขับรถออกไปเรื่อยๆ ฟางหลับแล้วตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าเขาและเธออยู่ที่ทีปั๊มน้ำมัน
และกำลังจะเติมน้ำมัน
 
 
“เอ่อ ขอมือถือหน่อยได้มั้ย คือ ฟางอยากเล่นเน็ต”ฟางบอกป๊อปปปี้ชายหนุ่มไม่ตอบอะไรขับรถ
ออกไปก่อนจะยื่นมือถือให้ฟาง
 
 
“มีข้อความหลายข้อความบอกว่ากวินโทรมา”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ ฟางเริ่มร้อนๆหนาวๆ
 
 
“พอป๊อปเปิดเบอร์ที่โทรออกก็เลยรู้ว่าเบอร์ของป๊อปได้โทรหากวิน”ป๊อปปี้พูดต่อ ฟางนิ่ง
 
 
“ป๊อปปี้ คือว่าฟาง”ฟางพยายามจะพูด
 
 
“ถ้าฟางลืมกวินไม่ได้แล้วเมื่อคืนฟางมีอะไรกับป๊อปทำไม ฟางทำไปทั้งหมดเมื่อคืนนี้เพราะแค่เหงา
ใจสินะ”ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างเจ็บปวด
 
 
“ไม่ใช่อย่างงั้นนะป๊อป”ฟางรีบพูด
 
 
“ฟางเองฟางก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พอช่วงเวลาที่ฟางอยู่กับป๊อป ฟางรู้สึกว่าฟางคุ้นเหมือนว่าฟางเคย
เจอป๊อปมาก่อนหน้านี้ แต่ฟางพยายามนึก นึกเท่าไหร่กลายเป็นว่าฟางก็นึกไม่ออก ฟางไม่เข้าใจ
เหมือนกันว่าทำไมฟางถึงจำไม่ได้”ฟางพูดแล้วหวั่นใจเมื่อเห็นป๊อปปี้ขับรถเร็วขึ้น
 
 
 
“ขอร้องนะป๊อปปี้อย่าขับรถเร็วแบบนี้เลย”ฟางขอร้อง
 
 
“ขอโทษนะที่ทำตามที่ฟางบอกไม่ได้ เพราะถ้าจะให้ป๊อปขับรถช้าป๊อปต้องร้องไห้แน่ๆ”ป๊อปปี้พูด
เสียงสั่นก่อนจะเลี้ยวรถลงข้างทางแล้วทุบพวงมาลัยก่อนจะฟุบหน้าลงแล้วตัวสั่น ฟางมองออกทันที
ว่าชายหนุ่มกำลังร้องไห้
 
 
 
“ป๊อปปี้ อย่าร้องไห้นะ ฮึก ฟางเองก็ไม่เข้าใจตัวเอง ทั้งๆที่ตอนนี้ฟางยังทำใจเรื่องของกวินไม่ได้
ฟางยอมรับเลย ว่าฟางยังลืมกวินไม่ได้เพราะว่าฟางคบกับเค้ามาตั้ง5ปีจะให้ลืมง่ายๆฟางคงทำไม่
ได้”ฟางพูด
 
 
 
“แต่แปลกฟางรู้ว่าลืมกวินไม่ได้ แต่ในเวลาเดียวกันฟางกับต้องการป๊อปปี้เหมือนกัน ฟางก็ไม่รู้ว่า
ทำไมฟางถึง อื้อออ”ฟางพยายามอธิบายความรู้สึกในตัวเองทั้งหมด แต่ก็ถูกป๊อปปี้บดจูบลงมา
อย่างร้อนแรง หน้าของป๊อปปี้และฟางชิดกันนฟางรู้ถึงคราบน้ำตาที่แก้มของป๊อปปี้ ฟางน้ำตาไหล
ออกมาอีกครั้งหลังจากเมื่อกี้ฟางปาดมันออก มือเล็กๆโอบรอบคอป๊อปปี้ แล้วจูบกลับเหมือนโหย
หากอดและจูบของชายหนุ่มคนนี้มานานแสนนาน
 
 
 
“เรากลับกรุงเทพกันเถอะ ส่วนมือถือจะโทรหากวินก็โทรนะ”ป๊อปปี้ถอนจูบมาอย่างห้ามใจก่อนจะ
สตาร์ทรถขึ้นอีกครั้ง
 
 
“ป๊อปปี้”ฟางอึ้งเมื่อถูกป๊อปปี้ยัดมือถือใส่มือตัวเอง
 
 
“ฟางกลับไปถามหัวใจตัวเอง ว่าฟางจะกลับไปหากวิน หรือเริ่มใหม่กับป๊อป เลือกซักคนเพราะป๊อปรู้
ว่าฟางเองก็ไม่ชอบความรู้สึกตัวเองตอนนี้เท่าไหร่หรอก”ป๊อปปี้พูดก่อนจะขับรถต่อไปแล้วไม่พูด
อะไร ฟางนิ่งซักพักก็กดมือถือโทรหากวิน แต่แปลกที่ไม่มีคนรับสาย
 
 
“ทำไมไม่รับนะ”ฟางแปลกใจพยายามโทรหากวินหลายรอบ ป๊อปปี้ลอบมองการกระทำฟางด้วย
ความเสียใจ
 
 
“ฮัลโหลกวิน”ฟางรีบพูดเมื่อโทรติด
 
 
“คะ ค่ะ เดี๋ยวชั้นจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ”ฟางพูดเสียงสั่นก่อนจะวางสายแล้วร้องไห้หนัก
 
 
“มีอะไรหรอฟาง”ป๊อปปี้พูดขึ้น
 
 
 
“ป๊อปปี้ ฮืออออ เป็นเพราะฟาง ฟางโทรหากวิน ทำให้กวินรุ้ว่าฟางอยู่กับป๊อปปี้ ฮึก แล้วกวินก็ขับรถ
ออกมาจะตามหาพวกเรา แต่ถูกรถชน ตอนนี้อยู่ที่ห้อง ICU.ฮือออ”ฟางร้องไห้หนักป๊อปปี้อึ้ง ก่อน
ที่จะรีบขับรถมาที่โรงพยาบาลที่หน้าห้องไอซียู มีหวาย โทโมะ เฟย์และเขื่อนยืนอยู่
 
 
 
เพี้ยะ
 
 
“พี่กวินเป็นแบบนี้เพราะเค้าตามหาพี่ สมใจแล้วล่ะสิ สะใจแล้วใช่มั้ย”หวายเดินเข้าไปตบหน้าฟาง
แล้วว่าฟางร้องไห้
 
 
 
“หวายนั่นพี่เธอนะ ใจเย็นๆสิ”โทโมะรั้งตัวหวายไว้
 
 
 
“ทำไมล่ะพี่ฟาง พี่รู้มั้ยว่าพี่กวินเค้าห่วงพี่มาก เค้ากินไม่ได้นอนไม่หลับตามหาพี่มาตลอด เพราะ
เค้าอยากจะขอโทษพี่ แต่พี่ไปกับพี่ป๊อปปี้แล้วไม่บอกใคร พี่ใจร้ายมากเลยนะ”หวายร้องไห้หนัก
ทำให้ฟางยิ่งรู้สึกแย่ทรุดลงร้องไห้ตรงนั้น
 
 
 
“มันเป็นความผิดพี่เอง พี่ขอโทษ ฮืออ”ฟางร้องไห้อย่างหนัก ป๊อปปี้สงสารฟางมากจึงพยุงฟางมา
นั่งที่เก้าอี้
 
 
 
“ไม่เป็นไรนะฟาง กวินต้องไม่เป็นอะไร”ป๊อปปี้กอดปลอบฟาง
 
 
 
“เป็นเพราะฟาง ฮือออ”ฟางร้องไห้โทษตัวเองแบบนั้น
 
 
 พิมไปก้หมั่นไส้ฟางไป ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนแต่ง5555
 
อยากรู้เป็นไงต่อก็เม้นกับโหวตนะจ้ะๆๆ