you are my angel
เขียนโดย Chapond
วันที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2556 เวลา 20.11 น.
แก้ไขเมื่อ 24 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556 13.05 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) เรื่องของเราสองคน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ฟาง เป็นอะไรรึเปล่า”ป๊อปปี้ที่กอดฟางตอบก็ถามขึ้น
“ใครทำอะไรฟางรึเปล่า”ป๊อปปี้ถอนกอดฟางมาแล้วถามขึ้น
“ไม่มี ฮืออ”ฟางส่ายหน้าร้องไห้
“แล้วฟางเป็นอะไร ทำไมต้องร้องไห้”ป๊อปปี้ถาม
“ฟาง ฟางกำลังทำผิด ฟางรู้สึกแย่ ฟางมันเป็นนางฟ้าที่ไม่ดี ฮือออ”ฟางร้องไห้อีกครั้งจนป๊อปปี้
ต้องกอดปลอบอีกครั้ง
“อ่าๆ แล้วทำผิดอะไรล่ะๆ”ป๊อปปี้ถามต่อ
“ฟางดื่มเหล้า ฮืออออ ป๊อปปี้ ฟางมึนหัวจัง ทำไมโลดมันหมุนแบบนี้”ฟางร้องไห้เหมือนเด็กๆจน
ป๊อปปี้ต้องขำ ก่อนจะพยุงฟางนั่งที่โขดหินริมชายหาด
“โถ่ นึกว่าอะไรแค่นี้เอง”ป๊อปปี้พูด
“ไม่แค่นี้นะ ฟางเป็นนางฟ้า ต้องไม่ทำผิดกฎสวรรค์ ไม่ทำผิดศีล แต่นี่ ฟางทำผิดไปแล้ว ฟางต้อง
ไม่ได้กลับสวรรค์แล้วแน่ๆเลย ฮืออออ”ฟางยิ่งร้องไห้ใหญ่ ป๊อปปี้มองฟาง เห้อ สุดท้ายก็หนีไม่พัน
เพ้อเรื่องนางฟ้าอีกแล้ว
เพี้ยะๆ
“เห้ยย ละตบหน้าตัวเองทำไมฟางง แดงหมดแล้ว”ป๊อปปี้รีบจับมือฟางห้ามไม่ให้ตบหน้าตัวเอง
เพราะตอนนี้แก้มสวยๆของฟางมีแต่รอบแดงจากการตบทั้ง2ข้าง
“ฟางทำโทษตัวเอง ทีหลังจะได้ไม่ทำมันอีกก”ฟางดิ้น
“แต่การทำร้ายตัวเอง มันไม่ใช่เรื่องดีไม่ใช่หรอ พอแล้วฟาง”ป๊อปปี้พูด ทำให้ฟางยอมเย็นลงแต่ไม่
ยอมหยุดร้องไห้
“ฟางอยากกลับสวรรค์ ฟางกลับไม่ได้แล้วแน่ๆ ฟางทำผิดศีลตั้ง2ข้อ ฮึก”ฟางสะอึกสะอื้นพูดเศร้าๆ
ป๊อปปี้มองก่อนจะโอบกอดฟางแล้วเอาหัวฟางมาซบที่ไหล่ตัวเอง
“เดี๋ยวไอ้ข้อที่กินเหล้ารู้ แล้วอีกข้อทำผิดอะไรหรอ”ป๊อปปี้ถาม
“โกหก ฟางโกหกโทโมะว่าเราไม่ได้จูบกันเพื่อไม่ให้โทโมะกับป๊อปปี้ทะเลาะกัน ฮือๆ2ข้อ อดกลับ
สวรรค์ไปแล้ว ฟางจะทำไงดีๆ”ฟางร้องไห้งอแงไม่หยุด
“ถ้ากลับไม่ได้ก็อยู่ด้วยกันที่นี่ล่ะ”ป๊อปปี้พูด
“ป๊อปปี้”ฟางเงยหน้ามามองป๊อปปี้ที่มองฟางอยู่ทั้งคู่สบตานิ่ง
“ถ้ากลัวไม่มีใครดูแล อย่าคิดว่าไม่มีใคร อย่างน้อยก็มีป๊อปนะที่พร้อมจะดูแลฟาง แล้วไม่หนีฟางไป
ไหน”ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทำให้คนฟังอย่างฟางรู้สึกเชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะไม่ทิ้งเธอไป
ไหน ฟางค่อยๆยิ้มออกมา ก่อนจะถูกป๊อปปี้โน้มหน้าลงไปจูบฟางอย่างอ่อนโยนภายใต้แสงจันทร์บน
ท้องฟ้านี้
“โอ๊ยยย ทำไมร้อนจัง”แก้วเมื่อถูกโทโมะอุ้มมาไว้บนเตียงก็ร้องขึ้น
“ยาๆ ยานอนหลับกระปุกไหนวะ”โทโมะวิ่งไปเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าค้นหายานอนหลับที่เขาพกมาด้วย
กะจะใช้เวลารู้สึกเหนื่อยๆแล้วนอนไม่หลับ
“โทโมะขา ทำอะไรอยู่”แก้วร้องเรียกโทโมะเสียงหวานทำให้ชายหนุ่มหน้าแดง
“แก้วรอไม่ไหวแล้วน้า”แก้วพูดอีกครั้งทำให้โทโมะหันไปแล้วอึ้ง เมื่อพบว่าแก้วถอดชุดเดรสสาย
เดี่ยวตัวเองออกเหลือแค่ชุดชั้นใน
“เห้ยย แก้วจะทำอะไร อย่านะ”โทโมะตกใจเมื่อเห็นแก้วกำลังจะปลดตะขอบราออกรีบวิ่งไปห้าม
ฟึบ
บราตัวจิ๋วถูกโยนไปที่มุมห้องก่อนที่ร่างบางจะส่งสายตายั่วยวนโทโมะสุดฤทธิ์
“มาสิ โทโมะ”แก้วพูด
“มะ ไม่ ถึงแม้ชั้นจะเจ้าชู้นอนกับผู้หญิงมาเยอะ แต่พวกนั้นเค้ามาเสนอตัวให้ชั้น แต่เธอเป็นคนดี
ชั้นจะไม่ทำอะไรเธอเด็ดขาดด”โทโมะพูดแล้วไม่มองเรือนร่างของแก้ว ไม่สิ แก้วเป็นเพื่อนฟางๆ
ยัยนี่เป็นคนดีๆ เราจะไม่ทำอะไรเด็ดขาด
หมับ
โทโมะรู้สึกเหมือนว่าแก้วมาจับมือเขาแล้วให้ไปจับอะไรซักอย่างนุ่ม พอโทโมะลืมต้องตกใจเมื่อพบ
ว่าแก้วเอามือของเขามาให้จับหน้าอกของแก้วเอง ก่อนจะกดลงไป
ตึกๆ
“แก้วไม่ไหวแล้วว โทโมะ”แก้วเริ่มพูดอย่างทรมาน ส่งสายตาอ้อนวอนโทโมะ โทโมะมองตาแก้ว
ก่อนจะมองไปทั่วร่างกายที่เกือบจะเปลือยของแก้ว
“อื้อออ”แก้วต้องร้องเมื่อโทโมะรวบตัวแก้วมาจูบอย่างร้อนแรงจนทำให้แก้วเผลอโอบรอบคอแล้วจูบ
ตอบไปด้วย
“เธอทำให้ชั้นตบะแตก เกิดอะไรขึ้นมาอย่าหาว่าไม่เตือน”โทโมะพูดจบก็อุ้มแก้วไปที่เตียงอีกครั้ง
ก่อนจะเอามือเคล้นอกสวยของแก้วเพื่อกระตุ้นอารมณ์ ทั้งที่ปากยังคงทำงานอยู่
“อ๊า”แก้วร้องออกมาเมื่อโทโมะเลื่อนริมฝีปากมาดูดเม้มอกสวยของเธออย่างเมามัน ก่อนจะใช้มือ
หนึ่งขยำสะโพกของแก้วแล้วอีกข้างหนึ่งก็รูดกางเกงในตัวจิ๋วออกไป ก่อนจะเลื่อนลงมาถึงแกน
กลางแล้วดูดชิมน้ำหวานจากร่องนั้น
“อื้ออ มะ ไม่ไหวแล้วว”แก้วร้องพร้อมกับบิดไปมากับสัมผัสของโทโมะ ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้น
เพื่อถอดเสื้อผ้าตัวเอง แก้วลุกขึ้นมาช่วยโทโมะถอดเสื้อและกางเกงของชายหนุ่มออกจนหมด แล้ว
เผยให้เห็นกวาดเป็นชายของโทโมะ ก่อนที่แก้วจะจับมันแล้วอม จนโทโมะร้องด้วยความเสียว
“อา”โทโมะครางออกมาก่อนจะผลักตัวแก้วให้ล้มลงไปแล้วตัวเองก็เอาร่างทัยแก้วก่อนจะดันแกน
กลางตัวเองเข้าไปในลำตัวแก้ว
“อึก.....จะ เจ็บ”แก้วร้องออกมา ทำให้โทโมะรู้ว่าแก้วนั้นยังบริสุทธ์แต่ทำไงได้เมื่อมาถึงขนาดนี้
เขาอุส่าข่มตัวเองไม่ให้ทำอะไรผู้หญิงดีๆ แต่แก้วกลับมายั่วเขาทำให้ต้องเป็นแบบนี้
“อ๊ะ”แก้วร้องเมื่อถูกโทโมะถอนกายออกไปก่อนจะเสียเข้ามาปิดด้ามเต็มแรง แก้วเอามือจิกหลังโท
โมะเมื่อระบายความเจ็บนี้ออก
“อื้ออ”โทโมะก้มลงจูบแก้วก่อนจะบีบเคล้นออกสวยนั้นเพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้แก้วไม่เจ็บ ก่อนจะ
ค่อยๆขยับสะโพกให้เร็วขึ้น จนแก้วตอนนี้ที่หายเจ็บแล้วก็ร้องครางออกมา ยิ่งกระตุ้นให้อารมณ์ที่
ครุกรุ่นของโทโมะนั้นลุกโชนเข้าไปอีกก่อนจะขยับแกนกลางเร็วขึ้นเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝันแล้ว
“อ๊า”โทโมะและแก้วร้องออกมาพร้อมกันก่อนชายหนุ่มจะนอนฟุบที่อกสวยของแก้วเพื่อหอบพัก
หายใจ
“หวังว่าคงจะพอแล้วล่ะมั้ง”โทโมะพูดและกำลังจะพลิกตัวไปนอน แต่แก้วรั้งแขนโทโมะไว้
“จะไปไหนโทโมะ เรายังสนุกกันไม่เสร็จเลยนะ”แก้วพูดจบก็ยิ้มก่อนจะผลักโทโมะลงไปนอนบ้าง
ก่อนจะให้ตัวเองขึ้นคร่อมโทดมะไว้
“ยาบ้าอะไรวะเนี่ยย”โทโมะพูดก่อนจะครางเมื่อถูกแก้วใช้ปากอมแกนกลางของเขาจนมันแข็งตัวอีก
ครั้ง ก่อนที่แก้วจะนั่งทับมันแล้วเริ่มขยับสะโพก
“อืมม อ๊า”แก้วเริ่มร้องครางออกมาอย่างมีความสุข โทโมะมองแก้วที่ขยับตัวบนตัวเขาเหมือนกับ
แก้วกำลังเต้นบนตัวเขา ตอนนี้สติทุกอย่างพร่าเลือนไปหมดแล้ว คำว่าแก้วเพื่อนของฟางก็หายไป
หมด โทโมะร้องครางออกมาก่อนจะเอื้อมมือไปขยำสะโพกก่อนแก้วเพื่อกระตุ้นอารมณ์ที่ครุกรุ่น
ของเขาและเธอและดำเนินกิจกรรมนั้นต่อไปเรื่อยๆ
“อ๊ะ เช้าแล้วหรอเนี่ย”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าเพราะแสงแดดยามเช้ามันส่องเข้ามากระทบหน้า
ฟางมองไปรอบๆก่อนจะเงยหน้ามองคนตัวสูงที่ใจดีให้เธอหนุนตักนอนทั้งคืนตรงนี้ ที่ชายหาด ฟาง
ค่อยๆลุกขึ้นจ้องมองคนที่หลับไปแล้วยิ้ม ความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกที่เห็นหน้าเข้าแล้วเรามีความสุข
อยากอยู่ใกล้ๆเค้า รู้สึกปลอดภัยทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เค้า รู้สึกกระวนกระวายทุกครั้งเวลาเค้าเย็นชา
กับเธอ เค้าคนนี้มีอิทธิพลกับเธอตั้งแต่เมื่อไหร่นะ
“ความรู้สึกแบบนี้ที่มนุษย์เรียกกันว่าความรัก มันเป็นแบบนี้รึเปล่านะ”ฟางพูดก่อนจะขยับเข้าไปจ้อง
หน้าป๊อปปี้ใกล้ๆ ยิ่งใกล้ก็ยิ่งดูดีจัง
หมับ
“ว้ายย”ฟางต้องตกใจเมื่อป๊อปปี้ลืมตาแล้วดันฟางล้มนอนกับพื้นทรายก่อนตัวเองจะทับร่างของฟาง
ไว้
“คิดจะลักหลับกันรึไง”ป๊อปปี้ยิ้ม
“บ้า ฟางเปล่าน้า”ฟางดิ้นไปมาด้วยความเขิน
“แล้วที่บอกอะไร ความรู้สึกรักๆ นี่มันยังไงหืมม”ป๊อปปี้พูดก่อนจะโน้มหน้าเข้ามาใกล้คนตัวเล็กกว่า
เดิม
“อ๊ายย ไม่เอาน้า ป๊อปปี้ ปล่อยก่อนน เดี๋ยวฟางต้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่”ฟางรีบพูด
“งั้นบอกมาก่อน ว่าเมื่อกี้ ฟางพูดน่ะ ฟางเริ่มรู้สึกแบบนั้นกับป๊อปแล้วใช่มั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ไม่ยอมปล่อย
“ป๊อปปี้”ฟางหน้าแดงกว่าเดิม
“บอกรึว่าไม่บอก ถ้าไม่บอก ก็จะอยู่อย่างงี้ล่ะ ไม่ปล่อยด้วย”ป๊อปปี้แกล้งฟาง
“คนบ้า.......ความรู้สึกนั้นของฟางคงเกิดขึ้นกับป๊อปแล้วล่ะมั้งตอนนี้”ฟางพูดก่อนจะหลบสายตาคน
ตัวสูงที่จ้องฟางอยู่
ฟอด
“ขอบคุณนะที่ทำให้ป๊อปรู้ว่า เรารู้สึกเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดหลังจากหอมแก้มคนตัวเล็กจากนั้นชาย
หนุ่มก็ลุกขึ้น ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือฟางให้ลุกขึ้นแล้วเดินจูงมือกันกลับรีสอร์ทอย่างมีความสุข
สงสัยยาที่แก้วโดนมอมท่าจะแรงจริงๆ555 อย่าลืมเม้นกับโหวตกันน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ