เงาร้าย พ่ายรัก

เวลาผ่านไปเป็นอาทิตย์แต่อาการของแก้วก็ยังไม่ดีขึ้นยิ่งพักหลังมานี้ก็ชักจะเป็นหนักขึ้นทุกวัน ทั้งเวียนหัว ทั้งหน้ามืดคล้ายเป็นลม  ทั้งเหม็นกลิ่นอาหาร เหม็นกลิ่นน้ำหอมที่ผมใช้ ทั้งๆที่ปกติแก้วเป็นคนเตรียมให้ผมอยู่แล้ว แล้วล่าสุดก็อ้วกออกมาด้วย จะพาไปหาหมอก็ดื้อไม่ยอมไปอีก แต่ไม่ว่าจะยังไงซะวันนี้ผมจะจับแก้วไปให้หมอตรวจอาการให้ได้

 

 

 

แก้วไปหาหมอนะ ไปให้หมอตรวจอาการเถอะเป็นมาเกือบอาทิตย์แล้วนะ 

 

 

 

อื้อ ไม่เอาพี่ไปทำงานเถอะแก้วอยากนอนอ่ะ ง่วง             "kaew : ที่พูดชั้นเปล่าโกหกนะมันง่วงจริงๆนะ ไม่รู้ทำไมพักนี้ทำอะไรก็รู้สึกเหนื่อยไปหมดพอนั่งพักก็หลับไปเองทุกที แล้วรู้สึกว่าร่างกายตัวเองมันบวมๆขึ้นยังไงก็ไม่รู้ทั้งมือนิ้วทั้งนิ้วเท้ากลมไปหมด เสื้อผ้ารัดรูปก็ใส่ไม่ได้ หรือว่า....ชั้นจะ ท้อง อย่างที่คุณแม่พูดจริงๆ"

 

 

 

ไม่ได้ดื้อมาหลายวันแล้วนะแก้ว ไปให้หมอตรวจก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่ แล้วจะได้รู้ไงว่าแก้วเป็นอะไร จะได้รักษาทัน 

 

 

 

ก็แก้วไม่อยากไปอ่ะ 

 

 

 

ไม่ได้เดี๋ยวรอพี่เปลี่ยนชุด แล้วเดี๋ยวเราค่อยโรงพยาบาลไปกัน   

 

 

 

พี่โมะพูดพร้อมกับหายเข้าไปในห้องแต่งตัวอย่างเร็ว แต่คิดไปคิดมาไปหาหมอหน่อยก็ดีเหมือนกัน จะได้รู้ไปเลยว่าเป็นอะไร ถ้าไม่ท้องก็จะได้หายกังวลซักที 

 

 

 

 

 

ลงรถสิแก้วนั่งนิ่งอยู่ได้คุณหมอเค้าไม่มาตรวจถึงที่รถหรอกนะ            "Tomo : พอรถจอดสนิทแก้วก็ไม่ยอมลงรถมัวแต่นั่งคิดอะไรอยู่ก็ไม่รู้ "

 

 

 

ค่ะๆๆ               "kaew : ฮึ่ยๆๆ บ่นอยู่ได้บอกว่าไม่มาก็ไม่ฟัง  คนสวยเซ็ง  แล้วสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดในตอนนี้คือเดินตามเค้าเข้าไปในโรงพยาบาล" 

 

 

 

วันนี้มาทำอะไรเหรอค่ะคุณวิศวะ   

 

 

 

พาภรรยามาตรวจสุขภาพน่ะครับ เธอไม่ค่อยสบาย 

 

 

 

พยาบาลตรงเคาน์เตอร์ที่พี่โมะติดต่ออยู่กำลังสนทนากับเค้า ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มจนแปลกตาอย่างกับว่ารู้จักกันดีอย่างนั่นแหละ 

 

 

 

เดี๋ยวเชิญคุณวิศวะกับภรรยาไปนั่งรอที่หน้าห้องตรวจตามชื่อห้องในนี้นะค่ะ  รอสักครู่เดี๋ยวคุณหมอจะตามไปค่ะ

 

 

 

ครับ ขอบคุณครับ             "Tomo : ผมรับกระดาษแผ่นนั่นมาจากพยาบาล หลังจากที่คุยกันนานพอสมควร"

 

 

 

คงรู้จักกันดีสิค่ะ ยืนคุยกันซะนานเลย             "kaew : ไหนบอกจะพามาหาหมอ หึ พอเข้ามาก็ยืนคุยกระหนุงกระหนิงกับคุณพยาบาลหน้าหวานซะนานเลย ปล่อยให้คนอื่นยืนรออยู่ได้ เมื่อยเหมือนกันนะโว้ยยยย รมณ์เสียจริงๆ "

 

 

 

ทำไมหึงเหรอ 

 

 

 

หึงบ้า หึงบอ อะไรยืนรอคนอื่นเค้าคุยกันน่ะมันเมื่อย ทีหลังพาไปนั่งแล้วค่อยกลับมาคุยกันก็ได้นะจะได้ไม่ต้องเป็น กขค ใคร

 

 

 

ขอโทษ ก็แค่คนรู้จักกันน่า ไม่เจอกันนานก็คุยกันบ้าง            "Tomo : ผมต้องรีบสาวเท้าเดินตามแก้วที่เดินนำไปก่อน"

 

 

 

เหรอ!! ก็ไม่ได้ว้าอะไรนี่ กลับไปคุยต่อก็ได้นะ 

 

 

 

แล้วนี่เดินนำไปก่อน รู้มั้ยว่าตรวจห้องไหนอ่ะ 

 

 

 

ก็...งั้นก็เดินไปก่อนสิ  

 

 

 

ผมถึงกับต้องส่ายหน้ากับความจนมุมของแก้วสุดท้ายผมก็ชนะ 

 

 

 

ฮึ่ยไอ้คนบ้า เสียฟอร์มหมด เถียงทีไรไม่เคยชนะได้ซักทีเลยนะ 

 

 

 

 

 

 

ตอนนี้ก็เป็นเวลาที่ผมนั่งรอแก้วอยู่หน้าห้องตรวจ แต่ก็ไม่ได้กระวนกระวายอะไรมากเพราะผมไว้ใจคุณหมอ ซึ่งท่านก็เรียกได้ว่าเป็นหมอประจำตัวคุณแม่ผมเลยล่ะทุกครั้งที่ผมพาคุณแม่มาตรวจสุขภาพที่นี่ก็มักจะตรวจกับท่านเสมอ 

 

 

 

เชิญคุณวิศวะข้างในห้องด้วยครับ 

 

 

 

ครับคุณหมอ             "Tomo : แล้วคุณหมอก็จากห้องตรวจเพื่อเรียกผมให้เข้าไปข้างในห้องเพื่อที่จะได้รับฟังผลการตรวจของแก้ว พอเข้าไปก็จะเจอกับแก้วที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกันกับคุณหมอ แล้วผมก็นั่งลงข้างๆเธอ "

 

 

 

เป็นไงบ้างแก้วตรวจเสร็จแล้วเหรอ 

 

 

 

อืม ค่ะ 

 

 

 

 

 

คุณหมอครับ ตกลงแก้วเป็นอะไรครับ   "Tomo : ผมหันไปถามคุณหมอแทนเพราะถ้าถามแก้วมีเหรอจะยอมบอก แต่ถ้าบอกนะคงไม่ละเอียดเท่าคุณหมอหรอก"  

 

 

 

คุณวิศวะฟังหมอให้ดีนะครับ หลังจากการตรวจปัสสาวะและอาการของคุณจริญญาผลออกมาว่าคุณจริญญา ตั้งครรภ์ได้สามเดือนกับอีกหนึ่งสัปดาห์แล้วนะครับ หมอยินดีด้วยนะครับ 

 

 

 

แก้ว ท้อง!!  เหรอครับหมอ   "Tomo : ถามคุณหมอย้ำอีกครั้งเพื่อจะได้รู้ว่าที่ได้ยินเมื่อกี้ผมไม่ได้หูฟาดไปเอง แก้วท้องเหรอ ใช่สิ ละ ลูกผมด้วย ผมจะได้เป็นพ่อคนแล้วงั้นเหรอ ผมพูดอะไรไม่ออกเพียงแต่กลั่นกรองความรู้สึกนั่นผ่านสีหน้าเพียงเท่านั้น"

 

 

 

ครับ ทีแรกน่าจะมาพบหมอตั้งแต่มีอาการแพ้ท้องตอนแรกแล้วนะครับ จะได้ฝากครรภ์ได้เร็วกว่านี้

 

 

 

แล้วต่อจากนี้เราต้องทำยังไงบ้างครับคุณหมอ 

 

 

 

หลังจากที่ฝากครรภ์แล้วก็ต้องพาคุณแม่มาตรวจสุขภาพเดือนล่ะครั้งนะครับ เดี๋ยวหมอจะให้ยาบำรุงครรภ์ไปทานที่บ้าน และอาการแพ้ท้องคุณแม่จะมีอาการช่วงสามถึงสี่เดือนแรกจากนั้นก็หายไปเองนะครับ 

 

 

 

ขอบคุณครับคุณหมอ 

 

 

 

ชั้นไม่ได้พูดอะไร ได้แต่นั่งเป็นใบ้ไปชั่วขณะไปพร้อมๆกับอึ้งที่คุณหมอพูด ทีนี้คงเชื่อได้แล้วล่ะว่าตัวเองท้องจริงๆ แต่ก็ดีใจแหละลูกเราทั้งคน และต่อจากนี้ชั้นคงต่อดูแลตัวเองให้มากขึ้นเพื่อเจ้าตัวเล็กในท้องเป็นอีกเท่าตัวเลยล่ะ 

 

 

 

 

 

 

เห็นมั้ยแก้วพี่บอกให้มาตรวจตั้งนานแล้วก็ยังดื้อไม่ยอมมาอีก นี่ถ้าช้ากว่านี้เจ้าตัวเล็กจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้  

 

 

 

จะว่าอะไรก็ว่ามาเลยจะนั่งฟังมันตรงนี้แหละ              "kaew : เขาว่าชั้นตลอดทางที่ออกจากห้องตรวจเลยล่ะ ละแล้วในสุดชั้นก็ทนไม่ไหวต้องเอามือกอดอกนั่งลงกับเก้าอี้ข้างทางเดิน ฮึ่ยๆๆ หงุดหงิดๆ ที่แท้ก็แค่ห่วงลูกไม่ได้ห่วงเราสินะ "

 

 

 

นี่!! ไม่ต้องทำเป็นงอนเลยนะ จะลุกดีหรือจะให้อุ้มเลือกเอาแล้วกัน             "Tomo : ผมต้องงัดไม้แข็งมาใช้กับแก้ว ยัยคุณหนูเอาแต่ใจเอ้ยยยย"

 

 

 

ก็ได้ลุกเองก็ได้ รีบๆตามมาละกัน ง่วงอยากนอนเล่า  

 

 

 

 

 

พอนั่งในรถได้แม่คุณก็อิงเบาะหลับเป็นตายไปเลย นี่คงอารมณ์เสียเพราะอยากนอนละมั้ง เงียบๆอย่างงี้ก็น่ารักดีนะ ดูไม่มีพิษสงค์อะไรแต่อย่าให้ตื่นขึ้นมาเชียวล่ะแทบตั้งรับไม่ทันเลยที่เดียว  

 

 

 

เดี๋ยวปรับเบาะให้แล้วกันนะจะได้นอนสบายๆ    

 

 

 

อือ!! อย่ากวนดิ ง่วงอ่ะ   

 

 

 

ก็แค่ปรับเบาะให้เฉยๆ จะหลับก็หลับไปสิ    

 

 

 

 

 

ตาโมะว่าไงบ้างลูก หมอว่าน้องเป็นอะไร แล้วทำไมอุ้มน้องมาแบบนี้เนี่ย

 

 

 

ไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับคุณแม่ ก็แค่....

 

 

 

แค่อะไรแม่ลุ้นอยู่นะ 

 

 

 

แค่อาการของคนแพ้ท้องน่ะครับ 

 

 

 

จริงเหรอตาโมะไม่ได้ล้อแม่เล่นใช่มั้ยลูก 

 

 

 

ครับคุณแม่                   "Tomo : ไม่ใช่แค่คุณแม่ที่ดีใจอยู่คนเดียว แม้แต่แม่บ้านในบ้านรวมถึงป้าอิ่มก็แลดูมีความสุขกันหมดทุกคนคงรอเวลานี้มานานแล้วสินะ"

 

 

 

งั้นเดี๋ยวพาน้องไปนอนพักข้างบนต่อนะลูก เดี๋ยวแม่โทรหาคุณหญิงก่อน

 

 

 

ครับ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

แก้ว แก้ว   

 

 

 

อือ!! มีอะไรเหรอเรียกทำไม   

 

 

 

คุณหญิงแม่กับฟางมาเยี่ยม 

 

 

 

ห้ะ!! คุณหญิงแม่กับพี่ฟางมาเหรอ             "kaew : สองบุคคลที่ถูกกล่าวถึงทำให้ชั้นตาสว่างขึ้นมาทันที นี่คงจะรู้กันไปทั่วแล้วละมั้งกระจายข่าวกันเร็วจริงๆ" 

 

 

 

อืมตอนนี้อยู่ข้างล่างน่ะกำลังขึ้นมา 

 

 

 

∼ก๊อกๆๆๆ∼ 

 

 

 

นั้นไงพูดยังไม่ทันขาดคำมากันนู้นแล้ว พี่โมะไปเปิดประตูสิ   

 

 

 

ครับๆๆ   

 

 

 

จ๊ะเอ๋ ทำอะไรอยู่เอ่ยคุณแม่มือใหม่   

 

 

 

แล้วนี่ก็เสียงพี่ฟางชั้นจำได้ดี แต่ก็ดีนะได้โอกาสเจอกันซะเลย 

 

 

 

พี่ฟาง คุณหญิงแม่ แก้วคิดถึงที่สุดเลยค่ะ            "kaew : ชั้นโผนเข้ากอดคุณหญิงแม่ด้วยความคิดถึง" 

 

 

 

แม่ก็คิดถึงคุณหนูนะลูก  

 

 

 

แล้วนี่พี่ฟางหอบหนังสืออะไรมาตั้งเยอะตั้งแยะคะเนี่ย 

 

 

 

อ๋อ ก็หนังสือเกี่ยวคุณแม่มือใหม่แล้วก็การดูแลตัวเองของคนท้องน่ะ ว่างๆก็เปิดอ่านได้เลยนะ พี่ไว้วางไว้ตรงนี้นะแก้ว 

 

 

 

โห้ เตรียมมาพร้อมเลยเหรอค่ะ   "kaew : ชั้นว่าทุกคนคงรอเวลานี้มานานแล้วล่ะ ดูสิได้ทีจัดเต็มซะเลย เออลืมบอกไปที่เห็นพี่โมะเงียบๆไปน่ะเขาออกไปตั้งแต่ที่คุณหญิงแม่กับพี่ฟางเข้ามาแล้วล่ะ"

 

 

 

จะไม่ไห้พร้อมได้ไงล่ะหลานแม่ทั้งคน อืม...ถ้าคลอดแม่จะเอาอะไรรับขวัญหลานดีน้าาา

 

 

 

งั้นฟางขอคิดของรับขวัญหลานคนที่สองไว้เลยดีกว่า

 

 

 

พี่ฟางอ่ะ พูดอะไรก็ไม่รู้คนเดียวจะไหวรึเปล่าก็ไม่รู้ แก้วไม่เอาด้วยหรอก

 

 

 

ได้ไงอ่ะแก้วมีหลายๆคนนะดี ลูกจะได้มีเพื่อนเล่นเยอะๆไง

 

 

 

จริงอย่างที่พี่ฟางเค้าพูดนะคุณหนู แม่อยากได้สักสี่ห้าคนน่ะ 

 

 

 

โอ้ยยยยย นี่ชั้นจะสร้างโรงงานผลิตลูกเลยมั้ยเนี่ย อะไรจะอยากได้เยอะขนาดนั้น >.<

 

 

 

 

 

                                                                              phung_TK_kaewjai

---

คริ คริ อัพแล้วน้าาาาา 

เศร้าเม้น อ่ะ T_T