เงาร้าย พ่ายรัก

อือ!! ใครอ่ะ ปล่อยนะ      "kaew : ในขณะที่ชั้นยืนรอคุณโทโมะ ที่สนามบินหลังจากที่ครบกำหนดแล้ว แต่ทว่าอยู่ก็มีมือมาปิดตาชั้น ซึ่งมันทำให้ชั้นตกใจมาก"

 

     

โอ้ย!! เจ็บครับๆๆ โอ้ย!!         "Tomo : มือบางของแก้วหยิบลงบนมือผมที่ปิดตาเธออยู่ ผมถึงกับต้องร้องขึ้นมาด้วยความเจ็บ จนมือผมหลุดออกจากตาของแก้วแล้มากุมมือตัวเองแทน"

 

 

เอ้า!! คุณนี่เองเล่นอะไรเนี่ย แก้วตกใจหมดเลยค่ะ  

 

 

ก็เล่นนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน  ∼ฟอด∼  ผมคิดถึงคุณมากนะครับ

 

 

นี่คุณ คนยิ่งเยอะๆอยู่ทำอะไรไม่อายเค้าเลย 

 

 

ไม่อายครับ มันเป็นเรื่องธรรมดาของสามีกับภรรยา 

 

 

บ้า!! ถือของเองก็แล้วกัน        "kaew : ชั้นเชิดหนีไปก่อน สมน้ำหน้านักถือของใส่รถเองก็แล้วกัน "

 

 

รอผมด้วย         "Tomo : ผมวิ่งตามแก้วแทบไม่ทัน ผู้หญิงนี่เวลางอนทีไรเดินไวทุกที่"

 

 

 

∼ตี้นๆๆๆ ∼

 

 

ตาโมะกับมาแล้วเหรอลูก 

 

 

ครับคุณแม่ 

 

 

นี่ก็เย็นมากล่ะเดี๋ยวเอาของไปเก็บบนห้องแล้วลงมาทานข้าวกับแม่นะ

 

 

ครับคุณแม่ 

 

 

 

 

 

 

หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จคุณโทโมะก็แยกไปคุยเรื่องงานกับคุณพ่อของเขาส่วนชั้นเข้าห้องมาอาบน้ำก่อน 

 

 

ผมกลับเข้าห้องมาก็เจอแต่ความเงียบ มีเพียงแค่เสียงน้ำที่กระทบพื้นตรงมุมห้องน้ำ สงสัยแก้วคงอาบน้ำอยู่ 

 

 

 

∼แอ๊ดด!!∼

 

 

 

คุยกับคุณพ่อเสร็จแล้วเหรอค่ะ 

 

 

คะ ครับ       "Tomo  : ผมถึงกับตาโต พูดกระอึกกระอัก เมื่อเห็นแก้วเดินออกมาจากห้องน้ำ จะไม่ให้ผมเป็นแบบนั้นได้ไงในเมื่อแก้วออกมาด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำเพียงผืนเดียว มันจะพอปกปิดอะไรได้ล่ะ ต่อให้คนสายตาสั้นมองมันยังประจักษ์อยู่เต็มสองลูกตาเลย ทั้งขาว ทั้งสวย ที่สำคัญน่า.......ฮึ่ย!!! อย่าให้ผมพูด"

 

 

คุณเป็นอะไรรึเปล่าค่ะยืนดึ้งอยู่ได้ ไปอาบน้ำสิค่ะ 

 

 

เออ....ครับๆๆ         "Tomo : ถ้าออกมาแล้วยังเห็นอยู่ในสภาพนี้อีกนะ หึๆ คืนนี้ไม่รอดแน่สาวน้อย"

 

 

และแล้วเมื่อออกจากห้องน้ำ.....ห้ะ!! แก้วยังอยู่ในชุดเสื้อคลุมเหมือนเดินอยู่เลย โอ้แม่เจ้ายั่วกันรึไง ผมผู้ชายนะไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะมองโดยไม่รู้สึกอะไรเลยน่ะ 

 

 

 

∼หมับ∼

 

 

 

อุ้ย!! คุณโทโมะไม่เอาค่ะ แก้วจะหวีผม

 

 

อาบน้ำเสร็จตั้งนานละ ยังไม่ตัวแต่งอีก ยั่วกันรึไง 

 

 

เปล่านะ คนบ้าคิดลามก        "kaew : ดูเค้าทำสิยืนกอดชั้นอยู่เนี่ย เท่านั้นไม่พอนะยังส่งสายตาอันหื่นกระหายมาให้ชั้นซะด้วยสิ "

 

 

อืม....ลองๆคิดดู เท่าไหร่แล้วน่าาาา

 

 

เท่าไหร่อะไร พูดให้ชัดเจนเลยนะ 

 

 

ก็นานเท่าไหร่แล้วที่เรา..... ∼ฟอด∼   ไม่ได้รักกัน 

 

 

 บ้า!! รักอะไรของคุณแก้วไม่รู้เรื่อง 

 

 

คำก็บ้าสองคำก็บ้า เดี๋ยวพี่จะบ้าจิงๆให้ดูนะที่รัก  ∼อึ้บ∼  ตัวนักจังเลยที่รัก

 

 

ปล่อยแก้วนะ ปล่อยๆๆๆ 

 

 

โอ้ย!! หยุดตีก่อนเดี๋ยวปล่อยให้นะ แต่.....

 

 

แต่อะไร ปล่อย

 

 

ปล่อยที่เตียงดีกว่าเนอะจะได้ไม่เจ็บ 

 

 

ชั้นถึงกับตาโตขึ้นมา ทันทีที่รู้ว่าคนที่อุ้มชั้นขึ้นมาต้องการอะไรในขณะนี้ พร้อมกับสองมือที่ยังคงทุบรัวหน้าอกเค้าอยู่ไม่อยู่ยั้ง  จนกระทั้งรู้สึกได้ว่าหลังของตัวเองสัมผัสกับเตียงเสียแล้ว 

 

 

ถ้ายังไม่หยุดนะ จะทำให้เท่ากับจำนวนที่ตีเลย 

 

 

ทำ !! ทำอะไร 

 

 

หึๆ เดี๋ยวพี่บอกให้นะน้องสาว  ∼ฟอด∼

 

 

ผมขึ้นทับร่างของแก้ว และพร้อมที่จะสั่งสอนเด็กไม่รู้จักฟังคนนี้ให้สงบลงซะที    

 

 

อุ๊บ!!   

 

 

สองริมฝีปากที่ประกบเพื่อแลกความหวานให้กันและกันยังคงไม่หยุดหย่อนลงง่ายๆ รวมกับเด็กดื้อที่ตอนนี้ดูจะอ่อนระทวยตอบรับสัมผัสได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง 

 

 

ชั้นได้สติก็ตอนที่ความเย็นแตะกระทบกับผิวกายในทั่วทุกราตางนิ้วที่ไม่มีสิ่งปกปิดอะไรเลย และบัดนี้มันก็ได้เปลี่ยนเป็นสัมผัสที่ถูกมอบให้โดยที่ร่างกายอ่อนระทวยลงอย่างกับขี้ผึ้งที่ถูกลนด้วยไฟที่เสมือนสัมผัสอันเร่าร้อนของเค้า และพร้อมจะบิดงอไปได้ทุกที่ที่เค้าต้องการ

 

 

ริมฝีปากทั้งสองพละออกจากกัน ด้วยแววตาที่ยังหวังหาอาทรซึ่งกันและกัน มือหนาของตัวเองที่ยังค่อยลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างงามของคนตรงหน้าอย่างเร่าร้อนอารมณ์ ซอกคอขาวเนียนถูกริมฝีปากผมกดจูบอย่างกับนักล่าที่หื่นกระหาย จนมันเกิดเป็นรอยแดงหลายลักษณะอยู่เต็มไปหมด และยังรู้สึกได้ถึงรอบคอตัวเองที่มีมือเบาบางมาคล้องไว้อย่างแน่น อย่างกับว่าไม่อยากจากกันไปยังไงยังงั้นเลยทีเดียว 

 

 

ตอนนี้ชั้นยังรู้สึกตัวเองดีว่ากำลังทำอะไรอยู่แต่จะห้ามก็คงไม่ทันแล้ว เพราะร่างกายในตอนนี้มันตอบรับในทุกสัมผัสที่เค้ามอบให้ไปเสียแล้ว 

 

 

อื้อ!! 

 

 

เสียงในลำคอของร่างเล็กที่เปล่งออกมาอย่างเบาๆ เมื่อมือหนาของผมสัมผัสกับจุดอ่อนอันอวบอิ่มที่อยู่บนหน้าอกเธอ  

 

 

อื้อ อ๊ะ!! 

 

 

ความเสียวซ่านแผ่ปกคลุมไปทั่วร่าง เมื่อเค้าค่อยๆสัมผัสกับเรือนร่างที่อ่อนไหวของชั้นไปที่ละนิด และรับรู้ถึงความชื้นใต้ร่างที่ยังคงชื้นแชะอยู่ตลอดเวลา 

 

 

แก้ว!! พี่รักแก้วนะครับ 

 

 

ผมป้อนคำหวานใส่คนใต้ร่างอีกครั้งเพื่อลบเร่าความสั่นเทาของเธอ

 

 

อะ อ่าส์ อ๊ะ !!

 

 

ร่างบางใต้ร่างผมยังคงครางออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน เพราะผมเริ่มรุกเร่าเธอมากขึ้นเรื่อยๆ 

 

 

อ๊ะ!!

 

 

ชั้นถึงกับจิบเล็บลงกับหลังแกร่งของเขาแน่นเพื่อระบายความเสี่ยวซ่านที่ได้รับจากเขา

 

 

ใต้ขาเธอที่ผมได้สัมผัสพบกับความชื้นแชะที่อยู่ตรงนั้น มันทำให้ผมถึงกับยิ้มออกมา หึๆ คงได้เวลาแล้วล่ะสาวน้อย และแล้วแววตาก็เปลี่ยนเป็นความหื่นกระหายอีกครั้ง 

 

 

อ๊ะ โอ้ย อ่าส์ พี่ เจ็บ!!       "Tomo : ถ้าผมไม่ได้หูแว่วไปเอง ที่ได้ยินเมื่อกี้คงไม่ผิดแก้วเรียกผมไม่เหมือนทุกที และมันก็เป็นคำที่ผมต้องการได้จากเธอมานานซะด้วยสิ "

 

 

ความหนักหน่วงตรงช่วงท้องมันทำให้ชั้นต้องจิบเล็บลงบนหลังของเขานักเข้าไปอีก

 

 

ช่องทางที่ตอดรัดแสนจะคับแคบระหว่างขาของคนใต้ร่าง มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

 

 

อ๊ะ อ๊ะ พี่ อะ อ่าส์ 

 

 

เรียกพี่ทำไมที่รัก อ๊ะ!! 

 

 

แก้ว อ๊ะ อ่าส์ ไม่ไหวแล้ว 

 

 

รอพี่อีกเดี๋ยวนะที่รัก อ่าส์ 

 

 

อ๊ะ อ่าส์  อ่าส์          "Tomo : สองร่างที่ประสานเสียงแห่งรักออกมาได้พร้อมเพรียงกันอย่างบังเอิญ เมื่อบทเพลงแห่งรักได้จบลงอย่างสวยงาม ตามมาด้วยเสียงหอบน้อยๆของเราสองคน"

 

 

ได้เวลานอนแล้วตัวเล็ก  ∼ฟอด∼      "Tomo : ผมพูดได้จบประโยชน์ร่วมกับเสียงกดจูบลงบนหน้าผากขาวเนียนของคนตัวเล็กในอ้อมกอด ก่อนที่เธอปิดตาลงไปพร้อมกับรอยยิ้มแบบที่หาได้จากเธอไม่บ่อยนัก"

 

 

มือหนาของตัวเองที่จับผ้าห่มมาคลุมทั้งสองร่างของตัวเองและคนรักที่หลับปุ๋ยอย่างกับแมวป่าสิ้นฤทธิ์ พร้อมกับกดจูบลงที่หน้าผากเนียนอีกครั้ง ก่อนจะหลับตามคนในอ้อมกอดไป 

 

 

 

 

                                                                                phung_TK_kaewjai

 

---

 

 มาอัพเพิ่มแว้ววววววว จะฟินนนนนนนนนน กันมั้นน้อออออ

เดี๋ยวอัพอีก 4-5 ตอนจะเอาข่าวดีมาบอกกกกก