เงาร้าย พ่ายรัก

หลังจากวันที่ไปส่งคุณโทโมะที่สนามบินได้ 2 วันผ่านมา มันเป็นสองวันที่แสนยาวนานพอไม่มีเขาอยู่ด้วย มันทั้งเหงา บ้านช่องก็เงีบยสงบถึงแม้จะมีคุณแม่กับคุณพ่อของเขาอยู่ด้วยก็เหอะ 
 
 
∼กริ๊งงงงงง!!!!!!!!!!!∼
 
 
ชั้นต้องหลุดออกจากภวังค์ความเหงาเมื่อมีเสียงข้อความของมือถือเครื่องโปรดดังขึ้น ชั้นเลยรีบหยิบมันขึ้นมาอ่าน  
 
 
″ชั้นมีเรื่องจะคุยกับคุณ
เย็นนี้ออกมาเจอชั้นที่ ...... 
   ชั้นหวังว่าคุณจะมานะค่ะ ″
 
 
 
แล้วชั้นจะรู้กับเขามั้ยเนี่ยว่าเขาเป็นใครกัน เบอร์แปลกซะด้วยสิ แล้วเขาเอาเบอร์ชั้นมาจากไหน ตอนนี้รู้อย่างเดียวว่าต้องเป็นผู้หญิง แต่มันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าเขาต้องการอะไรจากชั้นกันนะ ต้องการคุยกับชั้นเพื่ออะไร  
 
 
และแล้วความสงสัยก็บังเกิดอยู่ในหัว ชั้นตลอดทั้งวัน ไม่ว่าไปจะทำอาหาร ช่วยคุณแม่จัดนั้นจัดนี่อะไรก็ตามชั้นก็ไม่เคยจะลืมมันไปสักนาทีเดียว แล้วในเวลานี้ชั้นคงทำได้เพียงแค่รอให้ถึงว่าเวลานัด ชั้นจะต้องไปตามที่เขาต้องการอย่างแน่นอน 
 
 
 
 
 
(ว่าไงครับ  เบลล์) 
 
 
เออ...คุณนัยทำอะไรอยู่เหรอค่ะ
 
 
(เซ็นต์เอกสารครับ ใกล้จะเสร็จแล้งล่ะคุณมีอะไรรึเปล่า)
 
 
คือ...เย็นนี้คุณนัยพอจะมาพบเบลล์ได้มั้ยค่ะ 
 
 
(ได้สิครับ สำหรับคุณผมว่างเสมอ) 
 
 
ขอบคุณนะคะ  งั้นเย็นนี้เจอกันที่เดิมนะคะ 
 
 
(โอเคครับ)
 
 
คะ 
 
 
ว่าไงเขาจะไปมั้ย 
 
 
เหอะ รายนั้นมีเหรอจะผลาด 
 
 
แล้วแกคิดว่ายัยนั้นมันจะไม่รู้ทันแกหรอกเหรอ   
 
 
ถ้ามันฉลาดพอก็คงไม่ต้องให้หญิงแม่ของมันคอยหาสามีให้หรอกมั้ง หึ!! แต่ขอโทษนะ เจ้าของเก่าเขาแรง
 
 
ยัยเบลล์ตั้งเราเป็นเพื่อนกันมาชั้นเห็นแกชั่วสุดก็คราวนี้แหละ ถามจริงเถอะคุณโทโมะอะไรนั้นสำคัญกับแกมากเลยหรอถึงได้ทำขนาดเนี่ย
 
 
นี่!! อย่ามาแทะกันเองได้มั้ย แกช่วยชั้น ชั้นก็มีผลตอบแทนให้แกนะยัยพิม รู้เท่าที่ชั้นจะให้รู้ก็พอไม่ต้องมาสาวความ
 
 
ก็ได้ แล้วแกอย่ามาเสียใจที่ไม่ได้พูดมันกับชั้นก็แล้วกัน 
 
 
ฮึ่ย!! แกนี่ไร้สาระน่า ไปเตรียมตัวเถอะใกล้จะถึงเวลาล่ะ 
 
 
"Bell : ยัยนี่มันชักจะยุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้มากไปล่ะ อยากให้แผนนี้สำเร็จเร็วๆนัก มันจะได้กระเดนไปไกลๆชั้นซักที" 
 
 
 
 
 
∼กริ๊งงงงง!!!∼
 
 
เสียงข้อความมือถือดังขึ้นอีกครั้งเมื่อชั้นมาถึงจุดนัดหมาย ซึ่งเป็นผับใจกลางกรุง แต่กว่าจะมาได้ชั้นก็ต้องทำบาปเพราะโกหกคุณแม่ว่าจะไปฉลองวันเกิดเพื่อนน่ะสิแค่ครั้งเดียวคงไม่นักหนาอะไรหรอกมั้ง แล้วชั้นก็กดอ่านข้อความ
 
 
                                "ถ้าคุณมาถึงแล้วเชิญที่โต๊ะ VIP 405 นะค่ะ"
 
 
แล้วก็ชั้นเดินหาโต๊ะที่ถูกบอกมา แต่เมื่อไปถึงก็ไม่เห็นจะมีใครมานั่งอยู่เลยซักคน หรือว่ายังไม่มา ชั้นจึงตัดสินใจนั่งไปก่อน พอชั้นนั่งได้สักพักก็ดูเหมือนจะมีเด็กเสริฟ์ผู้ชายที่เดินมาไว้น้ำหลากสีสันในแก้วทรงหรูหลายใบบนโต๊ะที่ชั้นนั่งอยู่ แต่เอ๊ะ! ชั้นไม่ได้สั่งนี้นา
 
 
เออ เดี๋ยวนะคะน้องพี่ไม่ได้สั่ง 
 
 
มีคนสั่งมาน่ะครับ เขาบอกว่าถ้ามีคนมานั่งโต๊ะนี้ให้เอาของพวกนี้มาเสริฟ์ที่โต๊ะนี้ทันทีครับ 
 
 
อ่อจ๊ะ       "kaew : สงสัยอยากจะให้ชั้นดื่มฆ่าเวลาไปก่อนละมั้ง แต่ขอโทษนะชั้นไม่ดื่มของพวกนี้เหรอ"
 
 
 
 
 
∼กริ๊งงงงง!!∼
 
 
ว่าไงครับ เบลล์
 
(เออ...คุณถึงผับรึยังค่ะ)
 
 
กำลังเดินเข้ามาครับ ว่าแต่คุณอยู่ตรงไหน
 
 
(คุณช่วยไปรอเบลล์ที่โต๊ะ VIP 405 นะคะ เดี๋ยวเบลล์ไปถึงแล้วจะตามไป)
 
 
โอเคครับ
 
 
 
 
 
 
อ้าวคุณแก้ว!!
 
 
คุณ!! คุณกฤตนัยใช่ไหมค่ะ  
 
 
ครับ ผมดีใจนะครับที่เจอคุณแก้วอีก ว่าแต่คุณแก้วมาทำอะไรที่นี้เหรอครับ
 
 
มีคนนัดให้ชั้นมาเจอที่นี้น่ะคะ บอกมีเรื่องจะคุยด้วย
 
 
แล้วคุณโทโมะไม่มาด้วยเหรอครับ
 
 
เขาไปต่างประเทศน่ะคะ
 
 
คุณแก้วเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากเลยนะครับมีสามีเก่ง ทำงานได้ตั้งหลายอย่างรู้จักแบ่งเวลาด้วย
 
 
แต่แก้วก็แอบสงสารนะคะ วันๆนึงต้องวิ่งไปทางโน่นทีทางนี่ทีเห็นแล้วยังเหนื่อยแทนเลยค่ะ
 
 
ครับ อืม.....ของเต็มโต๊ะเลยคุณแก้วไม่ดื่มเหรอครับ 
 
 
ไม่หรอกค่ะ แก้วไม่ชอบดื่มค่ะมันเหมือนกับว่าทำร้ายตัวเองยังไงก็ไม่รู้น่ะคะ
 
 
งั้นคุณแก้วดื่มอันนี้ดีกว่านะครับ มันแค่พั้นซ์ธรรมดา
 
 
ขอบคุณค่ะ       "kaew : คุณกฤตนัยก็ยื่นแก้วนั้นให้ชั้น ดูเหมือนว่าเขาจะเชี่ยวชาญเรื่องนี้มาเป็นอย่างดี หรือไม่ก็มาที่พวกนี้บ่อยถึงได้รู้ขนาดนี้ ชั้นนั่งอยู่นี่ตั้งนานยังไม่เห็นมองออกเลยว่าแก้วไหนเป็นอะไร"
 
 
 
 
 
หึ!! จะดื่มอันไหนสุดท้ายมันก็ไม่รู้สึกตัวเหมือนกันนั้นแหละ  แกเสร็จชั้นแน่นังแก้ว 
 
 
นี่ยัยเบลล์แกจะยืนตรงนี้อีกนานไหมเนี่ยชั้นเมื่อยขาจะแย่อยู่แล้ว 
 
 
ก็อดทนหน่อยสิ อีกไม่นานนักหรอกน่า   "Bell : ยัยนี่ขัดคอชั้นได้ตลอดเวลาเลยเสียอารมณ์มากกกกก"
 
 
ชั้นยังไม่เห็นท่าทีอะไรคืบหน้าเลยนะ เห็นนั่งคุยกันตั้งแต่เมื่อกี้ละ ยาไม่ได้เรื่องรึเปล่าออกฤทธิ์ช้าชะมัด
 
 
แกจะบ่นอีกนานไหมเนี่ย รำคาญ!! 
 
 
 
 
 
และแล้วเวลาก็ผ่านไปนานพอสมควรก็ยังไม่ปรากฎร่างผู้นัดพบโผล่มาเลยสักคน  ชั้นรู้สึกเหมือนอะไรบ้างอย่างในร่างกายมันเพลียเหมือนจะหยุดทำงานรวมถึงดวงตาที่ฟ่าฟางทั้งสองข้าง ที่พยายามบังคับแล้วแต่มันเหมือนจะตรงข้ามกับการกระทำ ชั้นจึงพยายามดันกายให้ยืนขึ้นแต่เหมือนกับมันจะเซไม่เป็นท่า 
 
 
คุณแก้ว  คุณเป็นอะไรรึเปล่า 
 
 
เออ...แก้วไม่เป็นอะไรค่ะ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ  "kaew : หลังจากที่พยายามก้าวขาออกไปอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างที่เห็นมันมืดสนิทในเวลาต่อมา จนสมองประมวลผลแทบไม่ทัน" 
 
 
คุณแก้ว คุณ คุณแก้วครับ 
 
 
โอ้ย!! ทำไมปวดหัวแบบนี้วะ   "กฤนัย : ผมวางคุณแก้วลงกับเก้าอี้ แล้วหันมาส่ายหน้าเพื่อเรียกสติ แต่ไม่เป็นผลจนในที่สุด ก็ตัดสินใจนั่งลงกับเก้าอี้อีกตัวแล้วหลังจากนั้นทุกอย่างก็ค่อยๆดับลง "
 
 
 
 
ฮ่าๆๆๆ แกเห็นแบบที่ชั้นเห็นมั้ยพิมเพื่อนรัก ล้มแบบไม่เป็นท่าทั้งสองคนเลย 
 
 
เห็นแล้วๆ แล้วแกจะเอาไงต่ออ่ะ 
 
 
เอาไงต่อเหรอ ก็ไปช่วยกันเอาสองคนนั้นขึ้นไปห้องข้างบนน่ะสิ ถามมานะได้
 
 
โอเคๆ
 
 
 
 
 
 
โอ๋ๆๆ ดื่มกันซะจนหมดสติเลยเหรอค่ะ ชั้นเพิ่งมาถึงเองอ่ะ ฮ่าๆๆๆ 
 
 
นี่ยัยเบลล์แกจะยืนซะใจอีกนานมั้ยเนี่ย รีบแบกคุณนัยของแกเลยนะ ชั้นอายคนอื่นจะแย่แล้วเนี่ย
 
 
เออๆๆ  ตัวหนักชะมัดเลย   
 
 
เชิญห้องนี้เลยครับ 
 
 
ขอบใจจ๊ะ   
 
 
วางที่เตียงเลยมั้ยเบลล์
 
 
อืมๆๆ วางที่เตียงนั้นแหละ 
 
 
 
∼ตุ้บ!!!!∼
 
 
 
เฮ้อออออ ถึงซักที่เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว 
 
 
ยัยพิมแกถอดเสื้อนังแก้วออกดิ  ชั้นส่งพิมในขณะที่ชั้นกำลังถอดเสื้อคุณนัย 
 
 
อืมๆๆ 
 
 
เอาสายบรามันออกด้วย   "Bell : แล้วชั้นก็จัดฉากประมาณว่าทั้งสองคนได้เสียกัน แล้วก็ถ่ายรูปเอาไว้เป็นข้อต่อรองกับนังแก้วมันต่อไป "
 
 
แล้วแกเอาไงต่อฮะยัยเบลล์ 
 
 
ก็ใส่เสื้อผ้าให้มันแล้วปล่อยมันไว้ที่นี้แหละ พอมันตื่นมาจะงงกับเหตุการที่เกิดขึ้น แล้วก็ปล่อยให้มันเคลียกันเอาเอง
 
 
แล้วแกจะเอาไงกับรูปพวกนี้ล่ะ  "pim : ชั้นกดดูรูปในกล้องถ่ายรูป ดูแต่ละรูปสิทุเรศสิ้นดี" 
 
 
ชั้นยังไม่เอาไปปล่อยข่าวหรือให้โทโมะดูหรอก จะเอาไว้ต่อรองกับมันก่อน ถ้ายอมทำตามที่ชั้นขอเรื่องนี้ก็จบ แต่ถ้ามันไม่ยอมละก็ มันได้อับอายสมใจมันแน่ 
 
 
แผนนี้ก็สำเร็จแล้วใช่ไหม อย่าลืมที่แกพูดล่ะ 
 
 
สำเร็จบ้าอะไร อย่ามาทำใจร้อนไปหน่อยเลย ชั้นไม่ลืมหรอกยะ 
 
 
แล้วมันจะมีอะไรอีกเนี่ย ตอนนั้นก็ไม่ใช่ตอนนี้ก็ไม่ใช่ อย่าให้รู้นะว่าแกหลอกใช้ชั้นฟรีๆ น่ะ 
 
 
เอ๊ะ!! ยัยพิมแกไม่เชื่อใจชั้นเหรอ เพื่อนบ้าอะไรเนี่ยระแวงกันตลอด 
 
 
เออๆ ก็ได้ๆ แต่อย่าให้มันนานนักล่ะ แกก็รู้ว่าชั้นร้อนเงินอยู่ 
 
 
ป่ะๆ กลับได้ละ  คืนนี้ชั้นได้หลับสบายแน่ๆเลยยัยพิม
 
 
 
 
 
                                                                          phung_TK_kaewjai

 
อัพเพิ่มแล้วน้าาาาาาา
อย่าลืมเม้นนนนนนนนนนนนนนนนนน