เงาร้าย พ่ายรัก

….phung_TK_kaewjai 

...

..

.

 

วันนี้ดูบ้านเงียบๆ นะค่ะ       "kaew : ตั้งแต่ชั้นพร้อมกับคุณโทโมะที่กลับจากบริษัทมาถึงบ้าน มองไปมองมาก็ไม่เห็นคุณแม่หรือคุณพ่อเลย แม้แต่คนขับรถที่ทุกวันจะต้องมาเปิดประตูบ้านให้ก็ไม่เห็น"

 

 

อ๋อ!!  ผมลืมบอกไปเลยว่าท่านออกไปงานเลี้ยงข้างนอกน่ะ คุณหญิงแม่กับคุณพ่อคุณก็ไปด้วยนะ 

 

 

หรอค่ะ        "kaew : มิน่าละบ้านถึงได้เงียบเชียบขนาดนี้ "

 

 

คุณโทโมะกับคุณแก้วจะทานอาหารมั้ยค่ะป้าจะได้จัดโต๊ะ       "kaew :พอเดินเข้ามาถึงในบ้านคุณป้าแม่บ้านก็ถามขึ้น "

 

 

ไม่ต้องหรอกค่ะ แก้วทานมาจากข้างนอกแล้วล่ะค่ะ

 

 

หรอค่ะ งั้นป้าไปทำงานต่อนะค่ะ 

 

 

ค่ะคุณป้า

 

 

 

 

 

 

คุณรีบขึ้นไปข้างบนกันเถอะผมง่วงแล้ว

 

 

อะไรกันเนี่ย นี่พึ่งทุ่มกว่าๆเองนะค่ะ

 

 

ก็จริงนี่ครับ แล้วอีกอย่างวันนี้ใครอาบน้ำทีหลังโดนทำโทษแน่       "Tomo : ประโยคหลังที่พูดทำเอาแก้วถึงกับตาโตขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด"

 

 

เดี๋ยวสิคุณ!! ชั้น.... ชั้นขออาบน้ำก่อนนะ       "kaew : คุณโทโมะที่เดินนำชั้นในตอนแรก กลับถูกชั้นรั้งแขนไว้ได้ก่อน  พอได้โอกาสชั้นก็รีบวิ่งนำดิ่งไปที่ห้องก่อนเขา " 

 

 

ไม่ยักรู้ว่าแก้วจะกลัวซะขนาดนี้ 

 

 

 

หลังจากที่อาบน้ำเสร็จชั้นก็มายืนมองดูดาวอยู่ที่ระเบียงเล็กๆ ที่ยื่นออกไปของห้องนอนพร้อมๆกับบรรยากาศในช่วงค่ำคืนที่ผิวกายสามารถรับรู้ได้ถึงความหนาวเย็นอย่างสม่ำเสมอ ลองหลับตาลงก็ยิ่งทำให้รู้สึกเคลิบเคลิ้มอย่างบอกไม่ถูก แล้วก็ไปแบบนั้นอยู่ซักพักก่อนจะตามด้วยความอบอุ่นที่แผ่เต็มแผ่นหลังเหมือนไม่ใช้ความอบอุ่นจากธรรมชาติแต่กลับเป็น.... 

 

 

มองอะไรอยู่ครับ  

 

 

มองท้องฟ้ายังไงค่ะ คุณดูสิคืนนี้มีดาวเต็มไปหมดเลย           "kaew : แล้วก็เป็นอย่างที่คาดคิดต้นเหตุของความอบอุ่นจากด้านหลังก็คือเขานี่เอง"

 

 

แล้วคุณว่าดาวดวงไหนสวยล่ะ          "Tomo : ผมถามในขณะที่แขนทั้งสองยังโอบคนตัวเล็กข้างหน้าอย่างไม่ยอมปล่อย "

 

 

แก้วว่าดาวทุกดวงก็มีความสวยเฉพาะตัวของมันอยู่แล้วล่ะค่ะ

 

 

แต่ผมว่าดาวดวงที่อยู่ข้างหน้าผมสวยกว่าทุกดวงบนท้องฟ้าเลยนะ

 

 

ดวงไหนกัน       "kaew : ชั้นแกล้งทำท่าทีงงๆกับสิ่งที่เขาพูด ความจริงชั้นพูดอะไรไม่ออกซะมากกว่า^^"

 

 

ก็ดวงนี้ไงครับ    ∼ฟอด∼

 

 

คุณ...แก้วไม่ใช่ดาวค่ะ 

 

 

.......         "Tomo : ผมไม่พูดอะไรเพียงแต่ยิ้ม แล้วกระชับกอดคนข้างหน้าเพื่อมอบความอบอุ่นให้ได้มากกว่าเก่า"

 

 

บางครั้งชั้นก็อิจฉาดาวเหมือนกันนะค่ะ

 

 

เพราะอะไรหรอ 

 

 

ก็ไม่ต้องมีใครคอยบังคับให้ส่องแสง ไม่มีใครบังคับทิศทาง ดาวทุกดวงต่างก็มีอิสระในตัวเอง แก้วเคยคิดนะค่ะว่าทำไมตัวถึงไม่ได้เป็นดาวสักหนึ่งในล้านดวงบนนั้น 

 

 

คุณคิดแบบนั้นหรอ 

 

 

หรือว่าคุณไม่คิดแบบนั้นละค่ะ เราเองก็ต่างรู้ดีแล้วก็ปฏิเสธมันไม่ได้ 

 

 

.........

 

 

หากวันไหนที่คุณต้องการอิสระบ้าง แก้วก็ยินดีนะค่ะ

 

 

แต่ถ้าความเป็นอิสระของผมไม่มีคุณอยู่ ผมก็ไม่ต้องการมันหรอกครับ

 

 

.......       "kaew : แล้วคราวนี้ชั้นเองที่เป็นฝ่ายเงียบ"

 

 

ผมรักคุณนะ...แก้ว    ∼ฟอด∼ 

 

 

เป็นประโยคที่ชั้นอยากได้ยินจากคนข้างกายมากที่สุดในตอนนี้ แล้วมันก็เป็นอย่างที่หวังราวกับว่าเขาอ่านใจชั้นออก 

 

ชั้นเอนกายเข้าแนบชิดกับอกแกร่งอย่างแนบสนิทไปพร้อมๆกับเปลือกตาทั้งสองข้างที่ปิดลง  

 

 

แก้วทำให้ผมมีความสุขมากซะจนเกินคำบรรยาย ผมอยากจะโอบกอดไว้อย่างนี้ไม่ยอมปล่อยไปไหน จากวันแรกที่เราพบกันจนถึงวันนี้ เป็นวันที่ผมมีความสุขที่ได้อยู่กับเธอ และพร้อมที่จะพูดได้เต็มปากแล้วว่า มันเป็นความรัก...รักที่แท้จริง

 

 

แก้ว

 

 

.......

 

 

แก้ว...อากาศข้างนอกเย็นมากแล้วนะไปนอนกันเถอะ 

 

 

......

 

 

เป็นครั้งที่สองที่ผมเรียกแก้วแต่กลับไม่มีเสียงตอบรับแต่อย่างใด ผมพอจะรู้ถึงสาเหตุที่แก้วไม่ตอบก็คือ แก้วหลับไปแล้ว จนในที่สุดผมก็ต้องอุ้มเธอมานอนที่เตียง เพราะปลุกยังไงเจ้าตัวก็ไม่มีท่าทีว่าจะตื่นเลยแม้แต่น้อย  

 

ผมวางแก้วลงอย่างเบามือและถนุถนอม จากนั้นก็ตามด้วยการห่มผ้าห่มผืนหนาเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้กับเจ้าของร่างบางข้างๆกาย 

 

 

ฝันดีนะครับ...ที่รัก   ∼ฟอด∼

 

 

ผมพูดพร้อมกับบรรจงจูบลงที่หน้าผากมนของเธอ แล้วก็นอนลงโดยที่ลำแขนแกร่งยังคอยโอบกอดร่างอันเรียวเล็กข้างๆ ให้เข้าสู่ห้วงนิทราไปพร้อมกับเธอ

 

เช้าวันใหม่ที่ชั้นตื่นนอนก่อนคุณโทโมะ ก็พบว่าตัวเองมานานอยู่ที่เตียงได้ไง แต่ก็ไม่สงสัยหรอกว่าใครเป็นคนพามา แต่ว่าชั้นไม่รู้สึกตัวเลยซักนิดตอนที่ถูกพาเข้ามา ว่าไปเขาก็มือเบาจังแฮะ 

 

แล้วตอนนี้ชั้นก็กำลังเอาเสื้อผ้าไปซัก หลังจากที่ลงไปช่วยคุณป้าแม่บ้านทำอาหารเช้าเสร็จ 

 

 

แสงอาทิตย์ในยามเช้าที่สาดส่องใส่หน้าของผม ซึ่งรับรู้ได้จากม่านตาที่เปิดขึ้นเพียงเล็กน้อยเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมตื่น แต่ทว่าหันไปมองคนข้างๆเมื่อคืนก็กลับไม่พบสงสัยจะตื่นก่อนผมแล้วล่ะ

 

 

แก้ว!! แก้ว 

 

 

คร้าาาาาา 

 

 

นี่คุณทำอะไรอยู่เหรอ 

 

 

แก้วจะเอาผ้าไปซักค่ะ คุณมีอะไรรึเปล่าค่ะเรียกซะดังเชียว

 

 

เปล่าหรอก แล้ววันนี้คุณจะไปบริษัทกับผมมั้ย

 

 

คงไม่ไปค่ะ เพราะเดี๋ยวก็ต้องเตรียมของให้คุณอีก พรุ่งนี้มีบินแต่เช้าไม่ใช่เหรอค่ะ

 

 

ครับ   "Tomo : นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่ทำให้ผมรักเธอมากๆเลย แก้วเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ดี ทำอาหารก็เก่ง อีกทั้งยังเรื่องงานเธอก็ทำได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่องอะไรเลย ผมรู้สึกตัวเองขึ้นมาทันทีเลยว่า ผมเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุดในโลกคนหนึ่ง ที่มีภรรยาดีๆแบบแก้ว "

 

หลังจากนั้นผมก็รีบทำธุรส่วนตัวในตอนเช้าจนเสร็จ แล้วรีบเข้าไปเคลียร์งานต่อที่บริษัทให้เสร็จเรียบร้อยก่อนที่ผมจะกลับไปปฏิบัติงานที่ผมรัก ถึงแม้จะมีหน้าที่ ที่จะต้องรับผิดชอบอะไรหลายๆอย่าง แต่ผมก็ไม่เคยลืมสิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝันมาเกือบทั้งชีวิตคือการได้เป็น นักบิน

 

 

 

 

 

แก้ว!! จะไปไหนลูก       "kaew : ขณะที่ชั้นกำลังจะเดินออกไปนอกบ้านแต่คุณแม่ทักขึ้นก่อน"

 

 

แก้วจะไปซื้อของให้พี่เค้าน่ะค่ะ คุณแม่จะเอาอะไรรึเปล่าค่ะ

 

 

ไม่ล่ะลูกไปเถอะ แม่ถามเฉยๆ เผื่อตาโมะกลับมาก่อนแม่จะได้รายงานได้ทัน 

 

 

ค่ะคุณแม่ แก้วไปก่อนนะค่ะ 

 

 

จ้ะลูก 

 

 

 

 

 

 

คุณผู้หญิงค่ะ ป้าว่าคุณชายเนี่ยโชคดีมากเลยนะค่ะที่มีภรรยาดีแบบคุณแก้ว งานเรือนก็เป็น อาหารก็ทำได้เก่ง บางอย่างทำได้อร่อยกว่าป้าซะอีกนะค่ะ

 

 

ชั้นเลือกคนให้ลูกไม่ผิดจริงๆเลยป้าอิ่ม นี่ดีนะไม่ได้คนก่อนที่ตาโมะคบมาเป็นลูกสะใภ้น่ะ มีหวังชั้นต้องอกแตกตายแน่ๆ  

 

 

ป้าก็ว่าอย่างนั้นแหละค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

อ้าว!! คุณแก้ว... คุณแก้วครับ 

 

 

เอ๊ะ!! คุณ..กฤตนัย        ''kaew : ในขณะที่เดินซื้อของในโซนแผนกผู้ชายอยู่ก็เจอกับคุณกฤตนัย ที่เขาทักชั้นก่อน "

 

 

เจอกันอีกแล้วนะครับ ว่าต้องคุณแก้วมากับคุณโทโมะรึเปล่าครับ 

 

 

เปล่าหรอกค่ะแก้วมาคนเดียว มาซื้อของใช้ให้คุณโทโมะน่ะค่ะ 

 

 

เหรอครับ 

 

 

ค่ะ แล้ว...คุณกฤตนัยมาทำอะไรหรอค่ะ 

 

 

คือผมมาเดินเล่นเฉยๆ น่ะครับ 

 

 

อ๋อ...ค่ะ   

 

 

 

 

 

 

 

เอ๊ะ!! นั้นมันนังแก้วนี่ มาทำอะไรของมันนะ แล้วนี่โทโมะมากับมันรึเปล่าเนี่ย 

 

 

ชั้นกำลังจะเดินกลับไปหาคุณนัย หลังจากที่ชั้นไปเข้าห้องน้ำเสร็จ แต่เดินได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องชะงักเมื่อเห็นนังแก้วมันคุยอยู่กับคุณนัย แล้วชั้นก็หาที่หลบโดยที่ไม่ให้คุณนัยและนังนั้นเห็น และยืนมองเขาคุยกันอยู่นานสองนานก็ไม่เห็นโทโมะสงสัยนังนั้นมันน่าจะมาคนเดียว  แต่ดูสิคุยกันซะกระหนุงกระหนิงราวกับว่าเป็นคู่รักก็ไม่ปาน...... เอ๊ะ!! ชั้นคิดอะไรออกละ...หึ... นังแก้วคราวนี้แหละ แกเสร็จชั้นแน่

 

 

 

                                                                        phung_TK_kaewjai  

 

---

กลับมาอัพแล้วน้า ยังไม่หายไปไหน 

ระหว่างนี้ก็ได้แวะเข้ามาดูบ้างก็โอเค แต่ไม่ค่อยมีการเคลื่อนไหวสักเท่าไหร่ 

เป็นกำลังใจให้ไรต่อไปด้วยนะค่ะ