เงาร้าย พ่ายรัก

ในเช้าวันใหม่หลังจากที่เมื่อคืน.....ถ้าจะให้ผมพูดทั้งวันก็ยังไม่จบ ผมบอกได้แค่ว่าไม่มีอะไรที่ผมจะมีความสุขได้เท่านี้อีกแล้ว ที่มีคนที่รักอยู่ข้างๆ ซึ่งตอนนี้ก็ยังนอนสิ้นฤทธิ์อยู่บนอกแกร่งของผมและยังไม่มีท่าที่ว่าจะตื่นขึ้นมาง่ายๆ แล้วเรื่องอะไรที่ผมจะยอมปลุกเธอสู้อยู่แบบนี้แหละดี และสภาพของเราทั้งสองคนในตอนนี้ก็ไม่ต้องพูดถึง มองไปรอบๆเตียงก็มีแต่เสื้อผ้าที่ผมกับแก้ว...อืม..จะเรียกว่าใส่ก็ไม่ถูกแฮะเพราะเมื่อคืนเรา...ไม่ได้ใส่อะไรกันเลย^^
 
 ผมหันมาสนใจกับคนที่นอนข้างๆต่อก็ยังนอนเหมือนแมวน้อยขี้อ้อน ชั่งน่าหนิกน่าฟัดซะเหลือเกิน
 
 
∼ฟอด∼  
 
 
อือ!!         "Tomo : แก้วเริ่มรู้สึกตัวแล้วดิ้นเล็กน้อยแต่ก็ยังนอนหนุนหน้าอกผมอยู่ สักพักก็ลืมตาขึ้นมามองหน้าผมแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร "
 
 
ไหวมั้ยครับ        "Tomo : ผมถามแก้วทำให้เธอหลบหน้าผมไปเล็กน้อย" 
 
 
.......
 
 
มีเพียงท่าทางที่แสดงให้ผมรู้ว่าแก้วคงไม่ไหวจริงๆ 
 
 
อื้อ!!!  ทำอะไรเนี่ยคุณ       "Tomo :แก้วรีบแย้งเมื่อผมจัดการช้อนตัวแก้วลงจากเตียงกับผมให้เดินคงไม่ไหวแน่ๆ ผมเข้าใจเพราะมันเป็น...ครั้งแรกของเธอ..."
 
 
ไปอาบน้ำกัน    
 
 
แก้วอาบเองได้ปล่อยเถอะค่ะ       "kaew : จะให้อาบน้ำด้วยกันนะเหรอไม่เอาด้วยหรอก เมื่อคืนก็อายมามากพอละ "
 
 
แน่ใจ?
 
 
ค่ะ 
 
 
ไม่เอาอาบด้วยกันดีกว่า 
 
 
ไม่เอาปล่อย!!       "kaew : ชั้นทุบอกเค้ารัวๆ เพื่อให้เค้าปล่อยชั้นลง "
 
 
จะอายทำไมแก้ว ไปถึงไหนต่อไหนกันละ
 
 
พูดอะไรของคุณเนี่ย ลามกที่สุด 
 
 
เอาหน่า ไปอาบน้ำกันเถอะวันนี้ผมต้องเข้าบริษัทนะ
 
 
สุดท้ายผมก็ชนะแก้วอีกจนได้ และแล้วเราก็อาบน้ำพร้อมกัน ไม่ใช่สิผมอาบให้แก้วมากกว่า^^ พูดแล้วอย่าหาว่าคุย ภรรยาผมสวยไปหมดทั้งตัวเลย
 
 
หลังจากที่ชั้นแต่งตัวเสร็จ ก็เดินมาที่เตียงอย่างช้าๆ ด้วยความลำบาก แล้วก็ก้มเก็บเสื้อผ้าที่เกลือนอยู่รอบๆเตียงให้หมด พร้อมกับผ้าปูที่นอนที่สภาพไม่น่าจะเรียกได้ว่าเป็นที่นอนไปใส่เครื่องซักผ้า คิดแล้วเจ็บใจ ฮึก!! คนบ้าเอ้ยยย ใครรู้เป็นได้อายกันถ้วนหน้าแน่ๆ 
 
 
แก้ว!! ทำอะไรอยู่ครับ 
 
 
เปล่าค่ะ       "kaew : กำลังบ่นถึงพอดี อย่ามาแกล้งละกันเดี๋ยวจะวีนให้ "
 
 
นี่คุณโกธรผมเหรอ        "Tomo : ผมสวมกอดแก้วจากด้านหลัง หลังจากที่ผมตัวเองเสร็จแล้ว ดูท่าว่าคนตรงหน้าจะดูงอนๆไปนิด" 
 
 
แก้วจะโกธรเรื่องอะไรค่ะ   
 
 
ก็เรื่องเมื่อคืน      "Tomo : ไม่โกธรได้ไงดูจากสีหน้าและท่าทางแบบนี้ คนอื่นเห็นไปต้องคิดเหมือนผมกันหมด"
 
 
ไม่คุยแล้ว คุณรีบไปทำงานไม่ใช่เหรอค่ะ 
 
 
ครับ ลงไปข้างล่างกัน
 
 
......
 
 
หรือจะให้ผมอุ้ม       "Tomo : ผมเดินไปที่ประตูห้องแต่ก่อนที่จะเปิดออกก็หันไปมองแก้วและเธอก็ยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน "
 
 
ไปก็ได้  
 
 
แก้วเดินนำผมออกไปก่อนตั้งแต่ได้ยินที่ผมบอกว่าจะอุ้ม เธอก็รีบเดินออกจากห้องไปทันที 
 
 
วันนี้ลงมากันช้าไปหน่อยนะลูก
 
 
ทำไมครับคุณแม่
 
 
ก็พ่อเค้าออกไปบริษัทตั้งแต่เมื่อกี้แล้วละ
 
 
ถามคนนู้นดีกว่าครับคุณแม่ว่าทำไมถึงได้ช้า
 
 
แก้วไม่เกี่ยวนะค่ะ คุณนั้นแหละอย่ามาโยน       "kaew : คนบ้า เป็นเพราะตัวเองแท้ๆ "
 
 
เอาละพอกันเลยทั้งคู่ รีบไปทานข้าวกันก่อนสายแล้วนะตาโมะ
 
 
ครับคุณแม่ 

 
 
 
คุณไม่ไปกับผมแน่นะ 
 
 
ค่ะ      "kaew : ชั้นบอกผ่านๆ โดยที่ไม่ได้มองหน้าเค้า "
 
 
วันนี้ผมกลับดึกหน่อยนะ มีนัดประชุมตั้งแต่ภาคเช้าถึงตอนเย็นน่ะ 
 
 
ค่ะ 

ชั้นตอบไปแค่นั้น แต่ดูเค้าจะไม่เซ้าซี้อะไรเหมือนกัน สงสัยคงเบื่อที่จะต่อปากต่อคำกับชั้นแล้วละ แต่อีกแง่นึ่งชั้นคิดว่าชั้นทำเกินไปรึเปล่าที่ดูไม่ค่อยใส่ใจเค้าเลยทั้งที่เค้าได้ชื่อว่าเป็น...สามี 


   ∼ก๊อกๆๆ∼
 
 
เชิญ
 
 
   ∼ตึก ตึก ตึก ∼
 
 
ผมที่กำลังยุ่งอยู่กับการเครียเอกสารบนโต๊ะทำงานก่อนเข้าประชุมก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ผมเลยได้แต่เอ่ยปากเชื้อเชิญคนด้านนอกตามมารยาท หลังจากที่ได้ยินเสียงเปิดประตูแล้ว ก็มีเสียงอีกเสียงหนึ่งตามมาถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นเสียงรองเท้าของ...ผู้หญิง  สักพักก็รู้สึกว่าเจ้าของที่ทำให้เกิดเสียงนั้นกำลังยืนอยู่ตรงหน้าโดยที่ผมยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง 
 
 
จะไม่เงยน่าขึ้นมามองกันหน่อยเหรอค่ะ ที่รัก 
 
 
เบลล์...นี่คุณมาที่นี้ทำไม 
 
 
มันก็ต้องมีอะไรดึงดูดมาสิค่ะ เบลล์ไม่ใช่คนบ้าที่จะเดินไปไหนมาไหนโดยไม่รู้จักที่จักทางหรอกค่ะ 
 
 
ผมอย่างรู้ความต้องการของคุณมากกว่านี้
 
 
จะเอาอะไรอีกล่ะค่ะ เบลล์ก็มาหาคุณนะสิไม่ได้เจอกันนานเกือบปีเลยนะค่ะ 
 
 
แล้วเรื่องอะไรที่เราต้องเจอกันอีก        "Tomo : ที่ผมเย็นชาใส่เธอผมเองก็ไม่ได้อยากจะทำอะไรแบบนั้นหรอกแต่จะทำยังไงได้ในเมื่อเธอยังตามผมอยู่ไม่เลิกแบบนี้"
 
 
เรื่องอะไรคุณก็น่าจะรู้ดี เกือบ 3 ปีที่เราห่างกัน แต่เบลล์ยังพยายามบอกโทโมะตลอด แต่โมะก็ปฏิเสธทุกครั้งที่เจอกันเบลล์มันน่ารังเกียจในสายตาคุณมากขนาดนั้นเลยใช่มั้ย 
 
 
ผมไม่มีเวลามาตอบคุณหรอกนะ ตอนนี้ผมมีประชุมเชิญคุณกลับไปเถอะ
 
 
ไม่เบลล์จะรอโมะอยู่ตรงนี้แหละ ถ้าวันนี้เรายังคุณกันไม่รู้เรื่องเบลล์จะไม่ไปไหนทั้งนั้น  
"Belle : ชั้นยื่นคำขาดและยังยืนยันจะอยู่ตรงนี้จนกว่าจะคุยกันให้รู้เรื่อง "
 
 
งั้นก็เชิญคุณรออยู่ตรงนี้แหละ ผมไปล่ะ        "Tomo : ที่พูดไปแบบนั้นเป็นแค่การท้าทายเธอแค่นั้นเพราะผมรู้ว่าคนอย่างเบลล์มีความอดทนไม่มากนักหรอก ที่จะมานั่งคอยเวลาโดยที่ไม่ได้ลงไม้ลงมืออะไรเลย"


∼ปัง∼
 
 
คุณคิดหรอกว่าชั้นจะทำไม่ได้ หึ!! ท้าชั้นเองนะ โทโมะ 
 
 
 
 
 
 
จะเที่ยงแล้วเหรอเนี่ย      "kaew : ชั้นพึมพำกับตัวเองในขณะที่กำลังเลือกซื้อของภายในห้างตั้งแต่เมื่อเช้าจนลืมเวลาไปเลย ชั้นจึงรีบเดินไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์แล้วก็ออกไปหาอะไรทาน"
 
 
ว่าแต่คุณโทโมะป่านนี้ไม่รู้จะประชุมไปถึงไหน จะได้ทานข้าวรึยังก็ไม่รู้ ชั้นลังเลอยู่นานก่อนที่จะตัดสินใจซื้ออาหารไปให้เค้าที่บริษัทซะเลย ถือเป็นการทดแทนเรื่องเมื่อเช้าที่ชั้นทำตัวงี่เง่า ตามใจตัวเองไปหน่อย 
 
 
∼ก๊อกๆๆ∼
 
 
มาแล้วเหรอ คะ...  นี่เธอ!!          "Belle : นึกว่าเป็นโทโมะซะอีก ที่ไหนได้นังแก้วนี่เอง"
 
 
คุณเบลล์         "kaew : พอชั้นเปิดประตูเข้ามาภายในห้องทำงานของเค้า ชั้นคิดว่าจะไม่มีคนอยู่แต่ก็ต้องเจอกับคนที่ไม่อยากเจอ ก็คือคุณเบลล์ที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ตำแหน่งรองผู้บริหารที่คุณโทโมะใช้นั่งเมื่อเค้าเข้ามาทำงานภายในห้องนี้"
 
 
ยังจำกันได้หนิ 
 
 
คุณมาทำอะไรที่นี้  
 
  
มาที่นี้แล้วอยู่ในห้องนี้เธอคิดว่าชั้นจะมาทำอะไรล่ะ     "kaew : คุณเบลล์พูดกับชั้นแล้วยกน้ำในแก้วขึ้นดื่มต่อหน้าชั้นอย่างสบายใจ บนเก้าอี้ตัวนั้นที่เธอยังนั่งอยู่เหมือนเดิมโดยไม่มีความเกรงกลัวใครเลยชักนิด"
 
 
...... 
 
 
ชั้นก็แค่มาอยู่เป็นเพื่อนเค้าน่ะ เห็นบ่นๆว่าทำงานหนักแล้วอีกอย่างคนดูแลเค้าก็ไม่ได้เรื่องซะด้วยซิ 
 
 
......         "kaew : ชั้นทำได้แค่เพียงยืนเงียบอยู่ที่เดิม และถ้าไม่จำเป็นชั้นจะไม่ขยับปากต่อกรกับคนตรงหน้าเด็ดขาด"
 
 
หึ!! เธอนี่ก็ปัญหาอ่อนตามใจตัวเองเหมือนเด็กๆไปได้นะ คงอีกไม่นานผู้ชายเค้าก็คงเบื่อ 
 
 
คุณไม่สิทธิ์จะว่าให้ชั้นแบบนี้นะค่ะ         "kaew: ชั้นชักจะทนไม่ไหวกับคำพูดที่ออกจากปากอสรพิษอย่างคุณเบลล์แล้วล่ะ "
 
 
ทำไม!! ชั้นจะพูดในเมื่อมันเป็นความจริงหรือรับไม่ได้ ขอบอกไว้เลยนะโทโมะเค้าไม่ชอบผู้หญิงจืดชืดเห็นหน้าแล้วไร้อารมณ์แบบเธอ!!  แล้วชั้นก็รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเค้าดีแล้วก็ดีกว่าเธอซะด้วย
 
 
......  
 
 
ชั้นเสียดายคนดีๆอย่างโทโมะนะ มีภรรยาทั้งที่ก็เหมือนมีลูกต้องค่อยดูแลอยู่ตลอด งี่เง่าที่สุด!!
 
 
ชั้นรู้ค่ะว่าชั้นสู้คุณไม่ได้ทั้งเอาใจเก่ง เร้าใจกว่า ดูแลเค้าดีได้กว่า คุณดีกว่าชั้นเป็นไหนๆ
 
 
รู้แบบนั้นก็ดี ชั้นขอบอกให้เธอเตรียมตัวเตรียมใจล่วงหน้าไว้ก่อนเลยนะ เพราะเธอจะได้ไม่ต้องเจ็บช้ำอะไรมากในวันที่เค้ามาเป็น ของชั้น!! 
 
 
คุณเบลล์พูดกดเสียงต่ำใส่ชั้น แววตาสีหน้าของเธอดูหน้ากลัวกว่าครั้งไหนๆ และในใจก็ยังบอกว่าชั้นควรจะถอยออกห่างผู้หญิงคนนี้ให้ได้มากที่สุด 
 
 
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ดีนะค่ะ เชิญคุณรอเค้าต่อไปเถอะคะ 
 
 
ชั้นหันหลังเดินกลับออกไป  หากชั้นยังจะยืนอยู่ตรงนั้นนานๆชั้นต้องมีเรื่องกันไปมากกว่านี้แน่ๆ สู้ถอยออกมาซะยังดีกว่า 
 
 
 
 
แกหิวใช่มั้ย งั้นชั้นยกให้แกหมดนี้เลยนะ    ∼ฮึกๆๆ∼  
ตอนสุดท้ายคนที่ได้กินอาหารพวกนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นอกซะจากเจ้าสุนัขจรจัดข้างทาง แล้วก็ต้องระบายความทุกข์กับมันด้วยของเหลวในตาที่อยู่ภายใต้การควบคุมของความรู้สึกในตอนนี้ ถือซะว่าทำบุญทำทานไปละกัน 
 
 
 
 
 
 
                                                                              phung_TK_kaewjai
 

ปิดท้ายสัปดาห์ด้วยตอนนี้นะคร้าา  ฝันดีคร้าาาา