พันธนาการหัวใจ

 

 

 

“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ คุณเข้ามาในบ้านชั้นได้ยังไง ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”ทันทีที่ฟางโดนลากเข้ามาถึงห้อง

รับรองก็เปิดฉากว่าป๊อปปี้ทันที

 

“หึ ชั้นจะเข้ามาได้ยังไงไม่สำคัญหรอกนะ แต่เธอรู้รึเปล่าว่าวันนี้เธอทำไว้แสบมากเลยนะ”ป๊อปปี้ว่า

 

“ชั้นไปทำอะไรให้คุณ อย่ามาพูดมั่ว”ฟางพูดก่อนจะเดินหนีไปที่ประตูแต่ก็ถูกป๊อปปี้เหวี่ยงฟางกลับ

ไปกองบนเตียงทันที

 

“เหอะ เอาเป็นว่าไม่รู้ก็ไม่เป็นไร เพราะอีกไม่นานเธอก็จะรู้เอง”ป๊อปปี้ค่อยๆถอดสูทออดก่อนจะเดิน

ย่างเข้ามาหาฟาง

 

“นายจะทำอะไรน่ะ ออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้นะ”ฟางว่า พลางจะหนีแต่ถูกป๊อปปี้ดึงขาลากกลับมา

ที่เตียงตามเดิม

 

“บ้านเธอ หึแต่อีกไม่นานทุกอย่างมันก็จะไม่ใช่ของเธออีกต่อไปแล้ว เพราะมันถึงเวลาที่เจ้าของเค้า

จะมาเอาคืนแล้ว อยู่สุขสบายนานเกินไปละ ครอบครัวนีระสิงห์”ป๊อปปี้พูด

 

 

เพี้ยะ

 

 

“ชั้นไม่มีวันจะยอมให้คุณหรือว่าใครหน้าไหนมาทำร้ายหรือแย่งอะไรไปจากครอบครัวชั้นเด็ด

ขาด”ฟางว่า

 

“ดี งั้นเราก็มาดูกันว่าอีแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอจะสู้อะไรคนอย่างชั้นได้”พูดจบป๊อปปี้ก็ผลักฟาง

ล้มลงกับเตียงก่อนจะซุกไซร้ไปตามซอกคอขาว

 

“ปล่อย ปล่อยชั้นนะ คุณจะทำแบบนี้กับชั้นไม่ได้นะ ชั้นมีแฟนแล้ว”ฟางพูดขึ้นทำเอาป๊อปปี้ชะงัก

ก่อนจะเงยหน้าออกมามองฟางแล้วยิ้มเหยียด

 

“หึ ถ้าคิดว่าที่ชั้นทำอยู่เนี่ยเป็นเพราะชั้นยังพิศวาสเธอ เธอน่ะสำคัญตัวผิดไปแล้วล่ะ เพราะมีคนสั่ง

ให้ชั้นมาจัดการกับเธอ ยัยอวดดี”ป๊อปปี้พูดจบก็ก้มลงจูบฟาง ฟางทั้งทุบทั้งตีป๊อปปี้

 

 

“โอ๊ย นี่เธอกัดลิ้นชั้นเรอะ”ป๊อปปี้ต้องรีบถอนจูบเพราะเจอฟางกัดลิ้นชายหนุ่ม

 

“คนสกปรกทั้งตัวและก็ใจอย่างนาย กัดลิ้นเนี่ยถือยังน้อยไป ออกไปนะไอ้ทุเรศ”ฟางว่าอย่างมีน้ำ

โห

 

 

“ชั้นสกปรกงั้นหรอ เธอก็สกปรกเหมือนกันล่ะ งั้นพวกสกปรกๆอย่างเราจะทำอะไรกันก็ไม่เห็นแปลก

นิ”พูดจบป๊อปปี้ก็กระชากชุดนอนของฟางที่เขาจัดการแกะกระดุมออกจนหมดแล้วโยนทิ้งไปที่มุม

ห้อง

 

“อย่าทำอะไรบ้าๆนะ”ฟางดิ้นไปมา

 

“ไม่ได้บ้า แต่นี่ล่ะความจริง”ป๊อปปี้พูดจบก็ซุกไซร้ตรงอวบอิ่มของฟาง

 

“ไม่นะ อืออ”ฟางร้องเสียงดังป๊อปปี้รีบจูบปิดปากฟางทันทีเพราะกลัวคนอื่นมาได้ยิน

 

“ฮือๆ อย่าทำอะไรชั้นเลย ชั้นขอร้อง”ฟางพนมมือไหว้ป๊อปปี้ ชายหนุ่มยิ้มเยาะกับร่างบางที่กลัวตัว

เองจนตัวสั่น ก่อนจะชักมือของฟางออกแล้วก้มลงซุกไซร้ซอกคอขาวๆของฟางต่อ

 

“เธอ เธอ เฮ้”ป๊อปปี้ที่รู้สึกถึงความผิดปกติของฟางก็ลุกขึ้นพบว่าฟางสลบไปแล้วก่อนเขย่าเรียก แต่

ฟางนิ่งไม่ไหวติง

 

“ชิ แค่นี้ก็กลัวจนเป็นลม หึ”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะลุกขึ้นไป แต่แล้วก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างก่อนจะ

ถอดเสื้อผ้าตัวเองและของฟางออกก่อนจะขึ้นไปนอนข้างฟาง พรุ่งนี้สนุกแน่

 

 

 

 

“อืมม”ฟางลืมตาตื่นมา เรื่องเมื่อคืนเธอคงฝันไปสินะ ฝันร้ายจัง ฝันถึงคนนั้นที่อยากจะลืม ฟาง

เอะใจมองไปรอบตัว ตัวเองไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ถ้างั้นเธอก็ไม่ได้ฝันไป ข้างๆเธอก็

 

“กรี๊ดดดดดดดดด”ฟางร้องตกใจสุดเสียง จริงๆด้วย ป๊อปปี้ เขาก็อยู่ในสภาพไม่ต้องกับฟางเช่นกัน

 

“เงียบบบบ อยากให้ทั้งบ้านลงมาเห็นสภาพเราแบบนี้รึไงห้ะ”ป๊อปปี้สะดุ้งตื่นก่อนจะรีบปิดปากฟางที่

ร้องกรี๊ด

 

“อื้อออ”ฟางดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดป๊อปปี้ ส่งผลให้ผ้าห่มที่คลุมตัวหมิ่นเหม่ ป๊อปปี้มองตาไม่กระ

พริบ

 

“ถ้าไม่หยุดโวยวายนะ ชั้นจะทำอย่างเมื่อคืนแน่ ดูสภาพเธอซะก่อน มันยั่วชั้นชะมัด”ป๊อปปี้กระซิบ

ข้างหูฟางที่ดิ้นไปมาก็หยุดชะงักก่อนจะรวบผ้าห่มปิดหน้าอกตัวเองทันที ป๊อปปี้เมื่อเห็นฟางสงบแล้ว

ก็จึงยอมปล่อยฟาง

 

 

เพี้ยะ

 

 

“เลว ไม่ว่าจะผ่านไปนานเท่าไหร่คุณก็ยังคงความเลวเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ”ฟางว่า

 

“แหม ยังกับครอบครัวเธอล่ะดีตายล่ะ ฆ่าได้แม้แต่คนบริสุทธ์ แล้วยังเอาสมบัติของเค้ามาเป็นของ

ตัวเอง”ป๊อปปี้ว่า

 

“ใคร ใครทำอะไร”ฟางไม่เข้าใจ อีกแล้วนะ ที่เค้าพูดแบบนี้น่ะ

 

“หึ เดี๋ยวเธอก็รู้เอง แต่ตอนนี้ขอให้เธอรู้แค่ว่า เกมส์มันได้เปิดฉากขึ้นแล้วล่ะ ฮ่าๆๆๆ”ป๊อปปี้หัวเราะ

อย่างสะใจก่อนจะลุกขึ้นไปใส่เสื้อผ้าแล้วออกจากห้องไป

 

 

 

 

“เป็นอะไรรึเปล่าฟาง เห็นหน้าเศร้าๆแปลกๆ”โทโมะถามแฟนสาวขณะที่ออกมาเดินซื้อของด้วยกัน

 

“อ๋อ เปล่าค่ะ ไม่มีอะไรหรอก”ฟางบอกโทโมะแล้วยิ้มให้

 

“มีอะไรบอกโทโมะได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียว เดี๋ยวหน้าแก่ไม่สวยนะ”โทโมะพูดบก็บีบจมูกแฟน

สาวอย่างหมั่นเขี้ยว

 

“ค่า ขอบคุณนะคะ โทโมะน่ารักที่สุดเลย”ฟางยิ้มก่อนจะคล้องแขนโทโมะเดินไปดูของต่อ

 

 

โรงพยาบาล

 

 

“ซื้อดอกไม้มาแต่งห้องให้แม่แม่ต้องชอบแน่ๆเลยเนาะพี่ฟาง”เฟย์ถือดอกไม้แล้วพูดกับฟางและโท

โมะอย่างอารมณ์ดี

 

 

ปัง

 

 

“คุณมาทำที่ห้องแม่ชั้น”ฟางต้องตกใจเมื่อคนที่ออกมาจากห้องของแม่เธอคือ ป๊อปปี้

 

“ก็แค่มาเยี่ยม อย่างน้อยก็คน เคย คุ้น”ป๊อปปี้ย้ำทีละคำก่อนจะมองฟางที่จับมือโทโมะแน่น เหอะ

น่าสมเพชชะมัด

 

“เยี่ยมเสร็จก็กลับไปสิ”ฟางไล่

 

“ชั้นไปอยู่แล้วล่ะไม่ต้องมาไล่”ป๊อปปี้ว่าก่อนจะเดินออกไป ฟางรีบวิ่งไปที่ห้องของแม่เธอแล้วพบว่า

ข้างๆโต๊ะที่แม่เธอนอนมีช่อดอกกุหลาบสีแดงสดอยู่ข้างๆ

 

 

ขอให้คุณน้าหายไวๆนะครับ ป๊อปปี้.

 

 

ฟางมองการ์ดในมือไม่เข้าใจ เกลียดครอบครัวเธอ แต่ทำไมยังห่วงสุขภาพแม่ของเธออยู่ คุณจะเอา

ยังไงกันแน่ ป๊อปปี้

 

 

 

“คุณแม่เรียกผมกลับมาด่วนมีอะไรรึเปล่าครับ”โทโมะกลับเข้ามาในบ้านถามแม่ทันที

 

“แม่ก็จะให้เรารู้จักกับหนูแก้ว คู่หมั้นของเราไง”แม่โทโมะพูด

 

“สวัสดีค่ะพี่โทโมะ”แก้วยิ้มหวานให้

 

“คุณแม่ครับ แต่ผมมีแฟนแล้วนะครับ ผมกำลังคบกับฟาง”โทโมะโวยวาย

 

“แต่นี่คือคำสั่งแม่ โทโมะจะต้องหมั้นกับแก้ว เพราะยังไงเราต้องแต่งงานกัน ห้ามขัดคำสั่ง”แม่ของ

โทโมะสั่ง

 

“แม่”โทโมะเรียกแม่ เห้อ นี่อะไรล่ะเนี่ย จู่ๆเขาก็ต้องมาหมั้นกับใครไม่รู้อีก แล้วฟางล่ะ

 

ขอคอมเม้นกับโหวตเรื่องนี้เยอะๆหน่อยน้าาาา