พันธนาการหัวใจ

 

 

 

 

 

เรือยอร์ชจอดเทียบท่าของเกาะ ฟางเดินลงมาพร้อมกับแม่ เฟย์ น้องปาล์มและเขื่อน

 

 

“แม่เป็นคนซ่อมแซมมันเองจ้ะ แล้วด้านหลังแม่ก็เปิดฟาร์มหอยมุกไว้ เลยมีบ้านคนงานอยู่แถวท้ายๆ

เกาะน่ะ”แม่ฟางพูดเมื่อเห็นลูกสาวมองบ้านริมทะเลของพ่อที่เปลี่ยนไป

 

“นั่นน่ะสิคะ ไม่กี่เดือนแม่เก่งจัง เปลี่ยนทุกอย่างให้มันโอเคกว่าเดิม”ฟางยิ้มแล้วกอดแม่ แค่

เวลา2เดือนแม่จัดการปรับปรุงที่นี่ แล้วเปิดฟาร์มหอบมุกที่แม่อยากทำไว้ที่เกาะนี้

 

“เข้าบ้านกันเถอะค่ะ แดดแรงมากเลย”เฟย์บอกก่อนจะพาแม่และน้องปาล์มเดินเข้าบ้านไป

 

 

“ฟาง เขื่อนมีอะไรจะให้”เขื่อนยืนนาฬิกาข้อมือที่ป๊อปปี้ทำหล่นตอนนั้นให้ฟาง

 

“คือ อย่างน้อยป๊อปปี้มันก็ชอบใส่ประจำน่ะ เลยอยากให้ฟางเก็บไว้”เขื่อนพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินเข้า

บ้านไป

 

 

“พี่ป๊อปปี้”ฟางมองหน้าฬิกาข้อมือที่หน้าปัดแตกร้าว แต่ด้านในยังเดินอยู่ ขอให้มันเป็นตัวแทนของ

คนที่เธอรัก ให้เวลามันยังคงเดินเหมือนเค้ายังอยู่กับเธอ ฟางมองก่อนจะใส่นาฬิกานั่ไว้กับแขนตัว

เอง

 

 

 

 

“แม่ฟาง มาเล่นน้ำกับน้องปาล์มเร็ว”เสียงของลูกชายปลุกให้ฟางตื่นจากความคิดตัวเอง แล้วหันไป

มองเฟย์ เขื่อน ที่เล่นน้ำทะเลกับลูกของเธอ ฟางจึงเดินไปเล่นน้ำทะเลกับลูก

 

 

“เรามาก่อกองทรายกันนะแม่ฟาง นี่ๆ น้องปาล์มจะทำเป็นบ้านของเรา นี่ๆ ตรงนี้มีแม่ฟาง น้าเฟย์

คุณยาย อาเขื่อน น้องปาล์ม”ปาล์มพูดหลังจากก่อกองทรายเสร็จแล้วเอาเปลือกหอยมาเรียงแทน

สมาชิกในบ้าน

 

 

“นี่ก็พ่อป๊อป”ปาล์มหยิบเปลือกหอยอีกอันมาวางข้างๆเปลือกหอยที่แทนตัวฟางและน้องปาล์ม

 

 

“เอ่อ พี่ฟาง”เฟย์เรียกชื่อพี่สาวเมื่อเห็นฟางนิ่งไป

 

“ครับ พ่อป๊อป”ฟางเงยหน้ามายิ้มให้กับลูก

 

“ปาล์มคิดถึงพ่อป๊อปจัง”ปาล์มพูดก่อนจะเดินไปเล่นที่ทะเล

 

“ไม่เอา อย่าร้องสิ ถ้าป๊อปมันมองดูอยู่มันจะไม่มีความสุขนะฟาง”เขื่อนพูดแล้วปลอบฟาง

 

“อื้อ ฟางต้องเข้มแข็ง เพื่อลูกของฟางกับพี่ป๊อป”ฟางหันไปยิ้มกับเขื่อน ก่อนที่เขื่นกับเฟย์จะขึ้นา

กน้ำไปช่วยแม่ของเธอถือของเพื่อเตรียมทำมื้อเย็นให้ทุกคนทาน ฟางเหม่มองดูท้องฟ้า พี่ป๊อป

ฟางคิดถึงพี่จัง ฟางกอดเข่าเอาหน้าฟุบลงไปแล้วร้องไห้

 

 

“น้องปาล์ม”ฟางรู้สึกว่าเสียงลูกชายทำไมเงียบไป พอเงยหน้าต้องตกใจเมื่อเห็นลูกชายตัวเองร้อง

อยู่กลางทะเล

 

 

“ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยลูกชั้นที”ฟางตกใจ ร้องตะโกนขอให้คนช่วย โชคดีที่แถวนั้นมีคนงานของ

ฟาร์มอยู่ ก็มีชายคนหนึ่งกระโดดลงไปช่วยน้องปาล์มขึ้นมาจากทะเล แล้วขึ้นมาจากฝั่งพาไปไว้ที่

โขดหิน ก่อนจะช่วยผายปอด ฟางเห็นก็รีบวิ่งไปกับคนงาน2-3คนที่โขดหินทันที

 

 

“ขอบคุณมากนะคะที่ช่วยลูกชั้น”ฟางเห็นลูกชายสำลักน้ำฟื้นขึ้นมารีบไปกอดลูกชาย ก่อนจะพูดกับ

ชายที่มาช่วยลูกชายเธอ ที่กำลังใส่ผ้าคลุมเหมือนเดิม ชายคนนั้นไม่พูดอะไร ลุกขึ้น แล้วเอาไม้ค้ำ

ที่อยู่ข้างๆ พยุงตัวเองเดินไป

 

“เดี๋ยวก่อนสิคะคุณ คุณคะ”ฟางตะโกนเรียกชายคนนั้นที่ไม่มีท่าทีจะหันกลับมา

 

“อย่าไปสนไอ้คลื่นมันเลยค่ะคุณ มันก็เป็นแบนี้ล่ะ ไม่ค่อยพูดจากับใคร แบบนี้ตั้งแต่ตอนทำงานละ

ค่ะ”คนงานหญิงพูด

 

“แล้วทำไมเค้าถึงขากะเผลกแบบนั้นล่ะคะ ทำไมไม่ไปหาหมอ”ฟางถาม

 

“มันไม่ยอมไปเองค่ะ มันบอกไม่อยากไปไหน”คนงานหญิงพูด

 

“แล้วเค้าอยู่กับใครล่ะคะ เจ็บแบบนี้ต้องมีคนดูแลนะ”ฟางพูด

 

“มันอยู่ตัวคนเดียวที่บ้านท้ายเกาะน่ะคุณ ไม่มีใครกล้าไปยุ่งกับมันหรอก เค้าบอกว่ามันอารมณ์ร้าย

ไม่อยากให้ใครไปยุ่ง แล้วเค้าพูดกันนะ ที่มันเอาผ้าคลุมหน้าตลอดน่ะ เพราะมันหน้าเหมือนผี น่า

กลัวเลยไม่มีใครเข้าใกล้”คนงานชายอีกคนพูดก่อนจะพาฟางและปาล์มกลับไปที่บ้าน

 

 

 

“ทีหลังอย่าไปเล่นน้ำตรงที่ลึกๆอีกนะลูก ถ้าเราเป็นอะไรไปยายจะทำยังไง”แม่ฟางพูดขณะทาน

ข้าวเย็นด้วยกัน

 

“ไม่เป็นไรฮะ วันนี้คุณลุงใจดีช่วยผมไว้”ปาล์มพูด

 

“ใครหรอครับปาล์ม”เขื่อนถาม

 

“ไม่รู้ฮะ เค้าช่วยปาล์มเสร็จ เค้าก็เดินไปเลย”ปาล์มบอก

 

“จริงสิคะคุณ วันนี้มีคนงานที่ชื่อนายคลื่นมาช่วยน้องปาล์มไว้ ดูท่าทางเค้าจะเจ็บขาด้วยนะคะ”ฟาง

พูด

 

 

“นายคลื่น ที่เค้าลือๆกันว่าหน้าเหมือนผีน่ะหรอคะ”เฟย์พูด ฟางพยักหน้า

 

“แต่เค้าจะเป็นยังไง ฟางก็อยากะขอบคุณที่เค้าช่วยน้องปาล์ม”ฟางพูด

 

“งั้นพรุ่งนี้ก็เข้าไปที่ฟาร์มกับแม่สิลูก จะได้เลยไปขอบคุณเค้า”แม่ฟางพูดก่อนจะนั่งทานข้าวต่อ

 

 

 

 

วันต่อมา

 

 

“ขอโทษนะจ้ะ นายคลื่นอยู่ไหนหรอ”ฟางถามคนงานที่ทำงานอยู่

 

“มัดแหอยู่ทางโน้นครับ คุณหนูระวังมันไล่เอานะ ไอ้นี่ยิ่งอารมณ์ร้ายๆอยู่”คนงานชายพูด ฟางเดิน

ไปทางด้านหลังฟาร์ม

 

 

 

“555นี่แน่ะๆ ไอ้หน้าผี”เด็กกลุ่มหนึ่งคาดว่าจะเป็นลูกของคนงานกำลังเอาไม้แหย่ชายที่นั่งคลุมผ้า

ปิดหน้าตัวเองอยู่

 

“หยุดนะ อย่าไปแกล้งลุงเค้าแบบนั้นสิ”ฟางรีบเดินมาดุเด็กๆกลุ่มนั้นทันที

 

“โถ่ อะไรอ่ะ ไม่สนุกเลย ไปละ ลุงหน้าผี”เด็กกลุ่มนั้นพูดก่อนจะเดินไปเล่นที่อื่นต่อ ชายคนนั้น รีบ

กระชับผ้าคลุม คลุมหน้าไว้ทันที

 

 

“นายคลื่นเป็นอะไรมั้ย”ฟางถาม

 

“ไม่ต้องมายุ่ง”นายคลื่นพูดห้วนๆก่อนจะหันไปนั่งซ่อมแหที่เสียอยู่

 

“นี่ ชั้นก็แค่อยากจะมาขอบคุณ ที่นายช่วยลูกชั้นเมื่อวานนี้ ได้ข่าวว่านายพักอยู่คนเดียวนิ ขานาย

เป็นยังไงบ้าง ให้ชั้นพาไปหาหมอมั้ย”ฟางพูดแล้วเดินไปแตะไหล่ถามด้วยความเป็นห่วง

 

 

“ไม่ต้องมยุ่ง ออกไป”ชายคนนั้นสะบัดตัวให้หลุดจากมือฟางอย่างแรง

 

 

“ว้าย”ฟางเซล้มลงไป ขาพันกับแหทันที

 

 

“เจ็บจัง”ฟางเอามือจับข้อเท้าตัวเองที่เคล็ด ไม่น่าใส่ส้นสูงมาเลยเรา

 

“ขึ้นมา”นายคลื่นพูดแล้วยื่นมือมาจับมือฟาง ดึงให้ลุกขึ้น ทำให้ฟางเห็นแผลเป็นที่มือและแขนทันที

 

“แผล”ฟางตกใจ นายคลื่นรีบดึงมือกลับ เอาผ้าคลุมหน้าและแขนไว้ทันที

 

“ไม่ต้องมายุ่งกับคนอัปลักษณ์อย่างผมเลยครับคุณหนู”นายคลื่นพูดก่อนจะเดินกะเผลกหนีไป

 

 

 

 

“อ้าวฟาง เย็นป่านนี้จะไปไหนล่ะลูก ละขาหายละหรอ”แม่ฟางถามเมื่อเห็นว่าเย็นป่านนี้ฟางยังจะ

ออกไปอีก

 

 

“อ๋อ ฟางขอออกไปเดินเล่นแถวนี้เดี๋ยวก็กลับค่ะ”ฟางพูดก่อนจะออกมาที่ฟาร์ม

 

 

“นายคลื่นอยู่ไหนนะ”ฟางชะเง้อมองหา ก่อนจะเห็นชายที่ใส่ผ้าคลุมเดินกะเผลกเข้าไปในห้องเก็บ

ของ ฟางรีบตามไปทันที

 

 

“ทำไมมันมืดแบบนี้นะ นายคลื่นอยู่ในนี้รึเปล่า”ฟางที่เข้ามาในห้องเก็บของ พยายามเรียกนายคลื่น

แล้วคลำหาไฟ

 

 

“แมลงสาบ ว้ายย”ฟางมองไปที่พื้น แล้วเห็นแมลงสาบก็ตกใจกลัว ทำให้สะดุดชนกับถังไม้ ทำให้

ฟางล้มไปพันกับแห

 

 

“อะไรเนี่ย โอ๊ย เจ็บ”ฟางพยายามดิ้นอยู่ในแหที่มัดตัวเองก่อนจะร้องด้วยความเจ็บเมื่อสะบัดเท้า

แรงทำให้เท้าที่เคล็ดเจ็บกว่าเดิม

 

 

“อ๊ะ นาฬิกาพี่ป๊อปปี้”ฟางตกใจเมื่อเห็นว่านาฬิกาของป๊อปปี้ที่ตัวเองใส่อยู่พันกับแห ทำให้ฟางหลุด

ออกจากแหยากกว่าเดิม

 

 

 

“กรี๊ดด”ฟางร้องเมื่อออกแรงดึงนาฬิกาออกมาก่อนจะเห็นอะไรดำๆหล่นลงมาจากชั้นวางของ

 

 

 

โครม

 

 

กล่องเครื่องมือที่วางชั้นบนหล่นลงมาใส่ฟางที่ดิ้นอยู่ในแกทันที

 

 

 

“ฟาง”เสียงๆหนึ่งเรียกชื่อฟาง ก่อนจะมีเงาตะคุ่มเข้ามาใกล้ฟาง

 

 

“อ๊ะ”ฟางรู้สึกตัวเหมือนกับถูกแก้ออกจากแหให้เป็นอิสระ แล้วถูกช้อนตัวขึ้นมา

 

“เจ็บจัง”ฟางร้องก่อนจะพยายามเอามือขึ้นมาจับหน้าผากตัวเองเพราะรู้สึกปวดหนึบที่หัว ก็พบว่าที่

หัวตัวเองมีเลือดอยู่

 

 

 

“ไม่เป็นไรแล้วนะ”เสียงที่คุ้นเคยพูดกับฟาง ก่อนจะกระชับฟางไว้ในอ้อมกอดแน่น เสียงแบบนี้ อ้อม

กอดแบบนี้

 

 

“พะ พี่ป๊อปปี้”ฟางเรียกชื่อคนที่เธอรักมากที่สุด คนที่จากเธอไปแล้วในที่ไกลแสนไกล

 

 

 

“อื้ออ”ไม่มีคำพูดอะไร ก่อนที่ฟางจะรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นๆมาทาบทับที่ปากตัวเอง สัมผัสที่คุ้นเคย อยู่

ในอ้อมกอดที่เธอเคยได้รับ ฟางเริ่มครางและเริ่มจูบตอบกับคนที่จูบกับเธอ รสหวานที่จูบเริ่มเปลี่ยน

เป็นความร้อนแรงและโหยหา จนฟางเริ่มไม่มีแรง แล้วเผลอเอามือโอบรอบคอ ก่อนจะสัมผัสถึงผ้า

คลุม สติฟางเริ่มกลับมา

 

 

 

“แฮ่กๆ”ฟางถอนจูบที่ร้อนแรงนั้นออกมาหอบหายใจ ก่อนจะพยายามเอามือเอื้อมแตะหน้าคนที่ถอน

จูบเธอเมื่อกี้

 

 

“พี่ป๊อปปี้”ฟางพูดก่อนจะสลบไปในอ้อมกอดนั้น ก่อนจะถูกอุ้มขึ้นมาแล้วพาออกไปจากห้องเก็บ

ของทันที

 

ผีหลอกฟางแน่ๆเลย5555 อัฟให้ละน้า อย่าลืมเม้นกับโหวตให้เราเยอะๆล่ะ