พันธนาการหัวใจ

 
 
 
 
 
“ขอบคุณมากครับ”ป๊อปปี้พูดกับทนายประจำตัวพ่อเขาหลังจากออกมาจากบริษัทเสร็จ ในที่สุดเขา
ก็ได้บริษัทของพ่อแม่เขากลับมาแล้ว
 
 
‘พี่ป๊อป ถ้าฟางเป็นอะไรไป ฟางฝากดูแลปาล์มด้วยนะคะ เพราะอย่างน้อยไม่มีแม่แล้ว เค้าก็ยังมีพ่อ
อีกคน’
 
 
ป๊อปปี้ขับรถออกมาจากบริษัทแล้วคิดถึงคำพูดของฟางที่กระซิบบอกเขา ลูก ของเขากับฟางงั้นหรอ
แล้วลูกอยู่ที่ไหนกัน ป๊อปปี้นิ่งคิด ก่อนจะเลี้ยวรถไปทันที
 
 
 
“แกมาทำอะไรที่นี่”โทโมะพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้มารอเขาที่บ้าน
 
“ชั้นมีเรื่องจะคุยกับแก”ป๊อปปี้พูด
 
“ชั้นไม่มี ออกไปซะ”โทโมะพูดแล้วเดินหนี
 
“แต่เป็นเรื่องของฟาง”ป๊อปปี้พูด โทโมะชะงักก่อนจะยอมนั่งลงคุยกับป๊อปปี้
 
“มีอะไรว่ามา”โทโมะพูดขึ้น
 
“แกกับฟางเจอกันได้ยังไง คบกันเมื่อไหร่”ป๊อปปี้ถามรัว
 
 
“ชั้นกับฟางเจอกันตอนที่ฟางหนีข่าวที่ไทยแล้วไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น ชั้นดูแลฟางมาตลอดจนมันกลาย
เป็นความรัก แล้วชั้นก็ตัดสินใจคบกับฟางและยอมรับอดีตเลวๆที่แกทำกับฟางไว้ด้วย”โทโมะพูด
 
“ชั้นรู้ว่าชั้นทำเลวกับฟางไว้ แต่นายช่วยบอกชั้นได้มั้ย ว่านายเคยมีอะไรกับฟางรึเปล่า”ป๊อปปี้ถาม
 
“ก็ตอนนั้นฟางท้องอยู่ ชั้นจะไปมีอะไรได้ยังไงเล่า”โทโมะว่าป๊อปปี้
 
 
“อะไรนะ ท้อง งั้นก็แปลว่า ปาล์ม”ป๊อปปี้อึ้ง
 
“ใช่ ฟางโดนแกข่มขืน ความจริงที่ฟางหนีไปญี่ปุ่นเพราะว่าฟางท้องกับแกเป็นอีกเหตุผลนึงด้วย”โท
โมะพูด
 
“ฟางคบกับชั้นก็จริง แต่ชั้นรู้ดี ว่าลึกไปในฟางแล้ว ลืมแกไม่ลง”โทโมะพูดอย่างเศร้าๆ ทำเอาแก้วที่
แอบฟังก็เศร้าตามไปด้วยอีกคน โธ่ พี่โทโมะ
 
 
“แล้วเอ่อ นายรู้มั้ย ว่าฟางเอาปาล์มไปไว้ที่ไหน”ป๊อปปี้ถามอีกครั้ง
 
“เหมือนเคยได้ยินตอนปาล์มอายุได้ขวบนะ เห็นเฟย์มารับหลานแล้วจะเอาไปไว้ที่บ้านสวนป้าทิพย์นี่
ล่ะ”โทโมะพูด ป๊อปปี้รีบพรวดพราดออกไปทันที
 
 
“เห้ย อะไรวะ มาก็มาถามแล้วก็ไป”โทโมะสงสัย หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับฟางหรอ
 
 
 
 
“ฮัลโหลเขื่อน ตอนนี้พวกมึงอยู่ที่บ้านสวนป้าฟางแล้วใช่มั้ย ดี งั้นบอกทางกูที”ป๊อปปี้โทรหาเขื่อน
ก่อนจะขับรถออกไปจนถึงบ้านสวนที่ชานเมืองในเวลาต่อมา
 
 
เอี้ยดด
 
 
ป๊อปปี้จอดรถแล้วเดินเข้ามาในบ้านสวนนั้นเงียบๆ
 
“น้าเฟย์ น้องปาล์มคิดถึงแม่ฟาง”เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กชายตัวเล้กที่กำลังคุยกับเฟย์ที่สวน ทำให้
ป๊อปปี้หันไปดูด้วยความสนใจก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ
 
“แม่ฟางกำลังทำธุระอยู่ครับ เดี๋ยวแม่ฟางก็มาแล้ว”เฟย์พูดและยิ้มให้กับหลานชาย ป๊อปปี้มองเด็กที่
เล่นหยอกล้ออยู่กับเฟย์ หน้าตาเหมือนกับเขาไม่มีผิด ลูกของฟาง กับ เขา
 
 
“ปาล์ม”ป๊อปปี้เรียกลูกชาย
 
 
“พี่ป๊อปปี้”เฟย์ตกใจ รีบอุ้มหลานไว้แนบลำตัว
 
“นั่นลูกของพี่กับฟางใช่มั้ย”ป๊อปปี้ถามเฟย์
 
“ไม่ใช่ ลูกของฟางกับพี่โทโมะตังหาก”เฟย์โกหก
 
“โทโมะกับฟางบอกความจริงพี่หมดแล้วเฟย์ อย่าปิดพี่เลย”ป๊อปปี้พูด
 
“รู้แล้วไง เฟย์ไม่มีวันยกหลานให้คนใจร้ายอย่างพี่หรอก”เฟย์อุ้มปาล์มวิ่งหนีเข้าไปในตัวบ้าน
 
“ไอ้ป๊อป”เขื่อนเรียกป๊อปปี้ ทำให้เฟย์หันกลับมามองแล้วอึ้ง
 
“เขื่อนรู้จักกับพี่ป๊อปปี้ด้วยหรอ”เฟย์ถาม 2หนุ่มเงียบไปทันที
 
 
“เอ่อ ป๊อปปี้ คือคนที่ให้เขื่อนมาดูแลอาการของแม่เฟย์ และเป็นคนบอกให้เขื่อนพาคุณแม่กับเฟย์
หนีมาที่บ้านสวนนี่”เขื่อนสารภาพเรื่องราวทั้งหมดต่อหน้าเฟย์และแม่เฟย์
 
“พี่ทำแบบนี้ทำไม ในเมื่อพี่เป็นคนทำลายพี่ฟาง แล้วพี่จะยังทำแบบนี้ทำไม”เฟย์ว่าป๊อปปี้
 
 
“เพราะป๊อปปี้ยังรักฟางอยู่ไงล่ะ”แม่เฟย์พูดขึ้นทำให้ทุกคนตกใจ
 
“หรือจะพูดมาง่ายๆว่า ป๊อปปี้แกล้งทำเป็นเกลียดฟาง ด้วยจุดประสงค์บางอย่างแต่ในใจแล้ว ป๊อปปี้
รักฟางอยู่ ไม่อย่างงั้น ป๊อปจะมาถามแม่ทำไมเกี่ยวกับเรื่องของฟางตลอด3ปีหรอ”แม่เฟย์พูดขึ้น
 
“ที่ผมทำไป เพราะว่าผมแค่ต้องการล้างแค้นพ่อฟาง ที่โกงบริษัทของจิระคุณมา และเป็นต้นเหตุที่
ทำให้พ่อแม่ผมฆ่าตัวตายแล้วยังส่งคนมาตามฆ่าผมกับพี่อีก”ป๊อปปี้สารภาพเรื่องออกมา
 
 
“นี่คงได้บริษัทคืนมาแล้วสินะ”แม่เฟย์พูดขึ้น
 
“ครับ”ป๊อปปี้พูดสั้นๆ
 
“ตอนนี้กรรมทุกอย่างกำลังจะตามทันเค้าแล้ว ความเลวทุกอย่างที่เค้าทำ ตอนนี้ได้เวลาทวงคืน
แล้ว”แม่เฟย์พูดแล้วส่ายหน้าก่อนจะกอดลูกสาวไว้
 
“แต่ผมไม่คิดจะฆ่าใคร”ป๊อปปี้พูด
 
“แต่เค้าจะฆ่าป๊อปถ้าเค้ารู้เรื่องบริษัท แล้วไหนจะพี่สาวป๊อปอีกไม่ใช่หรอ มันไม่จบลงง่ายๆ
หรอก”แม่เฟย์พูด
 
“คุณน้ารู้ว่าพี่แคทคือพี่ผม”ป๊อปปี้พูด แม่เฟย์พยักหน้ารับ
 
“ผมขอโทษฮะ คุณน้า ผมขอโทษ”ป๊อปปี้ก้มลงกราบแม่เฟย์
 
“น้าจะถือว่าของของพ่อแม่ป๊อป ป๊อปมาทวงคืนไม่แปลกหรอก แต่ป๊อปพาฟางมาหาน้าได้มั้
ยลูก”แม่ฟางขอร้อง
 
 
“ครับ ผมก็กำลังจะพาฟางมาหาคุณน้าอยู่เหมือนกัน งั้นผมขอตัวนะครับ ผมจะไปพาฟางมาหาคุณ
น้าเอง”ป๊อปปี้พูดจบก็ลาทุกคนแล้วจะออกจากบ้านไป แต่แล้วก็หันกลับมากอดน้องปาล์มไว้แน่น
 
 
“เดี๋ยวพ่อไปพาแม่มาหาเรานะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วจูบที่หน้าผากลูกชายก่อนจะขับรถออกไปทันที
 
 
 
“มาหาใคร”แคทเดินลงบ้านมาเอะใจที่เห็นโทโมะมายืนรอหน้าบ้าน
 
“มาหาฟาง ฟางอยู่บ้านมั้ย”โทโมะถามขึ้น
 
“ไม่อยู่ กลับไปได้แล้ว คุณศิลป์ไม่ค่อยสบาย”แคทออกปากไล่
 
“แต่ผมโทรไปไม่มีคนรับ บอกได้มั้ยว่าฟางอยู่ไหน”โทโมะถามอีกครั้ง
 
“โอ๊ย ชั้นไม่รู้ๆ กลับไปได้แล้ว”แคทออกปากไล่โทโมะอีกที จนชายหนุ่มต้องเดินกลับมาที่รถ เมื่อ
ถึงที่รถต้องตกใจเมื่อพบว่าแก้วแอบตามเขามาด้วย
 
 
“มาทำไม”โทโมะถาม
 
“แก้วสงสัยกับท่าทางของแม่เลี้ยงฟาง แก้วว่าฟางต้องอยู่ที่นี่”แก้วพูด
 
“แล้วจะทำยังไงล่ะ ในเมื่อเของบ้านไม่ให้เราเข้า”โทโมะพูด
 
“คุณป๊อปปี้มาหาพี่แล้วถามเรื่องลูกแปลว่าเค้าต้องดีกับฟางแล้ว แปลว่าเค้าต้องเข้าออกบ้านนี้ได้
แล้ว ทำไมเราไม่รอคุณป๊อปปี้ล่คะ”แก้วพูดขึ้น โทโมะคิดตาม ก่อนจะไปแอบเอารถจอดที่หน้าบ้าน
เพื่อสังเกตดูว่าป๊อปปี้จะมารึเปล่า
 
 
 
เอี้ยดด
 
 
“ผมไปจัดการเรื่องบริษัทหมดแล้วนะพี่แคท ตอนนี้ผมขอไปหาฟางนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้น จินนี่รีบเข้ามา
ขวาง
 
 
“จินนี่ไม่ให้ป๊อปปี้ไป”จินนี่ขวาง
 
“จินนี่ หลีก ให้ป๊อปปี้ไปหาเมียเค้าหน่อยสิ”แคทพูด ป๊อปปี้รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องนอนฟาง แล้วชาย
หนุ่มต้องตกใจสุดขีดเมื่อเห็นสภาพฟาง
 
“ฟางๆ ทำไมพี่ทำแบบนี้”ป๊อปปี้ที่กอดฟางที่อยู่ในอาการเหม่อลอยแน่น แล้วหันไปถามพี่สาวที่เดิน
เข้ามา
 
“ก็ แกบอกให้พี่ปล่อยเด็กนี่ แต่แกไม่ได้บอกให้พี่ปล่อยในสภาพไหนนิ”แคทพูดอย่างสะใจ
 
“มันเกินไปแล้วนะพี่แคท”ป๊อปปี้อึ้งก่อนจะพูดทั้งน้ำตา แล้วอุ้มฟางขึ้น
 
 
“แกจะเอามันไปไหนน่ะป๊อปปี้ วางมันลงนะ”แคทเดินตามป๊อปปี้ที่อุ้มฟางลงมา
 
“พาไปหาหมอ”ป๊อปปี้พูด
 
“แกจะทรยศพี่งั้นหรอป๊อป”แคทว่า
 
“แต่ฟางไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมจะพาฟางไป”ป๊อปปี้พูดแล้วอุ้มฟางเดินหนี
 
 
เพล้ง
 
 
เลือดสีสดค่อยๆไหลออกจากหัวป๊อปปี้มาช้าๆ ชายหนุ่มหันไปมองพบว่าพี่สาวที่รักถือแจกันทุ่มใส่
หัวเขา
 
 
“กรี๊ดดดดดดดด”ฟางเมื่อเห็นเลือดของป๊อปปี้ไหลออกมา ก็ตกใจกรี๊ดทันที
 
 ป๊อปปี้โดนแจกันปาหัวววว
 
อย่าลืมเม้นกับโหวตน้าา