พันธนาการหัวใจ

 

 

 

“เห้อ”ฟางถอนหายใจหน้าห้องคนใจร้าย ต่อให้เธอเกลียดคนตัวสูงแทบตายเท่าไหร่ แต่ถ้าเลือก

ระหว่างเรื่องส่วนตัวกับบริษัทเธอก็ต้องเลือกอย่างหลังอยู่ดี หึ ต้องทนเจอหน้าและคำพูดร้ายๆของ

คนในห้องนี้อีกนานเท่าไหร่นะ

 

 

 

ก๊อก

 

 

ไม่มีแม้การขานรับ ฟางยืนนิ่งที่เดิมซักพัก ก่อนจะถือวิสาสะเปิดเข้าไปเพราะประตูไม่ได้ล๊อค

 

 

“ป๊อปเจ็บมากมั้ยคะ”เสียงหวานที่คุ้นหูเหมือนที่ฟางเคยได้ยินมาในอดีต ทำให้ฟางวางเอกสาร

ทั้งหมด แล้วกล่องข้าวไว้ก่อนจะเดินมาที่หน้าประตูห้องนอนที่ปิดไม่สนิท

 

“จะอยู่กับใคร ก็เรื่องของเค้าฟาง เรามีโทโมะอยู่แล้วๆ”ฟางท่องกับตัวเองไว้ ก่อนจะค่อยๆแง้ม

เข้าไปในห้องนอนป๊อปปี้ แล้วพบว่าเป็นอย่างที่เธอคิด ผู้ชายเจ้าชู้ เอะอะคิดแต่เรื่องบนเตียงมีหรอ

จะปล่อยตัวเองไม่ว่าง และที่นี่แน่นอนคือ คนที่นอนบนเตียงกับป๊อปปี้ไม่ใช่ใคร จินนี่ คู่ขาเก่าของ

ป๊อปปี้ ทำไมมันบังเอิญต้องเป็นที่นี่ ตรงนี้ กับยัยนี่ด้วยนะ ฟางคิดบ่นในใจ ก่อนจะคิด หึ  เค้าอยาก

จะทำอะไรก็เชิญ ในเมื่อตอนนี้ป๊อปปี้กับเธอไม่ใช่แฟนกันแล้ว เธอไม่จำเป็นจะต้องมาเสียใจกับคน

เลวๆแบบนั้น ฟางนิ่งซักพักก่อนจะยิ้มอะไรออก ขอเอาคืนจากเมื่อ3ปีก่อนละกัน

 

 

ซ่า

 

 

“กรี๊ดดดด นี่แกทำบ้าอะไรของแกเนี่ย”ทันที่ที่น้ำจากกะละมังถูกสาดลงใส่คนที่นอนนัวเนียกันบน

เตียง จินนี่ต้องร้องกรี้ดแล้วผละออกจากป๊อปปี้พร้อมกับชี้หน้าด่าฟาง

 

“งานการไม่มีทำรึไง มานอนกับผู้ชายแบบนี้น่ะ”ฟางเปิดฉากว่าทันที

 

“ทำไม แกหึงหรอ ก็หยั่งงี้สินะ แม่เด็กสาวช่างฝัน คงยังจะลืมรักเก่าไม่ได้ละสิ ถึงได้มาอาละวาด

แบบนี้น่ะ”จินนี่ที่ใส่เสื้อคลุมแล้วก็ว่าฟางกลับทันที

 

“เด็กสาวคนนั้นมันตายไปนานแล้วล่ะ อ้อ ที่ชั้นทำแบบนี้น่ะไม่ใช่ว่าหึงอะไรหรอกนะ เพียงแต่ว่าเห็น

แล้วมันรู้สึกสะเทือนใจน่ะ งานการดีๆไม่ยอมทำ วันๆเอาแต่มานั่ง เอ๊ะ ไม่สิ นอนกับผู้ชายฟรีๆ เห้อ

ไม่มีผู้หญิงดีๆที่ไหนเค้าทำหรอกนะ มันเหมือนกับผู้หญิง อุ๊ปส์ ไม่พูดดีกว่า”ฟางว่าเสร็จก็ทำลอย

หน้าลอยตายั่วจินนี่

 

 

“กรี๊ดดดดดดด ขอตบซักทีเถอะ”จินนี่ง้างมือจะตบแต่ฟางคว้าได้ก่อนจะบิดแขนจินนี่จนหญิงสาวร้อง

ด้วยความเจ็บ

 

 

เพี้ยะ

 

 

“ตบนี้ถือว่าหายกันตั้งแต่3ปีก่อน”ฟางว่า

 

 

เพี้ยะ

 

 

“ตบนี้ถือว่าเมื่อกี้เธอว่าชั้น”ฟางว่า

 

 

เพี้ยะ

 

 

“ไม่มีอะไร อยากตบเฉยๆ หมั่นไส้”ฟางพูดจบก็ผลักจินนี่ล้มลงจนป๊อปปี้เข้าไปประคอง

 

 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

 

 

จินนี่ร้องกรี๊ดออกมา

 

“หนวกหู อยากโดนอีกใช่มั้ย ได้”ฟางง้างมือจะตบ ป๊อปปี้คว้ามือไว้ได้

 

“เลิกบ้าซักกที”ป๊อปปี้ผลักฟางล้มลงกับพื้นก่อนจะไปดูอาการจินนี่

 

“กลับไปก่อนนะ”ป๊อปปี้พูด จินนี่ฮึดฮัดเล็กน้อยก่อนจะยอม แล้วใส่เสื้อผ้าออกจากห้องไป

 

 

ปัง

 

 

“เดี๋ยว จะไปไหน”ป๊อปปี้กระชากตัวฟางที่เดินหนีมาชิดตัวเอง

 

“ปล่อยชั้น ชั้นเอาเอกสารมาให้แล้ว ชั้นจะกลับ”ฟางดิ้น แต่ดูเหมือนยิ่งดิ้นป๊อปปี้ยิ่งรัดแน่นกว่าเดิม

 

“ชั้นไม่ให้เธอกลับ ดูซะ ว่าทำอะไรไว้”ป๊อปปี้พูดจบก็พลิกตัวฟางไปดูกับสภาพเตียงนอนที่เละเทะ

ไปด้วยน้ำที่ฟางสาดไปเมื่อกี้นี้

 

“จัดการทำความสะอาดซะ เธอทำมันนิ”ป๊อปปี้สั่งพร้อมกับผลักฟางล้ม

 

“ถ้าชั้นอาบน้ำเสร็จแล้วมันยังเหมือนเดิมล่ะก็ เธอเจอดีแน่”ป๊อปปี้สั่ง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป ฟาง

ฮึดฮัดแต่ก็ยอมทำตามคำสั่ง ให้ทำไงได้ล่ะ เธอเป็นคนทำอย่างที่ป๊อปปี้ว่าจริงๆนิ

 

 

หลายนาทีผ่านไป

 

 

ฟางจัดการปูผ้าปูที่นอนให้ป๊อปปี้ใหม่เรียบร้อยหลังจากส่งผ้าปูอันเก่าไปซักแล้วก็เดินมาแล้วหยุด

เสื้อผ้าของป๊อปปี้ ฟางหยิบมันมาใส่ถังแล้วรวดเลยเก็บข้าวของที่รกในห้องก่อนจะเปิดลิ้นชักในห้อง

ป๊อปปี้เพื่อเอาของไปเก็บทำให้ฟางเห็น รูปคู่ของเธอกับป๊อปปี้ที่ถ่ายด้วยกัน ยังเก็บไว้อยู่หรอ

 

 

“มารื้ออะไรห้องชั้นห้ะ”ป๊อปปี้ออกจากห้องน้ำมาก็ว่าฟางทันที

 

“ไม่ได้รื้อช่วยดูบ้างสิว่าชั้นทำอะไร ไม่ใช่ดีแต่ว่าๆแบบนี้”ฟางโมโหก่อนจะว่ากลับบ้างแล้วเดินหนี

 

“จะไปไหน”ป๊อปปี้ถามเมื่อคว้าแขนฟางไว้ได้

 

“ทุกอย่างเสร็จหมดแล้วชั้นก็กลับไง”ฟางพูด

 

 

“รีบกลับไปหาไอ้หน้าหวานนั่นรึไง ทำไมขาดกันไปมันจะตายมากเลยหรอห้ะ”ป๊อปปี้ถามอย่างหมั่น

ไส้

 

“ใช่ มันคิดถึงแทบจะขาดใจตายเลยล่ะ เพราะโทโมะเค้าเป็นคนดี ไม่แปลกหรอกที่ชั้นจะอยู่ด้วย

ทั้งดี สุภาพบุรุษเสมอต้นเสมอปลาย ไม่เหมือนพวกหลอกลวงแถวๆนี้”ฟางว่า

 

“คนอย่างชั้นเลวแล้วจะทำไม ถึงจะเลวชั้นก็เจาะจงจะเลวแค่เธอคนเดียว”ป๊อปปี้พูดอย่างสะใจ

 

“งั้นก็หลีกไป ชั้นไม่อยากหายใจร่วมกับคนเลวอย่างคุณ อยู่ด้วยแล้วจะไม่มีอากาศหายใจ ลม

หายใจมีแต่พิษ”ฟางจะเดินหนีอีกครั้งก่อนจะโดนป๊อปปี้กระชากตัวมาปะทะกับแผงอก

 

“อ้อ หรอ ถ้าเธออยู่กับชั้นแล้วมันทำให้เธอทรมานงั้นชั้นยินดีจะทำให้เธอต้องเจ็บปวด เพราะความ

เจ็บปวดของเธอมันทำให้ชั้นมีความสุขซะจริงๆ”ป๊อปปี้ยิ้มเยาะ

 

 

“โรคจิต ปล่อยชั้นนะ ว้าย จะทำอะไรน่ะ คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะ ชั้นมีแฟนแล้ว”ฟางร้องออกมาเมื่อ

เจอป๊อปปี้ผลักลงกับเตียงก่อนจะขึ้นคร่อม

 

 

“อ้อ หรอ งั้นก็ไม่เห็นแปลกที่จะทำแบบนี้นิ”ป๊อปปี้ยั่ว

 

“โทโมะเค้าให้เกียรติชั้นไม่ได้ทำอะไรทุเรศๆแบบคุณ ปล่อยยยย”ฟางโวยวาย

 

 

“เอ จะว่าไปแล้วลักษณะแบบนี้มันเหมือนกับเมื่อ3ปีก่อนเลยเนาะ ในห้องนี้กับสิ่งเดิมๆ”ป๊อปปี้พูด

แล้วแกล้งมองไปรอบๆ

 

“อย่าทำอย่างงี้เลยนะ ชั้นขอร้อง เราไม่ได้รักกันแล้วไม่ใช่หรอ ชั้นไม่อยากทำให้โทโมะต้อง

เสียใจ”ฟางเมื่อใช้น้ำร้องไม่ได้ผลก็ลองพูดดีๆกับป๊อปปี้

 

 

“นั่นน่ะแฟน นี่น่ะผัว ดูสถานะแค่นี้ก็รู้ว่าต้องยอมใคร อย่ามาพูดมาก”ป๊อปปี้โวยวายก่อนจะผลักฟาง

ลงเตียงไปอีกครั้ง

 

 

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด”ฟางกรี๊ดออกมาอีกครั้งก่อนจะเป็นลมไป

 

 

“โธ่ เอะอะก็เป็นลมๆเด็กชะมัด”ป๊อปปี้พูดจบก็ลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะไปนั่งเช็คเอกสารจน

เสร็จแล้วกลับเข้ามาในห้อง ก็พบว่าฟางยังไม่ฟื้น

 

 

“หลับสบายเกินไปแล้วนะ”ป๊อปปี้เดินเข้ามา กำลังจะปลุก แต่แล้วชะงัก เมื่อเห็นฟางที่หลับอยู่มี

น้ำตา ร้องไห้อีกแล้ว ป๊อปปี้เอื้อมมือไปปาดน้ำตาก่อนจะล้มตัวนอนหลับข้างๆฟางไป

 

ถึงนางเอกจะเสียน้ำตาบ่อยแต่นางเอกก็ไม่ยอมคนนะ5555 เม้นกับโหวตเรื่งนี้ให้เราด้วยๆ