สึนะxคิลานะ

สึนะxคิลานะ

วันนี้ตั้งแต่เช้าฝนตกลงมาไม่ยอมหยุดเลยจนถึงตอนนี้เป็นใกล้เวลาเลิกเรียนฝนก็ยังไม่หยุดตก สึนะเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่สนใจอาจารย์ที่สอนอยู่เลยแม้แต่น้อย

ครืด~!!

“ขออนุญาตเข้าห้องครับจารย์”

“คิลานะ ทำไมแกไม่มาพรุ่งนี้เลยหล่ะ”

คิลานะไม่สนใจอาจารย์ที่จ้องมาด้วยสายตาดุเดือดแค่ไหน แต่กลับเดินผ่านอาจารย์ไปนั่งข้างๆสึนะ สึนะหันไปมองคนข้างกายด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนจะหันกลับไปมองนอกหน้าต่างเหมือนเดิม

“ไม่คิดจะทักฉันหน่อยรึไง”

“ทำไมฉันต้องทักแกด้วย” สึนะว่าพลางหันไปมองหน้าคิลานะอย่างหมั่นไส้

กริ๊งงง~~

เสียงกริ๊งเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเลิกเรียนแล้ว เด็กนักเรียนในห้องต่างก็ลุกขึ้นเก็บข้าวเก็บของเดินออกจากห้องเรียนไปเหลือเพียงสึนะกับคิลานะที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน คิลานะสะกิดไหล่สึนะเบาๆ สึนะเลยหันไปมองคิลานะอย่างเบื่อหนาย

“อะไรของนาย”

“หาอะไรทำกัน”

“นายจะทำอะไร”

คิลานะจับข้อมือของสึนะก่อนจะกระชากร่างบางผลักติดชิดกำแพงของห้อง พร้อมกลับก้มใบหน้าลงจนปลายจมูกโดนจมูกของสึนะ สึนะผงะเล็กน้อยใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ

“ตกใจเหรอ”

“อะ...เอาหน้านายออกไปนะ คิลานะ!!”

“ทำไมฉันต้องเขยิบหน้าหนีนายด้วยหล่ะ”

“ไม่ขยับใช่มั้ย ได้!!”

ตึง!

“โอ้ย!!!”

หลังจากที่สึนะได้บรรจงเหยียบเท้าคิลานะไปอย่างแรงก่อนจะผลักคิลานะออกไปไกลๆ แล้วเดินตรงไปที่โต๊ะตัวเองหยิบกระเป๋ามาถือไว้และเตรียมเดินออกไปจากห้องเรียน แต่ทว่า...คิลานะที่หายเจ็บเท้าแล้วเอื้อมมือไปคว้าข้อมือสึนะไว้พอดี

“ปล่อยนะคิลานะ” สึนะพยายามแกะมือคิลานะออกจากข้อมือตัวเอง

คิลานะไม่ฟังคำโวยวายของร่างแต่กลับผลักร่างบางให้แผ่นหลังของร่างบางชิดกับกำแพงก่อนจะก้มลงประกบริมฝีปากตัวเองเข้ากับริมฝีปากของสึนะพร้อมกับบีบคางของสึนะ จนสึนะทนไม่ไหวจำเป็นต้องอ้าปากเป็นเหตุให้คิลานะสามารถสอดลิ้นเข้าไปหาความหวานจากด้านในโพรงปากของสึนะ ลิ้นคิลานะกวัดไกวหยอกล้อกับลิ้นของสึนะ มือของคิลานะเอื้อมไปปลดกระดุมชุดนักเรียนของสึนะออกทีละเม็ดจนหมด แล้วถอนจูบจากสึนะมองร่างบางที่ทรุดนั่งหอบอยู่ที่พื้นใบหน้าของสึนะขึ้นสีแดงจัด

“หอบเลยเหรอสึนะ~” คิลานะว่าพลางนั่งยองๆมองสึนะอย่างเจ้าเล่ห์

“อะ...ไอ้บ้าคิลานะ!!”

คิลานะเอื้อมมือไปถอดเสื้อสึนะจนเผยให้เห็นร่างผอมบางน่าทะนุทะนอม เม็ดทับทิมสีชมพูน่าดูดน่ากัด คอขาวๆน่าสร้างรอยรักไว้และไหนจะตรงช่วงเอวที่น่าจะสัมผัสนั่นอีก

“มะ...มองอะไรของนาย คิลานะ!!”

“นายนี่มันน่ากินจริงๆ”

สึนะลุกขึ้นยืนควานหาเสื้อตัวเองแต่...คิลานะกลับจับสึนะให้หันหน้าชนเข้ากับกำแพงก่อนจะเอื้อมมือไปปลดกางเกงของร่างบางแล้วถอดเสื้อออกทันที สึนะที่รู้ตัวว่ากางเกงของตนนั้นถูกถอดออกไปแล้วก็พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดพันจากพันธนาการของคิลานะแต่...มันก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการนั้นได้

“ปล่อยฉันนะ คิลานะ!!”

“ไม่ปล่อย!!”

คิลานะไม่สนใจคำร้องห้ามของสึนะปลดกางเกงของตัวเองนำแก่นกายที่แข็งชู่อยู่ตอนนี้ออกมาก่อนจะนำมันสอดเข้าที่ช่องทางด้านหลังของสึนะ

“อื้อ! ฉันเจ็บ!”

“ข้างในของนายแน่นชะมัด”

คิลานะขยับเอวในจังหวะถี่เร็วโดยไม่สนใจเลยว่าร่างบางจะเจ็บขนาดไหน

“คิลานะ...ฮึก ฉันเจ็บ พอแล้ว ฮึก เจ็บ” สึนะร้องไปน้ำตาก็เอ่อล้นออกมาจากดวงตากลมโตทั้งสองข้าง คิลานะที่เห็นน้ำตาของร่างบางก็เริ่มลดความเร็วลงเล็กน้อยพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้ร่างบางด้วย

“ฉันขอโทษนะสึนะ...ฉันจะทำเบาๆ”

คิลานะขยับสะโพกช้าๆเพื่อให้ช่องทางของสึนเริ่มชินกับแก่นกายของตน ส่วนสึนะที่ตอนโดนครั้งแรกเจ็บถึงขั้นน้ำตาเล็ดก็เริ่มหายเจ็บอย่างช้าๆจนความเจ็บกลายเป็นความเสียวซ่านแทน

“อ๊ะ อ๊า อ๊ะ”

คิลานะที่เริ่มรู้แล้วว่าร่างบางเริ่มชินแล้วก็ขยับสะโพกให้เร็วยิ่งขึ้น

“อ๊ะ คิ อ๊า ลา อ๊ะ นะ”

“อ๊า~ เสียวชะมัดเลยสึนะ “

“อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว”

“ไปพร้อมกันนะ สึนะ”

คิลานะขยับสะโพกถี่รัวก่อนที่ทั้งสองจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาพร้อมกัน