[Fic naruto] The victory ชัยชนะนี้เพื่อเธอ

ปึก เกร๊งงงงงง
 
          เสียงท่อนเหล็กกระทบพื้น ซากุระหันมองท่อนเหล็กที่กลิ้งอยู่นั้นก่อนจะมองไปยันคนที่เข้ามาช่วยตนไว้ว่าเป็นใคร แต่ก็ต้องตกใจเพราะคนที่มาช่วยเธอไว้คือ
 
          "ซา...สึ..เกะ"
 
          ซาสึเกะใช้ก้อนหินขนาดเล็กกว่ากำปั้น ปาเข้าไปที่ ข้อมือของซาโซริเต็มๆ ทำให้ท่อนเหล็กในมือของเขา ตกลงบนพื้นแรงปาบวกเข้ากันแรงเหวี่ยงของซาโซริทำให้มือของเขาห้อยต๋องแต๋งลงมา สีหน้าบ่งบอกถึงความเจ็บปวด เอดิดาระเห็นว่าอีกฝ่ายมีพวกมาช่วยจึงรีบพาซาโซริหนีไป เหลือลูกน้องอีกประมาณ 7-8 คน
          "พวกนายมากันได้ไงเนี่ย" พูดพรางเดินไปหาเท็นเท็น ที่กำลังกระทืบลูกน้องของอีกฝ่ายอย่างเมามัน เท็นๆ เห็นซากุระเดินมาหาตนก็ถามด้วยความเป็นห่วง
 
          "แกไม่เป็นไรใช่ไหม ซากุระ" เท็นๆ พูดก่อนจะหันไปหาเพื่อนสาวแต่ก็ต้องพะงะ (O[   ]O)
 
          เทมาริเห็นเท็นๆ ทำหน้าอย่างงั้นก็หัวเราะ เทมาริเตะเข้าที่สีข้างของชายตรงหน้าจนมันทรุดไปก่อนจะหันมาหาเท็นๆ
 
          "ทำไมแกทำหน้าอย่างงั้นละเท็นๆ ทำอย่างกะเห็นผีแนะ" เท็นๆ ไม่พูดอะไรแต่ชี้นิ้วไปข้างหลังเทมาริ เทมาริหันไปตามทิศทางที่ชี้ก็ต้อง  (0 [     ] 0) ไปอีกคน
 
          อิโนะเห็น สองคนนั้นนิ่งไปก็ถามขึ้น
 
          "พวกแกเป็นอะไรไปวะ ไปช่วย ฮินาตะสิ โดนรุมอยู่นะ" อิโนะพูดพรางเตะเข้าไปที่ปลายคางของร่างสูงจนสลบไปแล้วก็กระโดดไปช่วยฮินาตะพรางหันมองไปยังบริเวณที่ทำให้ทั้งสองพะงะ
          "ไม่เห็นมีไรเลยก็แค่พวกนารูโตะมา แค่นี้เอง" พูดจนก็ต่อยเข้าไปที่ปลายคางของคนตรงหน้า แต่ต้องหยุดการกระทำไปโดยปริยาย เมื่อนึกขึ้นได้ 'ห๊ะ อะไรนะ พวกนารูโตะหรอ ตายแล้ว' หันกลับมามองอีกรอบเพื่อความมั่นใจ (0[           ]0)
 
          ฮินาตะได้ยินดังนั้นจึงหันมองตาม (O_O) ในขณะที่ฮินาตะตกใจอยู่นั้นชายตรงหน้าก็ง้ามือที่ถือท่อนเหล็กขึ้นมาหมายจะฝาดที่ฮินาตะ นารูโตะเห็นดังนั้นวิ่งเข้าไปแล้วกระโดดทีบเข้าที่อกของชายคนนั้น จนมันทรุดลงกับพื้นก่อนจะพากันหนีไป
 
          "พวกเธอมีเรื่องกับแสงอุษาอีกแล้วหรอ ไม่กลัวตายกันรึไง" ซาสึเกะพูดพร้อมเดินมาหาพวกซากุระ
          "พวกฉันก็เบื่อเหมือนกันละยะ ฉันไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วยเลยแท้ๆ ชอบมาหาเรื่องฉันอยู่ได้" ซากุระพูดอย่างเซ็งๆ
          "นี่ยัยหมวยเธอมีเรื่องอีกแล้วนะ พึ่งจะโดนทำโทษไปไม่ใช่หรอ" เนจิกล่าวกับแฟนสาวแสนแสบของตน
          "ก็พวกนี้มาหาเรื่องฉันเองนี่ พวกเราก็แค่ป้องกันตัว ก็เท่านั้น" เท็นๆ แก้ตัวกับเนจิ เนจิทำหน้าเอือมๆ ก่อนจะเดินมาสำรวจร่างกายของร่างบาง แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นไรมาก แค่ปลายคิ้วแตกเล็กน้อย
          "พี่เนจิคะไม่ห่วงน้องสาวคนนี้เลยนะคะ ชิ" ฮินาตะเห็นเนจิดูแต่เท็นๆ ก็เลยแซวออกมา
          "โอ้น้องจ๋า ทำไมพี่จะไม่ห่วงละ นี่พี่กำลังจะโทรไปบอกพ่อพอดีเลยนะเนี่ย" เนจิเห็นฮินาตะแซวก็เลย ใช้ไม้ตายด้วยการหยิบโทรศัพย์ขึ้นมาทำท่าจะโทร
          "โธ่ พี่จ๋าอย่าทำอย่างนั้นนะ น้องขอร้อง (TAT) "
          "แล้วคราวนี้เรื่องอะไรอีกละ" ชิกามารุถามพวกสาวๆ
          "ก็เหมือนที่ผ่านมาแหละ เล่นงานพ่อไม่ได้ก็หันมาเล่นงานลูกแทน" เทมาริกล่าวพรางเหลือบตามองซากุระ
          "เอ่อ ฉันขอโทษพวกแกด้วยก็แล้วกัน" ซากุระพูดเพราะเธอทำให้พวกนี้อยู่ในเหตุการณ์อันตรายตลอด ถ้าเป็นคนอื่นคงเลิกคบเธอไปนานแล้ว จะอะไรนะหรอก็อยู่กับเธอก็แต่เจอเรื่องเสี่ยงตายบ่อยๆ ก็มีช่วงหลังๆ นี่แหละไม่ค่อยมีแล้ว รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้พวกตำรวจทำงานกันได้ดีมาก มีการส่งยา ค้าอาวุธ ค้ามนุษย์ที่ไหนพ่อก็ตามไปจับได้หมด จะพอมีรอดอยู่ตอนนี้ก็ไม่ถึง 5 แก๊ง หนึ่งในนั้นคือ แก๊งของพ่อเธอกับแก๊งแสงอุษา นี่ก็ไม่รู้ว่าพ่อของเธอจะเจอแจ็กพอตเมื่อไหร่ แต่พ่อเธอทำแค่ค้าอาวุธ เท่านั้นเอง อีกใจก็อยากให้พ่อโดนจับเหมือนกันจะได้เลิกเป็นสักที่ไอ้มาเฟียเนี่ย
          "อืมขอบใจพวกนายนะที่เข้ามาช่วยพวกเรานะ ไว้จะเลี้ยงข้าวตอบแทนวันหลังนะ" อิโนะพูดพลางเดินไปหาซากุระ และก็ลากพวกเพื่อนๆ ของตนออกมาแต่ทว่า
          "เดี๋ยวพวกเธอจะไปไหนกันมิทราบครับ" ซาอิเห็นอิโนะลากเพื่อนของตนออกจากสนามบาสก็เลยแย้งออกมา
          "ก็กลับบ้านไง ถามมาได้" อิโนะพูดโดยยังไม่หันกลับมามอง
          "พวกเธอยังไปไหนไม่ได้ เพราะว่า...." นารูโตะพูดอย่างคนเจ้าเล่ห์
          "เพราะว่าอะไรหรอ นารูโตะคุง" ฮินาตะถาม
          "พวกเธอไม่สงสัยหรอว่าพวกเรามาที่นี่ได้ไง" พวกสาวๆ ลองนึกคำที่นารูโตะพูดมันก็จริง
          "เออนั่นดิ แล้วพวกนายมากันทำไมหรอ" เท็นๆ ยืนข้างๆ เนจิถาม
          "ท่านซึนะเดะนะได้ยินเสียงปืนก็เลยวานพวกฉันที่ซ้อมกันอยู่ให้มาดูนะ" นารูโตะบอกต่อ
          "และตอนนี้ท่านก็กำลังรอ โทรศัพย์จากพวกเราอยู่นะ จะบอกว่าอะไรดีน๊าาาาาาา" นารูโตะพูดพลางทำหน้าครุนคิด
          "นายคงไม่เอาเรื่องที่พวกเรามีเรื่องกับแสงอุษาไปบอกใช่ไหม" ซากุระกลั้นใจถาม เพราะตอนนี้เธอกับพวกโดนทันบนกันอยู่ถ้าเอาเรื่องนี้ไปบอกละก็โดนพักการเรียนหรือไม่ก็โดนไล่ออกชัว
          "อืมก็ได้" ซาสึเกะพูด นั้นทำให้ซากุระถึงกับยิ้มออกมา
          "แต่มีข้อแลกเปลี่ยนหน่อยนะ" ซากุระหุบยิ้มแทบไม่ทัน ทันทีที่ซาสึเกะพูดจบประโยค
          "แล้วพวกนายต้องการอะไร" ซากุระถาม
          "อีก 3 เดือนพวกฉันจะมีแข่งบาส ระดับประเทศ ก็เลยอยากให้พวกเธอมาช่วยพวกฉันหน่อยนึง" ซาสึเกะพูดแล้วยิ้มที่มุมปาก ถ้าตอนนี้อยู่ในสถานะการณ์ปกติเธอคงจะละลายไปแล้ว แต่นี่ไม่ใช่เพราะว่ามันเป็นร้อยยิ้มของปีศาจ ปีศาจเป็ดด้วย
          "แล้วจะให้พวกฉันทำอะไรละ" ซากุรพถามต่อ
          "ไม่มีไรมากก็แค่มาคอยรับใช้พวกฉัน แล้วกัน" ซาสึเกะบอกสิ่งที่ต้องการไปแล้ว
          "แล้วถ้าฉันไม่ตกลงละ นายจะทำไม" นิสัยมาเฟียที่ได้จากพ่อของซากุระ เธอไม่เคยก้มหัวให้ใครง่ายๆ ยังไงซะเธอก็เป็นลูกสาวของหัวหน้ามาเฟีย (ไหนแกบอกไม่อยากยุ่งไง อย่างนี้ละน่าที่เขาเรียกว่าเชื่อไม่ทิ้งแถว อั๊ก โอ๊ยยย:writerโดนซากุระกระทืบ)
          "ก็ไม่ทำไมหรอกก็แค่" ซาสึเกะพูดแล้วมือก็หยิบมือถือขึ้นมา
          "ท่าน ผอ. ใช่ไหมครับผมซาสึเกะนะครับ คนที่ท่านใช้ให้มาดูข้างหลังมหาลัยนะครับ" ซาสึเกาะหยุดพูดไปสักพักแล้วก็พูดต่อว่า
          "คืออย่างนี่นะครับ พอ ดีว่าาาา...." เหลือบมองซากุระเล็กน้อยเพื่อดูปฎิกิริยา
          "มีคน....." ซากุระเริ่มเหงื่อตก แล้วเอื้อมมือมาจับแขนของซาสึเกะเพื่อให้เขาหันมา แล้วก็พยักหน้าพร้อมกับทำมือ เป็นสัญญาลักษณ์ O.K.
          "อืม ผมแค่จะบอกว่า มีคนบ้าเข้ามาพังประตูของโรงยิมที่อยู่หลังสุดนะครับ แต่ไม่ได้เสียหายอะไรมาก พวกผมไล่เขาไปแล้ว ก็แค่นี้ละครับ" ซาสึเกะพูดพลางมอง ร่างบางตรงหน้าที่ทำท่าจะร้องไห้อยู่มะลอมมะล่อ แล้วเขาก็กล่าวลาและวางสายไปพร้อมกับหันมาบอกกลุ่มสาวตรงหน้า
          "ต่อจากนี้จนกว่าการแข่งจะจบพวกเธอมาช่วยพวกฉันซ้อม" สาวๆ มองชายตรงหน้าในใจอยากจะกระโจนเข้าไปตะปบหน้าสัก 2-3 ที
          "อ้อส่วนเธอซากุระ เธอต้องมาเป็นคนใช้ส่วนตัวของฉัน ส่วนคนอื่นค่อยฟังที่พวกฉันสั่งก็พอ"
          "สุดท้ายอีก 3 วันข้างหน้าพวกฉันจะมีซ้อมที่ โรงยิม 3 จัดเตรียมสถานที่ให้พร้อมด้วยนะ ทาสของฉัน" ประโยคสุดท้ายซาสึเกะก้มลงมาพูดใกล้หูซ้ายของ ซากุระ นั้นทำให้ร่างบางหน้าแดงขึ้นมาและก็ตอบกลับไปว่า
          "เจ้าค่ะ เจ้านายของฉัน" คำพูดของซากุระทำเอาซาสึเกะแข็งทื่อไปเลย จากนั้นเขาก็หันหลังแล้วเดินจากไปอย่างดื้อๆ