[Fic naruto] The victory ชัยชนะนี้เพื่อเธอ

~~~~~ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ~~~~~

 

"อืม ใครส่งอะไรมาตั้งแต่เช้าเนี่ย" ร่างสูงเอื่อมมือไปหยิบสมาท์กโฟนตรงหัวเตียง

 

'วันนี้งดซ้อม ฉันติดธุระด่วน คาคาชิ'

 

"ใครส่งอะไรมาหรอ ห้าววว~~" ร่างบางที่นอนเคียงกันลืมตาอย่างยากลำบากมองร่างสูงก่อนจะลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียดพร้อมหลับตาหาวจนน้ำตาไหล

"วันนี้คาคาชิงดซ้อม" ซาสึเกะลุกขึ้นมากอดซากุระจากด้านหลังเปิดข้อความที่คาคาชิส่งมาให้ซากุระอ่าน

"วันนี้นายก็ได้พักเหนื่อยอีกวันสิน่ะ พวกเราไปดูหนังกัน...ดี..กว่า..เน้อ." ซากุระหันหน้าไปพูดกับซาสึเกะที่ส่งสายตาเร้าร้อนมาให้ ร่างสูงไม่พูดอะไรก้มลงจูบที่ไหล่เนียนมองตาร่างบางที่นั่งทำตาปริบๆ

"อะ..เอ่อ.. ฉันว่าวันนี้เราไปดูหนังกันดีกว่าเน้อ เอ่อ..งั้นฉันไปอาบน้ำเลยดีกว่าเนอะดะ..เดี๋ยวสะ..อ๊ายย!!" ซาสึเกะจับตัวซากุระให้ลงนอนกับเตียงขึ้นคร่องร่างซากุระท้าวแขนข้างลำตัวซากุระสบตาร่างบางที่นอนทำตาเลิ่กลั่ก

"เอ่อ..ฉันจะไปอาบนะ..อื่ม..อือ" ซาสึเกะก้มลงจูบปากก่อนซากุระจะพูดต่อซากุระเคลิ้มดูดปากแลกลิ้นกับซาสึเกะอย่างสนุกก่อนซาสึเกะจะผลักปากออกมาสบตาซากุระอีกครั้ง

"เมื่อคืนก็ทะ..ทั้งคืนแล้วยะ..ยังไม่พะ..อือ..อื่ม" ซาสึเกะก้มลงจูบอีกครั้งซากุระพยายามหลบจูบกระชากวิญญาณของซาสึเกะแต่มีหรือจะรอดซากุระเริ่มเคลิ้มอีกครั้งก่อนซาสึเกะจะไล่จูบลงมาที่ซอกคอมือคลึงก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นไร้อาภรปิดบังซากุระเองก็ไม่รู้ตัวว่าผ้าขนหนูหลุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้แต่เพียงว่าตอนนี้เธอเคลิ้มกับสัมผัสที่ซาสึเกะให้

"จะไปดูหนังไหมซากุระ" ซาสึเกะกระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบแห้งที่น่าลุ่มหลงก่อนจะสอดลิ้นร้อนๆ เข้าไปในใบหูขาวสะอาดไล่จูบมาที่แก้มสลับไปมาทั้งสองข้าง ก่อนจะหยุดที่ซอกคอเนียนๆ ทั้งดูดทั้งเลียซับความหอมหวานจากตัวซากุระ มือก็เคล้นก้อนเนื้อนุ่มมือ หัวแม่มือคลึงยอดอกที่ตั้งชูชันอย่างสนุกมือ

"อืม..อื่อ..มะ..ไม่..อืม..อ่า" ซาสึเกะกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ร่างบางตกอยู่ในมนต์ของเขาแล้ว

"แต่ฉันว่าเราไปอาบน้ำแล้วไปดูหนังกันดีกว่าน่ะ" ซาสึเกะหยุดการเล้าโลมก่อนจะยันตัวลุกออกจากตัวร่างบาง

"ดะ..เดี๋ยวก่อนยะ..ยังไมต้องปะ..ไปก็ได้" ซากุระจับแขนซาสึเกะไว้กับอารมณ์ที่ถูกซาสึเกะปลุกให้ลุกโชนขึ้นมา

"อ้าว!...ไม่ดูหนังแล้วหรอ" ซาสึเกะทำท่าตกใจเล็กน้อย แต่สีหน้าดีใจสุดๆ

"ปะ..ไปดูรอบบ่ายก็ได้นะ" ซากุระขอร้องด้วยสายตาเร้าร้อนกัดริมฝีปากล่างอย่างกลั้นอารมณ์

"เธอนี่เซ็กจัดจริงนะ" ซาสึเกะพูดเสียงแหบสุดเสน่ห์เอามือไล้หน้าซากุระเบาๆ แต่สำหรับซากุระแล้วมันเป็นสัมผัสที่ร้อนจนสะท้านไปทั้งตัว

"เพราะนายนั้นแหละ แต่ถ้านายไม่ชอบก็ไม่เป็นไรฉันหาคนอื่นก็ได้ คนอย่างฉันแค่กระดิกนิ้วพวกผู้ชายก็เดินตามกันเป็นแถว ไม่ง้อนายหรอก" ซากุระพูดยั่วมือลูบไล่แผ่นอกไปมาก่อนจะดันอกกว้างของซาสึเกะให้ออกห่าง

"ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไปให้ใครเพราะเธอเป็นของฉัน ทั้งใจ ทั้งร่างกายของเธอ มีฉันเป็นเจ้าของ ฉะนั้นแล้วถ้าฉันไม่อนุญาติ ไม่ว่าอะไรเธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจด้วยตัวเองต้องให้ฉันอนุญาติก่อนเข้าใจไหม" ซาสึเกะทำหน้าจริงจังบวกดุใส่

"เผด็จการจังเลยน่ะ คำพูดนายนะ" ซากุระพูดยิ้มๆ เอามือไล้หน้าร่างสูงไปมา

"แล้วรักไหมละ" ซาสึเกะถามก่อนยกยิ้มยักคิ้วให้แค่นี้ซากุระก็แทบละลายแล้ว

"หมดใจเลยหละ" ซากุระดึงหน้าซาสึเกะลงมาจูบอย่างดูดดื่มแล้วเพลงรักสุดเร้าร้อนก็เริ่มอีกรอบ

 

ตัดมาด้านคาคาชิ

 

"เรียบร้อยไหมยามาโตะ" เสียงทุ้มถามขึ้นมา

"ครับหัวหน้า เราพร้อมกันแล้วครับ" ยามาโตะตอบกลับคาคาชิ

"แล้วสถานที่หมอนั้นติดต่อมาหรือยัง" คาคาชิถามพรางหยิบปืนแน็บกางเกง

"รายงานมาเรียบร้อยแล้วครับที่โกดังโซโกตอนเที่ยงตรงครับ" ยามาโตะตอบพรางหยิบกระเป๋าใส่มีดสั้นยื่นให้คาคาชิ ส่วนยามาโตะเองก็เตรียมอาวุธที่ตนถนัด ทั้งมีดสั้นและปืนเน็บเสื้อด้านในมีปืนพกขนาดเล็กอยู่แล้ว 2-3 กระบอก ก่อนจะหยิบแม็กกาซีนที่มีลูกกระสูนใส่กระเป๋าเสื้อไป 2 แม็ก คาคาชิเองก็เช่นกัน

"งานนี้ห้ามพลาดเด็ดขาดเพราะท่านฮาชิรามะสั่งมา" คาคาชิพูดสีหน้าเครียดยามาโตะกับอิรูกะเองก็เช่นกัน

"อิรูกะพวกข้างนอกพร้อมแล้วใช่ไหม" ยามาโตะหันไปถามอิรูกะ

"ครับ พร้อมลุยครับ" อิรูกะตอบ

"สั่งให้ใส่เสื้อเกราะหรือยัง" คาคาชิถามเสียงนิ่ง

"ครับหัวหน้า" อิรูกะตอบ

"งั้นเราไปกัน" คาคาชิหันมาสั่งทั้งสองก่อนจะเดินผ่าทั้งสองออกมายามาโตะกับอิรูกะก้มหัวให้ก่อนจะเดินมาไป

 

ตัดมาทางอิทาจิ

 

"ฝากด้วยน่ะอิทาจิ ไม่ว่าอะไรจะเกิดเอาเงินกลับมาให้ได้ ถ้ามีโอกาสจัดการได้ก็จัดการเลย" มาดาระนั่งที่โต๊ะทำงานมองอิทาจิที่เดินนำออกมาจากห้องลับ พูดอย่างยิ้มๆ

"....." อิทาจิเหล่มองด้วยหางตาก่อนจะเดินออกไป

"ผมไปก่อนน่ะครับคุณมาดาระ" คิซาเมะก้มหัวให้มาดาระ

"ฝากดูอิทาจิด้วยหละคิซาเมะ ถ้าหมอนั้นคิดตุกติกจัดการได้เลยตามสมควร" มาดาระกำชับคิซาเมะอีกครั้ง

"จัดเตรียมไว้หนักเลยสินะครับคราวนี้" คิซาเมะเงยหน้ามาพูดอย่างรู้กัน

"ก็นิดหน่อยถ้าผ่านบททดสอบนี้ อิทาจิก็เป็นพวกเราอย่างสมบรูณ์ถึงมันอยากจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมก็คงยาก ไปได้แล้ว คิซาเมะ" มาดาระสั่ง คิซาเมะพยักหน้ารับก่อนจะเดินตามอิทาจิไป

 

ตัดมาทางโกดัง

 

"พร้อมไหมพวกเรามีคนแจ้งว่าจะมีการส่งยาล็อกใหญ่ที่นี่ ทุกนายยืนพื้นที่โดยรอบแล้วใช่ไหม" ร่างสูงผมดำหันไปถามลูกน้องใต้บัญชา

"ครับผู้กำกับ" ผู้ใต้บัญชารับคำ

"รอคำสั่งจากฉันแล้วค่อยบุกเตรียมตัวให้พร้อมหละ" ผู้กำกับหนุ่มย้ำอีกครั้ง

"ครับ" ลูกน้องรับคำก่อนจะวอไปบอกคนอื่น

 

ณ โกดัง เวลาเที่ยงตรง

 

"อ้าว!คิดว่ามาดาระจะมาด้วยตัวเองอีกน่ะเนี่ย ล็อคสำคัญขนาดนี้ดันส่งพวกลูกกระจ๊อกมาซะได้" ชายผมเขียวพูดพร้อมดูถูก

"ส่งเงินมาแล้วเอาของไป ไดกิ" อิทาจิพูดเสียงนิ่ง เปิดของในรังไม้ให้ดู

"รีบจังเลยน่ะครับท่านรอง ฮ่าฮ่า... หมดท่าตำรวจเลย เฮ๊ะ!.." หัวหน้าฝ่ายนั้นพูดออกมาเยอหยันอิทาจิอย่างสะใจ

"ช่างเรื่องของฉัน เอาเงินมารับของไปซะ" อิทาจิยังคงหน้านิ่งไม่เปลี่ยน

"ครับๆ เห้ยพวกมึงไปทดสอบดิ" ร่างสูงหันไปสั่งลูกน้อง ร่างสูงอีกคนเดินออกมาตรงอิทาจิหยิบมีดพับสั้นออกมามืออีกข้างหยิบห่อสีขาวใสขึ้นมากรีดเปิดเล็กน้อยก่อนจะเอาปลายมีดตัดผงสีขาวสุดสะอาดบริสุดธิ์แต่เต็มไปด้วยผิษภัยมากมายผิดกับสีของมันก่อนจะใช้ลิ้นเลียทดสอบเกรด

"O.K ครับนาย" ลูกน้องมันหันหน้ามาตอบก่อนมันจะหันไปหาพวกที่ยืนอยู่ด้านหลังนายมันให้มายกของไป

"เงินครบตามจำนวน" ร่างสูงผมเขียวส่งกระเป๋าเงินให้ อิทาจิรับมาก่อนจะส่งให้คิซาเมะตรวจเพื่อความมั่นใจ คิซาเมะเปิดกระเป๋าสุ่มหยิบปึกเงินขึ้นตรวจ 5 ปึก

"ครบครับคุณอิทาจิ" อิทาจิพยักหน้ารับก่อนจะสบัดหน้าให้พวกลูกน้องออกไปด้านนอก

 

ตัดมาด้านนอกโกดัง

 

"พร้อมไหมทุกคน" ร่างสูงหันไปถามผู้ใต้บัญชา

"ครับผู้กำกับ" ร่างสูงอีกคนตอบ

"งั้นลุย" ผู้กำกับหนุ่มยกมือสั่งบุกเข้าไปด้านในโกดัง ตำรวจกว่าสิบนายค่อยๆ ออกจากที่ซ่อนอย่างระวังตัวตรงดิ่งไปทางเข้าโกดัง

 

ตัดมาทางคาคาชิ

 

"หัวหน้าครับนั้นมันพวกชิซุยนิครับมากันได้ไง" ยามาโตะชี้ไปทางผู้กำกับหนุ่ม

"พวกนั้นมากันได้ไง หรือว่า... ยามาโตะสั่งพวกเราให้ออกมาให้หมด แผนเสียแล้วเราคอยดูเชิงอยู่ตรงนี้ก็พอ" คาคาชิทำหน้าเครียดรีบหันไปสั่งยามาโตะที่อยู่ด้วยกัน

"ครับ พวกเราถอยออกมา..." ยามาโตะยกมือกดวิทยุสือสารที่หูด้านซ้ายติดต่อกับคนอื่น คาคาชิสีหน้าเครียดเล็กน้อยมองชิซุยที่กำลังเข้าไปในโกดัง 'อย่าทำอะไรพรีพรามเกินไปล่ะ...' คาคาชิคิดในใจกังวลกับเรื่องที่จะเกิด

 

ตัดกลับมาด้านในโกดัง

 

"หยุดอย่าขยับ!!!! อ๊ะ!!..คะ..คุณอิทา.."

 

ปั้งงง

 

ทันทีที่ชิซุยเข้ามาไดกิยิงสกัดก่อนชิซุยจะพูดจบ ชิซุยกระโดดหลบไปอยู่หลังเสาสีหน้าตกใจสุดขีดที่เห็นนายเก่าในที่แบบนี้ ‘นายตำรวจฝีมือชะกาดจับผู้ร้ายข้ามชาติ รวมทั้งจับพวกค้ายาจนหลังๆ มานี่อาชญากรรมที่เกิดมาจากการเสพยาแทบจะไม่ปรากฏให้เห็น แล้วทำไมเขาถึงมาทำเสียเอง นายตำรวจที่เขายกย่องให้เป็นแบบอย่างเพื่อที่จะเดินรอยตามแต่กลับมา...’ ชิซุยหยุดความคิดไว้ยิงตอบกลับไดกิสายตาอยู่ที่อิทาจิ

 

"เห้ยพวกมึงคิดจะเอาตำรวจมาตบหลบหลังพวกกูหรอ!!" ไดกิตะโกนถามอย่างหัวเสีย

"พวกนายนั่นแหละคิดจะชุบมือเปิบตอนตำรวจมาแล้วจะชิงเอาของและเงินไปหละสิ" คิซะเมะตะโกนตอบทั้งสองฝ่ายตะโกนถามกันไปมาพรางยิงสกัดพวกตำรวจที่กำลังเข้ามาด้านในโกดัง

 

ปั้ง ปั้ง ปั้ง

 

"คุณอิทาจิเอาไงดีครับ พวกตำรวจล้อมหมดแล้วแบบนี้ไม่..." คิซะเมะหันไปถามอิทาจิที่ยิงตอบกลับตำรวจไม่ให้เข้าใกล้รังไม้

"นายหนีไปก่อนฉันจะสกัดพวกนี้เอง ฉันรู้จักพวกนี้ดี รีบพาพวกเราออกไป" อิทาจิพูดอย่างสุขุมไม่ตนกตกใจแต่อย่างใดสีหน้านิ่งจนเดาไม่ถูกว่าร่างสูงคิดอะไรอยู่

 

ปั้ง ปั้ง ปั้ง

 

อิทาจิยิงโดนพวกชิซุยไปคนหนึ่งเปิดทางให้คิซะเมะพาพวกลูกน้องออกไปด้านนอก ก่อนสายตาจะมาหยุดที่ไดกิที่กำลังลอบตามคิซะเมะไป

 

ปั้ง ปั้ง

 

อิทาจิยิงไดกิที่ลอบตามคิซะเมะไปเขารู้ดีพวกนี้หักหลังได้ทุกเมื่ออยู่ที่ใครจะไหวพริบดีกว่ากัน ไดกิหาที่หลบก่อนจะยิงกลับมา อิทาจิหลบตรงแผ่นปูนที่ตั้งซ้อนกัน

"ฉลาดดีนิสมที่เป็นพวก อุจิวะ" ไดกิตะโกนกลับมาพรางยิงอิทาจิสลับกับพวกชิซุย ตอนนี้ในโกดังมีด้วยกัน 3 ฝ่าย คือ พวกชิซุย พวกไดกิและแสงอุษาที่เหลือแค่อิทาจิเพียงคนเดียว

 

ปั้ง ปั้ง

 

"มอบตัวซะพวกเอ็งไม่รอดหรอกอย่าเสี่ยงดีกว่า" ชิซุยตะโกนออกมาหลังยิงลูกน้องไดกิล้มไป 3 คน

"มอบให้โง่ดิวะ!! กูไม่หลงกลพวกมึงหรอก!" ไดกิตะโกนตอบเบียดตัวแนบกับกำแพงที่พังไปครึ่งแถบ

"ถ้าไม่ยอม ก็คงต้องจับตาย!!" ชิซุยตะโกนตอบไปยกมือสั่งลูกน้อง

"อย่ามาดูถูกกันนะโว๊ย!กูไม่กลัวพวกมึงหรอก อั๊ก!!!" ลูกน้องที่ชิซุยสั่งให้ออกมาด้านนอกลอบไปอยู่ข้างประตูก่อนจะเอาไม้ตีเข้าที่หัวจนไดกิจนสลบไป ลูกน้องของชิซุยยกมือให้สัญาณ ชิซุยจะสั่งลูกน้องให้ไปล้อมพวกไดกิที่กำลังหนีก่อนจะสั่งให้ลูกน้องเอาตัวพวกไดกิออกไป จนเหลือแค่ชิซุยกับอิทาจิและลูกน้องของชิซุยอีก 2 คน

"คุณอิทาจิครับผมผิดหวังกับคุณมาก ทำไมคนอย่างคุณถึงทำเรื่องแบบนี้ละครับ" ชิซุยถามออกมาอย่างแคลงใจ อิทาจิไม่ตอบยังคงหลบอยู่ที่แผ่นปูนผุบตาต่ำเสียงบางเสียงดังขึ้นมาในหัว

 

'นั่งไงแกผู้ชายคนนั้นไง อุจิวะ อิทาจิ'

'ทำไมหรอ แต่ว่าหล่อจังเลยอ่ะแก'

'แกไม่รู้หรอ รองผู้บัญชาการตำรวจไงแก'

'จริงหรอยังหนุ่มอยู่เลยน่ะ'

'แต่เขาว่ากันว่าที่ได้เป็นเพราะพ่อเขาเป็นผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ เลยได้ตำแหน่งมา'

'อ๋อ..พวกใช้เส้นสิน่ะ ถ้าเป็นคนธรรมดาอายุแค่นี้คงเป็นไม่ได้หรอก'

'แต่ว่าน่ะเขาก็ทำผลงานดีออกจับผู้ร้ายข้ามชาติเลยนะ ฝีมือคงไม่ธรรมดาหรอก'

'แต่ฉันว่าคงแค่สั่งการอยู่ห่างๆ แหละแก คงไม่ได้ออกแนวหน้าหรอก คิดดูสิถ้าออกแนวหน้าแล้วเกิดเป็นอะไรขึ้นมาพ่อเขาได้เอาเรื่องพวกลูกน้องตายแน่เลยแก'

'ยังไงก็ช่างเถอะ หน้าตาดี ตำแหน่งหน้าที่การงานก็สุดยอด ถ้าใครได้เป็นแฟนคงน่าอิจฉาแย่เลยเนอแก'

'ใช่ๆ นั้นสิน่ะ'

 

เสียงของคนที่เขาได้พบปะต่างก็สบประมาทดูถูกฝีมือของเขาหาว่าที่เขาได้เป็นรองเพราะใช้เส้นของพ่อทั้งๆ ที่เขาทำงานถวายชีวิตเพื่อประเทศ เพื่อประชาชนที่เขาอยากปกป้อง แต่ทุกคนคิดกับเขาแบบนี้แล้วสิ่งที่เขาทำหละเพื่อใครเพื่ออะไร 'ฉันจะพิสูจน์ให้ดูเอง' อิทาจิคิดในใจก่อนจะหันไปมองชิซุยที่กำลังเดินเข้ามาใกล้

 

ปั้ง ปั้ง

 

อิทาจิยิงสกัดก่อนจะหันกระปอกปืนไปทางลูกน้องของชิซุย

 

ปั้ง ปั้ง

 

"อั๊ก!!!!" ทั้งสองล้มลงไปนอนที่พื้น คนแรกเอามือกุมที่ไหล่ข้างซ้ายอีกคนเอามือกุมต้นขาขวา

"อย่าขยับ" ชิซุยเอาปืนจ่อที่หัวอิทาจิที่นั่งหลบอยู่ อิทาจิเหล่มองเล็กน้อยสีหน้าไม่กลัวหรือตกใจแต่อย่างใด

"ทิ้งปืน แล้วค่อยๆ ลุกขึ้น" ชิซุยสั่ง อิทาจิวางปืนยกมือขึ้นเหนือหัวค่อยๆ ลุกยอมทำตามอย่างว่าง่าย อิทาจิเหล่มองปืนของชิซุยด้วยหางตาก่อนจะใช้จังหวะที่กำลังหันหน้าไปหาเอามือสับข้อมือของชิซุยอย่างแรงจนปืนหลุดออกจากมือของชิซุย อิทาจิรับปืนมาจับแขนชิซุยให้ผลิกหันตัวล็อกคอจากด้านหลังแบบฉบับการจับคนร้ายของตำรวจเอาปืนจ่อที่หลังมองหน้าตรงสายตาทอดยาวออกไปนิงสุดๆ จนดูน่ากลัว

"เคยบอกแล้วไงว่าอย่าประมาทต่อหน้าคนร้าย" อิทาจิเหล่ตามองก่อนจะเหนี่ยวไกปืน

 

ปั้ง

 

เสียงปืนดังก้องสนั่นโกดัง อิทาจิปล่อยมือจากร่างสูง ชิซุยค่อยๆ นั่งคุกเข่ากับพื้นก่อนจะล้มตัวไปด้านหน้า เลือดไหลออกจากตัวของร่างสูงเลือดสีแดงสดไหล่ไปกองบนพื้น เขาหายใจโรยรินพยายามหันหน้ามองอิทาจิที่ยืนมองด้วยสายตาสุดเย็นชา 'นิ่งมาก นิ่งเกินไปแล้ว ชายคนนี้ไร้ซึ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ไร้มนุษยธรรม ต่างจากคนเก่าโดยสิ้นเชิง' ชิซุยคิดในใจก่อนตาจะค่อยๆ ปิดลงด้วยความเหนื่อยล้าและอ่อนเพลียจากเลือดที่ไหล่ออกมา

"ลาก่อน ชิซุย" อิทาจิเล็งปืนไปที่หัวของชิซุย

 

ปั้ง ปั้ง

 

"หยุดน่ะ!! อิทาจิ!!!" คาคาชิเข้ามายิงที่ปืนจนกระเด็นออกจากมือของอิทาจิ อิทาจิหันมองก่อนจะรีบวิ่งหนีออกไป โดยคิซะเมะขับรถมารอรับหลังโกดัง

"คะ...." ชิซุยหันมองคนที่เขามาใหม่พยายามจะเรียกแต่ด้วยความเพลียสติของเขาดับไปเสียก่อน

"เล่นหนักเกินไปแล้ว" คาคาชิพรึมพรำออกมามองชิซุยก่อนจะหันมองไปตามทางที่อิทาจิออกไป

"หัวหน้าครับรีบพาไปโรงพยาบาลดีกว่าครับ" ยามาโตะเข้าไปดูอาการชิซุยหลังจากลากคอเสื้อของตำรวจ 2 คนที่โดนยิงมารวมกันไว้

"อืม ฝากด้วยน่ะ" คาคาชิพูดก่อนจะเดินออกพร้อมหยิบโทรศัพย์ขึ้นมา

"ท่านครับเกิดเรื่องนิดหน่อยแต่ไม่เป็นไรแล้วครับ..." คาคาชิพูดกับคนในสายก่อนเดินออกไปด้านนอก ยามาโตะยกมือเรียกพวกข้างนอกให้มาช่วยพาพวกตำรวจออกไป

 

ตัดมาทางซากุระ

 

"นี่นายไหนบอกจะพาไปดูหนังไง ลุกไปอาบน้ำสิ" ซากุระออกมาจากห้องน้ำในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำเดินไปนั่งบนเตียงที่มีร่างสูงนอนอยู่

"ขอนอนต่ออีกชั่วโมงไม่ได้หรอ" ซาสึเกะงัวเงียพูดออกมายังคงหลับตาอยู่

"นายสัญญากับฉันแล้วน่ะ ซาสึเกะ" ซากุระฉุดให้ซาสึเกะลุกขึ้น แต่ร่างสูงขืนตัวนอนอย่างเดียว

"เธอนี่เกงจังน่ะไม่เหนื่อยเลยหรอ พักยังไม่ถึงชั่วโมงเลย" ซาสึเกะลืมตามาพูดเขากับเธอพึ่งหยุดกิจกรรมสุดเร้าร้อนได้ยังไม่ถึงชั่วโมงตั้งแต่ 6 โมงครึ่งจนถึงบ่าย 2 แต่เธอกับลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปเที่ยวต่อ 'ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ' ซาสึเกะยิ้มกับสาวน้อยตรงหน้า

"อย่างฉันหรอแค่นี้จิ๊บๆ" ซากุระพูดยิ้มๆ ลุกไปที่ตู้เสื้อผ้า

"เมียใครเนี่ย..เก่งจริงๆ เลย..อืม..งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนน่ะรอแป๊บ..เดี๋ยวมา" ซาสึเกะลุกมากกอดซากุระที่เปิดประตูตู้พูดไปพรางหอมแก้มไปพราง ซากุระหน้าแดงกับคำพูดของซาสึเกะตีที่แขนไปแรงๆ ที่หนึ่งก่อนซาสึเกะจะหอมแก้มอีกที่แล้วหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป