[Fic naruto] The victory ชัยชนะนี้เพื่อเธอ

"ห้าววว... กี่โมงแล้วเนี่ย" ซาสึเกะหันมองนาฬิกาเพิ่ง 4 ทุ่ม แสดงว่าเขาพึ่งนอนแค่ 2 ชั่วโมงกว่าๆ เอง

"อะไรเนี่ย" ซาสึเกะหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมาอ่าน

 

'นอนให้สบายนะเพื่อน อย่าหักโหมมากละ เดี๋ยวไข้ขึ้น จาก เนจิ'

 

"หึไอ้นี่รู้งานดีจริงๆ " ซาสึเกะเหลือบมองโต๊ะข้างเตียงพบชุดของซากุระพร้อมกระดาษ

 

'ฉันเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนชุดเก่าฉันเอาไปเก็บให้แล้ว จาก เท็นเท็น'

 

"คู่นี้รู้ดีกันจริง" ซาสึเกะหันไปมองซากุระ เธอขยับตัวเล็กน้อยกำลังตื่น

"เช้าละ..อืม อือ" ซากุระงัวเงียถามออกมา แต่ยังไม่ลืมตา ซาสึเกะจูบทักทายซากุระตกใจเล็กน้อยก่อนจะจูบตอบกลับไป

"ฉันทำเธอตืนหรอขอโทษนะ" ซาสึเกะถามหลังจากถอนจูบนอนชันตัวมองเธอ

"เช้าแล้วหรอ" ซากุระนอนถามยังตืนไม่เต็มตาเท่าไหร่

"ยังเพิ่ง 4 ทุ่ม" ซาสึเกะตอบพลางไล้แก้มเนียนของร่างบาง

"4 ทุ่ม เนจิยังไม่มาอีกหรอ ฉันว่าฉันกลับห้องก่อนดีกว่า" ซากุระทำท่าจะลุกขึ้นจากเตียง

"ไม่ต้องหรอก อ่ะ" ซาสึเกะยื่นกระดาษให้ซากุระอ่าน พออ่านเสร็จก็หน้าแดงนิดๆ อายเพื่อนทั้ง 2 ที่เข้ามาเห็น

"พวกนี่รู้งานดีเหมือนกันนะ" ซากุระนอนส่งยิ้มให้ มือซาสึเกะที่ไล้แก้มเธอเล่นตอนนี้เริ่มเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ ผ่านหน้าอกคลึงมันเบาก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่ช่วงลางสัมผัสมันเพื่อปลุกอารมณ์ในตัวเธอ ก้มจูบแก้มเธอเบาๆ ก่อนจะกระซิบข้างหู

"คืนนี้ฉันของนะ" ซาสึเกะสอดลิ้นไปทีใบหูขาวสะอาดของซากุระเบาๆ ยิ่งทำให้อารมณ์ของเธอพลุ่งพล่านไปทั่วทั้งตัว

"ยะ..ยังไม่ อืม..พออะ..อีก อือ..หรอ ฮึ๊" ซากุระถามเสียงสั่นเพราะร่างสูงขยับนิ้วเร็วกว่าเดิม

"สำหรับเธอแค่นี้ไม่พอหรอก มันต้องทั้งชีวิต" พูดจบก็ก้มลงจูบเธออย่างเร้าร้อนซากุระเองหลังจากที่โดนซาสึเกะปลุกอารมณ์เธอจูบตอบไปพร้อมพลิกตัวขึ้นมานั่งคร่อมร่างสูง

"อยากรู้จังที่นายเคยบอกว่า แรงดีโดยเฉพาะเรื่องบนเตียงนะจริงหรือเปล่า" ซากุระเอามือลูบไล้หน้าอกของซาสึเกะไปมา ส่วนอีกข้างลูบไล้ใบหน้า พูดจบก็ก้มลงจูบไปอีกที ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาไซ้ซอกคอแล้วค่อยๆ เลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงช่วงกลางตัว

"เธอคิดผิดแล้วที่มาท้าฉัน" ซาสึเกะชันตัวขึ้นมามองพลางเอามือเสยผมของซากุระทัดข้างหู ซากุระจับตัวตนของซาสึเกะลูดขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะใช้ลิ้นวนรอบปลายมนไล่เลียจนทั่ว ซาสึเกะได้แต่มองร่างบางด้วยสีหน้าที่บิดเบียเพราะความเสียวที่ซากุระมอบให้ก่อนที่เธอจะใช้ปากครอบตัวตนของเขาเลื่อนตัวขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะเร่งจังหวะเร็วขึ้นซาสึเกะเริ่มเร่งจังหวะมือเขาให้เธอทำเร็วขึ้นไม่นานซาสึเกะก็กระตุกเกรงกดหัวเธอแนบกับลำตัวสักครู่ก่อนจะปล่อยมือออก ซากุระถอนปากออกมาเธอกลืนมันอย่างไม่รังเกลียดก่อนจะกลับมาขึ้นคร่อมร่างซาสึเกะอีกครั้ง

"หวังว่าน้องชายนายคงยังไม่หมดแรงนะ" พูดจบก็กดตัวลงมาแล้วเพลงรักสุดจะเร้าร้อนก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง

 

เวลา 08.45 น.

 

"เป็นไงบ้าง ซาสึเกะ สีหน้าดูดีขึ้นมากเลยนิ สงสัยจะได้พยาบาลดีละสิ" เท็นเท็นทักซาสึเกะหลังจากซาสึเกะกับซากุระเดินลงมาจากห้องด้วยสีหน้าสดใส

"ฉันไม่เป็นไรแล้วละได้ยาดีนะ" ซาสึเกะตอบพลางโอบเอวซากุระแน่นขึ้น ร่างบางที่โดนโอบได้แต่ยืนยิ้มหน้าแดง

"นี่เนจิ นารูโตะ พวกนายเป็นดูหน้าดิ เหมือนไม่ได้นอนเลย" เทมาริหันไปเจอทั้งคู่กำลังนั่งสับพะงกที่โต๊ะทานข้าว

"นั่นดิวะเป็นอะไรกัน หึ ดูขอบตาดิอย่างกับ หึ หมีแพนด้า" ซาสึเกะพูดกลั้วหัวเราะ

"เพราะพวกแกสองคนนั้นแหละ พวกฉันถึงเป็นแบบนี้" นารูโตะตอบแบบเซ็งๆ

"ใช่เพราะพวกแกทั้งคู่" เนจิเสริม

"เกี่ยวไรด้วยวะ" ซาสึเกะถามพลางนั่งลงข้างๆ เนจิ

"ยังมีหน้ามาถามอีกนะ" เนจิพูดออกแนวแค้นๆ

"ไรวะ? ไม่เข้าใจ" ซาสึเกะถามเสร็จก็ตักข้าวเข้าปาก

"ก็เพราะเสียง อือ อ้า อืม ระ..แรงๆ อีกซะ..ซิ อ้าๆ... นะ..ไหนบอกว่า...อือ..มะ..อ้า..มีแรงเยอะ ไม่เห็นเท่าไรเลย อ้า นะ" นารูโตะทำเสียงตามที่ตนได้ยินพลางมองหน้าซาสึเกะสลับกับซากุระ

"พรวก/แคร๊กๆ" ซาสึกะพ่นข้าวออกมาระหว่างที่นารูโตะพูด ส่วนซากุระเองก็สำลักข้าวที่กิน

"เป็นไรซากุระ ซาสึเกะ" เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากบันใด

"อาจารย์คาคาชิ/อาจารย์ยามาโตะ" ทุกคนในห้องอาหารพูดออกมาพร้อมกัน

"เมื่อคืนคงใช้แรงกันไปเยอะละสิถึงรีบกินข้าวเพิ่มพลังจนสำลักอย่างนี้นะ" คาคาชิพูดกับศิษย์ทั้ง 2

"นี่อาจารย์...." ซากุระเบิกตากว้างตกใจเล็กน้อย

"ก็ไม่ได้อยากรู้หรอนะแต่เสียงของพวกเธอมัน เอ่อ... ทั้งเร้าร้อนทั้งกระเส่ากันซะขนาดนั้น" ยามาโตะเป็นคนพูดต่อ ทำเอาซากุระแดงหน้าอายจนอยากแทรกแผ่นดินหนี

"พอแล้วดูซากุระสินะอายจนหน้าแดงแล้ว เดี๋ยววันนี้ฉันจะพาพวกเธอไปเลี้ยงฉลองสำหรับชัยชนะครั้งแรกที่เป็นไปอย่างสวยงามมาก" คาคาชิตัดบทพูด

"ที่ไหนหรอค่ะ" ฮินาตะถามแต่คาคาชิไปบอกแล้วเดินออกไป

"ไปเดี๋ยวก็รู้" ยามาโตะบอกกับศิษย์ที่รักของตนก่อนทุกคนจะทยอยกันออกไป

 

"ที่นี่หรอค่ะ" ฮินาตะถาม

"นั่นสิที่นี่จริงๆ หรอ" คิบะถาม

"เอาจริงดิ สุดยอด...(*q*)..." นารูโตะพูดพร้อมน้ำลายไหลลเพราะที่นี่เป็นร้านที่หรูติดอันดับต้นๆ ของประเทศฮิโนะคุนิ เลยที่เดียว

"ปะ เข้าไปข้างในกัน" คาคาชิพาเหล่าศิษเข้าไปด้านใน

"สวัสดีค่ะ คุณใช่คนที่จองตรงชายหาดหรือเปล่าค่ะ" พนักงานในร้านถาม

"ครับ" ยามาโตะตอบ

"เชิญทางนี้ค่ะ" พนักงานสาวพาเดินมาด้านหลังร้านเป็นชายหาดมีคบไฟประดับตามทางเดินและบริเวณโต๊ะอย่างสวยงามถ้าได้มานั่งกินกับคนรักคงจะโมแมนติกน่าดู ร้านนี้ค่อนข้างใหญ่ด้านนอกนี้มีกว่า 15 โต๊ะ ที่คาคาชิจองเป็นโต๊ะใหญ่สุดของทางร้าน

"สะ..สุดยอด"

"สวยมากเลยค่ะ"

"ใช่โมแมนติกสุดๆ" เหล่าศิษย์สาวต่างชื่นชมบรรยายกาศ หลังจากเดินมานั่งที่โต๊ะรอไม่นานอาหารกว่า 20 อย่าง อาทิเช่น หอยเชลอบเนย กุ้งเผาตัวโตเกือบเท่าข้อมือ ปูผัดผงกะหรี่ เป็นต้น

"โห๊ อาจารย์เยอะอย่างนี้เลยหรอจะกินกันหมดไหมเนี่ย" นารูโตะพูดอย่างดี๊ด๊าตามันวาวมองอาหารที่โต๊ะ 'มีแต่ของชอบทั้งนั้นเลย'

"ไอ้โตะ เปลี่ยนจากที่ถามว่าจะกินหมดไหมเป็นจะพอให้เอ็งกินหรือเปล่าดีกว่าไอ้ตะกะ" เนจิแซว

"ไรวะข้าไม่ได้ตะกะนะโว๊ย แค่กินพออิ่มเท่านั้น" นารูโตะพูดพร้อมหยิบกุ้งเผาตัวโตมาแกะ

"พอๆ ลงมือกินกันได้งานนี้เต็มที" คาคาชิบอกเหล่าศิษย์

"ผมว่าไม่ตอบบอกหรอครับดูไอ้โตะมันดิ" ทุกคนบนโตมองไอ้หัวเหลืองที่แกะกุ้งเผาอยู่

"มองไร ข้าไม่ได้กินเองนะโว๊ย อ่ะฮินาตะเธอชอบไม่ใช่หรอฉันแกะให้" นารูโตะส่งจานที่มีกุ้งที่แกะแล้วประมาณ 3 ตัว

"เอ่อ..ขะ..ขอบคุณจ๊ะนะ..นะ.นารูโตะคุง" ฮินาติรับจานมา

"นั่นแน่สวีตกันใหญ่เลยนะ"

"ใช่ๆ หวานกันจริง"

"อิจฉาโว๊ย" ทั้งคิบะ ซากุระ และเนจิต่างแซวกันใหญ่

"...(>///////<)..." หน้าฮินาตะ

"พวกฉันสวีตบนโต๊ะอาหารดีกว่าซากุระจังกับซาสึเกะที่สวีตบนเตียงเพราะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนแบบพวกเธอ" นารูโตะตอบกลับ

"นารูโตะอยากกินไอ้นี่แทนข้าวไหม...(-_+)..." ซากุระชูกำปั้นขึ้นมา

"ขอโทษคร๊าบบบ" นารูโตะหันไปกินอาหารต่อบนโต๊ะต่างพูดคุยกันสนุกรวมทั้งเรื่องการแข่งที่ผ่านมาด้วยแต่คงจะดังเกินไป

 

ปึกกก

 

"เห๊ย!!! เสียงเบาๆ กันหน่อยได้ปะวะ" เสียงคนตบโต๊ะดังขึ้นมา

"เกี่ยวอะไรด้วยไม่ทราบ" คิบะถามชายกลุ่มนั้น

"เกี่ยวดิวะพวกข้ากินข้าวกันไม่อร่อย พวกแกเสียงดังหนวกหูโว๊ย" หนึ่งในนั้นพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนข้างโต๊ะ

"ไม่เห็นมีป้ายว่าห้ามใช้เสียงนิ" ซาอิให้เหตุผมพร้อมส่งยิ้มไปให้

"หาเรื่องหรอวะไอ้น้อง" พวกมันอีกคนลุกขึ้นมาพูด

"ก็มันจริงนิ พวกข้ามากินข้าวไม่ได้มานั่งสมาธินะโว๊ยถึงต้องเงียบ" นารูโตะตอบ

"กวนตีนกูหรอ" คราวนี้พวกมันทั้งโต๊ะ 8 คน ลุกขึ้นมาพร้อมกันกำลังตรงดิ่งมา

"เอ่อ...ขอโทษแทนลูกศิษย์ผมด้วยครับ เด็กพวกนี้ใจร้อนไปหน่อยนะครับ แฮ่ๆ นั่งลงพวกเธอเสียงเบากันด้วย ขอโทษครับขอโทษ" คาคาชิที่อยู่หัวโต๊ะลุกขึ้นพูดหัวเราะแฮ่ๆ ให้พร้อมเอามือเกาหัวเหมือนทำอะไรไม่ถูกหันไปขอโทษใหญ่

"เป็นอาจารย์พวกนี้หัดสั่งสอนบ้างนะเรื่องมารยาทนะ อย่างว่ามีอาจารย์อ่อนๆ แบบนี้จะเอาเด็กพวกนี้อยู่ได้ไง สงสารพวกแกจริงๆ เลยวะมีอาจารย์ขี้ขาดอย่างนี้ พวกเราอย่าไปมีเรื่องกับพวกกระจอกเลยวะเสียแรงเปล่า" คนหัวโต๊ะฝั่งมันพูด

"พวกมึงให้เกียรติ์อาจารย์พวกกูหน่อย ไอ้สวะ" ซาสึเกะตอบ

"ไอ้เด็กนี่ปากดีนักเอาลูกตะกั่วไปกินหน่อยเป็นไง"

 

ปั้งงงงง

 

"ขอโทษแทนลูกศิษย์ผมด้วยที่ปากไวไปหน่อย" คาคาชิพูดขณะตัวเองกำลังจับมือของหัวหน้าพวกมันขึ้นฟ้าในขณะที่มันกำลังจ่อปืนเพื่อจะยิ่งซาสึเกะ

"กะ.แกมะ..มาได้ไง" มันตกใจในความเร็วของคาคาชิระยะห่างระหว่างโตะประมาณ 10 เมตร 'ไอ้นี่เร็วมากไม่ทันมองเลยว่ามาตอนไหน' มันคิดในใจ

"ไม่สำคัญหรอครับปืนมันอัตรายมากเลยนะครับเก็บไว้เถอะ" คาคาชิบอกพรางบีบข้อมือของมันจนปืนหลุดออกจากมือเขาใช้มืออีกข้างรับปืนมาแล้วแนบเก็บที่กางเกงของมัน

"กล้าทำลูกพี่พวกฉันหรอไอ้ตาเดียว" ลูกน้องของมันพูดทำเอาคาคาชิยืนก้มหน้านิ่งไม่ขยับ

"ซวยแล้วพวกแกได้เจอนรกแน่งานนี้" ยามาโตะพูดออกมา

"ทำไมหรอค่ะ" เทมาริถาม

"ก็ที่คุณคาคาชิเอาผ้าปิดตา เพราะเขาและเพื่อนอีก 2 คนโดนพวกมาเฟียอีกแก๊งจับไป เห็นว่าที่โดนจับเพราะพ่อเขาไปขัดธุระกิจของแก็ง ไคโต เขากับเพื่อนผู้ชายโดนกระถืบจนเกือบตายแต่เขาเสียตาไปข้างหนึ่ง ส่วนเพื่อนผู้หญิงโดนข่มขืนต่อหน้า โดยเขาช่วยอะไรไม่ได้ทั้งๆ ที่เป็นผู้สืบทองของแก๊ง โชคดีที่คุณ คิซาชิ มาช่วยทันก่อนจะพาทั้ง 3 ไปส่งที่แก๊ง ฮาตาเคะ หลังจากวันนั้นเขาเลยบุกไปถล่มพวก ไคโต และสังหารหัวหน้าพวกมันรวมถึงลูกน้องจนหมด และที่พวกนั้นที่เรียกมันเหมือนตอกย้ำสิ่งที่เกิดนะ ตอนนี้ที่เห็นอยู่เป็นลูกตาปลอมแบบพิเศษเพราะงี้แหละเขาเลยเอาผ้าปิดไว้" ยามาโตะอธิบายให้ฟัง

 

ตัดมาทางคาคาชิ

 

เรื่องราวในวันนั้นที่เขาเห็นเพื่อนสาวโดนข่มขืนต่อหน้าย้อนมาอีกครั้ง เขาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองหน้าคนพูดส่งสายตาอาฆาตไปให้ก่อนพุ่งไปต่อยมันจนหงายหลังล้มลงกับพื้น

"พวกเธอดูอย่างเดียวอย่าเข้ามา" คาคาชิพูดกับศิษย์ที่กำลังเข้ามาช่วย ก่อนจะเตะเข้าที่ต้นคอของลูกน้องมันอีกคนจนสลบไปหลังจากนั้นพวกมัน 6 คนก็ตีวงล้อมเขาไว้พร้อมท่อนเหล็กในมือ

"ทำเป็นเก่งนะมึงเจอนี่เป็นไง" มันพุ่งเข้ามาเอาท่อนเหล็กตรงมาหมายจะฝาดที่หัว คาคาชิเบี่ยงตัวเอามือจับข้อมือมันแล้วบิด

"อ๊ากกกก!!!!!" คาคาชิใช้ศอกกระแทกที่สันจมูกอย่างแรง เอามือสับที่ข้อมือมันอีกทีทำให้ท่อนเหล็กหลุดออกจากมือมันเขารับท่อนเหล็กไว้ก่อนจะฝาดเข้าไปที่ปลายคาง หลังจากนั้นพวกมัน 5 คนก็เขามารุมคนแรกเข้ามาด้านหน้าคาคาชิใช้เหล็กฝาดที่ต้นคอก่อนจะดึงท่อนเหล็กกลับมาข้างหลังกระแทกเหล็กเข้าที่หน้าอกของชายอีกคนที่เข้ามาด้านหลัง ก่อนจะย่อตัวลงเพื่อหลบคนที่เข้ามาด้านข้างทั้งซ้ายและขวาจนพวกมันฝาดเหล็กใส่กันเอง ก่อนที่เขาจะจับท่อนเหล็กฝาดที่ขาของพวกมันทั้ง 2 จนลมลง

"เสร็จฉันแน่แก!!" หัวหน้าพวกมันกระโดดเข้ามาเอามีดแทงที่ท้องคาคาชิ แต่เขาเบี่ยงตัวหลบจนความคมของมีดบาดเข้าที่แขนเลือดสีแดงสดไหลออกมาจนเขาต้องปล่อยมือจากท่อนเหล็กเพราะความเจ็บที่แล่นมา จากนั้นเขาใช้มือจับด้ามมีดบิดแขนเอามีดมาพร้อมล็อคคอมันจากด้านหลังด้วยแขนที่เจ็บแล้วแทงเข้าท้องมันจนทะลุออกด้านหน้า ก่อนจะปล่อยมันจนลงไปนอนกองกับพื้นเลือดสีแดงสดไหลออกจากแผลที่ท้องเป็นทางยาวหลังจากนั้นพวกนันก็เขามาลากหัวหน้าของมันหนีไป

คาคาชิยืนมองพวกมันจนลับตา ก่อนจะหันมาหาเหล่าศิษย์ที่ยืนมองอย่างตะลึงกับความสามารถของอาจารย์ตน 'สมแล้วที่เป็นหัวหน้าแก๊ง ฮาตาเคะ' ทุกคนคิดในใจ

"พวกเรามาสนุกกันต่อดีกว่าครูไล่พวกมันไปหมดแล้ว" คาคาชิพูดด้วยหน้าที่มีรอยยิ้มต่างจากคนเมื่อกี๊อย่างลิบลับ

"อาจารย์คาคาชิค่ะ ฉันว่าไปทำแผลก่อนดีกว่านะค่ะ" ฮินาตะเข้าไปดูแผลที่มีเลือดไหลออกมาเป็นทางยาว

"กลับไปค่อยทำก็ได้" คาคาชิตอบ

"ไม่ได้ค่ะมานั่งก่อนนะค่ะเดี๋ยวทำให้เอง" พูดจบฮินาตะก็หยิบอุปกรณ์การทำแผลออกมาจากกระเป๋าสะพาย มีทุกอย่าง ฮินาตะเอาสำลีชุบแอลกอฮอเช็ดที่แผลอย่างเบามือ คาคาชิหยี่ตาด้วยความแสบ จากนั้นก็ใช้น้ำเกลือลาดเพื่อฆ่าเชื้อก่อนจะเอายาชาทารอบปากแผลรอประมาณ 3-5 นาทีเพื่อให้ยาออกฤทธิ์ก่อนจะใช้เข็มเย็บแผลเย็บปากแผลประมาณ 3 เข็มก่อนจะใช้สำลีซับเลือดที่ไหลออกมาแล้วเอาผ้าพันรอบแขนเป็นอันเสร็จ

"เรียบร้อยแล้วค่ะ" ฮินาตะทำแผลเสร็จเรียบร้อยส่งยิ้มอย่างสดใส่ไปให้อาจารย์ตน

"ฉันรู้สึกแปลกใจหน่อยๆ นะที่เธอไม่ตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นนะฮินาตะ แถมยังมีอุปกรณ์ทำแผลครบอีกต่างหาก" คาคาชิถามศิษย์สาวแสนเรียบร้อยและดูอ่อนโยน

"ก็ซากุระโดนบ่อยๆ นิค่ะ มันเลยชินนี่ยังเล็กน้อยตอนนั้นซากุระโดนมากกว่านี้อีกนะค่ะ โดนยิงไป 3 นัด สลบไปตั้ง 4 วันนะค่ะ" ฮินาตะพูดเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา

"เฮ้อออ พวกเธอนี่น๊าาา ปะ.. ไปสนุกกันต่อ" แล้วทั้งหมดก็กลับไปสนุกต่ออย่างเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ว่าแต่ครั้งต่อไปเป็นนัด 8 ทีมใช่ไหมแล้วแข่งกับใครค่ะ" ซากุระถาม

"พวกสึนะ"

"พวกสึนะหรอครั้งที่แล้วสู้กันตอนเข้าชิง" เนจิบอก

"ที่พวกนายเกือบแพ้นะหรอ" เทมาริถาม

"อืมใช่แล้ว เมื่อไหร่หรอครับอาจารย์" ชิกามารุถาม

"รู้สึกว่าจะอาทิตย์หน้ามั้ง" คาคาชิตอบพรางเหลือบมองไปตามชายหาดที่ถอดยาวก่อนจะหยุดสายตาที่จุดๆ หนึ่ง 'อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าเป็นฝีมือพวกแก' คาคาชิจ้องมองใครบางคนที่ชายหาด

"เริ่มหนักขึ้นมาแล้วสินะ" ซาสึเกะบ่น

"เอาน๊า อีกตังอาทิตย์ไม่ต้องหวง พวกเธอเล่าตอนแข่งกับสึนะให้ฟังกันหน่อยสิ" ยามาโตะบอกเหล่าศิษย์ จากนั้นก็คุยกันเรื่องการแข่งกับสึนะที่เคยผ่านมา

 

ณ ชายหาดไกลออกไปประมาณ 200 เมตร

 

"ดูเหมือนว่าที่จัดการยากจะเป็นคาคาชิกับยามาโตะสินะ"

"เอาน๊านัดต่อไปเป็นถิ่นฉันคงจะสนุกกันน่าดู"

"แกจะจัดงานต้อนรับมันว่างั้น"

"ก็ไม่เชิงฉันถูกใจยัยผู้หญิงผมเหลืองคนนั้นนะ เอดิดาระ"

"เด็กนั้นได้ยินว่าเป็นเพื่อนรักของยัยแสบเลยนะโว๊ยซาโซริ"

"ถ้าข้าจะเอาซะอย่างใครจะทำไม" ซาโซริกับเอดิดาระคุยกันหลังจากยืนมองลูกน้องของตนที่เขาสั่งไปกวนพวกคาคาชิเพื่อดูฝีมือแต่ดูเหมือนคาคาชิจะรู้ทันเขาจึงจัดการพวกมันด้วยตัวเขาเอง