ยังไม่สายไปใช่ไหม ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC++)

"กริ๊ง....กริ๊ง" เสียงโทรศัพท์เครื่องหรูดังขึ้นบนโต๊ะ ร่างบางล่ะสายตาจากหนังสือ ก่อนจะกดรับสาย
 
 
          "สวัสดีค่ะคุณป้า"
 
          "ตายแล้ว!!!หนูฟาง ทำไมไม่เรียกแม่ล่ะจ๊ะ เรียกแม่เถอะ" คุณหญิงมณีรัตน์เอ่ยด้วยน้ำ
 
เสียงตกอกตกใจ ก่อนจะส่ายหัวเบาๆ บอกให้เรียกแม่ตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ทำไมไม่เรียกก็ไม่รู้...
 
          "เออ... ก็ได้ค่ะ คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"
 
          "แม่จะให้หนูมาดูชุดแต่งงานน่ะ มีหลายชุดเลย จะเลือกให้ก็กลัวหนูจะไม่ถูกใจ"
 
          "แล้ว....ชุดพี่ป๊อปล่ะค่ะ"
 
          "เดี๋ยวตาป๊อปก็เข้ามาจ๊ะ แม่โทรไปตามแล้ว"
 
          "อ๋อ ค่ะ เดี๋ยวฟางเข้าไปน่ะค่ะ"
 
          "เดี๋ยวแม่ให้คนที่นี่ไปรับดีกว่า เดินทางคนเดียวมันอันตราย"
 
          "ค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะ สวัสดีค่ะ"
 
 
ร่างบางนั่งลงบนโซฟาสีขาวสะอาด ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ งานแต่งงั้นหรือ ถึงแต่ก็เหมือนไม่ได้
 
แต่ง ไม่ว่าจะอย่างไง ภาณุก็ไม่มีวันรักเธอ ต่างกับเธอโดยสิ้นเชิง  เธอทั้งรัก ทั้งห่วงใยเขา แต่
 
เหมือนเขาจะไม่รับความรักความห่วงใยจากเธอสักนิด  นับวันยิ่งเย็นชามากขึ้น ยิ่งทำท่าทีรังเกลียด
 
เธอมากขึ้น...
 
 
          "ต้องมีซักวันสิที่เขาจะรักเรา" ร่างบางเอ่ยให้กำลังใจตัวเอง ถึงแม้จะรู้ว่าความหวังนั้นหริบ
 
หรี่เต็มที่ 
 
          "เฮ้อ...คิดไปก็เครียดเปล่าๆ ไปแต่งตัวดีกว่า" ร่างบางถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะเดินขึ้นไป
 
บนบ้าน
 
 
___________________________________________________________
 
ขอโทษด้วยน่ะที่มาอัฟให้สั้นมาก  ขอโทษด้วย ที่บ้านเน็ตกาก ขอโทษจากใจอีกครั้ง