ยังไม่สายไปใช่ไหม ถ้าจะบอกว่ารักเธอ (NC++)

ร่างบางเดินขึ้นไปบนห้อง ก่อนจะเปิดประตูเบาๆ เธอเดินเข้าไปในห้องก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆชาย
 
หนุ่ม มือบางค่อยๆเอื้อมไปจับไหล่แกร่งเบาๆ ความจริงเธออยากจะกอดเขาซะด้วยซ้ำ แต่ก็คงเป็นได้
 
แค่ความคิด เธอรู้อยู่เต็มอกว่าเขารังเกียจเธอแค่ไหน 
 
 
 
         "ฟางรักพี่ป๊อปน่ะค่ะ เมื่อไหร่พี่ป๊อปจะรักฟางบ้าง" ร่างบางพูดเสียงแผ่วก่อนจะเผลอหลับไป
 
 
ดวงตาหวานเปิดออกช้าๆเพื่อดูเช้าวันใหม่ เธอลุกออกจากที่นอน เข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัว ก่อน
 
จะลงไปทำอาหารเช้าเหมือนทุกๆวัน 
 
 
          "เมื่อคืนนี้พี่ป๊อปอาจจะง่วงก็ได้ เลยไม่อยากทาน แต่เช้านี้พี่ป๊อปต้องอยากทานแน่ๆ"
 
 
ร่างบางพูดเบาๆ ก่อนจะลงมือทำอาหารเช้า ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องจริงเลยสักนิด เธอเพียงแค่
 
ปลอบใจตัวเองเท่านั้น
 
เสียงฝีเท้าแกร่งก้าวลงมาจากบันไดบ้าน ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปหยิบกุญแจรถ เตรียมตัวจะขับ
 
ออกไป แต่ทว่าโดนข้อมือบางฉุดไว้ก่อน
 
 
          "พี่ป๊อปค่ะ ไม่ทานอะไรหน่อยหรอค่ะ เดี๋ยวไม่มีแรงน่ะ"
 
          "ไม่กิน รีบ"
 
 
คำพูดสั้นๆของชายหนุ่ม เหมือนมีดกรีดกลางใจของหญิงสาว ทำไมเขาถึงมองไม่เห็นว่ามีคนคอย
 
ห่วงใยเขา ทำไมเขาถึงไม่รู้บ้าง หัวใจเขาทำด้วยอะไรกัน...
 
ร่างบางค่อยๆปล่อยมือช้าๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินไปสทาร์ทรถแล้วขับออกไป
 
 
          "ฮึก" เสียงสะอึ้นเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากร่างบาง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาราวกับ
 
เขื่อนแตก ทั้งๆที่เธอก็เห็นภาพแบบนี้อยู่ทุกวันจนชิน แต่ทำไมหัวใจเธอไม่เคยชินบ้าง จะมีสักวัน
 
ไหมที่เธอจะไม่ต้องมานั้งเจ็บแบบนี้ วันที่เธอจะได้รับความรักจากเขา "เหมือนเธอคนนั้น"
 
     ชายหนุ่มนั่งลงกับเก้าอี้ทำงานตัวโปรด ก่อนจะหยิบโทรศัพท์โทรหาคนที่เขาคิดถึงมากที่สุด
 
 
          "ฮัลโหลพิมครับ ว่างหรือเปล่า"
 
          "ก็....ว่างน่ะค่ะ ป๊อปมีอะไรหรือเปล่า"
 
          "มาหาป๊อปที่บริษัทได้หรือเปล่า"
 
          "ได้ค่ะ เดี๋ยวพิมเข้าไปน่ะค่ะ"
 
          "ครับ ป๊อปคิดถึงพิมน่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยกับปลายสายเบาๆ และกดตัดสายไป
 
 
เพียงแค่คิดถึงหญิงสาวใบหน้าหวานที่กำลังจะมาหาเขา ก็ทำเอาเขายิ้มไม่หุบเลยทีเดียว....
 
 
__________________________________________________________
 
จบสองตอนแล้ว ขอโทษน้าาาที่ไม่ค่อยเข้ามาอัฟฟฟ  สนุกป่ะะะ