รักอีกครั้งจนได้ นายซุปตาร์!!

   "เฮ้ยยยย" เสียงผ่อนลมหายใจยาวของร่างบางที่รู้สึกผิดหวังกับตัวเองเล็กน้อยที่ไปหลงกลยัยเฟย์จนต้องมางานที่เธอไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ยิ่งเป็นงานกับคนที่ทำให้เธอเสียใจด้วยแล้วเธอก็ยิ่งไม่อยากมา 'เพราะเธอกลัว...กลัวที่จะสู้หน้าเขา ในวันที่แผลในใจเธอยังไม่หายดีอย่างนี้ เธอกลัวว่าถ้าเกิดอ่อนแอต่อหน้าเขาล่ะ เธอต้องโดนสายตาเย้อยันจากเขาแน่ มันคงหน้าสมเพชน่าดู'
   "ยัยฟาง ถึงงานแล้ว ทำหน้าให้มันดีหน่อยเดี๋ยวไม่สวยหรอก" เธอสลัดความคิดนั้นออกก่อนจะปั้นหน้ายิ้มแล้วเดินนำเพื่อนของเธอไป 'ใช่ฟางเธอต่างหากที่ต้องยิ้มเยาะเขาต่างหาก'
   "แหม...ปั้นหน้าได้ยิ่งกว่าดาราอย่างแันอีกแห่ะ" เฟย์พูดติดงอล
   "555" ทั้งสามคนหัวเราะออกมาพร้อมกันก่อนที่ผู้จัดการของเฟย์จะพาเข้าไปในงาน
   แก้วหลังจากเดินเข้ามาในงานก็ได้แต่ชะเง้อดูเหมือนมองหาบางอย่าง
   เฟย์ที่รู้ทันก็ติดขำแล้วพูด 
   "เดี๋ยวก็มา เพราะเขื่อนก็จะมาหาเฟย์อยู่แล้ว เอาน่า" แก้วยิ้มก่อนจะพยักหน้างึกๆ
   "เฟย์ แก้ว ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ฟางบอกเพื่อนก่อนจะเดินเลี่ยงออกมาเข้าห้องน้ำ
 
ห้องน้ำ
   ฟางยืนอยู่หน้ากระจกก่อนจะบ่นพึมพัม เพราะในห้องน้ำมีแต่เธอคนเดียว 
   "เฮ้ยยย...แล้วฉันจะทำไงดีเนี่ย จะกลับ2คนนั่นก็ต้องว่า จะอยู่ก็ถ้าเกิดเจอจะทำยังไง" เธอบ่นพร้อมสีหน้าที่หนักใจ ก่อนตัดสินใจออกจากห้องน้ำ
   " O-O!! "
   "พะ พี่ป๊อป" เอาแล้วไงยัยฟาง ทำไงที่นี้ อะ!ใช่ๆต้องทำหน้าให้นิ่งไว้นิ่งไว้ฟาง
   "ฟาง เธอยังจำฉันได้อีกหรอ" ป๊อปปี้พูดก่อนจะไล่สำรวจตั้งหัวลงไปจนสุด ป๊อปปี้ถึงกับอึ้งปนเสียดาย นี่ถ้าเป็นเมื่อเขาคงได้กอดได้เชยชมร่างบางนี่แน่
   "ฟางก็ไม่ได้อยากจำหรอกค่ะ ฟางขอตัว" ร่างบางพูดเสร็จก็เดินจากร่างสูงไป พร้อมกับผิดหวังเล็กน้อย ใช่มันตั้งแต่ที่เธอได้คบกับเค้าเวลาเธองอลแล้วเดินหนีเขาไม่เคยที่จะเดินตามง้อเลย 
 
ในงาน
   "ฉันนึกว่าเธอหนีกลับซะแหล่ะ" ฉันยิ้มเจื่อนๆให้เฟย์
   "เฟย์เย่จ๋า!!"เสียงของร่างสูงที่ทำให้ร่างเล็กตกใจ
   "อะ! เคโระบ้าเอ้ย" เฟย์ที่ตกใจก็ตีแขนเขื่อนรัว ฉันอดยิ้มให้กับความน่ารักของคู่นี้ไม่ได้
   "เฟย์จ๋าพอก่อน เขื่อนเอาตัว2คนมาให้แล้วจ้า" เขื่อนยิ้มก่อนจะชี้ไปที่ร่างสูง2คน 
   "ดีมากกก เคโระน้อยย" เฟย์ที่พอใจมากก็หยิกแก้มเขื่อนเบาๆอย่างหมั่นเขี้ยว แต่ฉันกับไม่สบอารมณ์กับร่างสูงบางคนก่อนที่ฉันจะเดินเลี่ยงมาให้ไกลที่สุด 
   "เฮ้ยยย อ่ะ!" ฉันตกใจที่มีแขนของใครบางคนมาโอบเอวฉันดื้อ ก่อนที่ฉันจะหันไป
   "o-o พี่ป๊อป!!" อร๊ายยยย อย่ามาใกล้ฉันแบบนี้ มัน มัน เขินนะเฟ้ยย
   "เกลียดฉันงั้นหรอ เห้นเดินหนีตั้งสองครั้ง" ป๊อปี้พูดแล้วโน้มหน้าเข้ามาใกล้กับหน้าฟาง จนตอนนี้หน้าฟางแดงเป็นลูกตำลึงแล้ว
   "อะ เออ ปล่อยฟางค่ะ อีกอย่างทำแบบนี้นักข่าวก็แห่มากันพอดี มันจะไม่ดีต่อพี่นะค่ะ เออ ทั้งพิมด้วย" ประโยคหลังทำให้ฟางต้องก้มหน้า เมื่อนึกถึงเมื่อ1ปีก่อน
   
   "ฟางพี่ว่า เราเลิกกันเหอะ" ป๊อปปี้ที่พูดน้ำเสียงอ่อยอิง แต่สำหรับเธอมันดังมาก และดังอยู่ในใจตลอด
   "ทำไม..." ฟางที่ยังถามไม่จบก็รู้ว่าเพราะอะไร
   'ฮัลโหลครับพิม' แค่นี้ก็ทำให้เธอถึงกับกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เพื่อนสนิทอย่าง พิม คนที่ฟางไว้ใจที่สุดทำแบบนี้กับเธอ
   
   "ฟาง" ป๊อปปี้อึ้งกับสีหน้าเจื่อนลงของฟาง ก็ที่ฟางจะกับมามีสีหน้าปกติพร้อมจะเย่อหยิ่งใส่เขาได้ทุกเมื่อ
   "ปล่อยค่ะ มันจะดูไม่ดี"
   "ทำไมเป็นข่าวกับนักร้องดัง เสร็จแล้วก็ทำตัวน่าสงสารให้นักข่าว ได้เงินดีด้วยนะ ไม่ชอบหรอ" คำพูดที่เขาสาดมาให้เธอ
    เพี๊ยะ!!
   เธอตบเขาเพราะความเหลืออดจริงที่จะทน ถึงเธอจะแค้นเขาแค่ไหนเธอก็ไม่ได้อยากทำแบบที่เขาดูถูกเธอ
   "เธอตบฉันหรอฟาง หะ! มากไปแล้วนะ" ป๊อปปี้ฉุดแขนฟางมาข้างหนึ่งแล้วบีบไว้ ถึงเธอจะเจ้บแค่ไหนแต่สีหน้าเธอก้ยังปกติ
   "น้อยไปด้วยซ้ำ" ฟางเฉิดหน้าใส่ ก่อนจะสะบัดแขนให้หลุดจากมือเขา แต่กลับทำให้เขาบีบแน่นไปกว่าเดิม พร้อมทั้งดึงตัวเธอเข้าไปกอด แล้วก็กดจูบไปที่ริมฝีปากได้รูปของร่างบาง ลิ้นของร่างสูงเปิดปากร่างบาง ก่อนจะมีแต่ความว่างเปล่า เพราะร่างบางไม่ตอบสนองอะไรเขาเลย
    ร่างบางผลักร่างสูงออกก่อนจะวิ่งหนีหายไปจากงาน 
 
------------------------------------------------------------------------------------
    เม้นโหวตให้ด้วยนะ