[Fic naruto] นี่แหละชีวิตของฉัน

ร่างบางเรือนผมชมพูในชุดนอนแขนยาวสีขาวยาวเท่าเข่ายืนเหม่อมองท้องฟ้ายามเช้า สายลมเอื่อยๆ ผลัดผ่านร่างบางผมสีหวานโบกพริ้วตามแรงลม ร่างบางยกมือขึ้นมากอดรัดตัวเองเมื่อสายลมเย็นๆ ผลัดผ่าน
 
หมับ
 
"ออกมาทำอะไรครับที่รัก อากาศเย็นอย่างนี้เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก" ร่างสูงโผลเข้ากอดร่างบางจากด้านหลังมอบความอบอุ่นให้กับเธอ
"ซาสึเกะ!" ซากุระหันมายิ้มให้ร่างสูงที่อยู่ด้านหลัง ซาสึเกะหอมแก้มร่างบางเอาหน้าซุกกับซอกคอของซากุระกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้นไปอีก
"ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้หละ" ซาสึเกะพูดอย่างยิ้มๆ
"ฉันคิดอะไรบางอย่างอยู่นะ ทำไมคารินถึงทำกับฉันแบบนี้ ฉันมั่นใจนะว่าไม่เคยรู้จักหรือมีเรื่องกับคารินมาก่อน ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้" ซากุระหันไปเหม่อมองท้องฟ้าอีกครั้ง
"อาจเป็นเพราะเรื่องนั้นก็ได้.." ซาสึเกะพูดไปพรางหอมแก้มร่างบางไปพรางอย่างหลงไหล ซากุระชะงัดเล็กน้อยเหล่ตามองร่างสูงที่หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข 'เรื่องนั้น!?...หึ๊'
"นายหมายความว่าไง ที่บอกว่า 'อาจเป็นเพราะเรื่องนั้น?' " ซากุระถามอย่างสงสัยหันหน้ามามองร่างสูง
"ฉันสงสัยคารินอยู่นิดหน่อย แต่เรื่องอะไรยังบอกตอนนี้ไม่ได้ รอให้สืบมากกว่านี้ก่อนแล้วฉันจะบอกนะ" ซาสึเกะตอบกลับไปเลื่อนหน้าเข้าใกล้หน้าหวานของซากุระ แต่ว่า...
 
หมับ
 
"งั้นนายก็รู้ว่าคารินคิดร้ายกับฉัน" ซากุระเอามือจับหน้าของซาสึเกะก่อนจะเลื่อนเข้ามาใกล้
"ก็..ประมาณนั้น" ซาสึเกะจับข้อมือซากุระให้ลดมือลงเลื่อนหน้ามาใกล้หมายจะหอมแก้มร่างบาง
 
หมับ
 
"แล้วนายจะโมโหทำไมไม่ทราบ" ซากุระเอามือทาบบนหน้าซาสึเกะดันออกไป
"ก็แหม.. ใครเห็นแบบนั้นก็ต้องโมโหเป็นธรรมดา อารมณ์มันพาไปสติก็เลยขาด" ซาสึเกะจับมือซากุระให้ออกจากหน้าตัวเอง แล้วโอบร่างบางไว้เพื่อไม่ให้ขัดการกระทำของตนได้ จากนั้นก็ประทับริมฝีปากที่แก้มเนียน ซากุระพยายามดิ้นขัดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ที่พอจะทำได้ก็คือทำหน้าไม่พอใจ
"ทำไมทำหน้าแบบนี้ล่ะ" ซาสึเกะมองหน้าซากุระแล้วถามยังคงกอดไว้อยู่
"ยังจะมาถามอีกหรอ นี่แน่!!!" ซากุระจ้องตาซาสึเกะก่อนยกเท้าขึ้นมาเล็กน้อยแล้วออกแรงกระแทกลงไปที่เท้าของซาสึเกะอย่างแรง ผลักซาสึเกะให้ออกห่างแล้วเดินเข้ามาในห้องนอน
"โอ๊ยยย!! ทำอะไรของเธอเนี่ย ซากุระมันเจ็บนะ" ซาสึเกะยกเท้าขึ้นมาจับด้วยความเจ็บ
"ชิ!! นายมันไอ้คนงี่เง่า!! ไอ้บ้าเอ๊ยยย!!" ซากุระหันมาว่าก่อนจะสบัดหน้าเดินเข้าห้องน้ำไป
"ยัยเบอะเอ๊ย!! เธอทำฉันเจ็บก่อนนะ อย่ามาว่าฉันใจร้ายไม่ได้นะ หึๆ" ซาสึเกะพุ่งเข้ามาหา ซากุระเห็นท่าไม่ดีรีบปิดประตูทันที
 
หมับ
 
"ช้าไป... จ๊ะสาวน้อย หึๆๆ ยาวแน่งานนี้" ซาสึเกะคว้าขอบประตูห้องน้ำไว้เบียดตัวเข้ามาแทรกระหว่างประตูหลี่ตาไล่มองซากุระตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเอามือลูบปลายคางตัวเองเม้มปากแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเอง สีหน้าหื่นสุดๆ
"ทะ..ทะ.ทำไมมองบะ..บะ.แบบนี้แหละ" ซากุระรู้สึกหวาดๆ กับสายตาของร่างสูง
"ฉันกำลังคิดว่า...." ซาสึเกะมองช่วงหน้าอกลำตัวและช่วงล่างของร่างบางก่อนจะเงยหน้ามามองหน้าซากุระอีกครั้ง
"อะ..อะไรของนาย" ซากุระกอดรัดร่างกายตัวเองแน่นพรางค่อยๆ ถอยหลังเข้าไปในห้องน้ำช้าๆ
"เธอ.." ซาสึเกะเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมล็อคประตู
"เซ็ก.." ร่างสูงเขามาประชิดตัวร่างบางเอามือโอบเอวซากุระแล้วดึงเข้ามาแนบติดกับร่างเขา ซากุระเอามือทาบบนหน้าอกกว้างอันเปลือยเปล่าเธอเผลอมองแผ่นอกแกร่งสัมผัสอันร้อนผ่าวจากร่างสูงพุ่งมาสู่เธอเล่นเอาซากุระหน้าขึ้นสีอย่างเรียงไม่ได้
"เหมือนกันนะ สวยซ่อนรูปจริงๆ" ซาสึเกะพูดพรางเอามือไล่ลงมาที่ต้นขาขาวๆ ค่อยๆ สอดมือเข้าไปในชุดนอนอันบางเบาลูบไล่ขึ้นมาก็รู้ว่าด้านในมันว่างเปล่าไม่มีชั้นในปิดกัน ซากุระถึงกับเคลิมกันสัมผัสอันบางเบาของซาสึเกะหลับตาพร้องส่งเสียงครางเบาๆ ออกมาอย่างลืมตัว ร่างสูงกระตุกยิ้มเล็กน้อย เปลี่ยนมาปลดกระดุมเสื้อเธอย่างช้าๆ พยายามไม่ให้ร่างบางรู้ตัว ค่อยๆ ก้มหน้ามาพรมจูบทั่วแก้มเนียนดันร่างบางไปติดกับผนังห้องน้ำ ปลดเสื้อเธอออกอย่างเบามือไซ้ลงมาที่ซอกคอ เลื่อนมือขึ้นมาที่ก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นบีบนวดเบาๆ นิ้วก็คลึ่งยอดอกไปมาจนมันเริ่มชูชัน
"อื๊อ.. ซะ.ซาสึ..อือ.เกะ" ซากุระเรียกชื่ออีกคนอย่างกระเส่ายังคงหลับตารับสัมผัสร้อนๆ ของร่างสูง ซาสึเกะเริ่มไล่ปากลงมาที่เนินอกประทับรอยจูบไปก่อนเอาลิ้นสากๆ ร้อนๆ วนรอบยอดอกที่ชูชันสู่ปากเขาการกระทำนั้นเล่นเอาซากุระเข่าอ่อนจนแทบยืนไม่ไหวยังดีที่มีผนังห้องน้ำพยุงตัวไว้ ซาสึเกะทั้งบีบ นวด คลึง ดูด เลีย อย่างแรงด้วยความหื่นกระหาย ซากุระเองก็เริ่มแอ่นอกรับสัมผัสเช่นกัน ซาสึเกะละจากอกอิ่มไล่ลิ้นลงต่ำลงมาเรื่อยๆ อย่างช้าๆ มือค่อยๆ ยกขาข้างหนึ่งของซากุระขึ้นยกสะโพรกให้แอ่นเล็กน้อยก่อนจะพรมจูบทั่วเนินสวาทสุดแสนน่าหลุ่มหลงตวัดลิ้นกับติ่งเนื้อเล็กๆ จนมันเริ่มเป็นรูปแข็งขึ้นมาซาสึเกะไล่ลิ้นต่ำลงไปอีกสอดลิ้นเข้าไปในร่องเนื้อที่ล่อลื่นไปด้วยน้ำ เขาดูดเลียน้ำหวานอย่างกระหายตวัดลิ้นไปมายิ่งเร่งจังหวะลิ้นร่องเนื้อก็ยังตอดรัด ซากุระหลับตาพริ้มไปด้วยความสุขสมขยำมือกับผมร่างสูงเพื่อระบายความซาบซ่านที่มีเด้งสะโพรกรับจังหวะลิ้นของซาสึเกะอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
"อ๊าา.. ซะ..ซาสึ..กะ.อื่อ.เกะ..จะมะ.ไม่..อืม..ไหวแล้ว..อื๊อ" ซากุระเผล้อออกมา ซาสึเกะยังเร่งจังหวะลิ้นให้เร็วแรงและลึกกว่าเดิมโดยไม่ถอนปากออกมา
"อ๊าาาาาา..อ๊ะ.อ๊ะ" ร่างบางเกร็งกระตุกอย่างแรงกดหัวซาสึเกะกับเนินของตัวเองกำผมเขาแน่นก่อนจะค่อยๆ คลายความเกร็งลง ซาสึเกะดูดดื่มน้ำหวานของซากุระอย่างพอใจจนหมดถอนปากออกมาพรมจูบตามหน้าขาก่อนจะชันตัวลุกพร้อมช้อนขาซากุระขึ้นมามือปลดผ้าขนหนูตัวเองก่อนจะจับตัวตนดันเข้าไปในตัวร่างบางช้าๆ จนมิด
"อ๊าาา.." ร่างสูงร้องออกอย่างกลั้นไม่ได้ความแน่นที่บีบรัดสัมผัสสุดร้อนมันทำให้เขาแทบคลั่ง ถึงแม้เธอจะผ่านมาแล้วครั้งหนึ่งแต่มันก็ยังคงคับแน่นเหมือนเดิม ซาสึเกะเริ่มขยับสะโพรกช้าๆ เพื่อปรับให้ร่างกายเขาและเธอตอบรับซึ่งกัน เขาก้มลงมาจูบปากแลกลิ้นกับซากุระอย่างดูดดื่มพร้อมดันตัวตนให้เข้าไปให้สุดอย่างเน้นๆ ก่อนจะเข้าสู่การหลอมรวมอย่างแท้จริง ซาสึเกะเริ่มอัดกระแทกตัวตนใส่ซากุระแรงขึ้นเมื่อรับรู้ถึงสัมผัสอันตอดรัด
"อ๊าา..อื๊อ..อือ..แฮ๊ก..อ้า..อืม.." เสียงหวานดังออกมาอย่างกระเส่าสั้นเครือด้วยความเสียวซ่าน นั่นยิ่งทำให้อารมณ์ของร่างสูงขาดซาสึเกะอัดกระแทกหนักหน่วงขึ้นซากุระเองก็เช่นกันสวนสะโพรกตอบกลับมาอย่างท้าทาย ปากของทั้งคู่ทำงานอย่างไม่ลดละราวกับกำลังแบ่งลมหายใจอันกระเส่าให้แก่กัน
"ซะ..ซากุระ อือ..ฉันจะไม่ไหวแล้ว" ซาสึเกะมองหน้าบิดเบี้ยวของซากุระเร่งแรงอัดกระแทกขึ้นไปอีก ซากุระโผลตัวกอดร่างหนาแน่นพร้องกระซิบข้างหู
"ฉะ..ฉันกะ..ก็ไม่..อ๊าา..เหมือนกัน ปะ..แฮ๊กๆ..ปล่อยมันออกมาเลย อ๊ะๆ.." ซากุระพูดอย่างเชื้อชวนซาสึเกะตอบรับด้วยการขย่มตัวร่างบางอย่างหนักหน่วงก่อนจะอัดตัวตนของเขาสุดแรงปลดปล่อยของเหลวอุ่นๆ ในตัวซากุระจนมันเอ่อล้นออกมา ซากุระเองก็เกร็งตัวตอดรัดบีบเคล้นตัวตนของซาสึเกะอย่างเชื้อชวนโอบแขนกอดรัดร่างสูงแน่น ก่อนซาสึเกะจะมานั่งพักที่ชักโครกโดยยังไม่ถอนตัวตนออกจากตัวซากุระทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่มเนิ่นนานก่อนซากุระจะถอนปากออกมาพรมจูบทั่วแก้มร่างสูง
"ฉันรักนายนะซาสึเกะ" พูดจบก็จูมพิศที่ริมฝีปากไปอีกที ซาสึเกะยิ้มออกมาอย่างมีความสุขปนเจ้าเล่ห์เล็กน้อยเอามือลูบหลังซากุระไปมา
"นิเธอ ใครเขาให้พูดอะแบบนั้นในเวลาแบบนี้ หึ๊!!" ซาสึเกะถามออกมาด้วยเสียงอันทรงเสห่น์ มือลูบไล่หน้าอกอิ่มไปมา
"ทำไมหรอ? ฮึ๊ด!!" ซากุระสัมผัสถึงตัวตนของเขาที่เริ่มตื่นขึ้นมาอีกครั้งเล่นเอาร่างบางขมิบตัวตอดรัดกลับไปอย่างลืมตัว
"วันนี้เราไม่ต้องไปทำงานกันวันหนึ่งดีกว่า ให้มาดาระทำงานคนเดียว เพราะดูท่าทางแล้วคงจะอีกยาวววว..." ซาสึเกะลากเสียงหลี่ตามองซากุระอย่างรู้กันร่างบางยิ้มรับก่อนจะก้มลงมาจูบเป็นการตกลง
 
ณ คอนโดสูงใจกลางเมือง
 
บนเตียงสีเทามีร่างบางเรือนผมสีแดงนอนสลบไสลอย่างเหนื่อยอ่อนจากกิจกรรมอันเร้าร้อนที่แสนยาวนานข้างกายร่างบางมีร่างสูงเรือนผมสีส้มนั่งสูบบุหรี่อย่างสบายใจก่อนจะหันมาลูบผมร่างบางพรางพรมจูบทั่วแก้มเนียนอย่างหลงไหล
 
ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ
 
"ครับ ผมรู้แล้วน่าไม่ต้องมาย้ำได้ไหม เสียแผนนิดหน่อยแต่ไม่ต้องห่วงหรอกน่าไม่แน่นะการที่เป็นแบบนี้อาจส่งผลดีให้เราก็ได้ เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงไปหรอยัยนี่กับพี่มันยังโง่ให้เราใช้อีกนานอีกอย่างผมคิดอะไรดีออกแล้วด้วยครับ ครับ ช่วงนี้ระวังตัวด้วยนะพวกอุจิวะเริ่มเลื่อนไหวแล้วพวกมันอาจกำลังตามหาพ่ออยู่ก็ได้ระวังตัวด้วยนะครับผมเป็นห่วง ครับ ครับ สวัสดีครับ" เพนตัดสายทิ้งเอาโทรศัพย์ไว้บนโต๊ะข้างเตียง
"อืม.. มีอะไรหรอค่ะ พี่เพน" ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมาถาม
"ไม่มีอะไรหรอ นอนต่อไปเถอะ" เพนหันมาหาเอามือลูบหัวคารินพร้อมก้มลงจูบที่แก้มเนียนใสมองร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มเขากระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะลงไปนอนกอดร่างบางไว้
 
ตัดมาที่มาดาระ
 
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
 
"เข้ามาได้" เสียงจากด้านในตะโกนตอบกลับมา ร่างสูงอีกคนด้านนอกจึงเปิดประตูเข้าไปด้านใน
"!?" มาดาระเงยหน้ามองคนที่เข้ามาใหม่เขาแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นร่างสูงผมสีเงินตรงหน้า
"คาคาชิ? มาหาฉันมีอะไร" มาดาระถามออกไปสีหน้าสงสัยสุดๆ
"คุณอิทาจิสั่งให้ผมรายงานการสืบกับคุณครับ คุณมาดาระ" คาคาชิหน้านิ่งเสียงเรียบ
"หึ! เรื่องงาน คิดว่าเรื่องอะไรเชิญนั่งก่อนสิ" มาดาระกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเชิญชายอีกคนนึ่งให้นั่งลง
"ของคุณครับ" คาคาชิโค้งหัวให้เล็กน้อยก่อนจะนั่งลง
"ที่รักครับเอาน้ำมาให้แขกผมหน่อย" มาดาระต่อสายหาเลขาสุดสวาทพร้อมๆ กับทำเสียงอ้อนๆ เล่นเอาคาคาชิมือกระตุกแต่เขายังคงข่มไว้ได้
'นิคุณพูดให้มันดีๆ' รินตอบกลับมาเสียงดุเล็กน้อย
"อ้าว!! ก็เธอเป็น 'เมีย' ฉันเรียกที่รักก็ถูกแล้ว อ๋อ.. หรือจะให้เรียกว่า 'เมียจ๋าเอาน้ำมาให้แขกผัวหน่อย' ล่ะ หืม.." มาดาระพูดกับคนในโทรศัพย์เหล่ตามองร่างสูงที่กำลังข่มอารมณ์ตัวเองอยู่ คาคาชิจิกขาตัวเองจนเลือดแทบซิบกัดฟันแน่น
"ไม่เป็นไรครับผมไม่ต้องการ" คาคาชิกลั้นใจพูดออกไปอย่างฝืนๆ เพราะสุดจะทนกับอีกคนตรงหน้า มาดาระมองคาคาชิอย่างคนชนะ
"ไม่ต้องแล้วนะ 'เมียจ๋า' " มาดาระตอบกลับไป
'อะไรของคุณเนี่ย ฉันจะเอาเข้าไปให้แค่นี้นะ' รินพูดจบก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมถาดน้ำและขนม
"นี่ค่ะพี่คาคาชิ ริน จำได้ว่าพี่ชอบน้ำหวานสีแดง กะ คุ๊กกี๊เนยรินทำมาให้เดี๋ยวตอนออกไปรินจะให้ไปทานที่บ้านด้วนนะค่ะ ทำไว้เยอะเลย" รินพูดกับคาคาชิอย่างยิ้มๆ พร้อมเอาน้ำและขนมวางตรงหน้าคาคาชิ
"ขอบคุณครับ ริน" คาคาชิยิ้มตอบกลับไป การกระทำของทั้งคู่เล่นเอามาดาระจ้องด้วยสายตาอาฆาต
"นี่ๆ แล้วของผมล่ะ" มาดาระพูดขัดขึ้นมา
"นี่ค่ะ!!" รินกระแทกแก้วน้ำเปล่าลงตรงหน้ามาดาระ
"ทำไมของฉันแค่น้ำเปล่า แต่กับ.." มาดาระมองแก้วน้ำของตัวเองกับแก้วของคาคาชิมันช่างต่างกันราวฟ้ากับดิน
"ของคุณแค่นี้ก็พอมัน เปลือง!! มีอะไรจะใช้อีกไหมค่ะคุณมาดาระ" รินกระแทกเสียงใส่เล็กน้อยเล่นเอามาดาระดุ้ง
"มะ.ไม่มีแล้วจ๊า ตามสบาย" มาดาระยิ้มแห้งให้ คาคาชิมองการกระทำของทั้งคู่อย่างยิ้มๆ 'เข้าใจกันแล้วสินะ แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วหล่ะ' คาคาชิคิดในใจอย่างเศร้าๆ แต่ก็ยินดีที่ทั้งคู่เข้าใจกันได้
"ไปก่อนนะค่ะพี่คาคาชิ" รินยิ้มให้คาคาชิก่อนเดินออกไป
"ครับ" คาคาชิก็เช่นกันยิ้มให้รินตอบไป
"จะยิ้มอีกนานไหมมีเรื่องอะไรจะรายงานก็ว่ามาเร็วๆ" มาดาระทำเสียงไม่พอใจใส่
"ครับ ผมเจอลูกชายของคาคุซึเจอแล้วครับ เขาชื่อ ยากิโกะ หรือ เพน และตอนนี้เขาอยู่กับ คาริน" คาคาชิพูดสีหน้าจริงจัง
"อยู่กับคาริน? สองคนนี้รู้จักกันด้วยหรอ" มาดาระอย่างสงสัย
"ผมมีเรื่องจะรายงานเท่านี้แหละครับ ขอตัวก่อน" คาคาชิลุกขึ้นโค้งหัวให้ไปอีกก่อนจะหันหลังเดินออกมา
"เดี๋ยวฉันมีเรื่องอยากจะให้ช่วย" มาดาระสบัดความสงสัยทิ้งก่อนจะร้องเรียกคาคาชิที่กำลังจะเปิดประตู
"ครับ" คาคาชิหันมาหา
"อ่ะนี่ นายช่วยตามคนนี้ให้ที่ เธอชื่อ ยูกิโตะ เป็นลูกสาวของคาคุซึรายละเอียดของเธออยู่ในซองนี้หมอแล้ว เข้าทางนี้อาจจะง่ายกว่าทางเพนก็ได้ ฝากด้วยนะ" มาดาระเดินเอาซองสีน้ำตาลมาให้พร้อมรูปถ่ายของผู้หญิงคนหนึ่ง คาคาชิรับมาดู คำเดียวที่เขามีให้กับผู้หญิงในรูป 'สวย'
"อีกอย่าง เธอคนนี้ใช่ย่อยระวังด้วยนะ" มาดาระพูดอย่างเจ้าเล่ห์นิดๆ
"ครับ ผมจะลองดู" คาคาชิเก็บรูปใส่ในซองก่อนจะเงยหน้าพูด