[Fic naruto] นี่แหละชีวิตของฉัน

ณ สนามบินโซระ

 

"อยู่กันดีๆ ละเรา พี่ไม่อยู่ห้าม อย่าตีกันจนตายหละ" อิทาจิขยี่ผมซาสึเกะมองหน้าซากุระ

"โธ่.. พี่ผมเสียทรงหมด ถึงแล้วไลน์มาบอกด้วยนะ" ซาสึเกะจับผมให้เข้าที่

"อิโนะ! แกไปกับเขาด้วยหรอเนี่ย" ซากุระเดินไปหาเพื่อนสาว

"อ้าวก็ฉันเป็นเลขาของพี่อิทาจิ จะปล่อยให้ไปคนเดี๋ยวได้ไง" อิโนะเหล่มองอิทาจิ

"แหม.. แค่เดือนเดียวดูสนิทกันจังเลยนะ พักหลังๆ มานี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยนะจ๊ะ กลัวได้นายหญิงฝรั่งกลับมาหละสิ" ซากุระแซวอิโนะ

"ก็ใช่สิยะ แกดูหน้าพี่เขาสิให้ไปคนเดียวมีหวังได้กลับมาแน่ๆ ฉันหวงของฉันผิดหรือไง" อิโนะพูดออกมา

"แรงนะแก ตั้งแต่ยอมรับว่าเป็นแฟนกันรู้สึกแกจะตามหวงหนักเลยนะ" ซากุระเริ่มเหนื่อยใจกับเพื่อนสาวทั้งคู่คุยกันอย่างสนุกระหว่างรอเครื่องบินโดยสารแบบพิเศษ

"พ่อครับ เรื่องแม่เรียบร้อยไหม" อิทาจิถามพ่อของตนที่พึ่งเดินมา

"อยู่บนเครื่องเรียบร้อยแล้วมีหมอจากทางนู้นดูแลอยู่ แล้วนี่มาดาระยังไม่มาหรอ" ฟุคาคุถามถึงหลานชายของตน

"มาดาระหรอ ผมไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานตอนเที่ยงแล้วไม่รู้ว่าไปไหนเหมือนกัน" อิทาจิบอกผู้เป็นพ่อ

"หึ พี่มาดาระ ไปเคลียร์เรื่องส่วนตัวนิดหน่อยนะครับ ตอนนี้คงไม่มีแรงมาหรอกครับ" ซาสึเกะบอกเพราะมาดาระโทรมาหาบอกว่าอยู่กับรินมาไม่ได้แล้ว

"หรอ อ้าว!อิโนะไปด้วยหรอลูก" ฟุคาคุหันไปทางอิโนะ

"อ๋อ! ค่ะพี่อิทาจิให้ไปค่ะ" อิโนะโค้งหัวทำความเคารพก่อนจะตอบ

"งั้นหรอสงสัยกลับมาคราวนี้พ่อคงต้องไปขอหนูกับ เจ้าอิโนะอิจิ แล้วหละมั้ง" ฟุคาคุมองลูกชายคนโตที่ยืนยิ้มอยู่ก่อนสายตาจะไปสะดุดกับหญิงผมชมพูที่ยืนหลบอยู่หลังซาสึเกะ

"เธอจะเสนอหน้ามาทำไม คนในครอบครัวก็ไม่ใช่" ฟุคาคุหันไปพูด ซากุระมองหน้าฟุคาคุเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินก้มหน้าไปอีกทาง ตอนอยู่บ้านเธอจะเลี่ยงไม่เจอเพราะถ้าเจอเขามักจะบนเธอว่าเธอตลอด

"ไปไหน" ซาสึเกะคว้าแขนซากุระไว้

"จะไปรอที่รถ" ซากุระตอบหน้าเศร้าเล็กน้อย

"ไปคนเดียว ถ้าพวกนั้นรอบทำร้ายเธอทำไง อยู่ด้วยกันนี่แหละ" ซาสึเกะบอกด้วยความเป็นห่วง ซากุระพยักหน้ามายืนข้างหลังซาสึเกะ

"อยู่ห่างๆ จากยัยนั้นไว้หละ เดี๋ยวจะโดนยัยนั้นจับเอา" ฟุคาคุพูดมองหน้าซากุระที่ยืนอยู่ด้านหลังซาสึเกะ

"ส่วนเธอก็อยู่ห่างๆ จากลูกฉันด้วยหละ ตั้งแต่อยู่ใกล้กับลูกฉันก็เจอแต่เรื่องซวยๆ ฉันเลี้ยงลูกฉันมาไม่เคยเจ็บตัว แต่พอเธอมาอยู่แค่เดือนเดียวก็เจอเรื่องให้ต้องเจ็บตัวตลอด เธอนี่มันตัวซวยจริงๆ ฉันว่าบางทีที่พ่อกับแม่เธอตายอาจเป็นเพราะอยู่กับเธอก็ได้" ฟุคาคุหันไปพูดกับซากุระเธอเบิกตากว้างก่อนน้ำใสๆ จะไหลออกมา 'พะ..เพราะฉะ..ฉันหรอพ่อกับแม่ถึง...'

"เรื่องนั้นมันไม่เกี่ยวกับซากุระครับพ่อ ผมไม่ระวังเองอย่างพลานถึงเธอสิครับ" ซาสึเกะพูดแทรกขึ้นมาทำให้ซากุระหยุดความคิดไปหันมองหน้าซาสึเกะที่ทำสีหน้าจริงจัง

"นี่แกหลงเสน่ห์มันแล้วหรือไง ฉันขอบอกไว้ตรงนี้ ฉันไม่เอายัยนี่เป็นสะใภ้ ถ้าแกคว้ายัยนี่มาหละก็ แกกับฉันขาดกัน" ฟุคายื่นคำขาด

"พ่อมีเหตุผลบ้างซิ..." ซาสึเกะขึ้นเสียงเล็กน้อย

"เอ่อ..ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้วครับพ่อเราไปกันเลยดีกว่า" อิทาจิเห็นท่าไม่ดีเลยรีบพูดตัดบทออกมา

"ก็ได้ ดูแลตัวเองดีๆ ละ ไม่เกิน 3 เดือนพ่อจะพาแม่กลับมา" ฟุคาคุข่มอารมณ์ตัวเองให้เย็นลงก่อนจะพูดกับลูกชายอีกครั้ง

"ครับ ดูแลตัวเองด้วยน่ะครับพ่อ ฝากแม่ด้วยน่ะครับ" ซาสึเกะเองก็ข่มอารมณ์แล้วพูด

"เธอก็ด้วยอย่าทำตัวเป็นตัวถ่วงลูกฉันเข้าใจไหม" ฟุคาคุหันไปบอกซากุระก่อนจะเดินไปทางขึ้นเครื่อง

"อย่าคิดมากนะซากุระ ดูแลตัวเองด้วยน่ะ ซาสึเกะพี่ไม่อยู่นายดูแลซากุระด้วยอย่าเอาแต่เที่ยวเข้าใจไหม" อิทาจิหันมาพูดกับซาสึเกะก่อนจะเดินตามฟุคาคุไป

"ฉันไปก่อนนะแกทำใจดีๆ นะโว๊ย" อิโนะเดินไปกอดซากุระ

"อื่ม ขอบใจน่ะ ฉันไม่เป็นไรหรอก" ซากุระผลักอิโนะออกอิโนะเอามือตบไหล่เบาๆ ก่อนจะเดินตามอิทาจิไป ทั้งคู่ยืนมองทั้ง 3 จนเข้าไปด้านในจึงพากันเดินออกมา

"นี่ไปร้านเดอะเธียเตอร์คอฟฟีกันฉันอยากดื่ม เอ่อ..ส่วนเรื่องที่พ่อฉันพูด..."

"ไม่เป็นไร ที่พ่อนายพูดก็ถูกฉันมันตัวซวยจริงๆ นั่นแหละ" ซากุระเดินก้มหน้า

"หึ รู้ตัวก็ดีแล้ว ฉลาดเหมือนกันนิ คิดว่าจะโง่อย่างเดียว" ซาสึเกะเหล่มองซากุระเล็กน้อยเห็นเธอทำท่าจะร้องไห้ จึงพูดปลอบใจ

"นินายฉันไม่มีอารมณ์จะทะเลาะด้วยนะ" ซากุระพูดอย่างเซ็งๆ

"หรอ แล้วอารมณ์อย่างอื่นหละมีไหม" ซาสึเกะเดินมาอยู่ข้างๆ ซากุระเอามือโอบเอวซากุระ

"อีตาบ้าไม่ลวนลามฉันซักวันจะตายไหม" ซากุระผลักตัวออกมา

"แหม.. ขอมันเคยๆ รอตรงนี้แป๊บนะเดี๋ยวมา" ซาสึเกะพาซากุระมาในร้านกาแฟพร้อมสั่งเครื่องดื่มให้เธอ

"นายจะไปไหนหรอ" ซากุระถาม

"จะซื้อขอไปรับหลานสาว" ซาสึเกะตอบยิ้มนิดๆ

"หลาน?" ซากุระทวนคำ

"ใช่หลาน เธอก็รู้จักเดี๋ยวพาไปหา" ซาสึเกะพูดก่อนจะเดินออกไป

 

ณ มุมหนึ่งของสนามบิน

 

"โอกาสของเรามาแล้ว เธอไปจัดการได้เลย คาริน" ชายผมแดงหันมาพูดกับน้องสาวสายตาจ้องมองไปที่หญิงสาวผมชมพู

"ค่ะพี่ซาโซริ แล้วพี่ติดต่อเพนหรือยัง" หญิงผมแดงถามถึงผู้เป็นนาย

"เรียบร้อยรออยู่ที่ห้องแล้วหละ เหลือแค่พายัยนั้นไปหาก็จบ"

"แล้วครั้งนี้ได้เท่าไหร่"

"ก็พอให้แกเอาไปเลี้ยงผู้ชายได้สบาย"

"แล้วพี่เตรียมสถานทีเรียบร้อยไหม"

"เรื่องนั้นนะหรอ เรียบร้อยรับรองว่างานนี้คุณหนู ฮารูโนะ ดังทั่วโลกโซเชียลแน่"

"ดีมันต้องเจอเหมือนที่น้องเจอ และต้องมากกว่าที่น้องได้รับ" คารินพูดกำหมัดแน่นนึกถึงเมื่อ 5 ปีที่แล้ว

 

'น้องสาวจะไปไหนจ๊ะ' ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากมุมตึกสูง

'......' เด็กสาววัย 15 ไม่ตอบก้มหน้าเดินเลยไปก้าวเท้ายาวกว่าเดิม

'ถามก็ไม่ตอบ ให้พี่ไปส่งไหม รับรองว่าน้องต้องชอบ' ชายคนนั้นเดินตามเด็กสาวผมแดง เอามือเรียวประครองแวนตา กระโปรงยาวพริ้วไหวตามการก้าวที่เร่งฝีเท้าให้เร็วกว่าเดิมเมื่อรับรู้ถึงภัยที่เริ่มคุกคราม

'.....' เด็กสาวเดินเลี่ยงไปอีกทางเมื่อถึงทางแยกก่อนจะวิ่ง

 

หมับ

 

'จะไปไหนมากับพี่ดีกว่านะน้องสาว' ชายที่เดินตามมาคว้าแขนเธอไว้

'อะ..เอ่อ.. ปะ.ปล่อยนะ จะไปเรียน' คารินดึงแขนกลับมาแต่ไม่เป็นผล

'อยู่กับพี่ก็เรียนได้ พี่จะสอนวิชาเพศศึกษาให้น้องเอง รับรองว่าน้องได้เกรด 4 แน่นอน' ชายคนนั้นเข้ามาโอบเอวสาวน้อยไว้

'อย่านะปล่อย ปล่อยสิ' คารินสบัดตัวออกมาระดมมือทุบที่อกชายอย่างแรงเท้าก้เตะเข้าที่ขาของชายคนนั้นพยายามเอาตัวรอดให้ได้ตามสัญชาตญาณ

'ทำไมดื้อจังวะ'

 

ตุ๊บ

 

'โอ๊ย!' ชายผมส้มต่อยเข้าที่ท้องหญิงสาว คารินทรุดตัวลงไปนอนกับพื้นก่อนเขาจะพาเธอไปที่บ้านหลังใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านพาเธอขึ้นไปบนห้องนอน วางเธอบนเตียงที่ขาวสะอาดก่อนขึ้นคร่อมร่างบางที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง

'เห้ย! อย่าทำเธอ น้องฉันไม่เกี่ยวอย่ายุ่งกับเธอ' ชายผมแดงเปิดประตูมาเจอเข้าพอดี

'อ้าว เด็กนี่น้องสาวนายเองหรอซาโซริ' ชายผมส้มหันไปหาชายที่เข้ามาใหม่

'อย่ายุ่งกับเธอเดี๋ยวฉันหาเงินที่ติดมาใช้คืนให้แน่ เพราะงั้นอย่าทำเธอ' ซาโซริเข้ามาผลักชายตรงหน้าให้ออกจากร่างบางที่นอนไร้สติก่อนจะค่อยๆ ประครองคารินให้ลุกขึ้น

'พี่ชายชะ..ช่วยน้องด้วย นะ..น้องกลัว' คารินได้สติขึ้นมากอดพี่ชายตนแน่น

'ไม่เป็นไรแล้วนะพี่อยู่นี่แล้ว ไม่มีใครทำอะไรน้องได้แล้วอย่ากลัวนะ' ซาโซริลูบหัวปลอบใจน้องสาว

'ซาโซริฉันสนใจยัยเด็กนี่ ถ้านายยกน้องนายให้ฉันหละก็จะยกหนี้ให้ก็ได้และจะให้นายคอยคุมการส่งของจะได้ไม่ต้องไปเสี่ยงเดินส่งของ เป็นไงข้อเสนอฉันสนใจไหม' เพนยื่นข้อเสนอให้ซาโซริแต่นั้นทำเอาซาโซริฉุนขาดเขาไม่อยากให้น้องสาวต้องมาเกี่ยวข้องด้วย

'ไม่มีทางเพน กูไม่ยกน้องให้มึงและกูไม่อยากทำงานผิดกฏหมายกับมึงปล่อยน้องสาวกูไปเธอไม่เกี่ยวจะทำก็ทำที่กู คารินน้องไปเรียนเถอะ' ซาโซริหันไปพูดกับเพนก่อนจะหันมาบอกน้องสาวให้ไปจากที่นี่

'งั้นมึงเอาเงินที่ติดกูคืนมาสิไม่งั้นกูยิงมึงแน่น' เพนเอาปืนจ่อหัวซาโซริ

'ขอเวลาอีกหน่อยได้ไหม ตอนนี้ยังไม่มีให้'

'งันมึงก็เอาลูกตะกั่วไปกิน'

'อย่านะ!! ฉะ..ฉันยะ..ยอมก็ได้อย่าทำพี่ชาย' คารินกอดซาโซริไว้แน่นเงยหน้าบอกชายตรงหน้า

'หึ มันต้องอย่างนี้สิ เป็นพี่น้องที่รักกันดีจริงๆ ฉันเห็นแก่ความรักของเธอกับพี่ชายของเธอฉันจะให้พี่ชายของเธอเป็นคนแรกของเธอแล้วกัน' เพนลูบหัวคารินก่อนจะหันมองซาโซริ

'ไม่นะเธอเป็นน้องกู กูไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้นแน่' ซาโซริตอบกอดน้องสาวแน่น

'งั้นกูจะให้ลูกน้องกูรุมโทรมยัยนี้ กูให้มึงเลือก' เพนมองหน้าซาโซริอีกครั้ง

'เห้ย!!! พวกขะ...'

'ฉันยอมแล้ว' ซาโซริมองหน้าน้องสาวอีกครั้งก่อนจะตอบเพนที่ตะโกนเรียกลูกน้องที่อยู่ด้านล่าง

'งั้นก็เริ่มเลยสิ ตอนแรกกูก็กะจะเป็นคนเปิด แต่เห็นมึงหวงนักหวงหนากูเลยให้มึงเปิดน้องมึงเอง ขอเก็บภาพไว้หน่อยแล้วกันนานๆ จะเห็นพี่ชายเปิดซิงน้องสาวตัวเอง' เพนเดินไปหยิบกล้องถ่ายวีดีโอมาถ่ายภาพซาโซริกับคารินที่อยู่บนเตียง

'พี่ขอโทษนะคาริน พี่ไม่มีทางเลือกจริงๆ' ซาโซริผลักคารินนอนราบกับเตียงเอามือล็อกข้อมือน้องสาวตัวเองไว้แน่น นั่งคร่อมร่างเธอ คารินมองพี่ชายด้วยดวงตาสั่นระริกไปด้วยความกลัว ซาโซริเริ่มก้มลงมาไซ้ซอกคอดูดเลียซับความหอมหวานของน้องสาวตัวเอง

'มะ..ไม่นะพะ..พี่ชายระ..เราเป็นพะ..พี่น้องกะ...อือ..อืม' ซาโซริก้มลงจูบปิดปากคารินก่อนจะพูดจบเอาลิ้นเกี่ยวพันกับลิ้นนิ่มๆ ของคาริน เธอเบิกตากว้างตกใจสิ่งที่แทรกเข้ามาในปากเธอดิ้นไปมา ขาก็เตะไปมาในอากาศจนซาโซริต้งอแทรกตัวเขามาตรงหว่างขาเพื่อให้ขาเธอแยกออกจากกัน กระโปรงยาวครึ่งขาเลิกขึ้นมากองที่เอวเผยให้เห็นขาขาวเรียวยาว ซาโซริปล่อยมือจากข้อมือลงมาบีบคลึงหน้าอกขนาดใหญ่เกินวัยของคาริน เธอเอามือทุบที่หลังซาโซริอย่างแรงขัดขืนการกระทำของพี่ชาย ซาโซริค่อยๆ เสื้อออกพร้อมชั้นในเอามือบีบเคล้นหน้าอกนิ้วหัวแม่มือคลึงยอดอกจนเริ่มตั้งชั้นขึ้นมา ซาโซริไล่จูบลงมาที่ซอกคอกลิ่นคราวความหอมของสาววัยแรกรุ่นมันช่างยั่วยวนชายหนุ่มเหลือเกินตอนนี้ซาโซริเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แล้ว เขาไล่ลิ้นเลียลงมาวนลิ้นรอบยอดอกไปมาคบเม้มและดูดราวกับว่าจะให้มีน้ำนมออกมาจากเต้านั้นมือเขาเลื่อนลงไปคลึงกับเนินของน้องสาวอย่างสนุกมือก่อนจะถอดผ้าชิ้นสองชิ้นสุดท้ายของเธอออกไล่ลิ้น ผ่านสะดือ ลงมาจนถึงเนินเขาจูบเบาๆ ที่เนินเนื้อก่อนจะเงยหน้ามองน้องสาวที่นอนใบหน้าสวยอาบไปด้วยน้ำตา

'พี่จะทำให้น้องมีความสุขจนลืมเรื่องเลวร้ายไม่ต้องห่วงนะคารินน้องสาวสุดที่รักของพี่' ซาโซริจับขาของคารินให้แยกออกก่อนจะเอาแขนล็อกขาไว้กันดิ้นเพราะเธอยังขัดขืนอยู่ ก่อนจะก้มหน้าซุกกันเนินเอาลิ้นเลียจุดไว้ต่อการสัมผัส คารินดิ้นหนีอย่างหนักเพราะมันคือจุดอ่อนของเธอเหมือนซาโซริจะรู้ว่าจุดนี้คือจุดอ่อนของน้องสาวเขาจึงเลียดูดและคบเม้มอย่างแรงก่อนจะใช้ฟันกัดติ่งเนื้อที่ยื่นออกมาไปแรงๆ หนึ่งที่

'ไม่น้าาา อ๊าาาา...' คารินเกร็งตัวกระตุกเพราะถึงจุด ซาโซริสอดลิ้นเข้าช่องหวานดูดดื่มน้ำหล่อลื่นที่ไหลออกมากอย่างกระหายยิ่งเขาสอดลิ้นลึกมากเท่าไหร่น้ำก็ไหลออกมามากเท่านั้นซาโซริเร่งลิ้นตัวเองตวัดไปทั่วช่องหวานที่ปิดสนิทเมื่อรู้สึกถึงแรงตอดรัดที่ลิ้นเข้าก็ยิ่งเร่งให้แรงและลึกกว่าเดิมตอนนี้คารินทำได้แต่ส่งเสียงครางหวานๆ ออกมาเพนเดินเข้ามาถ่ายใบหน้าที่กำลังบอกว่ามีความสุขมากๆ กับสัมผัสที่ผู้เป็นพี่มอบให้ ซาโซริถอนปากออกมาสอดนิ้วเข้าไปแทนรั่วนิ้วแรงๆ เร็วๆ เพื่อให้น้องสาวถึงจุดปากก็ยังคบเม้มที่ติ่งเนื้อที่ไว้ต่อการสัมผัส

'ยะ..หยุดน๊าาา อึ๊ก อึ๊ก แฮ๊กๆ...' คารินนอนหอบหายใจตัวเกร็งกระตุกอย่างแรง ซาโซริยังคงซอยนิ้วเข้าออกในช่องหวานช้าๆ เพื่อให้เธอพร้อมในขั้นต่อไป เขากลับมาคร่อมร่างบางอีกครั้งพร้อมถอดกางเกงตัวเองออกตัวตนของเขาพร้อมกับการหลอมรวมกับน้องสาวแท้ๆ ของตัวเองแล้ว ซาโซริจับตัวตนถูกับร่องเนินของคารินไปมา เพนซูมกล้อมเข้ามาให้เห็นชัดๆ

'ตอนนี้มึงกำลังเอาของมึงเข้าไปในตัวของน้องสาวแท้ๆ อยู่ดันมันเขาไปเลยสิ' เพนเร่งซาโซริเขาเองไม่รอช้าเมื่อตัวตนเปียกน้ำหล่อลื่นของคารินเขาค่อยๆ กดเอวลงไปช้าๆ ปลายมนค่อยๆ หายเข้าไปในช่องหวานเขาจ้องไปตรงจุดเชื่อมของร่างกายของเธอกับเขาเพนจับหัวคารินให้มองจุดเชื่อมต่อของร่างกาย เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากร่างบางที่นอนซี๊ดปากเจ็บสุดๆ กำมือแน่นกับผ้าปูที่นอน

'เป็นไงความรู้สึกอย่างไงบ้างตอนนี้เธอโดนพี่ชายแท้ๆ เปิดซิงรู้สึกดีไหม เธอกับพี่ชายเธอหมดความเป็นพี่น้องกันแล้วเห็นไหมตัวเธอรับตัวตนของพี่ชายแท้ๆ ของเธอเข้าไปในตัวแล้วเป็นพี่น้องที่จันไรจริงๆ แล้วมึงละรู้สึกอย่างไงไหนบอกมาสิ' เพนหันกล้องไปที่ซาโซริ ตอนนี้ซาโซริกดเอวลงไปจนสุดตัวตนจนมันไปชนกับข้างในของคารินดังกึก

'อือ..หือ.. กดเข้าไปซะสุดเลยนะชนกับมดลูกของน้องสาวแล้วเพื่อน ข้างในน้องสาวเป็นไงบ้างลองบอกมาสิ' เพนถามอีกครั้งเมื่อเห็นซาโซริดันตัวตนเข้ามาจนสุด ซาโซริขยับเอวช้าๆ เพื่อให้น้องสาวคลายความเจ็บลงมือก็บีบเคล้นที่หน้าอกจนแดงไปหมด

'อ่า.. แน่นมาก สะ..สุดยอด อ่า...' ซาโซริพูดออกมาอย่างลืมตัว เขาโยกเอวแรงขึ้นเมื่อคารินหายเกร็งคารินเองได้แต่กัดฟันแน่นฝืนความเจ็บไว้อ้าขารับแรงกระแทกจากพี่ชาย เพนเห็นอย่างนั้นก็ถอดกางเกงตัวเองออกจับตัวตนของเขาจ่อที่ปากของคารินบีบจมูกให้เธอเปิดปากก่อนจะแทรกตัวตนเข้าไปในปากเธอ

'ขอรวมวงด้วยน่ะเพื่อน เก็บฟันดีๆ นะมึงอย่าให้โดน' เพนหันกล้องจากช่วงกลางตัวมาที่หน้าสวย มือคารรินจับตัวตนของเพนรูดขึ้นลงช่วยอีกที่ช่วงร่างของเธอยังคงโดนกระแทกอยู่ก่อนเพนจะถอนตัวตนออกมาซาโซริพลิกตัวลงไปด้านล่างให้คารินอยู่ด้านบนคารินตอนนี้เธอรู้สึกดีสุดๆ จนหยุดเอวไม่ให้กระแทกขึ้นลงไม่ได้เพนตั้งกล้องไว้ที่โต๊ะข้างเตียงก่อนจะกลับมาบนเตียงอีกครั้งอยู่ด้านหลังเธอไม่รอช้ากระแทกเอวเอาตัวตนเข้าอีกช่องทางนึ่งของร่างบางทันที

'อ๊าส.. นะ..แน่น แน่นมากหะ..หายใจไม่ออก อืม.. อ้า..' คารินเบิกตากว้างซบลงมาที่อกของซาโซริเขาเองก็ลูบหลังลูบหัวคารินใจในก็สงสารที่น้องสาวต้องมาเจอเรื่องแบบนี้  แต่อีกใจหนึ่งเขาดีใจที่เป็นคนแรกของเธอน้องสาวที่เขารักที่สุดในชีวิต

'แน่นดีจริง ของแบบไม่ยั้งเลยแล้วกัน' เพนกระแทกเอวลงมาขยับเอวเข้าออกอย่างเร็วและแรงจนซาโซริเริ่มคุมตัวเองไม่ได้กระแทกเอวใส่น้องสาวทั้ง 3 กระแทกเอวสลับกันไปมาจนแทบรวมเป็นหนึ่ง

'อืม..อ่า.. จะเสร็จแล้ว อืม อ๊าาาาาา..' คารินเกร็งกระตุกอย่างแรงตอดรัดตัวตนของซาโซริและเพนจนทั้ง 2 ทนไม่ไหวจับเอวคารินกระแทกหนักๆ 3-5 ครั้งก่อนจะปลดปล่อยธารณชีวิตเข้าสู่ร่างกายของคาริน เพนถอนตัวตนออกมาเดินไปหยิบกล้องมาถ่ายจากด้านหลัง ซาโซริยังคงกอดคารินแน่นก่อนจะผลิกตัวขึ้นมา

'พี่ขอโทษนะคาริน พี่ขอโทษ' ซาโซริจูบคารินอย่างดูดดื่มอีกครั้งก่อนจะค่อยๆ ถอดตัวตนออกมามองต่ำลงไปที่ช่องหวานของน้องสาวก็พบกับน้ำขาวขุ่นที่ไหลย้อนออกมาปนกับเลือดสีแดงสด คารินนอนร้องไห้น้ำตาไหลซักพัก ก่อนจะค่อยๆ ลุกขึ้นมาแต่เธอเจ็บและปวดช่วงล่างมากขยับแทบไม่ได้มือเรียวค่อยๆ หยิบชุดนักเรียนมารวมไว้ก่อนจะลงพยุงตัวลงจากเตียง

'จะไปไหนจ๊ะน้องคารินนี่พึ่งยกแรกเองน่ะเรา 3 คนยังสนุกได้อีกนาน' เพนคว้าแขนของคารินก่อนจะลุกไปจับเสื้อผ้าของเธอเหวี่ยงไปมุมห้องกระชากเธอให้นอนกับเตียงอีกครั้ง จับขาเธอให้แยกออกแล้วแทรกตัวเข้าไปในตัวเธอทันที พร้อมกระแทกเอวแรงๆ

'ไม่นะ..ไม่เอาแล้ว พ่อจ๊า แม่จ๊าชะ..ช่วยหนูด้วย ม๊ายยยยยย'

 

กลับมาปัจจุบัน

 

"คาริน นี่คาริน!!"

"ห๊ะ ว่าไงค่ะพี่ชาย" เสียงของซาโซริขัดขึ้นมาเรียกเธอกลับมาปัจจุบัน

"คิดถึงเรื่องนั้นอีกแล้วหรอ" ซาโซริโอบเอวคารินไว้ มือลูบไล้ไปมากับหน้าท้องแบนราบ

"นิดหน่อยค่ะ ว่าแต่มีอะไรหรอค่ะ" คารินจับมืออันซุกซนของซาโซริให้หยุดนิ่งก่อนจะถาม

"พี่บอกให้เราเริ่มได้เลยป่านนี้ไอ้เพนมันรอแย่แล้ว"

"ค่ะงั้นน้องไปก่นอนะค่ะ คอยดูซาสึเกะด้วยหละ ส่วนถ้าเป็นไปตามที่วางไว้คืนนี้น้องมีรางวัลจะให้ O.K. ไหมค่ะ" คารินพูดยั่วพี่ชายสุดหล่อเอามือไล้ไปตามใบหน้า

"งั้นพี่จะรอนะ" ซาโซริหอมแก้มคารินไปหนึ่งที่ก่อนคารินจะเดินไป

 

กลับมาทางซากุระ

 

"ทำไมนานจังเลยหละ จะ 20 นาทีแล้วนะยังไม่มาอีก" ซากุระนั่งมองนาฬิการที่ข้อมือตัวเองเธอนั่งรอมาจะ 20 นาทีแล้วเขายังไม่กลับมาเลย

"เธอซากุระใช่ไหม" หญิงสาวผมแดงในชุดเดรสเกาะอกสั้นเหนือเข่าสุดรัดสีน้ำเงินเข้นขับสีผิวขาวให้ดูสว่างขึ้นมาตรงเขามาหาซากุระ

"เอ่อ... อ๋อ คุณคาริน มีอะไรค่ะ" ซากุระหันไปตามเสียงเรียก

"พอดีว่าฉันติดต่อคุณมาดาระไม่ได้นะ ลูกค้าที่โรงแรมนัดให้ไปคุยสัญญาเรื่องเช่าพื้นที่เปิดห้าง ทาคาชิเมยา นะรายใหญ่ด้วยสิ อิทาจิก็ไม่อยู่ฉันติดต่อมาดาระไม่ได้เลย ถ้าไม่ไปพบตอนนี้หละก็ลูกค้ายกเลิกสัญญาเช้าแน่เลย เห็นว่าไม่ต่ำกว่า 10 ล้านเลยน่ะ" คารินพูดด้วยสีหน้าจริงจังปนเครียดอย่างเห็นได้ชัด

"เอ่อ.. รออีกเดี๋ยวน่ะค่ะ ฉันเองก็ติดต่อคุณมาดาระไม่ได้ แต่ว่าซาสึเกะอยู่กับฉันตอนนี้เขาไปซื้อของอยู่เดี๋ยวก็มาค่ะ" คารินนั่งลงเพื่อรอ

 

ตัดมาทางซาสึเกะ

 

"ยัยหนูเล็กจะชอบอะไรน๊าาา เลือกไม่ถูกเลยเห๊ะ รู้อย่างนี้น่าพายัยเถิกมาด้วยดีกว่า" ซาสึเกะเดินดูชุดเด็กน้อย ของเล่น ชิ้นน้อยใหญ่ ในร้านขายของสำหรับเด็กวัยแรกเกิด

"มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าค่ะ" พนักงานคนนึ่งเข้ามาถามเพราะเห็นซาสึเกะยื่นด้อมๆ มองๆ อยู่นานไม่ซื้อซักที

"ไม่เป็นระ.. เอ่อ.." พอซาสึเกะหันไปก็พบสาวสวยอกอึมชุดพนักงานสุดเซ็กซี่กระโปรงสั้นเหนือเข่าเสื้อเกาะอกสุดรัดๆ จนเนินเนื้อนุ่นหยุ่นทะลักออกมาถึงแม้จะมีเสื้อคุมไหล่คุมอีกที่ แต่รูปร่างหน้าตาของสาวตรงหน้าเล่นเอาซาสึเกะชะงักกลืนน้ำลายลงคอเลยทีเดียว

"ว่าไงค่ะ จะซื้อของให้ลูกหรอค่ะผู้หญิงหรือผู้ชายค่ะ ฉันแนะนำได้นะค่ะ" หญิงสาวยืนพิงชั้นขายขวดนมเอามือกอดอกเน้นให้เห็นขนาดหน้าอกอย่างเต็มที

"อะ..เอ่อ..ผมของนม เอ๊ย!! ไม่ใช่ขะ..ของชุดขวดนมนะครับสำหรับเด็กผู้หญิง" ซาสึเกะเดินมาหยุดหน้าหญิงสาวเอามือข้างหนึ่งท้าวกับชั้นวางของ ก้มหน้าลงมาจนหน้าแทบติดกับหน้าของสาวสวยอกอึ๋ม

"ลูกสาวหรอค่ะคงจะน่ารักมากเลยนะค่ะมีพ่อหล่อๆ แบบนี้" หญิงสาสวกล่าวพรางเอามือลูบคลำแผ่นอกกว้างของซาสึเกะ

"ผมยังไม่มีลูกครับ กำลังหาคนช่วยทำลูกอยู่เหมือนกัน แนะนำให้หน่อยได้ไหมหละครับ" ซาสึเกะถามเอามือไล้หน้าสาวสวยตรงหน้า

"ถ้าเป็นเรื่องนั้นคงต้องใช้เวลายาวหน่อยน่ะค่ะ"

"งั้นหรอช่วยหน่อยนะครับ "

 

ตัดมาทางซากุระ

 

"โอ๊ย เมื่อไหร่จะมาเนี่ยจะ ครึ่งชั่วโมงอยู่แล้ว" ซากุระบ่นเพราะหลังจากที่คารินเข้ามาเธอ 2 คนก็นั่งรอจะจนผ่านไป 30 นาทีแล้ว

 

~~~~~กริ่งๆ~~~~~

"คะ ค่ะ ค่ะ รอสักครู่น่ะค่ะ อีกไปเกิน 10 นาทีแน่นนอนค่ะ เดี๋ยวก่อนสิค่ะ จะไปเดี๋ยวนี้ก็ได้ค่ะ" คารินรับสายโทรมาทำหน้าเครียดก่อนจะวางสายไป

"เอ่อ.. มีอะไรหรือเปล่าค่ะ" ซากุระถามอย่างกังวล

"ก็ลูกค้าเขาจะไม่รอแล้ว จะไปทำสัญญากับโรงแรมไดอิกิ แทนนะค่ะ เขาต้องการพบกับตัวแทนของเราฉันไม่ได้เป็นคนในคงไปแทนคุณมาดาระไม่ได้ จะทำอย่างไงดีหละค่ะที่นี่" คารินเอามือคุมขมับตัวเองทำท่าทางเครียดมาก

"แล้วถ้าให้ฉันไปแทนซาสึเกะได้หรือเปล่าค่ะในฐานะเลขาน่ะค่ะ" ซากุระถาม

"ได้สิค่ะงั้นเราไปกันเลยน่ะค่ะ" คารินลุกขึ้นนำไป ซากุระหยิบโทรศัพย์ขึ้นมา

"เอ่อ..จะไปที่ไหนหรอค่ะ" ซากุระเงยหน้าขึ้นมาถาม

"เอ่อ.." คารินชะงักเล็กน้อย

"พอดีว่าฉันต้องบอกซาสึเกะน่ะค่ะมันเป็นข้อตกลงของฉันกับเขาน่ะค่ะ"

"อ๋อค่ะ ที่โรงแรมมิซากิค่ะ อยู่ใกล้ๆ แค่นี้เอง" คารินตอบปัดๆ ซากุระกดโทรศัพย์ไปบอกซาสึเกะก่อนเธอจะเดินออกไปจากร้านตามคารินไป 'เธอต้องเจอเหมือนกับที่ฉันเจอ ฮารูโนะ ซากุระ' คารินคิดในใจยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย