[Fic naruto] นี่แหละชีวิตของฉัน

Sakura talk
 
          ตอนนี้ฉันกำลังเดินอยู่ที่เคาร์เตอร์โรงแรมเพื่อดูความเรียบร้อยของสถานที่จัดงาน รู้สึกจะเป็นงานการกุศล ตอนนี้พนักงานทุกคนกำลังจัดฉากเวทีการแสดงกันอย่างขมักเขม้น โรงแรมของเรารับจัดงานและดูแลออกแบบสถานที่ด้วยอีตาเจ้านายฉันเลยให้ฉันมาดูเนี่ยแหละส่วนตัวเองก็กำลังอี๋อ๋อกับสาวสวยอยู่ในห้องทำงาน อีตานี่พาสาวมาแต่ละคนสวยๆ อึ๋มๆ ทั้งนั้นไม่ซ้ำหน้าอีกต่างหากฉันละไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงเป็นพวกชอบฉวยโอกาส เลิกนึกถึงเจ้านายหืนๆ อย่างอีตานั่นดีกว่า
          "นั่นไงเธอคุณซากุระลูกคุณคิซาชิ"
          "หรอทั้งน่ารักทั้งสวยเลยเนอะ"
          "ไหนๆ คนนั้นหรออืมสวยจริงๆ ด้วย"
          "แต่น่าส่งสารน้อ โดนโกงโรงแรมไปหน้าตาเฉย"
          "นิแกอย่าพูดอย่างนั้นสิเดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอ"
          "ก็มันจริงไม่ใช่หรอที่คุณมาดาระเป็นคนโกง"
          "แต่กรรมการบอร์ดก็สรุปว่าคนที่ทำเป็นคุณคิซาชินะ"
          "คุณเขาจะโกงบริษัทตัวเองทำไมละ"
          "จะว่ามันก็จริง"
          "แต่ฉันรู้มาว่าคุณเขาติดหนี้ธนาคารไม่ใช่หรอ ที่โรงแรมอยู่รอดมาได้เพราะคุณมาดาระเข้ามาช่วยบริหารไม่ใช่หรอเขาจะโกงทำไมละ"
          "จะว่าไปก็ใช่คุณมาดาระรวยจะตายฉันได้ข่าวมาว่าหลังจากพ่อแม่ของเขาเสียไปเขาก็ได้มรดกตังหลายร้อยล้านเลยนะแล้วเขาจะโกงไปทำไมแค่ 50 ล้าน"
          "เอ่อใช่?"
          "คุยอะไรกันค่ะ" ฉันเดินเข้าไปในกลุ่มคน 3-4 คน กำลังจัดดอกไม้ฉันได้ยินมาสักพักแล้วแต่ไม่ใส่ใจพอเขาเข้าเรื่องพ่อก็เลยเข้ามาขัด
          "คุณซากุระ!" พวกเขาตกใจกันอย่างกับเห็นผีแนะ
          "ค่ะ ฉันเห็นพวกพี่คุยกันตั้งนานแล้ว จะคุยฉันไม่ว่าหรอค่ะ แต่มือช่วยขยับด้วยสิค่ะเดี๋ยวงานไม่เสร็จหรอ" ฉันพูดหน้าดุๆ ใส่
          "เอ่อ... ค่ะๆ ขอโทษค่ะ" พวกเขาหน้าซีดกันใหญ่
          "ฉันล่อเล่นค่ะ ไม่ต้องหน้าซีดกันก็ได้"
          "โธ่..คุณซากุระ"
          "ฮิฮิ ไม่ต้องเรียกคุณหรอกคะ เรียกซากุระเฉยๆ ก็ได้ ฉันเองก็เป็นลูกจ้างเหมือนกับพวกพี่ละค่ะ" ฉันยิ้มให้พวกพี่ๆ เขาไป
          "คุณซากุระน่ารักเหมือนคุณคิซาชิเลยนะค่ะ"
          "ขอบคุณค่ะ"
          "โอ๊โฮ๊... ดูดิวะนั่นคุณหนูตกอับวะพวกเรา"
          "ไหนวะ เอ่อวะสวยซะด้วยวะ" ฉันหันไปตามเสียงเจอพวกผู้ชาย 7-8 คน กำลังสร้างเวที
          "เอ่อเห็นว่าไปอยู่บ้านของนายด้วยวะ ไม่รู้ทำอะไรตอนอยู่ที่บ้านวะ"
          "อยู่โรงแรมเป็นเลขาให้น้องชายอยู่บ้านสงสัยจะเป็นเลขาบนเตียงของนายมาดาระแน่เลยวะสวยๆ อย่างนี้กูว่าไม่รอดหรอ"
          "ข้าก็ว่างั้นวะ เห๊ยๆ ไม่แน่นะโว๊ยอาจเวียนกันใช้บริการทั้ง 3 พี่น้องเลยก็ได้"
          "จริงหรอวะท่าทางจะเหนื่อยน่าดูเลยวะ"
          "อ้าว! แบ่งกันไงวะอย่างนี้ไม่ตีกันตายหรอวะ เอ๊ะ! หรือพร้อมกันวะแบบสวิงกิ้งนะ กูว่ามันน่าดูเลยวะ ฮ่าฮ่าฮ่า"
          "เห๊ย! พวกนายพูดกับคุณเขาให้ดีๆ หน่อย" พวกพี่ๆ ที่ฉันคุยอยู่หันไปพูดกับพวกนั้น
          "ทำไมต้องพูดดีๆ ด้วยวะไม่ใช่เจ้านายข้าซะหน่อย"
          "ใช่ๆ เจ้านายพวกข้าคือคุณมาดาระโว๊ย" เขาหันมามองฉัน
          "ลูกคนโกงแบบนี้ข้าไม่นับถือหรอไม่รู้คุณมาดาระคิดยังไงให้ยัยนี่มาเป็นเลขาให้คุณซาสึเกะ"
          "นั่นดิที่ได้เป็นเลขาไม่รู้เอาอะไรเข้าแลกหรือเปล่า"
          "ไม่ใช่อย่างที่พวกคุณพูด กรุณาพูดให้มันดีๆ หน่อยนะค่ะไม่อย่างนั้นฉันจะรายงานให้คุณซาสึเกะทราบ" ฉันทนสิ่งที่คนพวกนี่พูดไม่ได้แล้วฉันจึงเดินออกมาจากในห้องจังหวะที่ฉันเดินผ่านซุ้มประตูเข้างานฉันเหลือบไปเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังทำซุ้มอยู่ เขามีผ้าปิดจมูกมองไม่ถนัด แต่หน้าเขามันคุ้นๆ นะเหมือนเคยเห็นที่ไหน?..... นึกไม่ออกอ่ะ ช่างมันเหอะไปจากตรงนี้ดีกว่า
 
          "ระวัง!!!!!" ฉันมองตรงไปด้านหน้าเห็นซาสึเกะเดินควงสาวที่เขาพามาด้วยแต่อยู่ๆ เขาก็ตะโกน พร้อมสบัดแขนหญิงคนนั้นออกก่อนจะวิ่งมาแล้วเขาก็เข้ามาผลักฉันล้มจนแขนฉันกระแทกพื้นอย่างแรงเจ็บมาก
          "โอ๊ย! เจ็บๆ นายเล่นอะระ... ซาสึเกะๆ" ฉันลุกขึ้นมานั่งเห็นเขานอนคว่ำกับพื้นค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมาตรงหัวเขามีเลือดไหลออกมานิดๆ ข้างๆ มีท่อนเหล็กสีขาวขนาดเท่าแขนกลิ้งอยู่ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองมันหลุดจากซุ้มแวบหนึ่งฉันเห็นชายที่จัดซุ้มตอนนี้เขายืนมองเหตุการณ์อยู่ด้านข้าง เขากำลังยิ้มเหมือนพอใจอะไรบางอย่างก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางอื่นเดี๋ยว!นะคนนี้ที่ทำร้ายเรานิฉันจำได้แล้ว
          "ช่วยจับชายผมสีฟ้าให้ทีค่ะเขาเป็นคนร้าย" ฉันลุกขึ้นไปดูอาการของซาสึเกะดีแค่หัวแตกเท่านั้น ก่อนจะหันไปบอกพวกทีมงานแถวนั้นให้จับตัวชายคนนั้นไว้
          "เห้ย! ปล่อยนะโว๊ย จับข้าทำไมวะ" เขาร้องโว๊ยวายลั่น
          "แกอีกแล้วหรอ" ซาสึเกะเดินไปอยู่หน้าชายคนนั้นกระชากคอเสื้อชายคนนั้นก่อนจะประทับหมัดไปทีอย่างแรง และกำลังจะต่อยอีกหมัดแต่...
          "เสียงเอ๊ะอะอะไรกัน" พี่อิทาจิเดินเข้ามาทำให้การกระทำของซาสึเกะหยุดลง
          "พี่มาก็ดีแล้วไอ้คนนี้ไงที่ทำร้ายซากุระวันนั้น" ซาสึเกะผลักร่างชายคนนั้นลงไปกองกับพื้น
          "พาไปคุยที่ห้องรักษาความปลอดภัยดีกว่า" พี่อิทาจิพูดก่อนที่พวก รปภ. จะเข้ามารวบตัวแล้วพาเดินออกไป
          "ก็ดีเหมือนกันคราวนี้ไอ้คนที่มันให้ไอ้นี่เข้ามาผมจะไล่มันออกไปทันที" ซาสึเกะบอกก่อนจะเดินตามไป
          "เดี๋ยวก่อนฉันขอพูดอะไรหน่อยนะ นี่เธอซากุระระวังตัวไว้ดีๆ ละ ถ้าเธอไม่อยากเป็นอะไรออกไปจากโรงแรมนี้ ไปจาก อุจิวะ ซะ นายฉันฝากมาบอกกับเธอ"
          "นายแกเป็นใครเกี่ยวอะไรกับ อุจิวะ หรือว่า..." มาดาระงั้นหรอฉันพูดชื่อคนที่สงสัยในใจไม่กล้าพูดออกไปเพราะดูท่าทางพวกทีมงานจะเป็นพวกมาดาระแถมซาสึเกะยังสนิทกับมาดาระซะด้วย
          "อย่างที่ฉันเคยบอกคนๆ นั้นที่เธอรู้จักไง" พวก รปภ. ลากเขาออกไปแล้ว
          "ซากุระกลับห้องไปก่อนอย่าออกไปที่อื่นถ้าไม่จำเป็นเรียกอิโนะมาอยู่เป็นเพื่อนด้วยละเดี๋ยวฉันตามไป" ซาสึเกะหันมาสั่งก่อนจะเดินตามพวกนั้นไป ส่วนฉันก็ทำตามที่ซาสึเกะบอกเรียกอิโนะมาฉันไม่ได้กลัวขนาดนั้นหรอกนะเรียกมาปรึกษานะ 2 หัวย่อมดีกว่าหัวเดียวคุณว่าจริงไหม
 
ตัดมาทางริน
 
          "ไปกินข้าวถึงไหนกันมาละถึงเข้างานสายขนาดนี้" ทันทีที่รินเปิดเข้ามาในห้องทำงานพร้อมกับคาคาชิก็เจอมาดาระนั่งบนโต๊ะทำงานของเธอ
          "เอ่อ.. ขอโทษที่เข้ามาช้าพอดีมีธุระด่วนต้องไปนะค่ะคุณมาดาระ" รินอึดอัดเล็กน้อยก่อนจะตอบไป
          "ธุระ? หรือเอาเวลางานไปปรนเปรอผู้ชายกันแน่"
          "คุณมาดาระครับรินเป็นผู้หญิงกรุณาให้เกียรติเธอด้วย" คาคาชิรีบบอกคนตรงหน้าทันที
          "หึ เป็นห่วงกันจริงเลยนะแตะต้องไม่ได้เลยหรือไง" มาดาระถามคาคาชิ
          "ใช่ครับเพราะว่าผมห่วงรินจริงๆ ไม่อยากให้เธอต้องมาเจอสิ่งเลวร้ายเหมือนเมื่อก่อน" คาคาชิตอบทำหน้าจริงจัง
          "สิ่งเลวร้ายงั้นหรอ? หึ ยังไงซะสิ่งที่นายบอกว่าเลวร้ายก็ได้ลิ้มลองสาวน้อยบริสุทธิ์ละนะ" มาดาระลุกขึ้นพูดเอามือลูบปลายค้างแลบลิ้นเลียริมฝีปากตนเองมองหน้ารินก่อนจะหันมองคาคาชิอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า
          "มันจะมากไปแล้วนะ!!" ท่าทางบวกกับคำพูดของมาดาระทำเอาเส้นอารมณ์ของคาคาชิขาดสะบั้นเขาเข้าไปปะจันหน้ากับมาดาระพร้อมจับชายคอเสื้อของเขาไว้
          "ว๊ายยยย!!! อะไรกันเนี่ย ปล่อยคุณมาดาระเดี๋ยวนี้นะ" คารินเปิดประตูเข้ามาก็เจอคาคาชิกำลังมีเรื่องกับมาดาระก็เข้ามาขวาง
          "ฉันบอกให้ปล่อย!แกนางรินพาไอ้กุ๊ยนี่ออกไปซะ!" คารินหันไปสั่งรินที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่
          "เอ่อ.. ค่ะๆ คาคาชิอย่ามีเรื่องเลยนะคุณกลับไปก่อนเถอะมีงานต้องทำไม่ใช่หรอค่ะ" รินจับแขนคาคาชิให้ออกจากเสื้อของนายตนก่อนจะลูบไหล่เพื่อให้คนตรงหน้าอารมณ์เย็นขึ้น คาคาชิหันมองหน้ารินที่ทำหน้าขอร้องก็ยอมปล่อย
          "ก็ได้งั้นตอนเย็นผมจะมารับคุณเองนะ"
          "ค่ะ แล้วเจอกันนะค่ะ"
          "ครับแล้วเจอกัน" รินส่งยิ้มให้คาคาชิไปทีก่อนเขาจะเดินออกจากห้องการกระทำของรินทำเอามาดาระหันหลังเดินเข้าห้องตนไปอย่างอารมณ์เสียก่อนคารินจะทำหน้าเชิดใส่รินแล้วเดินตามเข้าไป
 
เย็นวันนั้น
 
          "โอ๊ย! ให้ตายสิยัยอิโนะกลับไปยังเนี่ยลืมเอารายงานเรื่องการจัดงานให้เลย" ซากุระเดินบ่นกับตัวเองมุ่งหน้าไปที่ห้องรองประธานทันที
 
ก๊อกๆ แอ๊ดดด
 
          "อิโนะ.. อ้าว..ไม่อยู่กลับไปแล้วหรอ พึ่งจะ 6 โมงเองนะ" ซากุระเข้ามาก็พบความว่างเปล่าของห้องแต่ดีที่ไฟในห้องอิทาจิยังเปิดอยู่
          "เอ่อ... เอาเข้าไปให้เองเลยแล้วกัน" เธอเดินไปหน้าประตูเปิดแง้มเล็กน้อย
          "นี่มาดาระนายเก็บเอกสารนี่ดีๆ หน่อยสิ" เสียงของอิทาจิดังออกมาจากในห้อง
          "เอ่อ โทษที ตอนนั้นรีบไปหน่อย" เสียงของคนอีกคนดังขึ้นมา 'เสียงมาดาระนิ' ซากุระคิดในใจมือที่เปิดแง้มประตูหยุดทันที
          "ดีนะที่ซากุระเอามาให้ผมก่อนนะไม่งั้นได้เป็นเรื่องกันแน่"
          "แล้วนายบอกเธอไปว่าไง"
          "ผมบอกว่าเดี๋ยวจะตรวจให้เอง และก็กำชับเธอไว้แล้วว่าอย่าไปบอกใคร"
          "ดีมากสมกับเป็นนายรอบคอบดีจริงๆ"
          "แล้วพี่จะเอายังไงเรื่องคนนั้น"
          "ยังไงก็เป็นคนของเราฉันจัดการเองไม่ต้องห่วง ดีน่ะที่นายไปลากมันมาก่อนนะ" 'นี่พวกเขาพูดถึงใคร' ซากุระได้แต่คิดในใจ
          "ผมว่าเปลี่ยนคนบ้างก็ดีนะพี่ คนเดิมเดี๋ยวก็จำหน้าได้หรอก" 'คนเดิมงั้นหรอ เอ๊ะ! หรือว่าพวกเขาเป็นพวกเขากัน'
 
แอ๊ดดดด
 
          "อ้าว! ซากุระ แกมาทำอะไรตรงนี้"
          "อะ..อิโนะ"
 
ปึก เสียงซากุระเซไปชนกับประตูเพราะความตกใจที่อยู่ๆ อิโนะก็โผล่มา
 
          "ห๊ะ ซากุระงั้นหรอ" 'แย่ละสิ ต้องหนีแล้ว' ทันทีที่ซากุระคิดเธอก็รีบวิ่งไปที่ประตู
          "เดี๋ยวก่อนสิซากุระมีเรื่องอะไรทำไมทำหน้าตกใจอย่างนั้นละ" อิโนะคว้าแขนเธอเอาไว้
          "แกปล่อยฉันก่อน ปล่อยสิวะ" ซากุระพยายามแกะมือเพื่อนสาวออกทำท่าลุกลี้ลุกลนยิ่งทำให้อิโนะกระชับแขนแน่นขึ้นไปอีก
          "แกเป็นอะไร หรือว่า ไอ้นั้นมันมาทำร้ายแกอีก ไหนๆ มันอยู่ไหน" อิโนะหันมองหาคนร้ายรอบห้อง ได้จังหวะซากุระแกะมืออิโนะออกและสบัดทิ้งแต่คงจะแรงเกินไปจนเธอล้ม
 
หมับ
 
          "ว่าไงซากุระ" อิทาจิรับร่างบางที่เซกำลังล้มไว้ในอ้อมแขนก่อนจะก้มมองด้วยหน้านิ่งๆ
          "พี่อิทาจิ!" ซากุระสปลิงตัวกลับมายืนตรง
          "แอบฟังคนอื่นคุยกันมันไม่ดีนะซากุระจัง" มาดาระยืนข้างๆ อิทาจิพูดหน้านิ่งเหมือนอิทาจิไปผิดไม่รู้เลยว่าทั้งคู่คิดอะไรกันอยู่
          "พวกคุณเป็นพวกเดียวกัน พี่อิทาจิฉันผิดหวังในตัวพี่มากเลยนะ" ซากุระหันไปพูดกับทั้ง 2 พี่น้องอีกครั้งก่อนที่ตนจะทำท่าจะวิ่งออกไป
          "เดี๋ยวก่อนสิคุยกันก่อน" อิทาจิคว้าแขนซากุระไว้ก่อนที่เธอจะออกไปจากห้อง
          "ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนหลอกลวงโกหกอย่างคุณ! คุณอิทาจิ" ซากุระเปลี่ยนสรรพนามในการเรียก
          "เดี๋ยวนะนี่มันเรื่องอะไรกันฉันงง?" อิโนะยืนดูเหตุการณ์อย่างงงถามขึ้น
          "เข้าไปคุยกันในห้อง" มาดาระพูดหน้านิ่งก่อนจะหันกลับไปในห้องของอิทาจิ แล้วอิทาจิก็ลากเธอเข้าไปพร้อมอิโนะ