บำเรอรัก nc

 
เจ๊แก้ว !!! ไม่เป็นไรใช่ไหม
 
     คำพูดของผมที่เป็นห่วงเจ๊แก้วอย่างจับใจ เจ๊แก้วก็ไม่ต่างจากผมเท่าไหร่นัก กอดผมไว้จนตัวสั่นหลีบคาอกพร้อมลูกรอยแผลของผมและน้ำตานองหน้า ก่อนจะจูบแก้มผมเบา ๆ ผมลูบไรผมของเจ๊แก้วปลอบใจก่อนที่ริมฝีปากสวยจะกระอักเลือดออกมาอย่างหนักหน่วง ผมหยิบกระดาษเช็ดชูมาซับเลือดที่มุมปากพี่แก้ว ก่อนที่จะเอาตัวพี่แก้วมาหอมและกอดไว้แนบอก พร้อมจองตั๋วเครื่องบินไปประเทศอังกฤษอย่างเร่นด่วน แล้วจัดแจงให้ฟางและเฟย์หาเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับอากาศที่นู้นจัดใส่กระเป๋าให้กับแก้ว พร้อมเตรียมชุดที่จะออกเดินทางให้ด้วย
 
~ วันออกเดินทาง ~
 
โทโมะ // : ไหนดูสิ !! เมียของโมะสวยหรือยัง
 
แก้ว // : โมะ เจ๊หนาวมาก ๆ (ขดตัวเป็นลูกแมวน้อย )
 
โทโมะ // : หนาวหรอ !! เมียจ้า (ถอดสูตรมาคลุมไหล่ให้แก้ว )
 
แก้ว // : และโมะไม่หนาวหรอไง !! 
 
โทโมะ // : ไม่หรอก !! เมียโมะทั้งหนาว ทั้งไม่สบาย โมะอดทนได้ เพื่อเมีย !!
 
     และผมก็อุ้มพี่แก้วที่คงจะเพลียจนเผลอหลับไปขึ้นไปยังเครื่องบิน จนกระทั่งถึงเวลาอาหารผมก็ป้อนพี่แก้วพี่แก้วก็ป้อนผม ต่างคนต่างดูแลกันและกันเป็นอย่างดีจนถึงสนามบินของประเทศอังกฤษ พี่แก้วก็ล้มลงกลางพื้นจนผมตกใจเป็นอย่างมากต้องรีบพาไปโรงพยาบาลก่อนที่คุณหมอจะถ่ายเลือดให้กัยะแก้วอีกครั้ง พร้อมบอกอาการให้ผมรับทราบตลอด ผมหันมองไปก็เจอกับฟ้าที่ดึงผมเข้าไปจูบปากโดยที่พี่แก้วที่อยู่บนรถเข็นร้องไห้อย่างหนักและขึ้นเตียงกับไปนอนพัก
 
แก้ว // : โทโมะ !! น้องฟ้าน่ารักดีนะ เหมาะกับโทโมะมากกว่าพี่อีก
 
โทโมะ // : พี่แก้วทำไมพูดแบบนี้ เห็นอะไหรือเปล่า 
 
แก้ว // : ไม่เห็น !! พี่ยังไม่พร้อมมีเจ้าตัวน้อยนะ โมะกลับไทยไปก่อนเลย ไม่ต้องรอพี่ 
 
โทโมะ // : ผมไม่กลับ !! และผมอยากมีตัวน้อยแล้ว (อุ้มแก้วเข้าห้องพักไป )
 
 

 
โทโมะจะทำอะไรแก้วหรือเปล่า เม้นโหวต