บำเรอรัก nc

8.5

เขียนโดย TK_tomokaewjairi

วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 19.53 น.

  9 ตอน
  91 วิจารณ์
  32.79K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2556 11.10 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) ตกเลือดต่อหน้าโทโมะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
อย่าเป็นอะไรนะเจ๊แก้ว .... ผมกลับมาแล้ว !!! รอผมก่อนนะ
 
          ผมกำลังนั่งรถแท็กซี่ จากสนามบินสุวรรณภูมิ เข้าไปที่โรงพยาบาลกรุงธนบุรี รถค่อนข้างติดพอสมควร ผมเริ่มใจไม่ค่อยดีจึงจ่ายค่าแท๊กซี่ และนั่งรถวินมอเตอร์ไซต์เข้าไปจนถึงโรงพยาบาล แล้วเข้าไปสอบถามที่หน้าเคาท์เตอร์ประชาสัมพันธ์
 
โทโมะ // : คนไข้ที่ชื่อ จริญญา ศิริมงคลสกุลพักอยู่ห้องไหนครับ
 
ประชาสัมพันธ์ // :  114500 คะ  
 
โทโมะ // : ขอบคุณครับ !! 
 
 
    ผมขึ้นลิพต์ไปที่ชั้น 14 ก่อนจะค่อยมองหาห้องของเจ๊แก้วเมือพบผมเห็นพี่แก้วยืนเหมอลอยน้ำตาไหลอยู่เป็นช่วงจังหวะเดียวกับที่พี่แก้วหันมาเห็นผมและยิ้มให้พร้อมพูดว่า
 
แก้ว // : โทโมะ ( ใบหน้าซีดเผือก )
 
     พี่แก้วหน้าซีดเผือกก่อนจะเดินเข้ามาเพื่อจะกอดผม แต่พี่แก้วก็ตัวสั่นจับท้องสวยไว้แน่น ก่อนจะมีเลือดไหลทะลักอาบหว่างสวยต่อหน้าผม พร้อมตัวเด็กน้อยสามคมแต่ยังมีสภาพร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ อยู่ระหว่างหว่างขาสวยของพี่แก้ว ที่ล้มลงคาอกแกร่งของผมที่ไม่สติอุ้มเจ๊แก้วไปที่ห้องไอซียูและร้องไห้อย่างหนัก พร้อมเพ้อและต่อยกำแพงอย่างหนักจนมือเลือดไหลอาบ
 
โทโมะ // : ลูก !! ผมฆ่าเขา ผมฆ่าพี่แก้ว  อย่าจากผมไปนะได้โปรด
 
     พี่แก้วเข้าไปที่ห้องไอซียูอยู่นานจนกระทั่งหมออกมาบอกว่าพี่แก้วปลอดภัย แต่แท้งตั้งแต่ตอนหน้าผม  ละจะเข็นพี่แก้วกลับห้องพักที่พึ่งทำความสะอาดเสร็จแล้วทันที ส่วนอาการของโรคเลือดนั้น ถ้าพี่แก้วยังตรอมใจอยู่ไม่ยอมรักษา อีกไม่เกินอาทิตย์คงได้ตามลูกไป 
 
~ ห้องพักพี่แก้ว ~
 
     ผมกุมมือเจ๊แก้วไว้แน่น แต่เจ๊แก้วก็ตัวสั่น ๆ ก่อนจะหลับสนิทไป ผมก็โดดขึ้นไป นอนกอดพี่แก้วที่เตียงคนไข้ไว้แน่น ผมต้องทำทุกทางใก้พี่แก้วใจอ่อนยอมรักษาตัวให้ได้ จึงโทรไปดร็อบเรียนที่ญี่ปุ่นไว้ก่อนจนช่วงเช้าพี่แก้วตื่นขึ้นมาและจะไปเข้าห้องน้ำ โดยไม่ยอมให้ผมประครอง และแตะตัวเธอ จนดระทั่งเธอออกมาจากในห้องน้ำผมโอบเอวสวยไว้มานั่งตักไว้แน่น ก่อนจะค่อย ๆ ปลดเชือกเสื้อคนไข้จนร่วงลงมา ก่อนจะปลดเชือกที่กางเกงออกจนหมด ผมโอบให้พี่แก้วนอนราบกับเตียงก่อนจะคร่อมทับไว้ พี่แก้วหลบหน้าผม พร้อมเอามือปิดบังอกสวยและเนินสงวนไว้ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจและประชด และบ่นว่ายังเจ็บจากการแท้งลูกของคนใจอำมหิตอยู่ 
 
แก้ว // : ใส่เสื้อผ้าให้พี่เถอะนะ ปล่อยให้พี่ตายเถอะ 
 
โทโมะ // : ผมไม่ใส่ !! และผมก็ไม่ให้เมียผมมาตายต่อหน้าด้วย ผมคิดถึงอกนี้ เนินสงวนนี้ ผมจะทำให้คนคนนี้
เปิดปากเรียกผมว่าสามีและบอกรักผม และยอมรักษาตัว 
 
แก้ว // : อย่าฝันว่าพี่จะปากหวานยอมโมะ ไม่มีทาง (หยิบผ้าห่มมาคลุมเรือนร่างเปล่าเปลือย)
 
 

 
แก้วจะยอมมีอะไรกับโทโมะอีกครั้งไหม ลุ้น เม้นโหวต
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา