บำเรอรัก nc

 
 
ยาหยีฟ้าคราฟ ... เห๊ย หยดเลือด บะ บราเซีย ตรูทำอะไรจะเจ๊แก้ว หรือเปล่า หรือทำฟ้า งง แต่ขนาดบราเซียใหญ่ขนาดนี้ มาน
น่าจะเป็นอย่าบอกนะ ว่า ผมมีอะไรกับเจ๊แก้ว ไม่น่าจะใช่ เพราะเจ้าตัวไม่อยู่ในห้องน้ำ ๆ แต่ยังไงก็ต้องถามว่าเมื่อคืนมานเกิด
อะไรขึ้นกันแน่ €.€ !!
 
        ผมหยิบผ้าขนหนู มาพันท่อนล่าง ก่อนจะจัดแจงอาบน้ำอาบท่าฟ้องสบู่จนสะอาด ก่อนจะหยิบกางเกงยีนต์และกางเกงในสะอาดที่เจ๊แก้วน่าจะเป็นคนวางไว้มาใส่ พร้อมด้วยเสื้อยืด ลายสิงโต มาสวมใส่ ก่อนที่ผมจะก้มลงไปหยิบบราเซียของคนที่น่าจะเก็บหลักฐานไปไม่ครบขึ้นมา พร้อมมองเห็นเจ้าตัวที่พึ่งจะเดินท่าหนีบขาเหมือนเป็ดน้อยเข้ามาภายในห้องพร้อมด้วย ผัก หมูสับ และข้าวหอมมะลิ เจ๊แกเดินผ่านหน้าผมด้วยท่าหนีบขาเป็ดน้อยไปที่ตู้เย็นก่อนจะเก็บข้าวของที่ซื้อมาจนหมดผมจึงอุ้มอาเจ๊มานั่งตักที่โซฟาก่อนจะซ่อนหลักฐานเด็ดที่เจ้าตัวลืมไว้ก่อน 
 
โทโมะ // : เมื่อคืนนี้ !! ผมทำอะไรเจ๊หรือเปล่า 
 
แก้ว // : มะ โมะ ไม่ได้ทำอะไรเจ๊เลย (หน้าแดงกล่ำเลย )
 
โทโมะ // : ถ้าผมไม่ได้ทำอะไรเจ๊ แล้วบราเซียตัวเนี่ย มานเป็นของใครก๊าบ (แขว่งบราเซียต่อหน้าต่อตาแก้ว )
 
แก้ว // : ขะ ของ !! ของ เจ๊ไปทำโจ๊กก่อนนะ (เปลี่ยนประเด็นและเดินท่าเป็ดน้อยออกไปทั้งหน้าแดง )
 
~ เดินตามเข้าไปในครัว แก้วกำลังหั่นผักอยู่ ก็เข้าไปโอบเอวไว้แน่น~
 
โทโมะ // : เจ๊คราฟ !! ยอมรับมาเถอะ ว่าบราเซียตัวเนี่ย !! ของเจ๊ ถ้าเจ๊ไม่ยอมรับผมขอพิสูจน์นะก๊าบบ !!
 
แก้ว // : โมะ !! คือ มาน !! มาน ฝากทำโจ๊กต่อด้วยนะ จะเจ๊ง่วง ( เดินท่าเป็ดน้อยหนีบขากลับไปที่ห้องนอน )
 
โทโมะ // : ปากแข็งแบบเนี่ย คงมีทางเดียวที่เจ๊จะยอมรับ จับปล้ำอีกรอบ !! (ทำโจ๊กต่อจากแก้ว )
 
 
    ผมวางโจ๊กไว้ที่โต๊ะกระจกภายในห้อง ก็เหลือบไปเห็นซองยาแก้ปวด กับยาคุมฉุกเฉินที่พึ่งจะทานไปได้เม็ดเดียวผมคลานเข่าเข้าไปหาเจ๊แก้ว ก่อนจะจับตัวแกออกมาจากผ้าห่มอ่อนนุ่มพร้อมนอนพิงที่ตักแกร่ง ก่อนที่จะจับคางมนของพี่แก้วขึ้นมาอย่างมั่นคง พร้อมประกบริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากบาง ลิ้นของผมเริ่มเกี่ยวกระหวัดไปหยอกล้อเล่นกับลิ้นเล็กของพี่แก้วที่บัดนี้จนคงจะตื่นแล้ว เพราะดิ้นขลุกขลัก ๆ อยู่ในวงค์แขนและพยายามจะผลักผมให้ออกห่างจากร่างของเธอ ผมลุกจูบพี่แก้วหนักขึ้น ๆ จนพี่แก้วเริ่มมีท่าทีที่อ่อนลงพร้อมเอาสองมือที่พยายามจะผลักไสผมออกไปมาคล้องลำคอผมไว้แน่นพร้อมขยุ้มไรผมและครางเสียงหวานอย่างลืมตัวจนผมต้องถอนริมฝีปากของตัวเองออกเพราะกลัวพี่แก้วจะหมดอากาศหายใจ ผมยิ้มอย่างร้ายกาจก่อนจะหยิบบราเซียออกมาถามอีกครั้ง ถ้าพี่แก้วยังปากแข็งอีกละก็ผมคงต้องพิสูจน์
 
 
 
 
แก้ว // : อือ !!
 
 
โทโมะ // : บราเซียตัวเนี่ย !! ของเจ๊ใช่ไหมก๊าบบ เมื่อคืนนี้เจ๊เป็นเมีย เมียผมชิมิก๊าบบ อย่าบอกนะว่าผมไม่ได้ทำ เพราะถ้าผมไม่ได้ทำ เจ๊ก๊าบบจะกินยาคุมฉุกเฉินทำไม !! จะยอมรับดี ๆ หรือจะให้ผมพิสูจน์ก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ !!
 
 
แก้ว // :  มานมิใช่ของพี่ และนี่ยาคุมเพื่อนเจ๊ทาน เมื่อคืน อีกอย่างเมื่อคืนพี่ก็ไม่ใช่เมียโมะ พี่มีงานขอตัวก่อนนะ
 
(จะคว้ากุญแจรถแต่โมะไวกว่า)
 
 
โทโมะ // : ในเมื่อเจ๊ไม่รับสารภาพ ทั้งที่หลักฐานมานพร้อมขนาดนี้ ผมก็คงต้องพิสูจน์ ว่าเจ๊เป็นของผมแล้วเมื่อคืน
นี้
 
 

 
ปล. อั๊ยย่ะ !! อาแก้วปากแข็งจะโดนพิสูจน์ไหมก๊ะ เม้นเยอะ โหวตแยะ อัพไว