ทาสสวาท NC+20
-
เขียนโดย กุหลาบรัตติกาล
วันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2556 เวลา 20.31 น.
1 ตอน
2 วิจารณ์
29.18K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 กันยายน พ.ศ. 2556 20.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) ร้อนแรงตั้งแต่แรก 50%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทนำ
ร้อนแรงตั้งแต่แรก 50%
“ฮึก...ฮือ...ฮือ...” เสียงสะอื้นร้องไห้ของหญิงสาวผู้อาภัพที่ถูกบิดาขายให้กับเรือ
สำราญค้าหญิงเพื่อดับความกระกายของหนุ่เล็กหนุ่มใหญ่
“ร้องไห้อยู่ได้ยัยบ้าถ้าเธอยังไม่หยุดร้องฉันจะคืนเธอให้พวกลุงอ้วนนั้นสนองตัณหา”
ชายหนุ่มผู้หน้าเกรงขามของฮ่องกงตระคอกเสียงเย็นยะเยือกจนหน้าขนลุกใส่หญิงสาว
“ไม่เอา...ฮึก...ฮือ...ปล่อยฉันไป...ปล่อย” หญิงสาวดิ้นรนเพื่อจะหลุดพ้นจากมือหนา
หยาบกระด้างแต่แค่ลำพังแรงอันน้อยนิดของเธอมีหรือจะสะบัดออกจากมือหนาใหญ่ของ
เขาได้
“เธอชื่ออะไร” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบใบหน้านิ่งไม่ไหวติงจนหน้ากลัว
“ฮึก...เชอร์รีน่า...ฮือ...เดเวนส์” หญิงสาวพูดปนสะอื้นคิดถึงบิดามารดาและพี่ชายสุดที่
รัก เธอไม่เคยโกรธแค้นบิดาของตนเองเลย
“หึ...เธอเองสินะน้องสาวของโจเซฟคนที่กล้าหักหน้าฉันต่อหน้าสาธารณะ” ชายหนุ่ม
พูดความแค้นที่ยังฝังลึกอยู่ในใจวันนั้นวันที่เขากับคนรักกำลังจะหมั้นหมายกันพี่ชายของ
เชอร์รีน่าก็วิ่งมาฉุดแขนแล้วประกาศเสียงกระด้างว่า
‘ผู้หญิงคนนี้เป็นเมียฉันเธอท้องกับฉันได้สามเดือนแล้วผมมารับเมียผมคืนผมไม่ยอม
หรอกนะบังอาจบังคับเมียผมแต่งงานทั้งที่เธอไม่เต็มใจ โจเซฟ เดเวนส์ จำชื่อนี้ไว้ถ้าใคร
ยังกล้ามายุ่งกับเมียผมอีกผมไม่ปล่อยไว้แน่”
ว่าแล้วก็วิ่งออกไปพร้อมหญิงสาวงานหมั้นครั้งนั้นเป็นอันต้องพังทลายไม่เป็นท่าความ
โกรธแค้นมากว่าความเจ็บปวดเสียอีก บังอาจมาหักหน้าคนอย่างเขา
“ไม่จริง...พี่ชายฉันไม่ใช่คนอย่างนั้น...ฮึก” เชอร์รีน่าพูดปนสะอื้นก่อนจะเริ่มรู้สึกเหนื่อย
เพราะร้องไห้มามากอาการที่เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้นมันกับกำเริบขึ้นมาอีกครั้งโรคหอบ
หืดขั้นรุนแรงของเธอที่รักษายังไงก็ไม่มีทางหายขาดแถมเธอเองก็อาจจะอยู่ได้ไม่เกินหก
ปีด้วยซ่ำ
“เป็นอะไรไปอีกละ มารยาใช่เล่นเลยนะ” ชายหนุ่มพูดเสียงเย้ยยันยิ้มที่มุมปากอย่างสม
น้ำหน้าแต่หารู้ไม่ว่าเธอไม่ได้แสแสร้งหรือใช้มารยาใดๆเลย
LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe
สวัสดีค่ะ(ไหว้งามๆ) เรื่องแรกของเมเปิ้ลค่ะ เป็นไงบ้างค่ะสนุกหรือป่าว? อันนี้แค่เรียกน้ำย่อยนะค่ะ ของจริงนับจากนี้ค่ะ ^^ ถ้าไม่ชอบก็ X ออกไปเลยนะค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะรีด
เดอร์แล้วพรุ่งนี้เมเปิ้ลจะมาอัพตอนสองให้นะค่ะ อาจมีคำผิดบ้างก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
เพราะว่าเมเปิ้ลต้องรีบไปนอนเลยไม่มีเวลาตรวจให้เดี๋ยวพรุ่งนี้มาแก้ค่ะ
ร้อนแรงตั้งแต่แรก 50%
“ฮึก...ฮือ...ฮือ...” เสียงสะอื้นร้องไห้ของหญิงสาวผู้อาภัพที่ถูกบิดาขายให้กับเรือ
สำราญค้าหญิงเพื่อดับความกระกายของหนุ่เล็กหนุ่มใหญ่
“ร้องไห้อยู่ได้ยัยบ้าถ้าเธอยังไม่หยุดร้องฉันจะคืนเธอให้พวกลุงอ้วนนั้นสนองตัณหา”
ชายหนุ่มผู้หน้าเกรงขามของฮ่องกงตระคอกเสียงเย็นยะเยือกจนหน้าขนลุกใส่หญิงสาว
“ไม่เอา...ฮึก...ฮือ...ปล่อยฉันไป...ปล่อย” หญิงสาวดิ้นรนเพื่อจะหลุดพ้นจากมือหนา
หยาบกระด้างแต่แค่ลำพังแรงอันน้อยนิดของเธอมีหรือจะสะบัดออกจากมือหนาใหญ่ของ
เขาได้
“เธอชื่ออะไร” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบใบหน้านิ่งไม่ไหวติงจนหน้ากลัว
“ฮึก...เชอร์รีน่า...ฮือ...เดเวนส์” หญิงสาวพูดปนสะอื้นคิดถึงบิดามารดาและพี่ชายสุดที่
รัก เธอไม่เคยโกรธแค้นบิดาของตนเองเลย
“หึ...เธอเองสินะน้องสาวของโจเซฟคนที่กล้าหักหน้าฉันต่อหน้าสาธารณะ” ชายหนุ่ม
พูดความแค้นที่ยังฝังลึกอยู่ในใจวันนั้นวันที่เขากับคนรักกำลังจะหมั้นหมายกันพี่ชายของ
เชอร์รีน่าก็วิ่งมาฉุดแขนแล้วประกาศเสียงกระด้างว่า
‘ผู้หญิงคนนี้เป็นเมียฉันเธอท้องกับฉันได้สามเดือนแล้วผมมารับเมียผมคืนผมไม่ยอม
หรอกนะบังอาจบังคับเมียผมแต่งงานทั้งที่เธอไม่เต็มใจ โจเซฟ เดเวนส์ จำชื่อนี้ไว้ถ้าใคร
ยังกล้ามายุ่งกับเมียผมอีกผมไม่ปล่อยไว้แน่”
ว่าแล้วก็วิ่งออกไปพร้อมหญิงสาวงานหมั้นครั้งนั้นเป็นอันต้องพังทลายไม่เป็นท่าความ
โกรธแค้นมากว่าความเจ็บปวดเสียอีก บังอาจมาหักหน้าคนอย่างเขา
“ไม่จริง...พี่ชายฉันไม่ใช่คนอย่างนั้น...ฮึก” เชอร์รีน่าพูดปนสะอื้นก่อนจะเริ่มรู้สึกเหนื่อย
เพราะร้องไห้มามากอาการที่เธอไม่อยากให้มันเกิดขึ้นมันกับกำเริบขึ้นมาอีกครั้งโรคหอบ
หืดขั้นรุนแรงของเธอที่รักษายังไงก็ไม่มีทางหายขาดแถมเธอเองก็อาจจะอยู่ได้ไม่เกินหก
ปีด้วยซ่ำ
“เป็นอะไรไปอีกละ มารยาใช่เล่นเลยนะ” ชายหนุ่มพูดเสียงเย้ยยันยิ้มที่มุมปากอย่างสม
น้ำหน้าแต่หารู้ไม่ว่าเธอไม่ได้แสแสร้งหรือใช้มารยาใดๆเลย
LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe LoVe
สวัสดีค่ะ(ไหว้งามๆ) เรื่องแรกของเมเปิ้ลค่ะ เป็นไงบ้างค่ะสนุกหรือป่าว? อันนี้แค่เรียกน้ำย่อยนะค่ะ ของจริงนับจากนี้ค่ะ ^^ ถ้าไม่ชอบก็ X ออกไปเลยนะค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะรีด
เดอร์แล้วพรุ่งนี้เมเปิ้ลจะมาอัพตอนสองให้นะค่ะ อาจมีคำผิดบ้างก็ขอโทษด้วยนะค่ะ
เพราะว่าเมเปิ้ลต้องรีบไปนอนเลยไม่มีเวลาตรวจให้เดี๋ยวพรุ่งนี้มาแก้ค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ