กำมะลอที่รัก

 ร่างสูงเดินเข้ามาหาร่างบางและกำลังจะก้มลงจูบ ในขณะที่ร่างบางคิดๆๆๆๆๆ จนเหงื่อตก
 
อยู่ดีๆร่างบางก็ตะโกนขึ้น
 
 
" โอเค ฉันยอม ฉันยอม !!! " ร่างบางหลับตาสนิทแล้วหันหน้าหนีก่อนที่ปากจะประกบปาก
 
 
" หึ พูดงี้ทีแรกก็จบ " ร่างสูงถอยออกห่างร่างบาง แล้วเดินหน้าตั้งออกจากห้องรับแขกไป
 
 
" หนอย อีตาบ้า อุตส่าพูดดีๆแท้ ฮึ่ม จะมาลวนลามฉัน " ร่างบางเดินตามหลังร่างสูงออกไป แล้วก็บ่
 
นพึมพัมเบาๆ แล้วร่างสูงก็หยุดเดินกะทันหัน ทำให้ร่างบางเดินไปชน
 
 
" โอ๊ย หยุดทำไมเล่า !!! " ร่างบางเดินชนร่างสูงแล้วก็เอะอะโวยวาย
 
 
" เธอไม่เต็มใจขนาดนั้นเลยหรอ ที่จะมาเป็นแฟนกำมะลอให้ฉัน " ร่างสูงพูดเสียงเศร้าๆ
 
 
" เปล่าซะหน่อย " ร่างบางสงสารร่างสูงทั้งที่ไม่เต็มใจเลย
 
 
" ขอบคุณนะ ฉันรักเธอ " ร่างสูงยิ้มแล้วจับมือนุ่มของร่างบาง
 
 
" ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ ฉันรักเธอ " เสียงนี้ก้องอยู่ในใจของร่างบาง 0///0
 
 
 
" ฟาง ฟาง ฟาง ฟางเป็นไร เธอหน้าแดงๆนะ " ร่างสูงยกมือมาตะที่หน้าผากร่างบางเบาๆแล้วถาม
 
เซ้าซี้ แต่ร่างบางก็ไม่มีวี่แววที่จะตอบเพราะเธอ " ใจลอย "
 
 
 
" ฮะๆๆ เปล่าๆๆ กินข้าวแล้ว " ร่างบางพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้ ร่างสูงมึนงงสัก 3 วินาทีได้ ก็หัวเราะ
 
อย่างกับโดนของมา
 
 
 
" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " ร่างสูงหัวเราะแล้วลูบหัวร่างบาง
 
 
" หัวเราะไรของนาย ฉันกลับบ้านแหละ -///- " ร่างบางปัดมือร่างสูงออกจากหัว
 
 
" เดินดีดีนะระวังลื่นล้ม " ร่างสูงพูด
 
 
" ว๊าย อะโด่ " ร่างบางลื่นล้มแล้วก็รีบลุกขึ้น 
 
 
" ฮ่าๆๆๆ จำไปไหน นี่บ้านเธอนะ ฉันสิต้องไป " ร่างสูงพูดจบก็เดินออกนอกบ้านไป
 
 
"เอ่อนั่นดิ -///- " ร่างบางเกาหัว 2 ทีแล้วเดินเข้าบ้าน
 
 

 
สนุกม่ะ ตอนนี้แต่งมั่วมาก หนุกเปล่าก็ไม่รุ