คำตอบนี้..สำหรับนาย (the answer is for only you)

-ความเดิมตอนที่แล้ว-
"ถ้าตอนตื่นเธอน่ารักแบบตอนหลับก็คงดีสินะ"
"ตอนตื่นฉันก็น่ารักเหอะ!!! ไอปากเสีย!!!" คำพูดของแก้วทำเอาโทโมะตาโตทันที
"แกล้งหลับหรอเนี่ย...?"
"เหอะ!! ฉันไม่ไว้ใจนาย ที่นี่ที่ไหน!! พามาทำไม??....คอนโดใคร??!..แล้ว...."
"หยุด!! อยากรู้ก็ลงมา.."

"อะไรนะ!!คอนโดนาย"
"ใช่!"
"แล้วพามาทำไม? ฉันจะกลับบ้าน!!!" แก้วพูดพร้อมกับจะก้าวขาออกจากห้อง แต่ก็ต้องถลาซบอกแกร่งเพราะแรงดึงของอีกคน
"พามาขนาดนี้ ไม่ให้กลับง่ายๆหรอก ฟอด!"
"อ้ากกก!! ไอโรคจิตแกจะทำอะไรฉันนนน อี๊!!สกปรก ไอบ้าาาาาา ไอชั่ววว ไอ..ไอ...." ปากยังคงพ่นคำด่าออกมาไม่ขาดสายในขณะที่มือก็ยังคงเช็ดแก้มตัวเองจนแดงไปทั่วหน้า
"กลัวหรอ? ฟอดๆๆๆ" เขาถามเสียงแผ่วพร้อมกับยื่นหน้ามาที่หูของเธอจนทำให้คนฟังขนลุกซู่และยังไม่ลืมขโมยหอมแก้มของร่างบางอีกด้วย
"แก้มเธอนี่ ..... หอมและ..นุ่มมากกกกกกก!!"
"อ้ากกกกก ...ปะ..ปล่อย..ปล่อยนะ!!!! ไอโรคจิตตตตตตต"
.
.
.
"โหล! ไอแบงค์ แก้วกลับบ้านยังว้ะ...ยังหรอ..ป่าวๆ ไม่มีไร เออบายเว่ย!"
"ไอเชี่ยโมะแม่งเอาแก้วไปไว้ไหนว้ะ?!!"
"ใจเยนดิว้ะมึง โมะมันไม่ทำไรแก้วหรอก"
"จะให้กูแน่ใจได้ไงว้ะไอเขื่อน..?"
"มึงกำลังคิดว่า..ไอโมะมันชอบแก้วอ่อว้ะ?
"......กูว่ากูมองมันไม่ผิดว่ะ!!"
"เก่งจริงพ่อคุณ แล้วตัวเองล่ะ มึงมองออกยัง?"
"มองอะไร!?"
"ถามจริงนะเว่ย!!....มึงรักฟางป่ะว้ะ บอกเลย กูสงสารฟางว่ะ ถึงฟางจะเคยมีอดีต แต่กูเชื่อว่ามันแก้ได้นะเว่ย!!"
"กู.....กูไม่รู้"
"หรือมึงยังรักแก้วอยู่!!??"
"....ไอห่าพอเลยๆ..ถามมาก กลับบ้านไปเล้ย ไปๆๆๆ"
"เออๆ อย่าลืมคำถามกูล่ะ ไม่ต้องตอบกูก็ได้นะ แค่ตอบตัวเองก็พอเว่ย!! ไปละ บายยยย"
     ตอบตัวเองงั้นหรอ????.........