จิ้นสุดใจ กับ นายซุป'ตาร์

     วันนี้ฉันมาที่ห้างด้วยจุดประสงค์ 2 อย่าง คือ 1. ซื้อของขวัญให้บัดดี้สุดหล่อ ฉันช่างโชคดีที่จับคู่บัดดี้ ได้เจมส์ > <  อาจจะนอกเรื่องไปไกลแล้ว จุดประสงค์ต่อมาคือ วันนี้ เจมส์ จะมาที่ห้างนี้เพราะมีงาน EVENT ของบริษัทที่เจมส์เป็น พรีเซ็นเตอร์ ฉันเลยรีบมาตั้งแต่เช้ากลัวที่นั่งจะเต็มเสียก่อน พองานเลิกฉันจึงจะไปซื้อของ วันนี้ฉันแต่งตัวให้ดูดีที่สุด ฉันใส่เดรสสีชมพูอ่อน ลายลูกไม้ ใส่กำไลพาสเทล แล้วก็ถักเปียยาว ฉันแต่งตัวขนาดนี้ ขอให้เจมส์ สนใจฉันเถอะ ฉันกำลังเพ้อ ไม่นานก็เดินมาถึง จุดนั่งของงาน EVENT ฉันเลือกที่นั่งตรงกลางซึ่งมันเป็นจึงที่ทุกคนสามารถมองได้จากทั่วทุกด้าน ฉันเอนกายลงนั่งบนเก้าอี้และมองไปรอบๆ ผู้คนเริ่มจะเข้ามานั่งรอ คงมีจุดประสงค์เดียวกันกับฉัน ไม่กี่ชั่วโมงต่อมางานก็เริ่ม พิธีกรคู่ หญิง-ชายยืน บรรยายถึงเรื่องอะไรสักอย่างที่ฉันไม่ได้สนใจฟัง

ฉันนั่งฟังพิธีกรบ่น...เอ๊ย...บรรยายมานานมากแล้ว ฉันมองไปรอบๆ ก็เห็นผู้คนมากมายยืนบ้าง นั่งบ้าง เต็มไปหมด

“กรี๊ด”

ฉันได้ยินเสียงกรี๊ดดังลั่น มันทำให้ฉันรู้เลยว่า เจมส์ มาแล้ว!!!!

“สวัสดี ครับ”

ใช่แล้วนั่น....นั่น...เจมส์ จิ บัดดี้ของฉัน กรี๊ด  อยากให้ทุกคนรู้ว่าฉันเป็นบัดเดอร์ของเจมส์ จิ จังเลยอ่ะ ทุกคนคงอิจฉาฉันแน่เลย > <

    งานเริ่มไปได้ไม่นานนัก  เสียงพิธิกรก็ดังขึ้น

“เราจะหาผู้โชคดี 1 ท่าน ที่จะได้เต้นรำคู่กับเจมส์ 1 เพลง และถ่ายรูปคู่ครับ”

“เจมส์ ขอเลือกเองนะครับ”

“อ๋อ ได้สิครับ”

กรี๊ดน่าตื่นเต้นจัง ใครกันนะที่เจมส์ จะเลือก

“น้องคนนั้นหน่ะครับ”

ทุกๆคนรวมทั้งฉันหันไปทางที่เจมส์ชี้นิ้ว

“ไม่ต้องหันหลอกครับ น้องนั่นแหล่ะ”

คนที่นั่งอยู่ถัดจากฉันไปประมาณ 2-3 ที่นั่งใช้นิ้วชี้ตัวเอง

“ไม่ใช่ครับ น้องคนที่ใส่เดรสสีชมพูอ่อน ลายลูกไม้ ใส่กำไลพาสเทล แล้วก็ถักเปีย หน่ะครับ ชิญครับ”

“หนะ.....หนูหรอคะ”  ฉันชี้ที่ตัวเอง  

“ครับ” เจมส์ตอบพร้อมกับพยักหน้า กรี๊ด ฉันจะเป็นลม มีผู้ชาย 2-3 คนเดินมาทางฉัน แล้วบอกว่า

“เชิญครับ” ฉันเดินตามเขาแบบงงงง  ฉันขึ้นไปยืนบนเวที

“น้องชื่ออะไรครับ” พิธีกรเอ่ยปากถามฉัน

“บะ...แบลล่า ค่ะ”

“มาจากโรงเรียนอะไรครับ”

“มะ....ม.รังสิต ค่ะ “

“คณะอะไรครับ”

“นิ....นิเทศศาสตร์ ค่ะ”

ฉันเหลือบไปมองเจมส์ ฉันเห็นเค้าทำหน้าแบบตกใจ

“เชิญเต้นรำได้เลยครับ”  เจมส์ พูดแทรกขึ้นมา เค้าคว้ามือฉันแล้วดึงฉันไปเต้นด้วย นี่..นี่มันคือความฝันหรือเปล่า เหมือนฉันกำลังล่องลอย นี่มันคือความฝันแน่ๆ ฉันได้เต้นรำกับเจมส์ จิรายุ... เสียงดนตรีหยุดลง

“เอาหล่ะครับ เชิญถ่ายรูปคู่กับเจมส์ จิรายุได้เลยครับ” กรี๊ดเจมสื คว้าตัวฉันไปยืนใกล้ๆ มันต้องเป็นความฝันแน่ๆ

พองานเลิก ฉันก็รีบวิ่งไปซื้อของแล้วห่อของขวัญไว้อย่างดี หวังว่า ในวันจันทร์ฉันจะได้ให้ เจมส์...

-----------------------ขอโทษที่หายไปนานนะคะ------------------------------------