My friend ก็แค่นั้น..แต่มันรักเธอ

 

                      บทที่6 เลือกหนังสือ(เพื่อนกัน)

 

 

 

 

 

      ณ ห้างสรรพสินค้าใจกลางเมืองหลวงแห่งหนึ่ง

   

    ตอนนี้เรามาถึงสยามพารากอนกันแล้ว แต่ทั้งฉันและโทโมะก็ยังไม่มีใครเปิดประตูลงจากรถ
ได้แต่นั่งเงียบกัน ไ้ด้ยินเพียงเสียงลมหายใจกันและกัน ระหว่างทางที่นั่งรถมา ต่างคนก็ต่างเงียบมาตลอดทาง ไม่มีใครเอ่ยปากชวนคุย

    "นี่โทโมะ" ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเป็นฝ่ายพูดขึ้น

    "หืม ? " โทโมะหันมามองฉันด้วยสายตาที่มีคำถาม ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลยนะ! ก็นายไม่พูด มันอึดอัด ฉันก็ต้องชวนคุยสิ!

   "ถ้าสมมุติเราไม่เป็นเพื่อนกัน เราจะเป็นยังไงหรอ" โอ๊ย พูดไปก็อยากตบปากตัวเอง นี่นะชวนคุย ทำไมฉันถามอะไรแบบนี้เนี่ย --,

   "ถ้าเราไม่ได้เป็นเพื่อนกัน.."โทโมะพูดขึ้นก่อนจะมองเข้ามาในตาของฉัน "มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้.."

   

   เราทั้งสองสบตากันและกัน เหมือนต่างคนก็อยากจะสื่อความหมายบางอย่างให้อีกคนรับรู้..

 

    "นะ นั้นสินะ มันอาจจะดี.." ฉันเป็นฝ่ายหลบตา ก่อนจะพูดขึ้นเพื่อกลบเกลื่อน อยู่ดีๆทำไมฉันถึงรู้สึกร้อนที่หน้าแปลกๆ -///-

    "แต่ถ้าเราไม่เป็นเพื่อนกัน เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้หรอ.." โทโมะพูดก่อนจะปลดสายคาดเบลท์ออกจากตัวเอง

    "นั่นสินะ" ฉันตอบพร้อมปลดสายคาดเบลท์ออกบ้าง อึดอัดก็จริง แต่ทำไมมันรู้สึกโล่งใจยังไงไม่รู้

 

                  'ถ้าเราไม่ใช่เพื่อนกัน.. มันคงง่ายกว่านี้..
               แต่ถ้าเราไม่ใช่เพื่อนกัน เราก็คงไม่ได้มีกันแบบนี้..'

 

    "ลงเถอะ" โทโมะว่าพร้อมเปิดประตูลงจากรถ และฉันก็ลงตาม..

 

         ~ หยิ่ง หยิ่ง ยิง ยิง ยิ่งต้องยอม แพ้สายตาเย็ยชาของเธอละเนี่ย พูดเลย หยิ่ง หยิ่ง ยิง ยิง ยิ่งรัก.. ติ๊ด~

     ฉันหยิบโทรศัพท์มากดรับสาย เฟย์นั่นเองที่โทรมา

    "ว่าไง ? " ฉันถามออกไปสั้นๆ

   (อยู่ไหนอ่ะแก้ว) เฟย์ถามกลับมา แหม เหมือนรู้ใจเลย รู้ด้วยนะว่าอยู่ข้างนอก

    "อยู่พารากอน"ฉันตอบ ก่อนจะพยักหน้าให้ โทโมะเดินไปได้เลย แล้วฉันก็เดินไปคุยโทรศัพท์ตามไปด้วยอยู่ข้างๆกัน

   (จริงหรอ ดีเลย) เฟย์พูดอย่างตื่นเต้น

    "ทำไมอ่ะ ?" ฉันถามอย่างสงสัย

   (ก็ตอนนี้เฟย์มาเป็นเพื่อนพี่ฟางซื้อหนังสือพอดี)

   อ่อ พายัยฟางมาซื้อหนังสือนี่เอง ตั้งใจพามาหรือโดนลากมานะ 5555 นึกแล้วขำ

ฉันนึกภาพออกเลยว่าฟางต้องทำตาปริบๆส่งสายตาอ้อนๆให้น้องสาวมาเป็นเพื่อนแน่ๆ

    "อยู่ซีเอ็ด หรือ B2S ? ให้แก้วไปหามั้ย"

   (มาสิ! อยู่ซีเอ็ดเลย เดินมาเลยนะๆ เฟย์รออยู่)

  ปลายสายพูดกับฉันอย่างตื่นเต้น ก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงฟางดังเข้ามาในสาย 'ว่าให้ช่วยเลือกหนังสือหน้อย'

    "ไปเลือกหนังสือให้ฟางเถอะ แก้วกำลังเดินไปแล้ว"

   (งั้นมาเลือกพร้อมกันดีกว่า)เฟย์พูดฉัน

   (พี่ฟางงงงง รอแก้วก่อนนนน) อีกประโยคนึงหันไปพูดกับฟาง พูดนี่จริงๆ อยู่ในร้านหนังสือนะ แต่ก็ไม่ได้ดังอะไรมากมายหรอก

    "งั้นแค่นี้ เดี๋ยวเจอกัน"

    ฉันกดวางสาย ก่อนจะหันไปดึงแขนเสื้อโทโมะให้เดินมาด้วยกัน ทำไมต้องดึงนะหรอ

    อืม..ก็ไม่รู้สินะ

 

 

 

         ร้านหนังสือ

    ฟางกำลังยื่นหนังสือนิยายเล่มแล้วเล่มเล่าให้เฟย์ช่วยดู แต่เฟย์ก็เอาแต่ยืนอยู่หน้าร้านชะเง้อคอรอแก้วอยู่ ไม่ได้สนใจมองหนังสือที่ฟางยื่นให้ช่วยดูให้เลย นี่จะงอนแล้วนะ !

     'แก้วมาถึงก็เห็นเองแหละ ไม่รู้จะชะเง้อคอหาทำไม' ฟางคิดกับตัวเองในใจ

    "นั่นไงๆๆ เห็นแก้วแล้ว"เฟย์ร้องบอกพี่สาวตัวเองอย่างดีใจ อะไรจะขนาดนั้น ไม่เจอกันแค่กี่วันเอง หมั่นไส้อ่ะ พี่สาวเธอยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะ!

    "เห็นแล้ว เอ๊ะ! นั่นมากับโทโมะนี่" ฟางว่าพลางชี้ไปที่ทั้งสองคนที่กำลังเดินเข้ามา

       

 

       นึกแล้วก็น้อยใจ ทำไมป๊อปปี้ต้องไม่ว่างวันนี้ด้วย
       ปกติจะเป็นคนพาไปไหนและตามใจเธอตลอด

 

 

    "ไง เฟย์ฟาง" แก้วมาถึงแล้ว พูดเอ่ยทักพี่น้องเฟย์ฟาง ฟางยิ้มพร้อมกับโบกมือให้แก้วเบาๆก่อนจะหันไปทักทายโทโมะบ้าง

         ส่วนเฟย์นะหรอ..กระโดดก่อนแก้วไปแล้ว

    "แก้วววว คิดถึงจังเลย มากอดๆๆๆ" เฟย์ว่าพร้อมกอดแก้วไว้ไม่ปล่อย

    แก้วกอดตอบเบาๆแต่ก็ไม่มีใครผละออกจากกันสักที โทโมะที่ยืนอยู่ข้างๆ มองแก้วกอดกับเฟย์ตาเขม็ง ก็ไม่รู้ทำไม แต่ในบรรดาเพื่อนของแก้ว เขารู้สึกหึงแก้วกับเฟย์มากที่สุด ทั้งๆที่คนส่วนใหญ่จะจิ้นเขากับแก้ว และ แก้วกับฟาง เขายังไม่หึงฟาง เท่าเฟย์เลย ทำไมก็ไม่รู้ แต่ไม่ชอบใจเลย..

    "คิดถึงเหมือนกัน รู้อยู่แล้วละ ยืนรอแก้วขนาดนี้ ไม่รู้ได้ไง แถมกอดไม่ยอมปล่อยด้วย" คิดถึงกันขนาดไหนเนี่ย ถึงได้ไม่ยอมเลิกกอดกันสักที

    "พอเลยๆ เลิกกอดกันได้เห็น หมั่นไส้"และเป็นฟางเองที่จับทั้งคู่แยกออกจากกัน

    "โอ๋ๆ คนนี้ก็คิดถึงมากเหมือนกัน"แก้วว่ากอดจะกอดกับฟางบ้าง

    "จ้า ฟางก็คิดถึง" ฟางพูดก่อนจะผละออกจากกัน

    "พี่ฟาง เฟย์งอน!"

    "งอนอะไรอีก ?" ฟางหันไปถามน้องสาวที่ยืนกอดอกทำหน้าเหมือนอมมะนาวในปาก (รู้จักใช่มั้ย?)

    "พี่ฟางมาจับแก้วกับเฟย์แยกทำไมอ่ะ คนจะกอดกัน" เฟย์พูดแล้วหันหน้าไปอีกทาง งอนจริงๆสินะ

    "กอดนานไปแล้ว ถามจริงใครเป็นพี่ ?" ฟางโต้กลับ

    "พี่ฟางไง"

    "แก้วล่ะ"ฟางถามอีก

    "เป็นเพื่อนรัก รักมากด้วย คนนี้อ่ะเฟย์รักที่สุด"เฟย์ว่าก่อนจะหันมากอดแก้วอีกรอบ แต่...

 

    โทโมะแกล้งเดินมายืนบังตัวแก้วไว้แบบเนียนๆ พร้อมกับทำหน้านิ่งๆไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่ข้างในอยากดึงแก้วไปกอดไว้ซะเอง

 

    "โทโมะ! นายมายืนบังทำไมเนี่ย ฉันจะกอดแก้ว" เฟย์ยืนเท้าสะเอวจ้องหน้ากับโทโมะ โทโมะมองตอบด้วยสายตานิ่งๆ

    "กอดพอแล้ว.."โทโมะพูด

    "ไม่พอ! นายไม่เข้าใจคนที่ไม่ได้เจอกันนานสินะ!"เฟย์ต่อว่าอย่างไม่พอใจ

    "นานตรงไหนแค่สองวัน"

    "สำหรับฉันมันนานมาก! นิสัยไม่ดี!"เฟย์ว่า ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในร้าน ไม่พอมือยังไปคว้ามือฟางลากมาด้วยกัน

    "พี่ฟางมาดูหนังสือกันเถอะ" เฟย์ว่า ลืมไปแล้วว่าตัวเองงอนพี่สาวอยู่

    "เธอว่าใครนิสัยไม่ดีห้ะยัยแมว!"

    โทโมะยังตามเข้าไปเถียงกันในร้านได้อีก ผู้คนก็เริ่มหันมามอง แก้วได้แต่ก้มหน้าอย่างเหนื่อยใจ เมื่อก่อนสองคนนี้ก็ดีๆกัน ทำไมหลังๆเอาแต่หาเรื่องกันเนี่ย โทโมะเห็นนิ่งๆแต่โคตรไม่ยอมใคร(ยอมแต่แก้ว..)

    "โทโมะหยุดเถอะ" แก้วตามเข้าไปจับแขนโทโมะไว้ให้ใจเย็น

    "ก็ยัยแมวว่าโมะนิสัยไม่ดี"

    "ก็มันจริง! นายกะจะเก็บแก้วไว้กอดคนเดียวน่ะสิ!" เฟย์ว่าก่อนจะหันไปเถียงอีก

    "อะ เอ่อ..เฟย์ (พูดบ้าๆ) " คราวนี้เป็นแก้วเองที่ไปไม่เป็น ได้แต่เรียกเฟย์แบบตะกุกตะกัก ก่อนคำหลังจะกลายเป็นกระซิบกับเฟย์แค่สองคน

    "ก็มันจริงนี่แก้ว นายนั่นจะเก็บแก้วไว้คนเดียว มันหวงแก้วขนาดไหน ดูสายตาก็รู้แล้ว "

 

     แก้วได้แต่มองหน้าเฟย์สลับกับโทโมะ ตอนนี้เธออายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว ทำไงดี ?

 

    "เฟย์พอแล้ว"ฟางพูดพร้อมกับเอามือปิดปากเฟย์ไว้ "เดี๋ยวก็เป็นเรื่องหรอก ใจเย็นๆ"ฟางพูดเสียงเบาๆให้ได้ยินกันแค่สามคน

    "แก้วว่าเราว่าช่วยกันดูหนังสือให้ฟางกันดีกว่า แก้วจะอยากได้ด้วยเหมือนกัน"แก้วว่าพลางเดินไปตรงมุมที่มีหนังสือนิยายวางเป็นชั้นๆ

    "ดีเลย เดี๋ยวเราแบ่งกันอ่าน ^^"ฟางว่าก่อนจะเดินตาม ในที่สุดก็จะได้เลือกหนังสือกันสักที

    "พี่ฟาง รอเฟย์ด้วย" เฟย์ว่าก่อนรีบเดินตามไป

    โทโมะเองก็ไม่ได้พูดเถียงอะไรด้วยต่อ เลือกที่จะยืนมองอยู่เงียบๆ มือทั้งสองข้างของเขาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนจะเดินตามสามสาวไปเงียบๆ มองดูสามสาวเลือกหนังสือกันอย่างสนุกสนาน นิยายมันน่าอ่านขนาดนั้นเลยหรือไง ?

 

    "ไอ้ป๊อปมันไม่มาด้วยหรอ ?"โทโมะหันไปถามฟางที่ยืนอ่านเรื่องย่อหลังปกอยู่ ก็เห็นทุกที ไปไหนก็ไปด้วยกันตลอด ป๊อปปี้คอยตามดูแลยัยกระต่ายนี่อย่างดี แต่วันนี้กลับไม่มาซะงั้น

    "รายนั้นอะนะ ไม่ต้องไปพูดถึงเลย เขาไม่มีเวลาว่างให้เราหรอก" ฟางหันว่าพูดด้วยพร้อมกับทำหน้ามุ่ยเล็กน้อย

    "ไม่จริงหรอก ป๊อปมันแคร์ฟางมากนะ"โทโมะพูดพร้อมกับยิ้มให้นิดๆ

    "แคร์ แต่ก็ไม่มา.."ฟางพูดก่อนจะหันกลับไปสนใจหนังสือในมือต่อ

    "โมะว่า.."โทโมะกำลังพูดแก้ตัวแทนเพื่อนแต่..

    "เราเลิกพูดถึงคนอื่นเถอะ เขาจะมาไม่มาก็เรื่องของเขา..มาสนใจหนังสือกันต่อดีกว่า"

 

     ' ป๊อปปี้..เอาแล้วไง ฟางย้ำคำว่า'คนอื่น'ขนาดนี้ ไม่รีบมาเคลียร์กัน เพื่อนไม่รู้ด้วยนะเว้ย '
โทโมะคิดในใจก่อนจะหันไปมองแก้วที่หันมายักไหล่ให้ประมาณไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน แล้วหันไปดูหนังสือกับเฟย์ต่อ

    "โทโมะอย่ายืนนิ่งดิ มาช่วยกันเลือกหน่อย" แก้วพูดแล้วเดินมาลากโทโมะให้มาช่วยดู

    สายตาคมกวาดมองรอบๆชั้นหนังสือก่อนจะตัดสินใจลองหยิบมาให้แก้วเรื่องนึง

 

    "เอาเรื่องนี้"โทโมะยื่นหนังสือให้แก้ว แก้วก็รับไปดู และอ่านออกเสียง

    "MY FRIEND (ไม่)อยากเป็นแค่เพื่อนกัน"

    "......" โทโมะเงียบไป คิดไม่ถึงว่าเรื่องที่เขาหยิบให้แก้ว จะเป็นเรื่องที่เป็นเพื่อนกัน เหมือนเขากับเธอ..ใช่ ไม่อยากเป็นแค่เพื่อน แต่ก็ยังอยากให้เราเป็นเพื่อนกันแบบนี่อยู่..

    "อะ เอาเรื่องนี่ก็ได้ โทโมะเลือกใหัทั้งที" แก้วพูดทำลายความเงียบที่น่าอึดอัด

    "แก้ว เฟย์ว่าเรื่องนี้ก็ดีนะ"

    "ไหนเรื่องอะไร" แก้วหันไปถามเฟย์

    "เรื่องนี้ไง"เฟย์ว่าก่อนจะยื่นหนังสือมาตรงหน้า

    "เรื่องนี้?"แก้วถามซ้ำแล้วหันไปมองหน้าเฟย์ ก็ในมือเฟย์ เป็นนิยายจีนมากกว่ารักของแจ่มใส

 

                                         'ตำนานรักเหนือภพ'

 

   เป็นซีรี่ย์ที่กำลังฮิตกันอยู่ในตอนนี้เลย.. แต่มันก็ไม่ใช่แนวเธอเลยสักนิด เฟย์คิดยังไงถึงหยิบเล่มนี้มาให้เธอดูเนี่ย--;

 

    "ไม่อ่ะเฟย์ มันไม่ใช่แนวแก้วเลยอ่ะ"แก้วว่าแล้วหยิบหนังสือกลับวางที่เดิมของมัน

    "ทำไมอ่ะ เฟย์ว่าภาษาสวยแล้วก็น่าสนุกออก"เฟย์ว่าแล้วหยิบมันกลับมาไว้ในมืออีกครั้ง

    "พี่ว่ามันก็ไม่ใช่แนวพี่เหมือนกันเฟย์"ฟางตอบบ้างแล้วหันไปดูหนังสือกับแก้วต่อ

    "โถ่ ทำไมทุกคนทำกับเฟย์งี้อ่ะ ช่าง! ใครไม่เอาเฟย์เอาเอง โอเคนะ ชัดเจน ^^" เฟย์พูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินออกมาจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์..

 

    "เอาเล่มนี้ค่ะ^^" เฟย์พูดก่อนจะหยิบเงินสดยื่นให้พนักงานแล้วยืนรอเขาห่อปกหนังสือให้จนเสร็จแล้วรับมาพูดขอบคุณ

       ทำไมทุกคนว่ามันไม่สนุก ยังไม่ทันได้อ่านจะรู้ได้ยังไง เดี๋ยวเธอลองอ่านแล้วจะตัดสินเอง ว่ามันสนุกหรือไม่สนุก :)

 

 คนที่ไม่ได้อยากมาร้านหนังสือเลย แต่กลับเลือกหนังสือได้ก่อนใครเพื่อนเลย คนนั้นคือ เฟย์เย่ เย้!

_____________________________________________________________

มาอัพให้แล้วนะ :) วันนี้อารมณ์ดีมาก
แต่ทำไมแต่งออกมาแบบนี้ก็..ไม่รู้เหมือนกัน 555
ก็ตอนแรกนะไม่ได้คิดจะให้เป็นงี้เลย 5555

มาช้าดีกว่าไม่มา.. รอกันอยู่ใช่มั้ย?

รักอย่าบ่นน้าาา -3-

รักๆคนอ่าน ปลื้มๆคนเม้น ขอบคุณนะที่ยังติดตาม :)