แสบรัก แสบร้าย ของคุณชายจอมป่วน

Fah'

วันนี้ฉันออกมาจากบ้านสายมากจะไปเรียนทันมั๊ยเนี่ย ฉันรีบวิ่งไปตามทางเท้า

แม้ว่ามหาลัยจะอยู่ใกล้ๆบ้านฉันแต่ฉันก็ยังไม่วาย กลัวสายอยู่ดี

"เฮ้ย"  ฉันตกใจ เมื่อกำลังเห็นขอทานข้างหน้ากำลังชัก ดิ้นแด่วๆอยู่ตรงข้างถนน

"เป็นไรป่าวพี่" ฉันรีบเข้าไปพยุงตัวขอทานลากเข้ามาที่ทางเท้า ก่อนที่เขาจะดิ้นไปกลางถนน

โดนยาเบื่อแน่ ฉันคิดในใจ

ฉันรีบวิ่งไปร้านแผงขายไข่ข้างถนน ซื้อไข่มาโหลนึง

แล้วจัดการกรอกปาก ขอทานคนนั้นทันที

"อ่..อ่ะ ย..อย่า" ฉันไม่สนใจคำพูดของขอทาน จัดการกรอกไข่จนครบโหลนึง

"อ้วกก" ขอทานอ้วกออกมาเป็นเศษขนมปังเต็มไปหมด เอ...แต่ดูท่า

จะมีแต่ขนมปังแพงๆทั้นนั้น..

"โถ.. คงโดนพวกคนรวย ที่หมั่นไส้ให้ขนมปังมาสินะ"ฉันมองขอทานด้วยแววตาสงสาร

"ท...ธ...เออ...เธอ"เขาเอามือกุมท้องพยาม มองมาที่ฉัน

"ไม่เป็นไรพี่ หนูช่วยด้วยใจ ไปล่ะค่ะ ดูแลตัวเองดีๆด้วยน๊า" ฉันโบกมือลาขอทาน

แล้วรีบวิ่งไปยังมหาลัยทันที

soo'

โอย... วันนี้วันซวยอะไรของผมก็ไม่รู้

แค่อยากจะลองใจ ว่าจะมีใครมาช่วยผมมั๊ย ถ้าผมชักน้ำลายฟูมปากกลางถนน

แต่ก็มีคนช่วย.. มีคนช่วยจริงๆ..!!

ยัยเปิ่น!!

จัดการกรอกไข่ ไม่รู้สักกี่ฟอง อ้วกกออกมาหมดเลยย

หมดกันอาหารเช้าของผม T^T

ยัยเปิ่นเอ้ยย!! เปิ่นจริงๆ แทนที่จะพาไปโรงพยาบาล

แต่ผมก็เข้าใจนะ ว่าเธอจิตใจดี แม้จะเปิ่นไปหน่อยเหอะ -.-

ผมเดินเข้าประตูบ้านมา

ทั้งพี่น้องผม คุณพ่อคุณแม่  ป้าเอ(แม่บ้าน) มองผมด้วยสายตา เอ่อ..

แบบนี้ >> 0.o

"คุณหนูไปทำอะไรมาคะ มาๆเดี๋ยวป้าช่วย" ป้าเอจัดการถอดหมวกแล้วเอาผ้าขุนหนูหมาดๆ

มาให้ผมเช็ดเนื้อเช็ดตัว

"ตาโซ่ ไปอาบน้ำอาบท่าไป"คุณพ่อบอกผม แล้วมองด้วยสายตาเอ็นดู

"ครับ พ่อ" ผมจัดแจงเตรียมของแล้วเดินไปยังห้องอาบน้ำทันที..

"นี่คุณไม่คิดจะห้ามจะปรามลูกบ้างเลยหรอ"คุณแม่มองคุณพ่อค้อนๆก่อนหยิบแก้วน้ำส้มขึ้นมาดื่ม

"คุณก็รู้นิ ว่าสมัยผมอายุเท่าตาโซ่ผมแสบขนาดไหน ใช่มั๊ยตาเขื่อน เจฟ"

"คร๊าบบ พ่อ" เขื่อนที่ยังอยู่ในชุดนักร้องลูกทุ่งตอบ

"ผมว่า พี่โซ่ประหลาดๆมากว่า" เจฟพูดขึ้น

"สนุกดีออก ฮ่าๆๆ"พ่อลุกจากโซฟา แล้วเดินขึ้นบรรไดไปชั้นบนทันที

"ประหลาดมากกว่า" เจฟพูดเบาๆ แล้วหิ้วกระเป๋าเรียนขึ้นไปเก็บบนห้อง...