ทาสรักอสูร

 
ห้อบรรทมนางกำนัลฟ้า
 
     หญิงสาวกำลังหลับไหลอยู่บนเตียงก่อนที่จะมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นฟ้ารีบใส่ผ้าคลุมไหล่ก่อนจะไปเปิดประตูแล้วพบว่าเป็นเขื่อนหญิงสาวจึงถามชายหนุ่มว่า
 
ฟ้า // : ทหารเขื่อนมีธุระอันใดกับข้าหรือ นี่มันก็ค่ำมืดดึกดื่นแล้ว
 
เขื่อน // : ท่านโทโมะต้องการตัวเธอไปปรณนิบัติรับใช้ทางปราสาทตะวันตก รีบแต่งองค์ทรงเครื่องแล้วมากับเราเถิด 
 
ฟ้า // : เราฝากบอกท่านโทโมะด้วยว่า เราไม่อาจจะถวายตัวรับใช้ท่านได้ เชิญท่านกลับไปได้แล้ว ( ปิดประตูห้อง )
 
~ เขื่อนวิ่งกลับไปรายงานโทโมะที่ปราสาทแถบตะวันตก ~ 
 
โทโมะ // : ไหนละนางกำนัลฟ้า 
 
เขื่อน // : คือ ว่านางกำนัลฟ้าฝากบอกข้าน้อยว่า เขาไม่อาจจะถวายตัวรับใช้ให้ท่านได้ในคืนนี้ 
 
โทโมะ // : โธ่เฟ๊ย !! ข้าเรียกมาดี ๆ ไม่มาใช้ไหม ถึงต้องให้ใช้มนตร์ตรา ออกไป !! ( หน้าแดงกล่ำ )
 
เขื่อน // : ครับ !! นายท่าน ( เดินออกไปทันที )
 
     เที่ยงคืนของวันนั้น ฟ้าดิ้นอยู่ภายในห้องอย่างทุรนทุรายเพราะได้ยินเสียงของโทโมะกำลังเรียกชื่อเธออย่างหนักหน่วง ลมพัดกระหน่ำอย่างรุณแรง พร้อมด้วยประตูห้องพักที่ถูกพังออกไป พร้อมด้วยร่างของโทโมะปรากฎกายเดินเข้ามาภายในห้อง
 
โทโมะ // : ข้าเรียกร้องหาเจ้าทำไมเจ้าถึงไม่ไปหาข้า ( จับมือฟ้าแน่น )
 
ฟ้า // : ข้าไม่ต้องการให้พระชายาแก้วทรงเข้าใจผิด !! และข้าไม่ต้องการปรณนิบัติท่าน
 
     ฟ้าหารู้ไม่ว่ากำลังทำให้โทโมะโกรธถึงขีดสุด โทโมะบีบแขนของฟ้าแน่นดวงตาของเขาแดงฉานและดูดุดันอย่างที่ฟ้าไม่คยเห็นมาก่อนผ่านร่างของแก้วที่ถูกฟางขโมยไป ชายหนุ่มเขย่าตัวฟ้าอย่างแรงก่อนจะพูดว่า
 
โทโมะ // : มองตาข้า !! ฟ้ามองตาข้า
 
~ หลับตาปี๋ ก่อนจะพูดว่า ~
 
ฟ้า // : ข้าไม่มองและไม่มีวันมองดวงตาของท่าน
 
โทโมะ // : ได้วันนี้ข้าต้องทำให้เจ้ามองตาข้าให้ได้ ( บีบคางของฟ้าไว้แน่น )