ทาสรักอสูร

 
ปราสาทไทยานนท์
 
     โทโมะอุ้มร่างที่ำร้วิญญาณของแก้วมาจนถึงวิหารศักดิ์สิทธิ์ เขาวางร่างของหญิงสาวลงบนแท่งนั้น ก่อนจะเรียกเขื่อนมาเพื่อสั่งการอะไรบางอย่างกับคนที่ทำร้ายแก้วจนถึงชีวิต และเที่ยงคืนของวันนี้โทโมะจำทำการชุบชีวิตของแก้วให้กลับคืนมาสู่อ้อมแขนของเขาอีกครั้งหนึ่ง ชายหนุ่มยกมือข้างหนึ่งของแก้วขึ้นมาบรรจงจูบก่อนจะค่อย ๆ สั่งทหารให้ล้อมและดูแลร่างของแก้วให้ดีก่อนจะเดินตามเขื่อนไปที่ลานประหาร
 
ฟาง // :  ท่านโทโมะ หากท่านจะประหารข้า ขอให้ฟากฟ้าเป็นพยานว่าข้ารักท่านสุดหัวใจ และข้าจะขอจองเวรกับนังมนุษย์ผู้
นั้นไม่ให้ดวงจิตของนางกลับเข้าสู่เรือนร่างของตัวเองได้อีก ดวงจิตของนางจะต้องดับสลายไปตลอดการ 555 
 
เขื่อน // : ไฟพร้อมแล้วครับนายท่าน !! 
 
โทโมะ // : ส่งมันมาให้กับข้าเขื่อน 
 
~ เขื่อนส่งคบเพลิงให้กับโทโมะ ~ 
 
     โทโมะโยนคบเพลิงใส่เรือนร่างของฟางค่อย ๆ ดิ้นอย่างทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่ร่างนั้นจะมอดไหม้กลายเป็นขี้เถ้าไปแต่ดวงจิตยังคงอาฆาตแค้นและหมายจะเอาชีวิตแก้วไปจากโทโมะ เมื่อถึงเวลาเที่ยงคืน โทโมะและเหล่านักบวชอสูรเริ่มทำพิธีเรียกดวงจิตของแก้วเพื่อจะให้กลับมาเข้าร่าง แต่ดวงจิตของฟางที่อาฆาตแค้นแก้วกลับมากันไว้ ก่อนจะร่ายมนตร์ไฟให้ดวงจิตของแก้วร้อนรุ่มแนะนอนกองอยู่ตรงนั้น
 
แก้ว // : ฉันจะกลับเข้าร่างของฉัน โอ๊ย !! ปวดเหลือเกิน โอ๊ย !! 
 
ฟาง // : ไม่ต้องห่วง !! ฉันเนี่ยแหละจะดูแลร่างอันแสนโสมมของแกเอง
 
(พาดวงจิตของตัวเองเข้าสู่ร่างของแก้วก่อนจะขยับมือ )
 
โทโมะ // : ชายาของข้าเข้าฟื้นแล้ว ข้าดีใจยิ่งนัก ( กอดฟางในร่างแก้ว )
 
ฟางในร่างแก้ว // : ข้าก็ดีใจยิ่งนัก พระสวามีที่รัก ข้าอยากจะทรงน้ำกับท่าน (มองดูดวงจิตของแก้วแล้วยิ้มเหยาะ )
 
โทโมะ // : งั้นเดี๋ยวพี่อุ้มเจ้าไปเอง (อุ้มฟางในร่างแก้วไปที่ห้องทรงน้ำ )
 
แก้ว // : โทโมะ นั้นไม่ใช่ข้า ข้าอยู่ตรงนี่ ฮือ ๆ ปวดเหลือเกิน ปวดจะขาดใจแล้ว กรี๊ดดดด !!! (ดวงจิตหยุดนิ่งและสลบไป )
 
~ ห้องทรงน้ำ ~ 
 
     โทโมะค่อย ๆ อุ้มฟางในร่างของแก้วหย่อนกายลงอ่างอาบน้ำ ฟางเริ่มปลดพันธการทุกส่วนของร่างกายแก้วใจออกหมดก่อนก่อนจะค่อย ๆ กดตัวของโทโมะหย่อนกายลงสู้น้ำ และเล่นบทรักกับฝ่ายชายอย่างหนักหน่วง ก่อนจะแต่งเครื่องทรงออกมาโทโมะก็มองตราสัญลักษณ์ที่อกของแก้วเปลี่ยนสีไป จากนกยูงสีฟ้า กลายเป็นสีน้ำตาลดำ 
 
โทโมะ // : เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า พระชายาของข้า ข้าห่วงเจ้ายิ่งนัก
 
ฟางในร่างแก้ว // : ข้าพึ่งฟื้นและคงเหนื่อยล้าหลังจากที่นางกำนันฟางทำร้ายข้า ข้าอยากนอนพักนะเจ้าคะ ท่านพี่ช่วย
 
อุ้มข้าไปทีเถิด 
 
โทโมะ // : ได้สิ !!! ชายาของข้า (อุ้มฟางในร่างแก้วไปที่ห้องบรรทม )
 
แก้ว // : เราต้องบอกโทโมะว่าคนที่อยู่ในร่างนั้น ไม่ใช่เรา !! ( ล้มลงต่อหน้าร่างของตัวเอง )